Τρίτη 30 Ιουνίου 2020

Εορτασμός Αγίων Αποστόλων στην Αιτωλοακαρνανία



- Χειροτονία Διακόνου 
και Χειροθεσία Πνευματικού -

Με ιδιαίτερη λαμπρότητα τιμήθηκε η εορτή των Αγίων Αποστόλων και των πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου στους φερώνυμους Ιερούς Ναούς της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας.
Ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας, Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμάς, χοροστάτησε στην ακολουθία του Εσπερινού στον Ιερό Ναό Αποστόλου Παύλου Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου, όπου κήρυξε τον θείο λόγο κάνοντας αναφορά στον μέγα Απόστολο των Εθνών Παύλο, κυρίως στη «διδασκαλία του, για την οποία επιβάλλεται όλοι μας να τον ευχαριστήσουμε και να τον τιμήσουμε με όλη μας την καρδιά, μελετώντας τις θεόπνευστες επιστολές του, ώστε να αγωνισθούμε στη ζωή, να ακολουθήσουμε το θέλημα του Θεού και να γίνουμε άξιοι του Ουρανού, άξιοι του Αγιασμού».

Πριν το πέρας της ακολουθίας, ο Σεβασμιώτατος κ. Κοσμάς προχείρισε σε πνευματικό τον εφημέριο της Ενορίας, Οικονόμο π. Παντελεήμονα Μάχα, προς τον οποίο ευχήθηκε με σταθερή πίστη, με υπομονή και αγάπη να αναδέχεται τα προβλήματα, τους λογισμούς και τα αμαρτήματα των ανθρώπων, προσφέροντάς τους ανάπαυση με την λύση της εν Χριστώ ζωής.
Το πρωί της αγιωνύμου ημέρας προεξήρχε του Όρθρου και της Θείας Λειτουργίας, στον εορτάζοντα Ιερό Ναό Αποστόλων Πέτρου και Παύλου Ζευγαρακίου, όπου χειροτόνησε στον βαθμό του Διακόνου τον ευλαβέστατο κ. Κωνσταντίνο Καπνιάρη, έγγαμο, απόφοιτο του τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Ηλεκτρονικών Υπολογιστών Κρήτης.
Με τον Σεβασμιώτατο συλλειτούργησαν ο πνευματικός του νέου διακόνου, Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Κοιμήσεως Θεοτόκου Κουδουμά Κρήτης, αρχιμ. Μακάριος Σπυριδάκης και αρκετοί κληρικοί της Ιεράς Μητροπόλεως.

Κατά την προσφώνησή του ο νέος διάκονος ευχαρίστησε τη σύζυγό του, τους γονείς του, την οικογένεια του και τον πνευματικό του πατέρα. Ευχαρίστησε ιδιαίτερα τον Σεβασμ. Μητροπολίτη κ. Κοσμά, καθώς και όλους όσους τον στήριξαν στη ζωή του και στην απόφασή του να γίνει Ιερεύς του Θεού, που όπως τόνισε «ήταν και είναι ο πόθος που καλλιεργούνταν από μικρή ηλικία και η φλόγα που διατηρείται μέχρι σήμερα… Το πρόσωπο του Χριστού, που θυσιάστηκε για όλους μας, είναι το πιο αγαπητό Πρόσωπο στη ζωή μου!».
Στην αντιφώνησή του ο Σεβασμιώτατος, μίλησε για το παράδειγμα των πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, οι οποίοι «αγαπούσαν τον Κύριό μας με όλη τους τη δύναμη, τον λάτρευαν, ήταν αφοσιωμένοι σ΄ Αυτόν και η ζωή τους, το κήρυγμά τους, τα πάντα, ήταν Χριστός... Πίστευαν και αγαπούσαν τον Χριστό μας πολύ, αλλά και με την αγάπη του Χριστού έφτασαν στην αγάπη των ανθρώπων, έδωσαν τα πάντα για την διακονία των ανθρώπων».

