Σάββατο 15 Απριλίου 2017

Ποιμαντορική Εγκύκλιος Πάσχα 2017


Κ Ο Σ Μ Α Σ
Ο ΧΑΡΙΤΙ ΘΕΟΥ
ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΑΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ
ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ

Πρός  τόν ἱερόν κλῆρον, τίς μοναστικές ἀδελφότητες καί τόν εὐσεβῆ λαό τῆς  καθ’  ἡμᾶς  θεοσώστου Ἱερᾶς  Μητροπόλεως

«Δεῦτε  λάβετε  φῶς,  ἐκ  τοῦ  ἀνεσπέρου  φωτός»!
Αγαπητοί πατέρες και αδελφοί,
Ζήσαμε κι εφέτος, χάριτι Θεού, την Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα. Αντικρύσαμε τον Κύριό μας αιμόφυρτο επί του Σταυρού, με τα καρφιά στα άχραντα χέρια και πόδια Του. Είδαμε κεντημένη την αγία Του πλευρά από την λόγχη του Κεντηρίωνος και το πρόσωπό Του, όπως προείπε ο προφήτης Ησαΐας, «άτιμον και εκλείπον παρά πάντας τους υιούς των ανθρώπων … μη έχων κάλλος, ουδέ δόξαν» (Ησαΐας νγ’, 3).
Σήμερα, ζούμε το Άγιον Πάσχα. Το Πάσχα το καινόν, το μέγα, το ιερόν, το άγιον, το μυστικόν, το πανσεβάσμιον, το άμωμον Πάσχα. Ζούμε το Πάσχα του Αναστάντος Χριστού,  το Πάσχα των Ορθοδόξων Χριστιανών.
Σήμερα, βλέπουμε τον Χριστό μας, ως νυμφίον εστολισμένον με το υπέρλαμπρο φως της Αναστάσεως, να εξέρχεται από τον σκοτεινό τάφο ως από νυμφική παστάδα και να λάμπη υπέρ τον ήλιον. Λάμπουν όλα σήμερα, αγαπητοί. Λάμπει ο ουρανός, λάμπει η γη, λάμπουν τα καταχθόνια. Και η μητέρα μας Εκκλησία, μας καλεί, μας παρακαλεί, μας ικετεύει με μητρική αγάπη: «Δεύτε λάβετε φως, εκ του ανεσπέρου φωτός»! Ελάτε να πάρετε σήμερα φως, από το ανέσπερο Φως, από τον Χριστό.
Όχι μόνο να λάβουμε το υλικό φως, το άγιο φως, που μας χαρίζει ο Κύριος δια του Παναγίου Τάφου Του και του μεγάλου θαύματος, αλλά να λάβουμε το Φως το αληθινό, το πνευματικό Φως, τον Χριστό μας, στην καρδιά μας και στη ζωή μας.
Σήμερα, την ολοφώτεινη Λαμπρή, καλούμαστε να λάβουμε φως από τον Χριστό μας, διότι:
α) Μόνον ο Χριστός είναι το ανέσπερο Φως, «το φωτίζον πάντα άνθρωπον»! Ουδείς ετόλμησε ποτέ ανά τους αιώνες να διακηρύξη ότι είναι το φως. Μόνο ο Κύριος και Θεός μας Ιησούς Χριστός είπε: «Εγώ ειμί το φως του κόσμου, ο ακολουθών εμοί, ου μη περιπατήση εν τη σκοτία αλλ’ έξει το φως της ζωής» (Ιωάνν. η’, 12). Και ο ευαγγελιστής Ιωάννης γράφει στο ιερό ευαγγέλιό του: «Ην το φως το αληθινό (ο Χριστός) ο φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον» (Ιωάνν. α’, 9).
Κατά την θεία ενανθρώπησί Του, «ως νοητός ήλιος της Δικαιοσύνης» ανέτειλε εκ της Παρθένου, διέλυσε το σκότος της αγνοίας και εφώτισε την ανθρώποτητα με το φως της θεογνωσίας. Προβλέπων τον φωτισμό της εν σκότει ευρισκομένης ανθρωπότητος ο προφήτης Ησαΐας, προανήγγειλε θριαμβευτικά: «ο λαός ο πορευόμενος εν σκότει ίδετε φως μέγα. Οι κατοικούντες εν χώρα και σκια θανάτου φως λάμψει εφ ημάς» (Ησαΐας θ’, 2).
Ποιός, αγαπητοί, από εκείνους που τους ονομάζουν πολλοί αρχηγούς θρησκειών η ακόμη θεούς, σε όλη την οικουμένη, αναστήθηκε και προσφέρει φως; Όλοι, ως άνθρωποι, βρίσκονται κάτω από την πλάκα του ψυχρού τάφου τους. Μόνο ένας τάφος στην Ιερουσαλήμ, ο Τάφος του Κυρίου μας ως ανθρώπου είναι κενός, εκπέμπει φως πνευματικό, ευωδιάζει, θαυματουργεί, προσφέρει και το φυσικό φως, το άγιο φως κάθε Μέγα Σάββατο. Γιατί ο Χριστός είναι ο αληθινός Θεός, είναι το ανέσπερο Φως.
β) Η Εκκλησία μας, μας καλεί να λάβουμε φως από τον Χριστό, διότι ο Χριστός με την παρουσία του και την Ανάστασί του έφερε το Φως σε όλους.
Τι επικρατούσε στον κόσμο, στα άτομα, στην οικογένεια, στην κοινωνία προ της Αναστάσεως του Χριστού; Σκότος και έρεβος στις ψυχές και στη ζωή των ανθρώπων. Η αποστασία, η αμαρτία, η ενοχή δεν άφηνε το Φως του κόσμου, τον Ήλιο της Δικαιοσύνης να φθάση στη γη, να την φωτίση, να την θερμάνη. Δεν άφηνε τον σκοτισμένο και απροσανατόλιστο άνθρωπο να βρη την αληθινή θεογνωσία, να βαδίση αλάθητα και σωτήρια στη ζωή του.
Τώρα, μετά την Ανάστασι του Χριστού, οι άνθρωποι φωτιζόμενοι από το Φως της Αναστάσεως διακρίνουν καθαρά - μέσω της πίστεως - τον αλάθητο δρόμο της συνέπειας, του καθήκοντος, της ειρήνης, της χαράς, της ευτυχίας που πρέπει να βαδίσουν. Διακρίνουν ότι, πέρα από τα λίγα έτη της επιγείου και προσκαίρου αυτής ζωής, υπάρχει η ατελεύτητος αιωνιότης, μέσα στη δόξα του Τριαδικού Θεού μας. Πέρα από τα επίγεια υπάρχουν τα επουράνια και πέρα από τις θλίψεις, τις οδύνες και τα δάκρυα της γης, υπάρχει η χαρά και η μακαριότης, η δόξα του Ουρανού.
Το Φως της Αναστάσεως φωτίζει τους ψυχρούς τάφους, στους οποίους αποθέτουμε τα σώματα των κεκοιμημένων αδελφών μας και μας μεταδίδει το ολοφώτεινο και χαρμόσυνο μήνυμα, ότι ο Χριστός εγερθείς εκ νεκρών «απαρχή των κεκοιμημένων εγένετο» (Α’ Κορ. ιε’, 20).
Αυτό επιβεβαιώνει και ο Απόστολος Παύλος: «Ει πιστεύομεν ότι Ιησούς απέθανε και ανέστη, ούτω και ο Θεός τους κοιμηθέντας δια του Ιησού άξει συν αυτώ» (Α’ Θεσ. δ’, 4).
Η Ανάστασι του Κυρίου μας, μας έφερε την ψυχική μας λύτρωσι, τη σωτηρία, την απολύτρωσί μας από τα τυρρανικά πάθη της αμαρτίας. Μας έφερε την πνευματική μας τελείωσι, την δυνατότητα ομοιώσεώς μας με τον Θεό. Μας άνοιξε τις πύλες του Παραδείσου και μας μετέφερε από τον θάνατο στην ανέσπερη ζωή, από τη γη στον ουρανό. Μετά την Ανάστασι του Κυρίου μας ενώθηκαν «τα το πριν διεστώτα», ο ουρανός και η γη. Ενώθηκαν, δια της κοινωνίας τους με τον Χριστό, οι άνθρωποι με τους αγγέλους.
«Σήμερον, ημέρα Αναστάσεως, εν γη χαρά (και φως), σήμερον εν ουρανοίς χαρά» λέει ο ιερός Χρυσόστομοςκαι συνεχίζει: «Νυν σκιρτώσιν Άγγελοι, νυν χαίρουσιν Αρχάγγελοι, νυν τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ μεθ’ ημών εορτάζει την παρούσαν εορτήν…».
Το φως του Αναστάντος Χριστού εφώτισε Αποστόλους, Αποστολικούς Πατέρας, μάρτυρας, οσίους, ομολογητάς, νεομάρτυρας. Τους ενίσχυσε, τους ανέδειξε αγγέλους επί γης, αγίους, ομολογητάς του Αναστάντος και πολίτες του Ουρανού.
γ) Ο Αναστάς Κύριος έφερε το Φως Του και στα καταχθόνια του Άδου.
Γράφει ο Απόστολος Πέτρος στην Α’ καθολική επιστολή: «Γι’ αυτό κήρυξε και στους νεκρούς (ο Χριστός), διότι πέθαναν μεν ως άνθρωποι κατά το σώμα, αλλά ζουν ως προς τον Θεό κατά το πνεύμα» (Α’ Πετρ. δ’, 6). Οι νεκροί, δηλαδή, δεν περιέρχονται σε ανυπαρξία και δεν διαφεύγουν την κρίσι.
Ο Αναστάς Κύριος απέθανε ως άνθρωπος επί του Σταυρού, έδυσε για λίγο στη γη, αλλά ανέτειλε στο ζοφερό και σκοτεινό Άδη. Κατέβηκε ο Χριστός στον Άδη, για να γεμίση τα πάντα με το Φως της θεότητός Του και να καταργήση το κράτος του θανάτου και του διαβόλου. Δεν άνοιξε απλώς τις πύλες του Άδου, αλλά τις συνέτριψε για να γίνη άχρηστο το δεσμωτήριό του.
Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομός μας πληροφορεί ότι, όταν ο Χριστός κατέβηκε στον Άδη και εφώτισε τα καταχθόνια, ο Άδης «επικράνθη, κατηργήθη, ενεπαίχθη, ενεκρώθη, καθηρέθη, εδεσμεύθη» (Κατηχητικός Λόγος). Και ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός ψάλλει «Κατήλθες εν τοις κατωτάτοις της γης και συνέτριψας μοχλούς αιωνίους» (Κανών Αναστάσεως, ωδή στ’).
Έτσι, ο Δεσπότης Χριστός εφώτισε τα καταχθόνια του Άδου και όσοι από τους νεκρούς επίστευσαν, αξιώθηκαν του αιωνίου φωτός του Παραδείσου.
Αγαπητοί πατέρες και αδελφοί,
Σήμερα, αυτή την αγία Λαμπρή, «τα πάντα πεπλήρωται φωτός, ουρανός τε και γη και τα καταχθόνια» (Κανών Αναστάσεως, ωδή γ’). Η Ανάστασις του Χριστού μας είναι το μεγαλύτερο Θαύμα των αιώνων.
 Αυτό το Θαύμα, το πλημμυρισμένο από το Φως του Αναστάντος, ομολογεί την μεγάλη, την μοναδική αλήθεια. Υψώνει τον Κύριο και Θεό μας Ιησού Χριστό υπεράνω όλων των ανθρώπων και των ψευτοθεών.
Αυτό το μεγάλο Θαύμα, ομολογεί και αποδεικνύει, ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο μόνος αληθινός Θεός και Κύριος ουρανού και γης. Οτι είναι το Φως το ανέσπερο, που φωτίζει την πορεία, τη ζωή, την σωτηρία κάθε ανθρώπου. Βεβαιώνει ακόμη όλους μας, ότι ενώ δια της αμαρτίας ο άνθρωπος κατέστη θνητός και πεπερασμένος, δια της Αναστάσεως του Θεανθρώπου γίνεται αθάνατος και αιώνιος.
Σήμερα, αγαπητοί, αυτό το Πάσχα το ολοφώτεινο, μην το διέλθουμε συναισθηματικά, συγκινησιακά, πολύ δε περισσότερο κοσμικά.    «Καθαρθώμεν τας αισθήσεις και οψώμεθα τω απροσίτω φωτί της Αναστάσεως» (Κανών Αναστάσεως, ωδή α’), μας τονίζει ο Αναστάσιμος Κανόνας.
 Ας καθαρίσουμε από τα πάθη μας τις αισθήσεις μας και την καρδιά μας, με τη μετάνοιά μας, για να δούμε το ανέσπερο Φως του Αναστάντος Χριστού στην ολοφώτεινη δόξα Του.
Ας θελήσουμε κι εμείς να δεχόμαστε τον Χριστό μας, με ειλικρίνεια και αγάπη, κάθε στιγμή της ζωής μας. Θα έχουμε, τότε, πάντοτε Ανάστασι μέσα μας και στη ζωή μας. Θα γινώμαστε άξιοι, για να ζήσουμε στην αιώνια Ανάστασι του Παραδείσου.

