Σάββατο 30 Απριλίου 2016

Ποιμαντορική Εγκύκλιος Πάσχα 2016


Κ Ο Σ Μ Α Σ
Ο ΧΑΡΙΤΙ ΘΕΟΥ
ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΑΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ
 ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ

Προς  τον ιερόν κλήρον, τις μοναστικές αδελφότητες και τον ευσεβή λαό της  καθ’  ημάς  θεοσώστου Ιεράς  Μητροπόλεως

«Εγώ ειμί ο πρώτος και ο έσχατος και ο ζων, και εγενόμην νεκρός και ιδού ζων ειμί εις τους αιώνας των αιώνων και έχω τας κλεις του θανάτου και του άδου…» (Αποκ. α , 17-18).

 Αυτές τις αιώνιες αλήθειες απεκάλυψε και εφανέρωσε ο Αναστάς Κύριος στον Ευαγγελιστή Ιωάννη, όταν ο άγιος Απόστολος ήταν εξόριστος στην Πάτμο «δια τον λόγον του Κυρίου και την μαρτυρίαν Ιησού Χριστού» (στ. 9), προσφέροντάς του τα του ιερού βιβλίου της Αποκαλύψεως.
 Μη φοβάσαι Ιωάννη, του είπε: Εγώ είμαι ο πρώτος, διότι αιωνίως υπάρχω, αλλά και έσχατος, διότι θα είμαι πάντοτε. Είμαι Εκείνος που ζει διαρκώς, είμαι η ταυτοζωή. Και έγινα νεκρός, διότι όπως είδατε απέθανα ως άνθρωπος για τη σωτηρία των ανθρώπων. Όμως παρά τον θάνατό μου, ζω εις τους αιώνας των αιώνων.
 Δεν απέθανα διότι ήθελαν οι εχθροί μου, οι σταυρωταί μου. Δεν σταυρώθηκα επειδή οι άρχοντες των Εβραίων με κατεδίκασαν στον θάνατο και ο Ρωμαίος ηγεμών εθεώρησε την καταδίκη μου. Όλα αυτά μπορούσα να τα απομακρύνω, να τα διαλύσω, να τα αποτρέψω.
 «Εγενόμην νεκρός» εκουσίως, διότι ο Ίδιος το θέλησα, κινούμενος από αγάπη για τον πεσόντα άνθρωπο. Αυτό ήταν και το θέλημα του Ουρανίου Πατρός, αυτό χάρισε τη σωτηρία και τη λύτρωσι στον κόσμο. Το θέλησα και «εγενόμην νεκρός», το θέλησα και εφώναξα «τετέλεσται», το θέλησα και ενταφιάσθηκα ως κοινός άνθρωπος εν τω «καινώ μνημείω». «Ουδείς αίρει την ψυχήν μου απ’ εμού, αλλ’ εγώ τίθημι αυτήν απ’ εμαυτού. Εξουσίαν έχω θείναι αυτήν και εξουσίαν έχω πάλιν λαβείν αυτήν…» (Ιω. ι , 18).
 «Και ιδού ζων ειμί εις τους αιώνας έχω τας κλεις του θανάτου και του άδου…».
 Γνωρίστε το, πιστεύσατέ το, παρά τον θάνατό μου ως ανθρώπου, ζω εις τους αιώνας των αιώνων. Νίκησα τον θάνατο, συνέτριψα το κράτος του, έχω στα χέρια μου τα κλειδιά του θανάτου και του άδου, έλαβα εξουσία επί του άδου.
 Αγαπητοί, σήμερα Κυριακή του Πάσχα, ημέρα και εορτή της λαμπροφόρου Αναστάσεως, ζούμε και εμείς το θαύμα των θαυμάτων, την μοναδική νίκη, τη συντριπτική νίκη του Χριστού μας κατά του διαβόλου, του θανάτου και της φθοράς. Ζούμε την λαμπροφόρο Ανάστασι του Χριστού μας.
 Ο θάνατος ως καρπός της αποστασίας μας και της αμαρτίας, νικήθηκε ολοκληρωτικά. Ο Κύριος Ιησούς Χριστός μας είναι ο Ένας, ο Μοναδικός τον οποίον δεν μπόρεσε να κατακρατήση ο θάνατος και ο άδης. Είναι ο μόνος Αναμάρτητος εμπρός στην παρουσία του οποίου κονιορτοποιήθηκε η επικράτεια του θανάτου. Είναι Εκείνος στον οποίο κατοικεί ολόκληρος η θεότης, μέσα στο σώμα και την ανθρώπινη ψυχή, την οποία προσέλαβε με τη σάρκωσί του (Κολασ. β , 9).
 Έτσι, ο Αναστάς Κύριος, χάρισε λύτρωσι και αποκατάστασι στο αρχαίο κάλλος κάθε ψυχής, που θα θελήση να ζήση συνειδητά με πίστι, με υπακοή, με συνέπεια μέσα στην Εκκλησία Του. Χάρισε αγάπη και συγγνώμη στα πιστά μέλη της Εκκλησίας, που ποθούν την μετάνοια.
 «Μηδείς οδυρέσθω πταίσματα, συγγνώμην εκ του τάφου ανέτειλε» διακηρύσσει ο Ιερός Χρυσόστομος. Θα χαρίση προσωπική Ανάστασι σε κάθε χριστιανό, όταν η «εσχάτη σάλπιγξ» (Α  Κορ. ιε , 52) θα σημάνη κατά την Δευτέρα Παρουσία.
 «Χριστός εγήγερται εκ νεκρών, απαρχή των κεκοιμημένων εγένετο…» (Α  Κορ. ιε , 20).
 Σήμερα, αγαπητοί, αυτή την μεγάλη ημέρα, όλοι εμείς, κληρικοί και λαϊκοί, ας σταθούμε με ευγνωμοσύνη εμπρός στον Αναστάντα Κύριό μας. Ας Τον ευχαριστήσουμε με όλη μας την δύναμι, για τα σωτήρια δώρα και χαρίσματα που μας προσέφερε με την Ανάστασί Του.
 Ζώντας όμως συνειδητά το μυστήριο της Αναστάσεώς Του, ας στερεώσουμε μέσα μας την πίστι στο θαύμα της Αναστάσεως, στην παντοδυναμία Του, στην συνεχή παρουσία Του κοντά μας.
 Κανείς δεν αμφισβητεί ότι ανάμεσά μας, στις ψυχές μας, στη ζωή μας, υπάρχει σήμερα ανασφάλεια, σύγχυσι, φοβία, αβεβαιότητα. Προβλήματα πολύμορφα, δυσκολίες, κρίσεις, επιδρομές, πολέμιοι πίστεως και πατρίδος, μας φέρουν αγωνία και ταραχή. Υποχωρήσεις προδοτικές, συμβιβασμοί, περιφρονήσεις αξιών, ιδανικών, αιωνίων αληθειών, ύβρεις ακόμη κατά της ορθοδοξίας μας και της φιλοπατρίας, μας θορυβούν, μας αποθαρρύνουν. Ισχυροί της γης, αξιωματούχοι, σκοτισμένοι άνθρωποι, αιρετικοί, μάρτυρες του Ιεχωβά, παπικοί, πεντηκοστιανοί, οικουμενισταί πολεμούν με πάθος τον Αναστάντα, την θεότητά Του, την ορθόδοξο αλήθειά Του.
 Μέσα σε όλα αυτά και σήμερα ακούγεται η φωνή του Αναστάντος Κυρίου μας προς τον Ευαγγελιστή Ιωάννη: «Και ιδού ζων ειμί εις τους αιώνας», είμαι κοντά σας.
 Μη φοβώμαστε, αγαπητοί, τους διώκτας και πολεμίους του Χριστού μας. Αιώνες πολλούς τόσοι πανίσχυροι, φαινομενικά ισχυροί, πολέμησαν με μανία τον Αναστάντα, αλλά συντρίφτηκαν. Που είναι; Ποιός τους θυμάται; Ελάκτισαν προς κέντρα, πληγώθηκαν, χάθηκαν. Ο Χριστός, ο Αναστάς Κύριος, «ιδού ζων» είναι, «εξήλθε νικών ίνα νικήση» (Αποκ. στ , 2). Μην πτοηθούμε λοιπόν. Σήμερα να τονώσουμε την πίστι μας, να αγαπήσουμε τον Αναστάντα Κύριο, να θελήσουμε να ζούμε με συνέπεια την ορθόδοξο αλήθεια, να μείνουμε ανεπηρέαστοι, αταλάντευτοι εμπρός στις προκλήσεις, στις προδοσίες, στις απειλές, στις λυσσαλέες επιθέσεις των στρατευμένων εχθρών του Αναστάντος Χριστού μας, της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, του φωτός και της αληθείας, της σωτηρίας μας.
 Ελάτε όλοι, σήμερα, να πάρουμε φως και δύναμι από τον κενό τάφο και ηνωμένοι, απτόητοι, ισχυροί να υμνολογούμε, να δοξάζουμε, να ομολογούμε «λόγοις και έργοις» τον Αναστάντα και την Ανάστασί Του. Ελάτε να διακηρύξουμε ότι ο Αναστάς ζων και παντοδύναμος, ζει στις καρδιές των Ορθοδόξων Ελλήνων και ποτέ δεν θα Τον απομακρύνη κανείς.
 Σε αυτήν την χώρα των ηρώων και των μαρτύρων, ο Αναστάς Κύριος χάρισε ελευθερία, φως, ζωή και ποτέ δεν θα παύση να προσφέρη τα σωτήρια δώρα της Αναστάσεως Του.
 Αγαπητοί, «Πάσχα ιερόν, Πάσχα καινόν, Πάσχα άμωμον, Πάσχα μέγα, Πάσχα των πιστών» σήμερα. «Νυν πάντα πεπλήρωται φωτός». Ο Κύριος Ιησούς Χριστός μας εν τάφω κατήλθε ως άνθρωπος, καθείλε την δύναμι του άδου, ενίκησε, ανέστη και ιδού ζων είναι εις τους αιώνας. Είναι πάντοτε ανάμεσά μας.
 Μαζί Του κι εμείς νικηταί, άξιοι της αφθαρσίας, της ζωής, της αιωνιότητος. Καλή και Αγία Ανάστασι.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
  

† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ  ΚΑΙ  ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ  ΚΟΣΜΑΣ

Παρασκευή 29 Απριλίου 2016

Συνάντηση των Επιταφίων στο Αγρίνιο

Στην κεντρική πλατεία του Αγρινίου και μέσα σε κατανυκτική ατμόσφαιρα, υπό τους πένθιμους ήχους της Φιλαρμονικής του Δήμου Αγρινίου, πραγματοποιήθηκε και φέτος η συνάντηση των Επιταφίων των πέντε κεντρικών ενοριών της πόλεως.

Στη δέηση που τελέσθηκε προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας, Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμάς, ο οποίος στο σύντομο μήνυμα του προς τους πιστούς, που κατέκλυσαν την πλατεία και τους γύρω δρόμους, τόνισε ότι ο Κύριος Ιησούς Χριστός είναι ο Αναστάς Θεάνθρωπος. Είναι η αληθινή Ζωή και η Ανάσταση που «μπορεί να νικήση και τον θάνατο και την αμαρτία και τον διάβολο και τον αποστάτη κόσμο και να δώσει στον άνθρωπο ειρήνη, χαρά, πληρότητα, ζωή, αγιασμό και αιωνιότητα». Τέλος ο Σεβασμιώτατος κάλεσε τους πιστούς να κλείσουν τα αυτιά τους στις φωνές των «συγχρόνων μιμητών των Γραμματέων και των Φαρισαίων και όλων των συκοφαντών και των εχθρών του Εσταυρωμένου και Αναστάντος Κυρίου».

Τα Εγκώμια απέδωσε θαυμάσια η παιδική χορωδία του Ιερού Ναού Αγίου Χριστοφόρου Αγρινίου, υπό την διεύθυνση του κ. Παναγιώτη Μήτσου.
Παρέστησαν ο Αντιπρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων κ. Γεώργιος Βαρεμένος, ο Δήμαρχος του Αγρινίου κ. Γεώργιος Παπαναστασίου, ο Γενικός Γραμματέας Δια Βίου Μάθησης και Νέας Γενιάς του Υπουργείου Παιδείας κ. Παυσανίας Παπαγεωργίου, η Αντιπεριφερειάρχης Αιτωλοακαρνανίας κα. Χριστίνα Σταρακά, βουλευτές, πολιτευτές, αντιδήμαρχοι, εκπρόσωποι των στρατιωτικών και λοιπών αρχών της περιοχής και πλήθος κόσμου.