Στη συνέχεια, ο Σεβ. Μητροπολίτης, κάλεσε τον νεοχειροτονούμενο να μιμηθεί το παράδειγμα των Αποστόλων, αποφεύγοντας οποιοδήποτε άσχημο παράδειγμα συναντήσει στην πορεία του, ακόμη και “κοσμικών” ιερέων, τονίζοντας πως «ακόμη κι ένα “Κύριε Ελέησον” να λέει ο Ιερεύς, οφείλει να σκέπτεται ότι βρίσκεται ενώπιον του Κυρίου και Θεού μας Ιησού Χριστού. Θυμήσου κι εσύ πως οτιδήποτε κάνεις εις το εξής, θα διακονείς τον Τριαδικό μας Θεό, θα διακονείς τα ιερά Μυστήρια, θα διακονείς ψυχές, γι’ αυτό φρόντισε από σήμερα να δυναμώσεις την πίστη σου και την αγάπη σου… Εισέρχεσαι στην Ιερωσύνη σε ημέρες που πολεμείται πολύ η Ορθοδοξία και ο Χριστός μας, γι’ αυτό πρέπει όλοι οι κληρικοί να γονατίσουμε και ν’ αυξήσουμε πολύ και να στερεώσουμε την πίστη μας στον Εσταυρωμένο και Αναστάντα Κύριο, αλλά και την αγάπη μας προς την Εκκλησία μας και το Χριστό μας. Οτιδήποτε κι αν έλθει, να θυμάσαι εκείνο που έλεγε ο απ. Παύλος “τις ημάς χωρίσει από της αγάπης του Χριστού;” διότι σήμερα σε τιμά η Εκκλησία με την Ιερωσύνη!».
Τέλος, ο Σεβασμιώτατος συνεχάρη το νέο διάκονο για την απόφασή του να ακολουθήσει την ιερατική του κλίση στη σημερινή δύσκολη εποχή, ενώ ευχαρίστησε την σύζυγό του, που αποδέχθηκε την απόφαση να συμπορευθεί με τον Κληρικό σύζυγό της, καθώς και τις οικογένειές τους που τους στηρίζουν, ενώ ευχήθηκε και άλλοι νέοι και νέες, άξιοι και ικανοί, να μιμηθούν το παράδειγμά τους και να αφιερώσουν την ζωή τους στον Χριστό και την Εκκλησία Του.









Πέμπτη 25 Ιουνίου 2020

Αγιοκατάταξη Μητροπολίτου Εδέσσης Καλλινίκου



Xαρμόσυνα ήχησαν σήμερα (ώρα 11:00΄π.μ.), οι καμπάνες όλων των Ιερών Ναών της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας, για την  αγιοκατάταξη του μακαριστού Μητροπολίτου Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας κυρού Καλλινίκου (1919-1984), ο οποίος καταγόταν από την Ιερά Μητρόπολή μας, όπου και εργάσθηκε πνευματικά.
Στην απόφαση αυτή της αγιοκατατάξεως προχώρησε, χτες 23 Ιουνίου 2020, η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Κατά την χθεσινή επίσημη ανακοίνωσή του, αναφέρει τα εξής:  «Συνήλθεν εν τω εν Σαμπεζύ Γενεύης Ορθοδόξω Κέντρω του Οικουμενικού Πατριαρχείου, σήμερον, 23ην Ιουνίου, υπό την προεδρίαν της Α. Θ. Παναγιότητος, η Αγία καί Ιερά Σύνοδος εις την τακτικήν αυτής συνεδρίαν μηνός Ιουνίου. Κατά τήν συνεδρίαν ταύτην: α) απεφασίσθη, επί τη βάσει εκθέσεως της Κανονικής Επιτροπής, η αγιοκατάταξις του μακαριστού Μητροπολίτου Εδέσσης και Πέλλης κυρού Καλλινίκου, της μνήμης αυτού μελλούσης εορτάζεσθαι τη 8η Αυγούστου».


Ο Άγιος Καλλίνικος, (Μητροπολίτης Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας - κατά κόσμον Δημήτριος Πούλος), γεννήθηκε στα Σιταράλωνα Τριχωνίδος στις 26 Ιανουαρίου 1919. Αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Θέρμου, ενώ εισήχθη και αρίστευσε στην Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Μέχρι το 1946, εργάσθηκε ως Γραμματεύς της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας, πλησίον του μακαριστού Μητροπολίτου Ιεροθέου, έχοντας και τα καθήκοντα του λαϊκού Ιεροκήρυκος. Εκάρη μοναχός και έλαβε το όνομα Καλλίνικος, στις 23 Νοεμβρίου 1957, στην Ιερά Μονή Μυρτιάς Τριχωνίδος, ενώ την επομένη χειροτονήθηκε Διάκονος, στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Σπυρίδωνος Ι. Π. Μεσολογγίου, από τον κατά σάρκα αδελφό του αείμνηστο Μητροπολίτη Διδυμοτείχου και Ορεστιάδος Κωνσταντίνο. Την 1η Δεκεμβρίου του ιδίου έτους χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος και προχειρίσθηκε Αρχιμανδρίτης. Διηκόνησε ως Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως, μέχρι την 24η Ιουνίου 1967 που εξελέγη Μητροπολίτης Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας, μετά από 25 έτη πνευματικής διακονίας στην Ιερά Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας. Εκοιμήθη πάμφτωχος, στις 8 Αυγούστου του 1984, αφού ήδη είχε δείξει εν ζωή σημεία αγιότητος.