Το εύχομαι πατρικά για όλους μας.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ  ΚΑΙ  ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ  ΚΟΣΜΑΣ


Παρασκευή 14 Απριλίου 2017

Συνάντηση των Επιταφίων στο Αγρίνιο

Στην κεντρική πλατεία του Αγρινίου και μέσα σε κατανυκτική ατμόσφαιρα, υπό τους πένθιμους ήχους της Φιλαρμονικής του Δήμου Αγρινίου, πραγματοποιήθηκε και φέτος η συνάντηση των Επιταφίων των πέντε κεντρικών ενοριών της πόλεως. Τα Εγκώμια του Επιταφίου απέδωσε θαυμάσια η παιδική χορωδία του Ιερού Ναού Αγίου Χριστοφόρου Αγρινίου, υπό την διεύθυνση του κ. Παναγιώτη Μήτσου.
Στη δέηση που τελέσθηκε προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας, Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμάς, ο οποίος στο σύντομο μήνυμα του προς τους πιστούς και τους εκπροσώπους των πολιτικών και στρατιωτικών αρχών της περιοχής, που κατέκλυσαν την πλατεία και τους γύρω δρόμους, τόνισε την ανάγκη να προσφέρουμε την μετάνοιά μας στον Παθόντα και Ταφέντα για τη σωτηρία των ανθρώπων Κύριο και να τον δοξάσουμε «λόγοις και έργοις», ταπεινά και συνειδητά. 