Ακολουθεί η προσφώνηση του Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας
«Μόλις προηγουμένως όλοι μας, εμπρός στον Επιτάφιο της ενορίας μας ψάλλαμε και υμνήσαμε με πίστι, με δύναμι, με αγάπη τον Ταφέντα Κύριό μας. «Η Ζωή εν τάφω κατετέθης Χριστέ και αγγέλων στρατιαί εξεπλήττοντο, συγκατάβασιν δοξάζουσι την Σην».
Η ζωή! Ποιά είναι η ζωή; Αυτός ο ίδιος ο Χριστός! Αυτός ο δημιουργός, που έδωσε ύπαρξι, πνοή, ζωή, κίνησι σε όλη την υλική δημιουργία, σε όλα τα υπάρχοντα στη γη, ζώα και φυτά, πτηνά και στη θάλασσα.
«Αυτός είπε και εγεννήθησαν». Αυτός έδωσε τη ζωή στον άνθρωπο, όπως και τη δίνει συνεχώς. Αυτός διεκήρυξε: «εγώ ειμί η ζωή». Είναι η ζωή και ουδέποτε αποθνήσκει. Αυτός λοιπόν που είναι η ζωή, που είναι Θεός αληθινός, έγινε και άνθρωπος, έγινε ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός. Και ως Θεάνθρωπος προσέφερε τη θυσία του Σταυρού για τη σωτηρία όλων μας.
Επί του Σταυρού, εν μέσω πόνων φρικτών και αφορήτου οδύνης παρέδωσε το πνεύμα του και απέθανε ως άνθρωπος για να λυτρώση, να σώση όλους μας που είχαμε πεθάνει ένεκα της αμαρτίας. Απέθανε για να μας δώση πνευματική ζωή, την οποία είχαμε χάσει. Και νεκρός εκηδεύθη από τον Ευσχήμονα Ιωσήφ τον από Αριμαθαίας και τον Νικόδημο και τέθηκε στο καινό μνημείο. Έτσι έγινε το θαυμαστό μυστήριο. «Η Ζωή εν τάφω κατετέθης Χριστέ».
Με τον θάνατό του, ως ανθρώπου και την ταφή του χάρηκαν όλοι οι εχθροί του, οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι και οι ομόφρονές τους. Πόνεσε η Παναγία μας σαν μητέρα. Πόνεσαν οι μαθητές του. Εξεπλάγησαν και οι Άγγελοι ακόμα όταν είδαν τον Κύριο να αποθνήσκει επί του Σταυρού, να ταπεινώνεται τόσο και να ενταφιάζεται.

Και ο άγιος υμνογράφος ερωτά: «Η ζωή πως θνήσκεις, πως και τάφω οικείς;». Ο ίδιος όμως ο υμνογράφος, βαθύς γνώστης του μεγάλου σκοπού του θανάτου και της ταφής του Χριστού μας προσθέτει: «του θανάτου το βασίλειον λύεις δε και του Άδου τους νεκρούς εξανιστάς».
Με τον θάνατό σου καταλύεις Κύριε την εξουσίαν του θανάτου. Ναι! Διότι αν ο Κύριος ως άνθρωπος ετέθη σωματικά στον τάφο, την ίδια στιγμή πορεύθηκε στον Άδη για να κηρύξη στους κεκοιμημένους μετάνοια και πίστι στη Θεότητά Του, για τη σωτηρία τους.
Ναι αγαπητοί, ο Χριστός μας τέθηκε μεν σωματικά στον τάφο, όμως με τη θεία του παλάμη έσπασε, συνέτριψε και κατακομμάτιασε τα κλειδιά του άδου και του θανάτου. Εκήρυξε αληθινή λύτρωσι. Ανέστη εκ νεκρών και χάρισε την Ανάστασι, την ζωή, την αφθαρσία στον κάθε άνθρωπο που θα πιστεύση και θα τον δεχθή ως λυτρωτή.
«Χριστός εγερθείς εκ νεκρών απαρχή των κεκοιμημένων εγένετο». Και αναστάς εκ νεκρών και αναληφθείς εις τους ουρανούς ζη εις τους αιώνας και δίνει ζωή ο Κύριος και ζωοποιεί όλους όσοι τον πλησιάζουν και ζητούν την αληθινή ζωή από τον ζωοποιό Κύριο και Θεό μας Ιησού Χριστό.
Αν δεν είχε αναστηθή, αν δεν ήταν ζωή ο Κύριος, αν δεν είχε γεμίσει τους μαθητάς του με ζωοποιό δύναμι και με την θαυματουργική σοφία ποιός θα μπορούσε αυτούς τους φοβισμένους δραπέτας να τους συγκεντρώση και να τους δώση θάρρος, δύναμι και σοφία για να κηρύττουν τον Αναστάντα Κύριο με χαρά και ειρήνη; Αν δεν είχε ζωή ο Αναστάς Κύριος ποιός θα ενέπνεε τους μάρτυρας στους τόσους άθλους των μαρτυρίων τους;

Αγαπητοί, σήμερα Μεγάλη Παρασκευή ας το πιστέψουμε ακράδαντα μέσα μας και ας το διακηρύξουμε. Ο Κύριος Ιησούς Χριστός είναι ο Αναστάς Θεάνθρωπος. Είναι η Ζωή, η Ανάστασις η οποία μόνη αυτή μπορεί να νικήση και τον θάνατο και την αμαρτία και τον διάβολο και τον αποστάτη κόσμο και να δώση στον άνθρωπο ειρήνη, χαρά, πληρότητα, ζωή, αγιασμό και αιωνιότητα. Δυστυχώς υπάρχουν και σήμερα μιμηταί των Γραμματέων και των Φαρισαίων. Ας κλείσουμε τα αυτιά της ψυχής μας στις φωνές των συκοφαντών και των εχθρών του Εσταυρωμένου και Αναστάντος Κυριού μας.