Δευτέρα 22 Ιουνίου 2020

Κλήρος και Επανάσταση



Δημοσιεύουμε στη συνέχεια την παρουσίαση, από τον πολιτικό επιστήμονα κ. Κωνσταντίνο Χολέβα, του αφιερώματος με τίτλο «ΚΛΗΡΟΣ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, Η Εκκλησία στον Αγώνα του 1821» που περιλαμβάνεται στο 34ο τεύχος του Περιοδικού ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ.
Ο κ. Χολέβας είναι τακτικός συνεργάτης του περιοδικού μας και δημοσίευσε την παρουσίαση αυτή στις στήλες της εβδομαδιαίας εκκλησιαστικής Εφημερίδος ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΛΗΘΕΙΑ.




ΚΛΗΡΟΣ  ΚΑΙ  ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

(Ένα αφιέρωμα του περιοδικού
της Ι. Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας)

Κωνσταντίνος Χολέβας- Πολιτικός Επιστήμων


Το περιοδικό ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας μάς επιφυλάσσει συνήθως ευχάριστες εκπλήξεις. Καλαίσθητο, με προσεγμένη ύλη, φροντίζει να συνδυάζει θέματα Ορθοδόξου Πνευματικότητος και Ελληνικής Ιστορίας με την τρέχουσα επικαιρότητα, την σεμνή παρουσίαση των δραστηριοτήτων της Μητροπόλεως και του Σεβ. Μητροπολίτου κ. Κοσμά. Αξίζουν συγχαρητήρια στον Πανοσ. Αρχιμ. Αναστάσιο Καντάνη και στον κ. Ιωάννη Εμίρη για την επιμέλεια  και για το αποτέλεσμα που προβάλλει με σύγχρονο τρόπο τις παραδοσιακές αξίες μας.
Εν όψει του εορτασμού των 200 ετών από την κήρυξη της Ελληνικής Επαναστάσεως το τεύχος Σεπτεμβρίου του περιοδικού περιλαμβάνει ένα εκτενές αφιέρωμα στο θέμα: Κλήρος και Επανάσταση. Στο αφιέρωμα ανθολογούνται κείμενα παλαιοτέρων αλλά και συγχρόνων συγγραφέων, όπως του Φώτη Κόντογλου, του αοιδίμου Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου Παπαδοπούλου, Καθηγητού του Πανεπιστημίου Αθηνών, του αειμνήστου Δημητρίου Αινιάνος, του μακαριστού π. Γεωργίου Μεταλληνού, του αειμνήστου Σαράντου Καργάκου, του Φωτάκου Χρυσανθόπουλου, υπασπιστού του Θ. Κολοκοτρώνη, του Σεβ. Μητροπολίτου Μάνης κ.Χρυσοστόμου, του  Δημητρίου Πανοπούλου, του Γεωργίου Σούρλα, της Δρος Ειρήνης Αρτέμη και του υπογράφοντος Κωνσταντίνου Χολέβα
Τα πρόσωπα που προβάλλονται είναι ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, ο Άγιος Εθνομάρτυς Πατριάρχης Γρηγόριος Ε΄, ο Εθνομάρτυς Επίσκοπος της Εξόδου  Ρωγών Ιωσήφ, ο π. Άνθιμος Αργυρόπουλος, δηλ. ο ιερεύς που όρκισε πολλά μέλη της Φιλικής Εταιρείας, ο Θεσσαλός λόγιος και κληρικός Άνθιμος Γαζής κ.ά.
Από το βιβλίο «Πονεμένη Ρωμιοσύνη» του αειμνήστου αγιογράφου, λογοτέχνη και ευσεβούς Ορθοδόξου Χριστιανού Φώτη Κόντογλου στο περιοδικό ανθολογείται το κλασικό  κείμενο «Η αγιασμένη Επανάσταση». Θυμίζω τις πρώτες παραγράφους από το κείμενο που ολόκληρο μοσχοβολά λιβάνι και αγιοκέρι:
«Η Ελληνική Επανάσταση είναι η πιο πνευματική επανάσταση που έγινε στο κόσμο. Είναι αγιασμένη.
Η επανάσταση γίνεται τις περισσότερες φορές από κάποιες υλικές αιτίες, που είναι η σκλαβιά, η στέρηση, η κακοπέραση, τα βασανιστήρια, η περιφρόνηση. Η λευτεριά είναι η θεότητα που λατρεύει ο επαναστάτης, και γι’ αυτή χύνει το αίμα του. Μα τη λευτεριά, πολλές φορές, σαν την αποχτήσει ο επαναστάτης, δεν τη μεταχειρίζεται για πνευματικούς σκοπούς, αλλά για να χαρεί την υλική ζωή μονάχα.