Ολόκληρη η προσφώνηση του Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας είναι η ακόλουθη:
«Η Μεγάλη Παρασκευή είναι η πιο μεγάλη ημέρα της ζωής μας. Είναι η ημέρα θανάτου, ο οποίος θάνατος εζωοποίησε τον άνθρωπο. Αυτή την ημέρα κατά την οποία οι καμπάνες των ορθοδόξων Ναών μας ηχούν πένθιμα και καλούν τους πιστούς να ζήσουν την εξόδιο ακολουθία του Επιταφίου είναι σωτήριος ανάγκη να απομακρύνουμε τις στιγμιαίες, συναισθηματικές, επιφανειακές εκδηλώσεις και να έλθουμε σε μία βαθειά, συνειδητή και καρδιακή μελέτη της παρουσίας του Επιταφίου.
Σκεφθήκαμε υπεύθυνα, με πίστι και ευλάβεια, πως έφθασε ο Κύριος στον Επιτάφιο, στον Πανάγιο Τάφο και γιατί έφθασε; Εκουσίως ο Κύριος, με όλη του την θέλησι και την αγάπη, δέχθηκε τα πάθη τα σεπτά, μόνο και μόνο για τη δική μας σωτηρία.
Ως άνθρωπος βέβαια τα πάντα υπέστη για τη δική μας λύτρωσι. Δέχθηκε τους εμπτυσμούς, τα ραπίσματα, τα κολαφίσματα, τις ύβρεις, τους γέλωτας, την πορφυράν χλαίνα, τον κάλαμο, τον σπόγγο, το όξος, τα καρφιά, την λόγχη και τέλος ανέβηκε στο Σταυρό και έφθασε στον θάνατο.
Δεν ήταν μόνο Θεός ο Κύριος. Ως Θεάνθρωπος ήταν και άνθρωπος ιδανικός, τέλειος, αγνός, άθικτος από την αμαρτία. «Αμαρτία ουκ εποίησε, ουδέ ευρέθη δόλος εν τω στόματι Αυτού». Ως άνθρωπος αναμάρτητος δεν έπρεπε να αποθάνη. Πάνω στο Γολγοθά αντιμετωπίζει το θάνατο ο Κύριος που είναι ποινή για τους αμαρτωλούς. Θάνατο επονείδιστο, φρικτό, επώδυνο, αποτρόπαιο, θάνατο αμαρτωλού.
Καλείται να πεθάνη «ως θνητός ο αθάνατος, ως αμαρτωλός ο αναμάρτητος». Δέχεται όμως την ποινή την οποία έπρεπε να υποστούν για τις αμαρτίες τους όλοι όσοι θα πιστεύσουν στο όνομά Του και θα θελήσουν με τη μετάνοιά τους να αγιασθούν μέσα στην αγία του ορθόδοξο Εκκλησία.
Δέχθηκε όλες τις φρικαλεότητες του θανάτου, όμως ως Θεός ενέπαιξε τον θάνατο. Τον κατήργησε με τον θάνατό Του που υπέστη ως άνθρωπος. Του συνέτριψε την εξουσία. Απέθανε ο Χριστός μας ως άνθρωπος με τον θάνατο του αμαρτωλού για να αποκτήσουμε εμείς τον θάνατο του δικαίου. Απέθανε, ετάφη, κατέβηκε στον Άδη και άνοιξε σε εμάς τις πύλες του Παραδείσου.


Τι έγιναν όμως εκείνοι που τον μισούσαν; Που τον ωδήγησαν στα φρικτά πάθη, τον Σταυρό και τον θάνατο; Που είναι οι φωνές, οι ταραχές εναντίον του Χριστού; Που είναι οι όχλοι, οι στάσεις, τα κοντάρια των στρατιωτών; Που είναι οι άρχοντες των Εβραίων και των Ρωμαίων, οι κριταί και οι δήμιοι; Που τα άρον άρον σταύρωσον αυτόν; Που ο Ιούδας και η κουστωδία; Εσκόνταψαν στον ακρογωνιαίο λίθο, τον Χριστό. Συντρίφθηκαν. Χάθηκαν, ενώ ο Χριστός ζη και προσφέρει αγάπη και σωτηρία.
Αγαπητοί, σήμερα Μεγάλη Παρασκευή, συνειδητά και ταπεινά, ας δοξάσουμε λόγοις και έργοις τον Παθόντα και Ταφέντα για τη σωτηρία μας Κύριο. Ας του προσφέρουμε σήμερα, αυτή την ημέρα, το μεγαλύτερο δώρο μας, όλα τα αμαρτήματά μας, με την ειλικρινή μετάνοιά μας. Μη κάνουμε Πάσχα αμετανόητοι και ανεξομολόγητοι .
Και με θερμή προσευχή ας προσευχώμαστε για όλους εκείνους που σήμερα θέλουν να ξεριζώσουν τον Χριστό, τον Σταυρωθέντα και Αναστάντα Κύριό μας από την ελληνική πατρίδα μας και από την καρδιά των Ελλήνων. Μη πτοούμαστε από την εμπάθειά τους και το μίσος τους κατά του Χριστού. Το ίδιο κατάντημα θα έχουν όπως οι σταυρωταί του Χριστού. Να προσευχώμαστε να μετανοήσουν. Ο Χριστός, Θεός αληθινός ζη και θα ζη εις τους αιώνας και μαζί του όλοι όσοι θα μείνουν πιστοί στο Σταυρό Του και την Ανάστασί Του. Αυτοί θα χαθούν όμως όπως χάθηκαν όλοι οι υβρισταί του Χριστού.

Αγαπητοί, με το Σταυρό του Χριστού ψηλά και την ομολογία της Αναστάσεως, ας προχωρήσουμε απτόητοι για τη σωτηρία μας. Ο Χριστός μαζί μας. Καλή Ανάστασι».



Κυριακή 9 Απριλίου 2017

191η Επέτειος της Εξόδου του Μεσολογγίου

Κυριακή των Βαΐων 2017 -  Δεύτερη ημέρα εορτασμών


Kορυφώθηκαν, σήμερα Κυριακή των Βαΐων, οι εορταστικές εκδηλώσεις για τον εορτασμό της 191ης Επετείου της Ηρωικής Εξόδου της Φρουράς των Ελευθέρων Πολιορκημένων στην Ιερά Πόλη του Μεσολογγίου.
Στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Σπυρίδωνος τελέσθηκαν ο Όρθρος και η αρχιερατική θεία Λειτουργία προεξάρχοντος του Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιεροθέου και συλλειτουργούντων των Μητροπολιτών Νικοπόλεως και Πρεβέζης κ. Χρυσοστόμου και Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμά.
Τον θείο λόγο κήρυξε ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος, ο οποίος μεταξύ άλλων είπε:
« Η Κυριακή των Βαΐων είναι σημαντική ημέρα. Την προηγούμενη ημέρα ο Χριστός νίκησε τον θάνατο στον φίλο του Λάζαρο, τον οποίον ανέστησε, και  έπειτα εισήλθε στα Ιεροσόλυμα για να νικήση τον θάνατο επάνω στο Σώμα Του.
» Ο θάνατος βασανίζει τους ανθρώπους. Το μεγαλύτερο πρόβλημα της κοινωνίας μας είναι ο φόβος της γηράνσεως και του θανάτου. Από αυτόν τον φόβο αναπτύσσονται τα πάθη. Μέ την Ανάσταση του Χριστού μπορούμε να υπερβούμε τον φόβο του θανάτου και να αποκτήσουμε μεγάλη δύναμη.
» Και το γεγονός της Εξόδου του Μεσολογγίου αυτό δείχνει. Οι Εξοδίτες με την δύναμη του Χριστού και της Εκκλησίας προχώρησαν ατρόμητοι στον θάνατο. Εισήλθαν μέσα στην «σκιά του θανάτου» με ελπίδα στην Ανάσταση. Δεν τον φοβήθηκαν. Έκαναν μια ηρωϊκή έξοδο στην αθανασία. Το Μεσολόγγι είναι ένας φάρος που δείχνει πώς ο άνθρωπος με την δύναμη του Χριστού εκδιώκει την απελπισία, την κατάθλιψη και τον φόβο του θανάτου και πώς εμπνέεται από την ζωή».


Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Κοσμάς, ευχαρίστησε τους αγίους Αρχιερείς για την παρουσία τους και την αγάπη τους προς το Μεσολόγγι και την Ελλάδα, ενώ ζήτησε να εύχονται για όλους μας, ώστε να μένουμε σταθεροί στην Πίστη μας και να έχουμε αγάπη στην Πατρίδα «ακολουθώντας τα βήματα των πεσόντων Ηρώων Προγόνων μας».  
Ακολούθησε η επίσημη Δοξολογία, παρουσία του Εξοχωτάτου Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Προκoπίου Παυλοπούλου, ενώ στη συνέχεια, ενώπιον του Προέδρου, ξεκίνησε η ιερά Λιτανευτική Πομπή τιμής στους Πεσόντες της Εξόδου.
Με την ιερά λιτανεία μεταφέρθηκε η Εικόνα της Εξόδου και ο Σταυρός Ευλογίας του Επισκόπου Ρωγών Ιωσήφ στον Κήπο των Ηρώων της Ιεράς Πόλεως, με την συμμετοχή του Εξοχωτάτου Προέδρου της Ελλ. Δημοκρατίας, των Σεβασμιωτάτων Αρχιερέων επικεφαλής του Ιερού Κλήρου, των μελών της Βουλής των Ελλήνων, των λοιπών επισήμων και πλήθους κόσμου. Μεταξύ αυτών, μαθητές των Σχολείων της Ιεράς Πόλεως, μέλη πολιτιστικών συλλόγων του Νομού Αιτωλοακαρνανίας και άλλων Νομών, φιλαρμονικές και εκπρόσωποι φορέων.
Τιμές στην Ιερά Εικόνα της Εξόδου απέδωσαν, το άγημα της Προεδρικής Φρουράς και τα αγήματα των τριών Σωμάτων του Ελληνικού μας Στρατού. Τιμώμενη Χώρα κατά τον φετινό εορτασμό ήταν η Πολωνία.
Στον Τύμβο, όπου φυλάσσονται τα οστά των πεσόντων, τελέσθηκε επιμνημόσυνη  δέηση υπέρ αναπαύσεως «των αειμνήστων αγωνιστών και προμάχων της Ιεράς Πόλεως του Μεσολογγίου, Ιωσήφ και Πορφυρίου των Αρχιερέων και πάντων των μετ’ αυτών εν τη ηρωική Εξόδω αγωνισαμένων και πεσόντων ορθοδόξων πατέρων και αδελφών ημών, Ελλήνων  τε  και  Φιλελλήνων».
Ακολούθησε η κατάθεση στεφάνου από τον Εξοχώτατο Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Παυλόπουλο, ακολούθησε η εκφώνηση του πανηγυρικού της ημέρας από την εκπρόσωπο της Ελληνικής Κυβερνήσεως Υπουργό Διοικητικής Ανασυγκρότησης κα Όλγα Γεροβασίλη, ενώ η υψίφωνος κα Vivian Douglas απέδωσε το μοιρολόι «Να ζει το Μεσολόγγι», με τη συνοδεία της χορωδίας του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου, υπό την διεύθυνση του καλλιτεχνικού διευθυντή κ. Σπύρου Χολέβα.

Κατά την τάξη του εορτασμού, το απόγευμα της Κυριακής, η Ιερά Εικόνα της Εξόδου και ο Σταυρός Ευλογίας του Επισκόπου Ρωγών Ιωσήφ επιστρέφουν με λιτανευτική πομπή, από τον Κήπο των Ηρώων στο Μουσείου Ιστορίας και Τέχνης της Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου, όπου φυλάσσονται.




Σάββατο 8 Απριλίου 2017

191η Επέτειος από την Έξοδο του Μεσολογγίου. Σάββατο του Λαζάρου - Πρώτη ημέρα εορτασμού


Η Ιερά Πόλις του Μεσολογγίου, με θρησκευτική κατάνυξη και πατριωτική υπερηφάνεια τιμά κι εφέτος την 191η Επέτειο της Εξόδου της Ηρωικής Φρουράς των Ελευθέρων Πολιορκημένων, μια από τις ηρωικότερες σελίδες των εθνικών μας αγώνων.
Επίκεντρο των λατρευτικών εκδηλώσεων της ιστορικής επετείου, αποτελεί ο Ιερός Μητροπολιτικός Ναός του Αγίου Σπυρίδωνος, όπου το Σάββατο το πρωί μεταφέρθηκε, με λιτανευτική πομπή από το Μουσείο Ιστορίας και Τέχνης, η Εικόνα της Εξόδου και ο Σταυρός Ευλογίας του Επισκόπου Ρωγών Ιωσήφ. Στην πομπή συμμετείχαν ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας, Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμάς, ο Δήμαρχος της Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου κ. Νικόλαος Καραπάνος, οι στρατιωτικές και πολιτικές αρχές της Ιεράς Πόλεως και της ευρύτερης περιοχής και πλήθος κόσμου.


Στη συνέχεια ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Κοσμάς μετέβη στον αύλειο χώρο του Ιερού Ναού Αγίου Παντελεήμονος Μεσολογγίου, στο χώρο όπου ετάφη, μετά το ολοκαύτωμα, ο αγωνιστής Επίσκοπος Ρωγών Ιωσήφ και τέλεσε επιμνημόσυνη δέηση, παρουσία των αρχών της Ιεράς Πόλεως.
Το απόγευμα στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Σπυρίδωνος τελέσθηκε η ακολουθία του Μεγάλου Εσπερινού χοροστατούντος του Μητροπολίτου Νικοπόλεως και Πρεβέζης κ. Χρυσοστόμου και συγχοροστατούντος του Ποιμενάρχου μας, Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμά.
Ακολούθησε η πένθιμη λιτανευτική πομπή τιμής στους πεσόντες της Εξόδου, με επικεφαλής την Εικόνα της Εξόδου και τον Σταυρό ευλογίας του Επισκόπου Ρωγών Ιωσήφ, από τον Ιερό Ναό προς τον Κήπο των Ηρώων. Στην ιερά λιτανεία συμμετείχαν οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Νικοπόλεως και Πρεβέζης και Αιτωλίας και Ακαρνανίας, ο ιερός κλήρος και οι αρχές του τόπου. Προηγήθηκαν μαθητικές αντιπροσωπίες των Σχολείων της Ιεράς Πόλεως, μέλη πολιτιστικών συλλόγων του Νομού Αιτωλοακαρνανίας και άλλων Νομών, φιλαρμονικές και τιμητικά αγήματα των τριών Σωμάτων του Ελληνικού Στρατού.