Που είναι όσοι πολέμησαν τον Χριστό; Ο Χριστός ζη γιατί είναι η αιώνια ζωή. Μαζί του κι εμείς ας προχωρήσουμε, ας ζούμε, ας αγωνιζόμαστε δια να ζήσουμε αληθώς Ανάστασι και να ζούμε πάντα αναστημένοι».

Ζωντανή Μετάδοση της περιφοράς των Επιταφίων στο Αγρίνιο

Παρακολουθήστε σε ζωντανή μετάδοση (ώρα έναρξης 21:30’) την περιφορά των ιερών Επιταφίων στην πόλη του Αγρινίου και την δέηση που θα τελεσθεί στην κεντρική πλατεία της πόλεως, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. ΚΟΣΜΑ.


Δευτέρα 25 Απριλίου 2016

«ΝΑ ΖΗ ΤΟ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ»

Ομιλία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών κ. Χρυσοστόμου, κατά την Θεία Λειτουργία στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Σπυρίδωνος Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου
Κυριακή των Βαΐων 24 Απριλίου 2016



Θα περίμενε κανείς από ένα Ιεράρχη να ξεκινήση σήμερα το κήρυγμα με κάποιο χωρίο από την Αγία Γραφή η τους Πατέρας της Εκκλησίας.
 Αλλά δεν θα πράξωμεν αυτό. Ίσως κάποιοι απορήσουν. Όμως, όταν τα γεγονότα βοούν και οι τόποι μαρτυρούν,  όταν πατάμε την γη με τα λουλούδια τα ποτισμένα με αίμα και ατενίζομε την λιμνοθάλασσα των καϋμών και  των πόθων, τότε ακολουθούντες τον βηματισμό της Ιστορίας, τις αέναες φωνές από το παρελθόν και τα παθήματα των ανθρώπων του χρέους και της θυσίας, πράττομεν, κατά την οικονομίαν και την επιταγήν της ημέρας, έναντι του παρελθόντος και όχι μόνο, αλλά του παρόντος και του μέλλοντος.
Έτσι λοιπόν θελγόμεθα από την ποιητική μούσα που υμνεί με τον δικό της, μοναδικό, συγκλονιστικό τρόπο και το συγκινητικό της μέλος αυτή τη γη και τους ηρωές της και την παρακολουθούμε με δέος.
 « Άκου ψυχή μου...
 Και πάει ψυχή μου ο Δεσπότης ο Ιωσήφ μπροστά και ακολουθούν όσες ψυχές τις ζέστανε το μπαρούτι.
 Εκεί στον ανεμόμυλο κοίτα ψυχή μου κοκκίνισαν τα νερά της λιμνοθάλασσας.
 Πως σκάφτηκαν τα ταμπούρια και τα σπλάχνα!
 Πως κοινώνησαν μάνες και παιδιά, αδέρφια και γονείς κι ανδρόγυνα!
 Και καταφιλήθηκαν κλαμμένα και χωρίστηκαν και φύγανε.
 Ναι, μωρέ φύγανε.
 Και πάνε κι έρχονται κάθε Κυριακή των Βαγιών.
 Κι αχνοδιαβαίνουν στα βούρλα και στις καλαμιές της πικραμένης λιμνοθάλασσας...».
Ναι και χθες το βράδυ, αγαπητοί, καθώς σιωπηλοί, κρατώντας τα κεριά στα χέρια μας και τις μνήμες στην καρδιά μας βαδίζαμε, στον τόπο της δόξας στον ολόφωτο κήπο των ηρώων, βλέπαμε με της ψυχής τα μάτια, γυναίκες και παιδιά και αγωνιστές, με της τιμής τα όπλα, να προχωράνε για την έξοδο από τούτη την ένδοξη γη, για να εισέλθουν  στην μεγάλη πόλη που είναι αθάνατη και αιώνια και να τους υποδέχονται οι άγγελοι κρατώντας στεφάνια, πλεγμένα με της νίκης τα βαΐα και της θυσίας τις δάφνες ψάλλοντες ωδήν παναρμόνια. «Οι την οδόν την στενήν βαδίσαντες, τεθλιμμένην πάντες οι εν βίω οι τον σταυρόν, ως ζυγόν αράμενοι, και εμοί ακολουθήσαντες εν πίστει, δεύτε απολαύετε, α ητοίμασα υμίν βραβεία, και στέφη τα ουράνια».
 Χθες το βράδυ με τα ώτα της ψυχής ακούσαμε τον ηρωϊκο Καψάλη να υψώνη την φωνή του, που διέσχισε τα σπλάχνα του κόσμου, ως βροντή υδάτων πολλών και σάλπισμα εγερτήριο.
 «...Μνήσθητι μου Κύριε, όταν έλθης εν τη Βασιλεία σου». Πήρε μαζί αυτός ο αχός στον ουρανό και τα μακάρια πνεύματα των Μεσολογγιτών που έγραψαν της δόξης την βίβλο, εκείνη την νύχτα των Βαγιών του 1826 για να μελετούν οι γενεές των γενεών, έως της συντελείας του αιώνος.
 Παρέκει, φαινόταν ολόφωτος ο Ιωσήφ, ο ηρωϊκός Επίσκοπος των Ρωγών, μέσα σε φως άκτιστο λουσμένος, να φτερουγίζη μαζί με τα  λογικά πρόβατα στην άνω Ιερουσαλήμ, «ένθα ήχος καθαρός εορταζόντων και βοώντων απαύστως το Κύριε δόξα σοι», ενώ ο ποιητής κάπου κοντά χρονικά και τοπικά αφήνη την ιδική του ιερά μαρτυρία, με λόγο που ελέγχει όλους όσοι ηθέλησαν να ασεβήσουν στην ιστορία μας και να παραχαράξουν την κοφτερή υπέρ πάσαν μάχαιραν αλήθειά της. 
«Το Μεσολόγγι το ράσο του Δεσπότη του φορεί για σάβανό του και φλογερό  μετέωρο πετά στον ουρανό του...».
 Πέρασαν πολλά χρόνια από εκείνη την Κυριακή των Βαΐων και  το Μεσολόγγι το χαιρετά και θα το χαιρετά στον αιώνα τον άπαντα η ευγνωμοσύνη του Έθνους. Η συμβολή του στον μεγάλο της Πατρίδος αγώνα ήταν τόση και τέτοια που τον έκρινε αυτόν τον αγώνα, ως θα υποστηρίξη ο Μαλακάσης. (Σπυρ. Μαλακάση: « Μεσολόγγι» Ελλ. Δημιουργία, Αθήνα, 953, τ. 125, σ.490).
Αυτή η μικρή τότε πόλη, που τόσο μεγάλη και ένδοξη και  φωτεινή κατέστη στο παγκόσμιο στερέωμα, όταν ήλθε η μεγάλη της ώρα, έδωσε εξετάσεις γραμμένες με αίμα και έλαβε το αριστείο της τιμής των Πανελλήνων. Αυτή η πόλη έλαβε το πάγχρυσο στεφάνι της δόξας της Εξόδου, της ηρωϊκής εκείνης πράξεως των Ελεύθερων Πολιορκημένων, ώστε να πη ο Σπυρίδων Τρικούπης στο λόγο του στις 8 Μαΐου 1829.
«Ω πόλις του Μεσολογγίου! Πόλις βασίλισσα της Ελλάδος. Πόλις  δια την οποίαν  πολλά ελαλήθη και μεγάλα. Τριών χρόνων ζοφερά νέφη  έπεσαν κατεπάνω σου. Εφάνης ότι κατέβης εις τον Άδην, δια να μη ανέβης εκείθεν πλέον, αλλ’ η χειρ του Κυρίου σε ενεψύχωσε. Φως σήμερον σε περικυκλώνει όλην. Ουράνια δόξα ανατέλει επάνω σου. Στέφανος κάθηται εις την κεφαλήν σου...»
 Το Μεσολλόγι είναι ηρωϊσμός και θυσιαστική προσφορά στον ιερό βωμό της Ελλάδος. Είναι ανθός και ποίημα.
 «Αηδονολάλειε στήθος μου, πριν το σπαθί σε σχίση. Τα σπλάχνα μου κι θάλασσα ποτέ δεν ησυχάζουν
κι όσ’ άνθη θρέφει και καρπούς τοσ’ άρματα σε κλειούνε...»