Κοντά στην υλική ζωή έρχεται και η πνευματική, μα τις περισσότερες φορές για πνευματική ζωή θεωρούνε οι άνθρωποι κάποιες απολαύσεις που είναι κι αυτές υλικές, κι ας φαίνονται σαν πνευματικές. Ένας επαναστάτης της γαλλικής επανάστασης, να πούμε, θεωρούσε για πνευματικά κάποια πράγματα που, στ’ αλήθεια, δεν ήτανε πνευματικά.
Αυτός ήθελε ν’ αποχτήσει τη λευτεριά, για να κάνει αυτά που νόμιζε πως είναι σωστά και δίκαια για τη ζωή των ανθρώπων σε τούτο τον κόσμο μοναχά, δηλαδή για την υλική ζωή τους, μη πιστεύοντας πως υπάρχει τίποτ’ άλλο για να το επιδιώξει ο άνθρωπος. Γι’ αυτό λέγω πως, για τις περισσότερες επαναστάσεις, οι αιτίες που τις κάνανε να ξεσπάσουνε σταθήκανε υλικές, και η ελευθερία που επιδιώξανε ήτανε προορισμένη να ικανοποιήσει μονάχα υλικές ανάγκες.
Η ελληνική όμως Επανάσταση είχε μεν για αιτία και τις υλικές στερήσεις και τη κακοπάθηση του κορμιού, όπως η κάθε επανάσταση, αλλά, απάνω απ’ αυτές τις αιτίες, είχε και κάποιες που είναι καθαρά πνευματικές. Και πνευματικό, κατά τη γνώμη μου, αληθινά πνευματικό, είναι ό,τι έχει σχέση με το πνευματικό μέρος του ανθρώπου, με τη ψυχή του, δηλαδή με τη θρησκεία...».
Από το παρατιθέμενο κείμενο του Αρχιεπισκόπου και ιστορικού Χρυσοστόμου Παπδοπούλου επιλέγω ένα χαρακτηριστικό απόσπσμα:
«Δια της ελληνικής παιδείας προελήφθη (σ.σ.. αποφεύχθηκε, την προλάβαμε) η αφομοίωσις των δουλωθένων Ελλήνων προς τους κατακτητάς, δι’ αυτής διεσώθησαν η θρησκεία και αι παραδόσεις αυτών, η γλώσσα και η εθνική συνείδησις. Η δε διάσωσις αύτη αποτελεί εν των θαυμασιωτέρων γεγονότων της ελληνικής ιστορίας, ούτινος κύριος παράγων υπήρξε η Εκκλησία,  και η υπ’ αυτής υποστηριχθείσα παιδεία».
Ο Φωτάκος Χρυσανθόπουλος στα Απομνημονεύματα περί της Ελληνικής Επανατάσεως καταγράφει  το κλίμα που επικρατούσε στις αρχές του 1821, όπως το έζησε ο ίδιος:
«Οι αρχιερείς εσυγχωρούσαν εις τους ιερείς να διαβάζουν εις τας εκκλησίας παρακλήσεις νύκτα και ημέραν προς τον Θεόν δια να ενισχύση τους Έλληνας εις τον μέλλοντα αγώνα. Και εις τους πνευματικούς δε και εις τους άλλους κληρικούς εσυγχώρησαν να παρακινούν κατά την εξομολόγησίν των τους Έλληνας εις την Επανάστασιν και να την θεωρούν ως συγχωρεμένην θρησκευτικώς. Διότι ο Θεός όλους τους ανθρώπους έπλασεν ελευθέρους. Πολλοί δε μάλιστα των αρχιερέων, ως ο Έλους Άνθιμος, έκαμαν επίτηδες και ευχάς, τας οποίας έδιδαν εις τους ιερείς των επαρχιών των, και τας εδιάβαζαν μετά την παράκλησιν» .
Κλείνω με λίγα λόγια για τον Εθνομάρτυρα Επίσκοπο Ρωγών Ιωσήφ από το σχετικό άρθρο της Δρος Ειρήνης Αρτέμη:

«Ο ίδιος συνέβαλε αποφασιστικά στο σχέδιο της Εξόδου (του Μεσολογγίου), αλλά ήταν σε αυτούς που γύρισαν πίσω. Αντιστάθηκε τρεις ημέρες στον Ανεμόμυλο και όταν οι Οθωμανοί εισήλθαν στον χώρο του έβαλε φωτιά στην πυριταδοποθήκη και ανατινάχθηκαν όλοι μαζί. Δυστυχώς δεν σκοτώθηκε με την έκρηξη όπως πολλοί άλλοι αγωνιστές. Βρέθηκε αιμόφυρτος και πυρίκυστος από τους Τουρκοαιγυπτίους. Όταν κατάλαβαν ποιος ήταν άρχισαν να τον βρίζουν και να τον φτύνουν. Ο Ιμπραήμ έδωσε εντολή να τον κρεμάσουν.... στις 13 Απριλίου 1826».