Στον Κήπο των Ηρώων, ενώπιον του Τύμβου που φυλάσσονται τα οστά των Πεσόντων της Εξόδου, τελέσθηκε επιμνημόσυνη  δέηση και έγινε κατάθεση στεφάνων από τους εκπροσώπους: της Ελληνικής Κυβερνήσεως, της Βουλής των Ελλήνων, της Πρεσβείας της Πολωνίας ως η τιμώμενη χώρα, των Ενόπλων Δυνάμεων, των Σωμάτων Ασφαλείας, του Δικαστικού Σώματος, της Ακαδημίας Αθηνών, της Περιφερείας Δυτικής Ελλάδας, των αδελφοποιημένων Δήμων και τον Δήμαρχο Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου.
Ακολούθησε η βράβευση των νικητών του 71ου Δρόμου Θυσίας και η εκφώνηση του πανηγυρικού της ημέρας από τον Δήμαρχο της Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου κ. Νικόλαο Καραπάνο.

Τέλος, πολύ συγκίνηση προκάλεσε η αναπαράσταση της ανατίναξης της πυριτιδαποθήκης του Δημογέροντα Χρήστου Καψάλη, που έγινε με τη συμμετοχή της χορωδίας του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Μεσολογγίου, υπό την διεύθυνση του Καλλιτεχνικού Διευθυντή κ. Σπύρου Χολέβα.





Παρασκευή 7 Απριλίου 2017

Ακολουθία του Νυμφίου για τους εργαζομένους


Η Ιερά Μητρόπολις Αιτωλίας και Ακαρνανίας τα τελευταία χρόνια, κατόπιν παρακλήσεως πολλών χριστιανών, οι οποίοι εργάζονται και δεν έχουν τη δυνατότητα να συμμετέχουν στις Ακολουθίες των Νυμφίων, έχει ορίσει να τελείται και δεύτερη ακολουθία του Νυμφίου για την εξυπηρέτηση και των εργαζομένων στο Αγρίνιο.
Έτσι τα απογεύματα της Μεγάλης Δευτέρας, της Μεγάλης Τρίτης και της Μεγάλης Τετάρτης, στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Ζωοδόχου Πηγής Αγρινίου, θα τελεσθούν δύο Ακολουθίες του Νυμφίου.
Η πρώτη Ακολουθία θα αρχίζει στις 19:00’ και η δεύτερη Ακολουθία θα αρχίζει στις 21:00’.

Εορτασμός 191ης Επετείου της Εξόδου της Φρουράς των Ελευθέρων Πολιορκημένων εν τη Ιερα Πολει του Μεσολογγιου

ΣΑΒΒΑΤΟΝ  ΤΟΥ  ΛΑΖΑΡΟΥ  -  8   ΑΠΡΙΛΙΟΥ  2017


18:00’
Μέγας  Ἑσπερινός εἰς τόν Ἱερόν Μητροπολιτικόν Ναόν Ἁγίου Σπυρίδωνος, χοροστατοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Νικοπόλεως καί Πρεβέζης κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ καί συγχοροστατούντων τῶν Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. ΙΕΡΟΘΕΟΥ καί Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας κ. ΚΟΣΜΑ.

19:00’
Ø Ἐκκίνησις τῆς Λιτανευτικῆς πομπῆς καί μετάβασις τῆς Ἱερᾶς Εἰκόνος τῆς ΕΞΟΔΟΥ εἰς  τόν  Κῆπον  τῶν  Ἡρώων.
Ø Ἐπιμνημόσυνος  Δέησις  εἰς  τόν  Τύμβον τῶν πεσόντων Ἡρώων τῆς ΕΞΟΔΟΥ.
Ø Κατάθεσις  στεφάνων  ὑπό  τῶν  ἐπισήμων.
Ø Ἐκφώνησις  πανηγυρικοῦ  ὑπό  τοῦ  Δημάρχου  τῆς  Ἱ. Πόλεως.
Ø Ἀναπαράστασις  τῆς  ἀνατινάξεως  τοῦ  Χρήστου  Καψάλη.


ΚΥΡΙΑΚΗΝ  ΤΩΝ  ΒΑΪΩΝ  -  9  ΑΠΡΙΛΙΟΥ  2017


07:00’
Ὄρθρος καί Θεία Λειτουργία εἰς τόν Ἱερόν Μητροπολιτικόν Ναόν Ἁγίου Σπυρίδωνος, προεξάρχοντος καί ὁμιλοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. ΙΕΡΟΘΕΟΥ καί συλλειτουργούντων τῶν Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν Νικοπόλεως καί Πρεβέζης κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ καί Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας κ. ΚΟΣΜΑ.

10:45’
Δοξολογία  εἰς  τόν  Ἱερόν  Μητροπολιτικόν  Ναόν,  τῇ  παρουσίᾳ  τοῦ  Ἐξοχωτάτου Προέδρου  τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας κ. Προκοπίου Παυλοπούλου.

11:00’
Ø Ἐκκίνησις τῆς Λιτανευτικῆς πομπῆς καί μετάβασις τῆς Ἱερᾶς Εἰκόνος τῆς ΕΞΟΔΟΥ εἰς  τόν  Κῆπον  τῶν  Ἡρώων.
Ø Ἐπιμνημόσυνος  Δέησις  εἰς  τόν  Τύμβον  τῶν  πεσόντων Ἡρώων τῆς ΕΞΟΔΟΥ.
Ø Κατάθεσις στεφάνου ὑπό τοῦ Ἐξοχωτάτου Προέδρου τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας.
Ø Πανηγυρικός ὑπό τοῦ ἐκπροσώπου τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως.
Ø Τό Μοιρολόι «Νά ζῇ τό Μεσολόγγι». Συμμετέχει ἡ χορωδία τοῦ Πνευματικοῦ Κέντρου τοῦ Δήμου Ἱ. Π. Μεσολογγίου.

Πέμπτη 6 Απριλίου 2017

Επετειακή Εκδήλωση «Να ζη το Μεσολόγγι»!


Υπό την αιγίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας, πραγματοποιήθηκε στο Τρικούπειο Πολιτιστικό Κέντρο Μεσολογγίου, την Τετάρτη 5 Απριλίου, επετειακή εκδήλωση για την ηρωική Έξοδο του Μεσολογγίου, ενταγμένη στις Εορτές Εξόδου 2017.
Κατόπιν προσκλήσεως του Σεβ/τάτου Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμά προς την Ιερά Μητρόπολη Πατρών, οι νέοι της Αναπλαστικής Σχολής Πατρών παρουσίασαν τη θεατρική παράσταση «Να ζη το Μεσολόγγι», ενώ η χορωδία της Χριστιανικής Φοιτητικής Δράσεως Πατρών απέδωσε μελωποιημένα αποσπάσματα από το ποίημα του Διονυσίου Σολωμού «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι».