 Το Μεσολόγγι είναι φως και αστραπή και φέγγος. Είναι λάμψη που διαπερνά τον αέρα και καταλάμπει τον εσκοτισμένο κόσμο της Ευρώπης και όλης της υφηλίου, δίδοντας το νόημα της ζωής και της ουσιαστικής υπάρξεως.
 Είναι φέγγος ιδιαίτερα σήμερα σε μια Ευρώπη που έχει χάσει την ταυτότητά της και δεν έχει να προσμένη τίποτε, ούτε θεσμικά, ούτε πολιτικά, ούτε πολιτιστικά.
 Σε μια Ευρώπη που αρνήθηκε τις χριστιανικές της ρίζες και ως εκ τούτου την σχέση με τον Θεό και τον συνάνθρωπο.
 Το Μεσολόγγι είναι μύρο ευώδες σε πολύτιμο αλάβαστρο, που ανακατεμένο με την μυρωδιά της ανοιξιάτικης αύρας και πασχαλιάς κάνει τον κόσμο να μοσχομυρίζη και να ομορφαίνη.
 «Και η φύση βρίσκει την καλή και την γλυκειά την ώρα. Και μες τη σκια που φούντωσε και κλει δροσιές και μόσκους.
 Νερά καθάρια και γλυκά, νερά χαριτωμένα,
 χύνονται μες την άβυσσο την μοσχοβολησμένη».
 Το Μεσολόγγι είναι ένα πύρινο άνθος, ένας πύρινος μαγνήτης που τράβηξε κοντά του, τον Λόρδο Μπάϊρον και άλλους Φιλέλληνες.
 Το Μεσολόγγι είναι ο αγέρωχος κι ολόρθος πύργος που επανέλαβε μπροστά στις ορδές του απολίτιστου Ασιάτη και βαρβάρου κατακτητή,  την δίλεξη διαχρονική Ελληνική, απάντηση « Μολών λαβέ».
 «Κάστρα πολλά πολέμησαν και δώσαν τα κλειδιά τους.
 Το Μεσολόγγι το κακό, το Μεσολόγγι τ’άξιο,
  δεν παραδίδει τα κλειδιά, Τούρκο δεν προσκυνάει...»
 Ανηφορίζει τον δικό του Γολγοθά «Όλου του κόσμου τα δεινά εν μέσω των αγώνων, την πόλη νέμονται: λιμός, γυμνότης, νόσημα, θυμός.
 Ο φόβος, λείπει, μόνον».
 (Γ. Ζαλοκώστα « Η τελευταία νυξ του Μεσολογγίου»», Ελλ. Δημιουργία, τ.125, σ.459.)
 Το Μεσολόγγι είναι η Ελλάδα.
 Το Μεσολόγγι είναι η βρυσομάνα του πνεύματος.
 Είναι η ρίζα της αντίστασης εναντίον κάθε μορφής σκλαβιάς.
 Είναι η υπέρβαση των φθαρτών και γηΐνων.
 Είναι η νίκη της ζωής εναντίον του θανάτου.
 Είναι το ξεπέρασμα της πείνας και της δίψας.
 Είναι η φωνή που ξυπνάει τα αίματα των σημερινών Ελλήνων για να σταθούν στα πόδια τους, παρά τις πολλές δυσκολίες  και τον φοβερό πόλεμο για να αλωθή η ψυχή του Γένους μας.
 Το Μεσολόγγι είναι η φωνή της Ελλάδος στα σημερινά παιδιά της.
 «Πεινάς! Ο κόσμος το’ μαθε και όμως τα παιδιά πεθαίνουν...πεινασμένα.
 Όμως άκου...άκου τι λένε, όσοι πέταξαν για τις ολόφωτες χώρες της αιωνίου ζωής και μακαριότητος, εκείνη την ημέρα την αγιασμένη.
 «Στο Μεσολόγγι έφαγαν μπαρούτι για ψωμί, αλλά δεν δώσαν τα κλειδιά... δεν παραδώσαν την τιμή...»
 Μεσολόγγι τόπος θεοβάδιστος. Μεσολόγγι του Γένους μας Κεφαλόβρυσο. Αυλάκι από αίμα μαρτύρων. Πόλη δέος και ρίγος και χρέος. Πόλη δίδαγμα και δόξα. Τόπος δυσθεώρητος για το μεγαλείο της αυτοθυσίας. Γι’ αυτό λέγει ο Γάλλος ιστορικός Φάμπρ: «Η άμυνα και η έξοδος του Μεσολογγίου είναι το ωραιότερο παράδειγμα, που ο πατριωτισμός και το θάρρος προσέφεραν ποτέ στην οικουμένη».
 Αγαπητοί μου,
 Το Μεσολόγγι την Κυριακή των Βαΐων του 1826 πέταξε στα ύψη του ουρανού, μέσα από μια συγκλονιστική, κοσμογονική ιερά έκρηξη. Από το ύψος αυτό « κρατά τον ηλιο τον νιοβάπτιστο που στάζει από του ουρανού την κολυμβήθρα» ( Γιάννη Ρίτσου: Η κυρά των αμπελιών, ΧΧΙ).
 Από το ύψος αυτό κρατά την δόξα, την τιμή, την αρετή, τον αγωνιστικό πατριωτισμό, την προσήλωσή του στο πολυτιμότερο δώρο του Θεού, την ελευθερία.
 « Δόξα, χ’ η μαύρη πέτρα του και το ξερό χορτάρι».
(Διον. Σολωμού Ελεύθεροι Πολιορκημένοι)
Σε τούτο τον τόπο, αδελφοί, στο Μεσολόγγι, στην Ελλάδα και τότε, και τώρα και πάντοτε, για όσους αγαπούν την γη, τον ουρανό και την θάλασσα της χιλιοδοξασμένης μας Πατρίδος:
 « Μάγεμα η φύση κι όνειρο στην ομορφιά και χάρη,
 η μαύρη πέτρα ολόχρυση και το ξερό χορτάρι.
  Μέ χίλιες βρύσες χύνεται, με χίλιες γλώσσες κρένει,
  ὃποιος πεθαίνει σήμερα, χίλιες φορές πεθαίνει».
  Σ’ αυτήν την Ιερά Πόλη που ανασαίνει σήμερα, αλλά και πάντα η Ελλάδα, επαναλαμβάνομε το λόγο του Σεφέρη:
 « Για μας τους Ρωμηούς, για μας τους Έλληνες αυτός ο πόλεμος ήταν ιερός.
 Για μας είναι άλλο πράγμα ο πόλεμος, για την πίστη του Χριστού και την ψυχή του ανθρώπου, καθισμένη στα γόνατα,  της Υπερμάχου Στρατηγού, που είχε στα μάτια της ψηφιδωτό τον καημό της Ρωμηοσύνης».
 Αδελφοί μου, ας κρατήσωμε τις μνήμες αυτές και ας παραδώσωμε την αλήθεια στα παιδιά μας, μαζί με την αιματωμένη σκυτάλη των αγώνων που παρελάβαμε από τα αιματοβαμμένα και αγιασμένα των μαρτύρων μας χέρια.
 Ας κρατήσωμε ψηλά το κεφάλι και την περηφάνεια των Ρωμηών, αν θέλωμε να έχωμε συνέχεια στο μέλλον.
 Αν πεθάνουν οι μνήμες και τα οράματα, τότε θα έχωμε πεθάνει και μεις, έστω και αν αναπνέωμε ακόμα.
 Ας κρατήσωμε τις μνήμες των ηρώων νωπές, των ηρώων
«που τους τρέμουνε των κάμπων οι κιοτήδες
 και μ’ ονόματα τους κράζουν πονηρά,
 κλέφτες και απελάτες και προδότες.
 Τους μισούν (αυτούς τους ηρωες) οι αφεντάδες και όλοι οι τύραννοι κι είναι μέσα στους σκυφτούς τα παλλικάρια,
 κι είναι μες στους κοιμισμένους οι  στρατιώτες».
 Αυτοί οι ηρωες, μικροί και μεγάλοι, άνδρες και γυναίκες, Κληρικοί και Λαϊκοί, ήταν όλοι τους αντρειωμένοι και
 «του αντρειωμένου ο θάνατος ποτέ δεν πάει χαμένος, του αντρειωμένου ο θάνατος δίνει ζωή στη νιότη».
 Χθες το βράδυ ακούστηκε στο τείχος της ιεράς και ενδόξου Πόλεως, ποιητικά η φωνή του Καψάλη. Την επαναλαμβάνομε λυτρωτικά για όλους μας.
 «Λοιπόν το σπαθί...
  Ελευθερία η θάνατος ένδοξος.
 Αν χάσω πατρίδα τι θέλω να ζήσω!
 Ως μόνην ελπίδα κρατώ τον δαυλό.
 Από του τεμένους το πυρ θα ποντίσω,
 προς δόξαν του γένους
 θυσίαν τελών».
Να ζη το Μεσολόγγι. 