Προηγήθηκε ομιλία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών κ. Χρυσοστόμου, ο οποίος ευχαρίστησε τον Σεβ. Ποιμενάρχη μας κ. Κοσμά για την πρόσκληση, ενώ με τον πατριωτικό και λυρικό του λόγο καθήλωσε το πλήθος του ακροατηρίου. Μίλησε για την ανεπανάληπτη Θυσία, την ιστορική Δόξα και τον επάξιο Ύμνο του Μεσολογγίου, τονίζοντας ότι:
« Άγγελοι έγραψαν για το Μεσολόγγι που «δόξα’ χει η μαύρη πέτρα του και το ξερό χορτάρι» (Σολωμός). Γι’ αυτό και έχει τόση γλύκα η γεύση της ιστορίας του. Γι’ αυτό και δίδει την δική της πνοή και ανάσα σε όσους μέσα σε δύσκολες εποχές τρέφουν λογισμούς απέλπιδες, για την μάνα την μεγαλόψυχη στον πόνο και στο δάκρυ.
» Το Μεσολόγγι είναι το ιερό ηφαίστειο από το οποίο, μετά από την φοβερή έκρηξη της λευτεριάς, ξεχύθηκε η ιερά λάβα που έκρυβε η Ελλάδα, αιώνες στα σπλάχνα της… Ποτέ τόπος δεν θα υμνηθή σαν το Μεσολόγγι.  Αλλά και ποτέ τόπος δεν θα διδάξη αρετή και τόλμη, ιδανικά και πίστη στο Θεό και σεβασμό στην ανθρώπινη προσωπικότητα, όσο αυτή η αγγελοσκέπαστη γη και πόλη της Ελλάδος».
Ο Σεβασμιώτατος κ. Χρυσόστομος, μίλησε επίσης για την αξία της Θυσίας της Εξόδου του Μεσολογγίου, ως το παράδειγμα για τη σύγχρονη κοινωνία μας, τονίζοντας πως «αυτή η πόλη είναι και  έμπνευση για την έξοδο από τα φοβερά δεινά και τα φρικτά αδιέξοδα στα οποία βρισκόμαστε, ως μη ώφελεν, εγκλωβισμένοι.  Όποιος ποθεί πραγματικά την λευτεριά και την λύτρωση από όποια μορφή δουλείας, εξέρχεται από το είναι του, ξεπερνά τον εαυτό του, ίπταται, προσλαμβάνεται από τους αγγέλους, μεθίσταται για να ζήση…»!
Το Μεσολόγγι, είπε ο Μητροπολίτης Πατρών, «είναι η αιματωμένη, ιστορική Άγια Τράπεζα της λευτεριάς της Ελλάδος. Γι’ αυτό και το Μυστήριο αυτής της θυσίας των Μεσολογγιτών, βιώνεται με σιωπή και προσευχή».


Στο σύντομο χαιρετισμό του, ο Δήμαρχος της Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου κ. Νικόλαος Καραπάνος αναφέρθηκε στην αξία και την σπουδαιότητα της ενασχόλησης των νέων με τη παράδοση και τον ελληνορθόδοξο πολιτισμό, που δίνει σε όλους σήμερα αισιοδοξία και ελπίδα. Επίσης ευχαρίστησε τόσο τον Σεβ/το Ποιμενάρχη μας για την άψογη συνεργασία στην διοργάνωση των Εορτών Εξόδου, όσο και τον Σεβ. Μητροπολίτη Πατρών και τους συνεργάτες του για την συμμετοχή και την παρουσίαση της εκδηλώσεως στην Ιερά Πόλη του Μεσολογγίου.


Την εκδήλωση έκλεισε ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Κοσμάς ευχαριστώντας τον Μητροπολίτη Πατρών για την ομιλία του, αλλά και τους συνεργάτες του και όλους όσους κοπίασαν για την προετοιμασία και την αρίστη παρουσίαση. Ο Σεβασμιώτατος κ. Κοσμάς αναφέρθηκε στο μήνυμα της θυσίας των Εξοδιτών και προέτρεψε τους παρισταμένους να αντλήσουν μηνύματα φιλοπατρίας από «την τόσο πετυχημένη θεατρική παράσταση που αναζωπυρώνει το εθνικό φρόνημα», ζωντανεύοντας την πολιορκία και την Έξοδο του Μεσολογγίου. Τόνισε πως σ’ αυτή την παράσταση «που μας έκανε να νοιώσουμε πραγματικά Έλληνες και Μεσολογγίτες, έπρεπε να είναι παρόντες όλοι εκείνοι που αμφισβητούν την γνησιότητα του 1821… να πάρουν μάθημα από τους λεβέντες νέους και νέες που μας δίδαξαν πως εδώ είναι Ελλάδα και δεν σκλαβώνεται η Ελλάδα!»

Τον γενικό συντονισμό από την Ιερά Μητρόπολη Πατρών είχαν ο υπεύθυνος Νεότητος πανοσ/τος αρχιμ. Ειρηναίος Σωτηρόπουλος και ο διάκονος Ιερόθεος Ανδρουτσόπουλος.   Η εισαγωγική αναφορά στο θέμα της εκδηλώσεως και η παρουσίαση έγινε από τον φιλόλογο κ. Νικόλαο Ράπτη






Τετάρτη 5 Απριλίου 2017

Ομιλία Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ στην εκδήλωση «Να ζη το Μεσολόγγι…»