190η Επέτειος της Εξόδου του Μεσολογγίου. Κυριακή των Βαΐων 2016 - Δεύτερη ημέρα εορτασμών

Kορυφώθηκαν, σήμερα Κυριακή των Βαΐων, οι εορταστικές εκδηλώσεις για τον εορτασμό της 190ης Επετείου της Ηρωικής Εξόδου της Φρουράς των Ελευθέρων Πολιορκημένων στην Ιερά Πόλη του Μεσολογγίου.
Στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Σπυρίδωνος τελέσθηκαν ο Όρθρος και η αρχιερατική θεία Λειτουργία προεξάρχοντος του Μητροπολίτου Πατρών κ. Χρυσοστόμου, συλλειτουργούντων του Επισκόπου Κερνίτσης κ. Χρυσάνθου και του Ποιμενάρχου μας, Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμά.


Τον θείο λόγο κήρυξε ο Μητροπολίτης Πατρών, ο οποίος χρησιμοποιώντας την ποιητική μούσα μίλησε για τον ηρωισμό και την ανδρεία του Μεσολογγίου και την σημασία της θυσίας των Εξοδιτών για την Ελλάδα και την Ευρώπη σήμερα.
«Το Μεσολλόγι είναι ηρωϊσμός και θυσιαστική προσφορά στον ιερό βωμό της Ελλάδος. Είναι ανθός και ποίημα. Το Μεσολόγγι είναι φως και αστραπή και φέγγος. Είναι λάμψη που διαπερνά τον αέρα και καταλάμπει τον εσκοτισμένο κόσμο της Ευρώπης και όλης της υφηλίου, δίδοντας το νόημα της ζωής και της ουσιαστικής υπάρξεως.
 Είναι φέγγος ιδιαίτερα σήμερα σε μια Ευρώπη που έχει χάσει την ταυτότητά της και δεν έχει να προσμένη τίποτε, ούτε θεσμικά, ούτε πολιτικά, ούτε πολιτιστικά. Σε μια Ευρώπη που αρνήθηκε τις χριστιανικές της ρίζες και ως εκ τούτου την σχέση με τον Θεό και τον συνάνθρωπο».


Κλείνοντας την ομιλία του ο Σεβασμιώτατος, παρότρυνε τους πιστούς να κρατήσουν τις μνήμες, τις αξίες και τις παραδόσεις της πατρίδος μας αναφέροντας χαρακτηριστικά: «Αδελφοί μου, ας κρατήσωμε τις μνήμες αυτές και ας παραδώσωμε την αλήθεια στα παιδιά μας, μαζί με την αιματωμένη σκυτάλη των αγώνων που παρελάβαμε από τα αιματοβαμμένα και αγιασμένα των μαρτύρων μας χέρια.
 Ας κρατήσωμε ψηλά το κεφάλι και την περηφάνεια των Ρωμηών, αν θέλωμε να έχωμε συνέχεια στο μέλλον. Αν πεθάνουν οι μνήμες και τα οράματα, τότε θα έχωμε πεθάνει και μεις, έστω και αν αναπνέωμε ακόμα».

Στο τέλος της Θ. Λειτουργίας ο Σεβ. Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμάς, ευχαρίστησε τους αγίους Αρχιερείς για την παρουσία τους και την αγάπη τους στην πατρίδα μας, την Ελλάδα και το Μεσολόγγι. «Ήλθατε, παρά τα πολλά σας καθήκοντα, σήμερα, αυτή την μεγάλη Κυριακή των Βαΐων, και μας προσφέρατε λόγο πνευματικής οικοδομής, αλλά και μαζί μας, τιμάτε αυτή την μεγάλη ημέρα μνήμης και τιμής των αγωνιστών και προμάχων της ηρωικής Εξόδου».


Ακολούθησε επίσημη Δοξολογία παρουσία του Εξοχωτάτου Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Προκόπη Παυλόπουλου, ενώ στη συνέχεια, ενώπιον του Προέδρου, ξεκίνησε η ιερά λιτανευτική Πομπή όπου συμμετείχαν μαθητές των Σχολείων της Ιεράς Πόλεως, μέλη πολιτιστικών συλλόγων του Νομού Αιτωλοακαρνανίας και άλλων Νομών, φιλαρμονικές και εκπροσώπους φορέων.
Με την ιερά λιτανεία μεταφέρθηκε η Εικόνα της Εξόδου και ο Σταυρός Ευλογίας του Επισκόπου Ρωγών Ιωσήφ στον Κήπο των Ηρώων της Ιεράς Πόλεως, με την συμμετοχή του Εξοχωτάτου Προέδρου της Ελλ. Δημοκρατίας, των Σεβασμιωτάτων Αρχιερέων και του ιερού κλήρου, των μελών της Βουλής των Ελλήνων, των λοιπών επισήμων και πλήθους κόσμου. Τιμές στην Ιερά Εικόνα της Εξόδου απέδωσαν, το άγημα της Προεδρικής Φρουράς και τα αγήματα των τριών Σωμάτων του Ελληνικού μας Στρατού.
Τιμώμενη Χώρα κατά τον φετινό εορτασμό ήταν η Ελβετία, ή οποία εκπροσωπήθηκε από τον Πρέσβη της στην Ελλάδα.

Στον Τύμβο, όπου φυλάσσονται τα οστά των πεσόντων, τελέσθηκε επιμνημόσυνη  δέηση υπέρ αναπαύσεως «των αειμνήστων αγωνιστών και προμάχων της Ιεράς Πόλεως του Μεσολογγίου, Ιωσήφ και Πορφυρίου των Αρχιερέων και πάντων των μετ’ αυτών εν τη ηρωική Εξόδω αγωνισαμένων και πεσόντων ορθοδόξων πατέρων και αδελφών ημών, Ελλήνων  τε  και  Φιλελλήνων».
Ακολούθησαν, η κατάθεση στεφάνου από τον Εξοχώτατο Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Προκόπη Παυλόπουλο, η εκφώνηση του πανηγυρικού της ημέρας από τον εκπρόσωπο της Ελληνικής Κυβερνήσεως κ. Παναγιώτη Κουρουμπλή, ενώ η υψίφωνος κα Βίβιαν Ντάγλας απέδωσε το μοιρολόι «Να ζει το Μεσολόγγι».
Τέλος, κατά το επίσημο γεύμα που παρέθεσε ο κ. Δήμαρχος, ο Εξοχώτατος κ. Πρόεδρος τόνισε, στον σύντομο λόγο του, την σημασία τόσο του τόπου της Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου όσο και της Ιστορικής Θυσίας των κατοίκων αυτής, επισημαίνοντας: Το Μεσολόγγι δεν είναι απλά ένας τόπος που τιμά ο καθένας με την ιδιότητά του, αλλά είναι μια πηγή έμπνευσης για τον καθένα, για τη χώρα μας, για την Ευρώπη και την ανθρωπότητα. Στο Μεσολόγγι δοκιμάστηκαν οι αρχές και οι αξίες που αφορούν τον άνθρωπο και την αλληλεγγύη, δοκιμάστηκαν οι αντοχές της κοινωνίας. Εμείς οι Έλληνες οφείλουμε να εμπνεόμαστε με βάση το στοίχο του Διονυσίου Σολωμού απ’ τους Ελεύθερους Πολιορκημένους: «Να έχουμε ανοιχτά και άγρυπνα τα μάτια της ψυχής μας». Η διαφύλαξη της εθνικής μας κληρονομιάς πρέπει να μας ενώνει. Για την αλληλεγγύη, την αξιοπρέπεια και τις αξίες του ανθρώπου, το Μεσολόγγι είναι αιώνιο. Είναι ένας αιώνιος Φάρος, ένας μοναδικός δείκτης πορείας. Πρέπει να αποδείξουμε ότι είμαστε οι κληρονόμοι αυτής της πολύτιμης κληρονομιάς, οι άξιοι συνεχιστές για ένα αντίστοιχο μέλλον.
Το απόγευμα, η Εικόνα της Εξόδου και ο Σταυρός Ευλογίας του Επισκόπου Ρωγών Ιωσήφ επέστρεψαν με λιτανευτική πομπή στην αίθουσα του Μουσείου Ιστορίας και Τέχνης, όπου φυλάσσονται.