Σεβασμιώτατε, άγιε Αδελφέ Μητροπολίτα Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμά,
Κύριε Δήμαρχε της Ιεράς Πόλεως του Μεσολογγίου και οι εντιμότατοι Άρχοντες,
Αγαπητοί μου πατέρες,
Αγαπητοί μου Αδελφοί,
Υπάρχουν τόποι που τους αγάπησε ιδιαίτερα ο Θεός και ξεχωριστά τους ευλόγησε, ώστε να παραμένουν στη μνήμη και στη πορεία του κόσμου με τη δόξα τους άσβεστη και το φως τους απαστράπτον, έως της συντελείας του αιώνος.
 Ένας τέτοιος τόπος είναι το Μεσολόγγι. Η πόλη της καρδιάς μας. Η πόλη δόξα και φως. Ο τόπος που αγαπήσαμε πριν ακόμα να τον γνωρίσωμε και χωρίς καν να τον έχωμε περπατήσει. Έφτασαν τότε την ώρα της Εξόδου και φτάνουν κάθε φορά που θυμόμαστε το Μεσολόγγι, απ’ άκρου εις άκρον της γης, οι ύμνοι των αγγέλων που συνόδευσαν τις ψυχές των Ελεύθερων Πολιορκημένων στον ουρανό. Η μοσκοβολιά της βάγιας την Κυριακή της θυσίας μένει ανέπαφη από τον χρόνο. Από τότε που η αθανασία στεφάνωσε την Αγία Πόλη, την Κυριακή των Βαΐων. Από τότε που το Μεσολόγγι της Ελλάδος και του κόσμου ολόκληρου «Το ράσο του Δεσπότη του φορεί για σάβανό του και φωτεινό μετέωρο πετά στον ουρανό του».
 Το Μεσολόγγι πρώτα το αγαπάς και μετά το γνωρίζεις.
 Αυτή η πόλη είναι η ομορφιά της Ελλάδος.
 Είναι το κλέος του Γένους μας.
 Είναι το άφθιτον κάλλος της Ρωμηοσύνης.
Είναι φως και αστραπή και φέγγος.
 «Ω πόλις του Μεσολογγίου! Πόλις βασίλισσα της Ελλάδος. Πόλις  δια την οποίαν  πολλά ελαλήθη και μεγάλα. Τριών χρόνων ζοφερά νέφη  έπεσαν κατεπάνω σου. Εφάνης ότι κατέβης εις τον Άδην, δια να μη ανέβης εκείθεν πλέον, αλλ’ η χειρ του Κυρίου σε ενεψύχωσε. Φως σήμερον σε περικυκλώνει όλην. Ουράνια δόξα ανατέλει επάνω σου. Στέφανος κάθηται εις την κεφαλήν σου...»(Σπυρίδων Τρικούπης)
 Όσο ο χρόνος θα κυλά, τόσο θα λάμπη το Μεσολόγγι και με τις αιματωμένες πορφυρόχρωμες ακτίνες του, σαν ήλιος μοναδικός, θα ζωογονή τις ψυχές των Ελλήνων όπου γης, αλλά και θα νοηματοδοτή την πορεία των Λαών, που ποθούν το μοναδικό αγαθό της Ελευθερίας, το οποίο κερδίζεται με αγώνες και επιτυγχάνεται με θυσίες και ποταμούς αιμάτων.
 Τι ρίγος και δέος και συγκλονισμός, τι υπηρεφάνεια νιώθαμε, στις καλές εκείνες εποχές, όταν ήμασταν μαθητές στο δημοτικό σχολείο, στα χρόνια που η Ελλάδα, ο τόπος μας, μύριζε μόνο Χριστό και θυσίες για την τιμή και την ελευθερία και μαθαίναμε ότι: « Το Μεσολόγγι σκέλετρο, γυμνό ξεσαρκωμένο, δεν παραδίδει τ’ άρματα, δεν σκύβει το κεφάλι».
 Γεννιόταν μέσα μας η λαχτάρα να τρέξωμε σ’ αυτό τον κήπο τον εύοσμο των ηρώων, οι οποίοι ξεπέρασαν την πείνα και τη δίψα και τον θάνατο και να γονατίσωμε στα άγια χώματα, που όπου και να ακουμπήσης μυρίζεις την λευτεριά και την Ανάσταση.
 Η Ελλάδα θα ήταν πολύ φτωχή χωρίς το Μεσολόγγι. Η ελευθερία της Πατρίδος πέρασε λιβανίστηκε και αγιάστηκε σ’ αυτή την πόλη. Η ιστορία του Έθνους μας, αλλά τι λέγω, η παγκόσμια ιστορία πέρασε απ’ εδώ και σταμάτησε ευλαβικά και προσκύνησε, προσπάθησε να γράψη κάποιες αράδες, όμως διεπίστωσε ότι ανθρώπινο χέρι δεν μπορεί να καταγράψη αυτήν την θυσία, αυτό το πέρασμα, από τη γη στον ουρανό, από τα πρόσκαιρα στα αιώνια, από τα φθαρτά στα άφθαρτα. Δεν μπορεί ανθρώπινη γραφή να σκιαγραφήση του Μεσολογγιού το ιερό και αιματόβρεκτο πανηγύρι, το ξεχωριστό και ανεπανάληπτο Πάσχα της Ιεράς Πόλεως και του Γένους ολόκληρου, το πέρασμα ενός Λαού περήφανου από το θάνατο στη ζωή, με τρόπο που αποτελεί μοναδικό και παγκόσμιο φαινόμενο και δεν θα επαναληφθή με τέτοια δόξα.
 Άγγελοι έγραψαν για το Μεσολόγγι που «δόξα’ χει η μαύρη πέτρα του και το ξερό χορτάρι» (Σολωμός). Γι’ αυτό και έχει τόση γλύκα η γεύση της ιστορίας του. Γι’ αυτό και δίδει την δική της πνοή και ανάσα σε όσους μέσα σε δύσκολες εποχές τρέφουν λογισμούς απέλπιδες, για την μάνα την μεγαλόψυχη στον πόνο και στο δάκρυ.
 Το Μεσολόγγι είναι το ιερό ηφαίστειο από το οποίο, μετά από την φοβερή έκρηξη της λευτεριάς, ξεχύθηκε η ιερά λάβα που έκρυβε η Ελλάδα, αιώνες στα σπλάχνα της. Αυτή η λάβα κατέκαυσε το φοβερό ζυγό της μαρτυρικής σκλαβιάς. Ένα ζυγό  που τον συνέθεσαν ικριώματα και σταυροί, ειρκτές και αποκεφαλισμοί, παιδομαζώματα, σκλαβοπάζαρα, ανασκολοπισμοί και πλείστα άλλα μαρτύρια, α οφθαλμός ουκ είδε εις άλλο μέρος της γης και ους ουκ ήκουσε ποτέ και επί καρδίαν ανθρώπου ουκ ανέβη.
 Ποτέ τόπος δεν θα υμνηθή σαν το Μεσολόγγι.
 Αλλά και ποτέ τόπος δεν θα διδάξη αρετή και τόλμη, ιδανικά και πίστη στο Θεό και σεβασμό στην ανθρώπινη προσωπικότητα, που επλάσθη ελεύθερη «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν Θεού», όσο αυτή η αγγελοσκέπαστη γη και πόλη της Ελλάδος.
Το Μεσολόγγι είναι πύρινο άνθος μέσα σε μια μαραζωμένη Ευρώπη, που έχασε την ταυτότητά της και αρνήθηκε τις πνευματικές και χριστιανικές της ρίζες και ως εκ τούτου δεν έχει να προσμένη τίποτα, ούτε θεσμικά, ούτε πολιτικά, ούτε πολιτιστικά.
 Κάποιος μου είπε προ ημερών. «Είναι μικρή (πληθυσμιακά, εννοούσε), η πόλη του Μεσολογγίου»
Και του απάντησα:
 «Είναι μικρή, γιατί είναι τόσο μεγάλη. Στα τείχη της χωράνε μόνο εκλεκτοί και μυημένοι στις θυσίες, σαν τους Μεσολογγίτες της Εξόδου. Ξέρεις να υπάρχουν χιλιάδες επιθυμητές της λευτεριάς και της τελειότητος σήμερα;
 Και για ένα ακόμα λόγο. Οι Μεσολογγίτες είναι γένος ξεχωριστό και ας μου επιτραπεί η φράση, ράτσα εκλεκτή, μοναδική και δύσκολα γεννιούνται τέτοιοι άνθρωποι σήμερα. Γι’ αυτό παραμένει τόσο μεγάλη αυτή η πόλη, αλλιώς θα μικρύνει και δεν τις ταιριάζει τέτοια σμίκρυνση. Θα παραπονεθούν οι ήρωές της, θα επαναστατήσουν. Αλλά ούτε και την Ελλάδα συμφέρει, ούτε και τον κόσμο όλο, να μικρύνη το Μεσολόγγι.
 Αγαπητοί μου, καθώς τα χρόνια πέρασαν και άλλαξαν οι εποχές και φθάσαμε στις μέρες μας, τόσο φτωχοί και ξυπόλητοι πνευματικά, ζητιάνοι σε ξένες πόρτες, δουλωμένοι εμείς που στις φλέβες μας ρέει της λευτεριάς το αίμα, καθώς καταντήσαμε εμείς οι λευτερωμένοι από τους Μεσολογγίτες και τόσους άλλους ηρωες και μάρτυρες και πρωτομάστορες της λευτεριάς, επαίτες στις αυλές των ξένων, καθώς αφήσαμε τη γη μας και θελήσαμε να υποταχτούμε σε ξένα αφεντικά, που πολλά μας τάξανε χωρίς αντίκρυσμα, καθώς την ιστορία μας λησμονήσαμε η την αλλοιώσαμε, και την παραχαράξαμε το Μεσολόγγι με τους ήρωές του μένει φάρος άσβεστος που φωτίζει τους δρόμους της θυσίας για την επίτευξη στόχων υψηλών και κορυφών ελεύθερων και αδούλωτων, αλλά και έλεγχος για όσα εσφάλαμε, για τις όποιες αμαρτίες μας απέναντι στον Θεό και στους προγόνους μας.
 Όμως αυτή η πόλη είναι και  έμπνευση για την έξοδο από τα φοβερά δεινά και τα φρικτά αδιέξοδα στα οποία βρισκόμαστε, ως μη ώφελεν, εγκλωβισμένοι.
 Όποιος ποθεί πραγματικά την λευτεριά και την λύτρωση από όποια μορφή δουλείας, εξέρχεται από το είναι του, ξεπερνά τον εαυτό του, ίπταται, προσλαμβάνεται από τους αγγέλους, μεθίσταται για να ζήση, ει δ’ άλλως είναι καταδικασμένος να πεθάνη και ακόμα χειρότερα να βρίσκεται σε κώμα, όπως είμαστε οι Έλληνες σήμερα, με τον κίνδυνο να μη μπορέση να συνέλθη ποτέ.
 Σε λίγες ημέρες θα βιώσετε εδώ στο Μεσολόγγι και θα ζήση για μια ακόμη φορά όλη η Ελλάδα, τη δόξα της Εξόδου και την συγκίνηση, αλλά και το κλέος της θυσίας.
 Συγκλονίζει η λιτανεία της σιωπής, στο Μεσολόγγι παραμονή και ανήμερα των Βαΐων, η σιγή του βιώματος. Μόνο με τη σιωπή μπορείς να ζήσης συγκλονιστικά και μεγάλα γεγονότα. Όσα λόγια κι αν πης δεν μπορείς να τα περιγράψης. Όπως εμείς οι Ιερείς δεν μπορούμε να περιγράψωμε, ο, τι βιώνομε στο ιερό θυσιαστήριο κατά την ώρα της φρικτής θυσίας. Όσο πιο πολύ αγαπάς, τόσο πιο πολύ βυθίζεσαι στη σιωπή. Γιατί φοβάσαι μήπως το μεγαλείο της αγάπης αδικήσης, αλλά μήπως και οι άλλοι τον συγκλονισμό σου δεν κατανοήσουν.
 Το Μεσολόγγι είναι η αιματωμένη, ιστορική Άγια Τράπεζα της λευτεριάς της Ελλάδος. Γι’ αυτό και το Μυστήριο αυτής της θυσίας, βιώνεται με σιωπή και προσευχή.
Το Μεσολόγγι από το δικό του δυσθεώρητο ύψος «κρατεί τον ηλιο τον νιοβάπτιστο που στάζει από του ουρανού την κολυμβήθρα».
Σεβασμιώτατε, άγιε Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμά, σας μακαρίζομε γιατί είστε ποιμένας αυτής της αγιασμένης γης και των παιδιών της. Φέρετε στον ώμο σας βαριά πνευματική παρακαταθήκη, επάξια, ως διάδοχος των ηρωϊκών Αρχιερέων που πότισαν με το αίμα τους, εδώ στο Μεσολόγγι της λευτεριάς το άγιο και ευσκιόφυλλο δένδρο.
 Αγαπητοί μου Μεσολογγίτες. Καλότυχοι και ευλογημένοι που είστε, γιατί γεννηθήκατε σ’ αυτό τον τόπο και έχετε προγόνους αυτούς τους μεγάλους ήρωες και της λευτεριάς τους μεγαλομάρτυρες. Αξιοζήλευτη η κάθε ημέρα, που ζείτε, αφού Σας συνοδεύει η πνοή τους και η αγιασμένη αύρα τους.
 Ο, τι κάνετε περνάει αναγκαστικά από το αίμα τους, αφού όπου να σκάψης σ’ αυτή τη γη αναβλύζει των Εξοδιτών το αγιασμένο αίμα.
 Δεν υπάρχει ωραιότερο μέρος να ανοίξη κανείς τα μάτια του στον ήλιο και να ζήση.
 Σ’ αυτό τον τόπο ήλθαμε και μεις σήμερα, ταπεινοί προσκυνηταί για να αναβαπτισθούμε πνευματικά και να ευφρανθούμε ψυχικά, ακουμπώντας σ’ αυτό το χώμα που είναι δικό σας και δικό μας, στο χώμα που δίδει ζωή στις ρίζες της Πατρίδος μας.
 Φέραμε μαζί και τα παιδιά μας από την Πάτρα, νέες και νέους με φλόγα στην ψυχή για τον Χριστό και  την Ελλάδα, προκειμένου  να ζωντανέψουν με τον δικό τους τρόπο την θυσία στο κάστρο του Μεσολογγιού, που παίρνει και καρδιά και νου, όπως λέγει ο ποιητής.
Σεβασμιώτατε άγιε Αδελφέ, Μητροπολίτα Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμά,
 Σας ευχαριστούμε για την πρόσκληση, σας ευγνωμονούμε γιατί κρατάτε αναμμένο το καντήλι στους τάφους των Εξοδιτών Μαρτύρων και γιατί στα χέρια Σας βαστάτε την λαμπάδα της ελληνορθοδόξου λεβεντιάς και παραδόσεως άσβεστη.