Κυριακή 24 Απριλίου 2016

190η Επέτειος από την Έξοδο του Μεσολογγίου. Σάββατο του Λαζάρου - Πρώτη ημέρα εορτασμού

Η Ιερά Πόλις του Μεσολογγίου, με θρησκευτική κατάνυξη και πατριωτική υπερηφάνεια τιμά εφέτος την 190η Επέτειο της Εξόδου της Ηρωικής Φρουράς των Ελευθέρων Πολιορκημένων, μια από τις ηρωικότερες σελίδες των εθνικών μας αγώνων.
Συμπληρώθηκαν 190 χρόνια (1826 – 2016) από τα ξημερώματα της Κυριακής των Βαΐων (10 Απριλίου 1826), όταν οι κάτοικοι του Μεσολογγίου, έχοντας φθάσει σε απόγνωση, πραγματοποίησαν ηρωική ΕΞΟΔΟ από την πολιορκημένη πόλη τους, ως μια έσχατη λύση να διασωθούν από την πολιορκία των Τούρκων.

Επίκεντρο των λατρευτικών εκδηλώσεων της Ιστορικής Επετείου, αποτέλεσε, όπως πάντα, ο Ιερός Μητροπολιτικός Ναός του Αγίου Σπυρίδωνος, όπου το Σάββατο το πρωί μεταφέρθηκε, με λιτανευτική πομπή από το Μουσείο Ιστορίας και Τέχνης, η Εικόνα της Εξόδου και ο Σταυρός Ευλογίας του Επισκόπου Ρωγών Ιωσήφ. Στην πομπή συμμετείχαν ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας, Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμάς, ο Δήμαρχος της Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου κ. Νικόλαος Καραπάνος, οι αρχές της Ιεράς Πόλεως και της ευρύτερης περιοχής και πλήθος κόσμου.
Στη συνέχεια ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Κοσμάς μετέβη στον χώρο όπου ετάφη, μετά την ηρωϊκή θυσία, ο προκάτοχός του Επίσκοπος Ρωγών Ιωσήφ, στον αύλειο χώρο του Ιερού Ναού Αγίου Παντελεήμονος Μεσολογγίου και τέλεσε επιμνημόσυνη δέηση, παρουσία των αρχών της Ιεράς Πόλεως.

Το απόγευμα στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Σπυρίδωνος προσήλθαν, ο Μητροπολίτης Πατρών κ. Χρυσόστομος και ο Επίσκοπος Κερνίτσης κ. Χρύσανθος, προσκεκλημένοι του Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμά, όπου τελέσθηκε η ακολουθία του Μεγάλου Εσπερινού, χοροστατούντος του Επισκόπου Κερνίτσης.  
Του Εσπερινού, ακολούθησε η λιτανευτική πομπή, με επικεφαλής την Εικόνα της Εξόδου και τον Σταυρό ευλογίας του Επισκόπου Ρωγών Ιωσήφ, από τον Ιερό Ναό στον Κήπο των Ηρώων. Στην ιερά λιτανεία συμμετείχαν οι Σεβασμιώτατοι Αρχιερείς, ο ιερός κλήρος και οι αρχές του τόπου, ενώ προηγήθηκαν μαθητικές αντιπροσωπίες των Σχολείων της Ιεράς Πόλεως, μέλη πολιτιστικών συλλόγων του Νομού Αιτωλοακαρνανίας και άλλων Νομών, φιλαρμονικές και τιμητικά αγήματα των τριών Σωμάτων του Ελληνικού μας Στρατού.

Στον Κήπο των Ηρώων, ενώπιον του Τύμβου όπου φυλάσσονται τα οστά των Πεσόντων της Εξόδου, τελέσθηκε επιμνημόσυνη  δέηση και έγινε κατάθεση στεφάνων από τους εκπροσώπους: της Ελληνικής Κυβερνήσεως, της Βουλής των Ελλήνων, της Πρεσβείας της Ελβετίας στην Ελλάδα ως τιμώμενη χώρα, των Ενόπλων Δυνάμεων, των Σωμάτων Ασφαλείας, του Δικαστικού Σώματος, της Ακαδημίας Αθηνών, της Περιφερείας Δυτικής Ελλάδας, καθώς και από τον Δήμαρχο Ανατολικής Μάνης ως τιμώμενο αδελφοποιημένο Δήμο και τον Δήμαρχο Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου.

Ακολούθησε η Βράβευση των νικητών του 70ου Δρόμου Θυσίας και η εκφώνηση του πανηγυρικού της ημέρας από τον Δήμαρχο της Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου κ. Νικόλαο Καραπάνο, ο οποίος, μέσα από μια ομιλία ομολογιακού χαρακτήρα, παρουσίασε την έννοια της Ελευθερίας ως την υπέρτατη αξία θυσιαστικού αγώνα. Γι’ αυτήν την Ελευθερία, τόνισε ο κ. Δήμαρχος, θυσιάστηκαν οι πρόγονοί μας κάτοικοι της Ιεράς Πόλεως, πιστοί στα ιδανικά του Ελληνικού Έθνους και στην πίστη των Πατέρων της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας. Σήμερα, που ζούμε μια άλλου είδους πολιορκία του Έθνους και των λαών, αυτό το παράδειγμα οφείλουμε να ακολουθήσουμε, εμείς οι σημερινοί απόγονοι των αγωνιστών, γιατί εμείς γνωρίζουμε τι σημαίνει ΕΞΟΔΟΣ.  
Τέλος, παρουσιάστηκε η αναπαράσταση της ανατίναξης του Δημογέροντα Χρήστου Καψάλη, με τη συμμετοχή της χορωδίας του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου, υπό την διεύθυνση του Καλλιτεχνικού Διευθυντή κ. Σπύρου Χολέβα.