 Επειδή είπαμε προηγουμένως, ότι η θυσία των Μεσολογγιτών βιώνεται με σιωπή και προσευχή, ας μας επιτρέψετε να εκφράσωμε εν αγαλλιάσει την ολόθυμη ευχή και ιαχή. Να ζη το Μεσολόγγι!

Τρίτη 4 Απριλίου 2017

Ομιλία του Καθηγητή Κωνσταντίνου Καρακατσάνη στη Σχολή Γονέων στο Αγρίνιο - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ


Στην αίθουσα εκδηλώσεων του Παπαστρατείου Μεγάρου της Γυμναστικής Εταιρείας Αγρινίου πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Δευτέρας 3ης Απριλίου 2017 η τελευταία, για τη φετινή χρονιά, συνάντηση της Σχολής Γονέων της Ιεράς Μητροπόλεώς μας.
Ομιλητής ήταν ο ελλογιμώτατος κ. Κωνσταντίνος Καρακατσάνης, Καθηγητής Πυρηνικής Ιατρικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ο οποίος μίλησε με θέμα: «Ψυχική και πνευματική υγεία. Ιατρική, φιλοσοφική και θεολογική προσέγγιση».


Ακολούθησε συζήτηση με τους γονείς, κατά την οποία ο ομιλητής έδωσε τις αντίστοιχες απαντήσεις.
Την εκδήλωση έκλεισε ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Κοσμάς, ο οποίος ευχαρίστησε τον ομιλητή και όλους όσοι συμμετείχαν στις συνάξεις της Σχολής Γονέων και ευχήθηκε κατάλληλα για τις εορτές του Πάσχα που ακολουθούν.