«Συντροφιά με το Χριστό» Τηλεοπτικό Κατηχητικό Σχολείο 24η Εκπομπή

 

Το Γραφείο Νεότητος της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας παρουσιάζει το Τηλεοπτικό Κατηχητικό Σχολείο για παιδιά του δημοτικού από την τηλεοπτική συχνότητα του ΑΧΕΛΩΟΣ ΤV.

Παρακολουθείστε την 24η εκπομπή ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΜΕ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ που μεταδόθηκε την Κυριακή της Σαμαρείτιδος, 30 Μαΐου 2021 και επιμελήθηκε ο πρωτοπρ. Κωνσταντίνος Δημητρίου.

Η εορτή της Μεσοπεντηκοστής

 

αειμνήστου  καθηγητού  Ιωάννου  Φουντούλη

 

Σε λίγους πιστούς είναι γνωστή η εορτή, αυτή. Εκτός από τους ιερείς και μερικούς άλλους χριστιανούς, που έχουν ένα στενότερο σύνδεσμο με την Εκκλησία μας, οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν καν την ύπαρξή της.

Λίγοι είναι εκείνοι που εκκλησιάζονται κατ’ αύτη και οι περισσότεροι δεν υποπτεύονται καν, ότι την Τετάρτη μετά την Κυριακή του Παραλύτου πανηγυρίζει η Εκκλησία μία μεγάλη δεσποτική εορτή, την εορτή της Μεσοπεντηκοστής.

Και όμως κάποτε αυτή η εορτή ήταν η μεγάλη εορτή της Μεγάλης Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως και συνέτρεχαν κατ’ αυτή στον μεγάλο ναό πλήθη λαού.

Δεν έχει κανείς παρά να ανοίξει την Έκθεση της Βασιλείου Τάξεως του Κωνσταντίνου Πορφυρογέννητου για να δει το επίσημο τυπικό του εορτασμού, όπως ετελείτο μέχρι την Μεσοπεντηκοστή του έτους 903 στον ναό του αγίου Μωκίου στην Κωνσταντινούπολη μέχρι δηλαδή την ημέρα που έγινε η απόπειρα κατά της ζωής του αυτοκράτορα Λέοντος ς’ του Σοφού (11 Μαΐου 903).

Εκεί υπάρχει μία λεπτομερής περιγραφή του λαμπρού πανηγυρισμού, που καταλαμβάνει ολόκληρες σελίδες και καθορίζει με την γνωστή παράξενη βυζαντινή ορολογία, πως ο αυτοκράτορας το πρωί της εορτής με τα επίσημα βασιλικά του ενδύματα και την συνοδεία του ξεκινούσε από το ιερό παλάτι για να μεταβεί στον ναό του αγίου Μω­κίου. όπου θα ετελείτο η θεία λειτουργία.

Σε λίγο έφθανε η λιτανεία με επί κεφαλής τον πατριάρχη, και βασιλιάς και πατριάρχης εισέρχονταν επισήμως στον ναό.

Η θεία λειτουργία ετελείτο με την συνήθη στις μεγάλες εορτές βυζαντινή μεγαλοπρέπεια. Μετά από αυτήν ο αυτοκράτορας παρέθετε πρόγευμα, στο οποίο παρεκάθητο και ο πατριάρχης. Και πάλι ο βασιλιάς υπό τις επευφημίες του πλήθους «Εις πολλούς και αγαθούς χρόνους ο Θεός αγάγοι την βασιλείαν υμών» και με πολλούς ενδιάμεσους σταθμούς επέστρεφε στο ιερό παλάτι.

Αλλά και στα σημερινά μας λειτουργικά βιβλία, στο Πεντηκοστάριο, βλέπει κανείς τα ίχνη της παλαιάς της λαμπρότητας. Παρουσιάζεται σαν μία μεγάλη δεσποτική εορτή, με τα εκλεκτά της τροπάρια και τους διπλούς της κανόνες, έργα των μεγάλων υμνογράφων, του Θεοφάνους και του Ανδρέου Κρήτης, με τα αναγνώσματά της και την επίδρασή της στις προ και μετά από αυτήν Κυριακές και με την παράταση του εορτασμού της επί οκτώ ημέρες κατά τον τύπο των μεγάλων εορτών του εκκλησιαστικού έτους.

Ποιο όμως είναι το θέμα της ιδιορρύθμου αυτής εορτής; Όχι πάντως κανένα γεγονός της ευαγγελικής ιστορίας. Το θέμα της είναι καθαρά εορτολογικό και θεωρητικό. Η Τετάρτη της Μεσοπεντηκοστής είναι η 25η από του Πάσχα και η 25η προ της Πεντηκοστής ημέρα.

Σημειώνει το μέσον της περιόδου των 50 μετά το Πάσχα εορτάσιμων ημερών. Είναι δηλαδή ένας σταθμός, μία τομή.

Χωρίς δηλαδή να έχει δικό της θέμα η ημέρα αυτή συνδυάζει τα θέματα, του Πάσχα αφ’ ενός και της επιφοιτήσεως του αγίου Πνεύματος αφ’ ετέρου, και «προφαίνει» τη δόξα της αναλήψεως του Κυρίου, που θα εορταστεί μετά από 15 ημέρες. Ακριβώς δε αυτό το μέσον των δύο μεγάλων εορτών έφερνε στο νου και ένα εβραϊκό επίθετο του Κυρίου, το «Μεσ­σίας».

Μεσσίας στα ελληνικά μεταφράζεται Χριστός. Αλλά ηχητικά θυμίζει το μέσον. Έτσι και στα τροπάρια και στο συναξάριο της ημέρας η παρετυμολογία αυτή γίνεται αφορμή να παρουσιασθεί ο Χριστός σαν Μεσσίας -μεσίτης Θεού και ανθρώπων, «μεσίτης και διαλλάκτης ημών και του αιωνίου αυτού Πατρός».

«Διά ταύτην την αιτίαν την παρούσα εορτή εορτάζοντες και Μεσοπεντηκοστήν ονομάζοντες τον Μεσσίαν ανυμνούμεν Χριστόν». σημειώνει ο Νικηφόρος Ξανθόπουλος στο συναξάριο. Σ’ αυτό βοήθησε και η ευαγγελική περικοπή, που επελέγη για την ημέρα αυτή.

Μεσούσης της εορτής του ιουδαϊκού Πάσχα ο Χριστός ανεβαίνει στο ιερό και διδάσκει. Η διδασκαλία Του προκαλεί τον θαυμασμό, αλλά και ζωηρή αντιδικία μεταξύ αυτού και του λαού και των διδασκάλων. Είναι Μεσσίας ο Ιησούς ή δεν είναι; Είναι η διδασκαλία Του εκ Θεού ή δεν είναι;

Νέο λοιπόν θέμα προστίθεται: ο Χριστός είναι ο διδάσκαλος. Αυτός που ενώ δεν έμαθε γράμματα κατέχει το πλήρωμα της σοφίας, γιατί είναι η Σοφία του Θεού που κατασκεύασε τον κόσμο. Ακριβώς από αυτόν τον διάλογο εμπνέεται μεγάλο μέρος της υμνογραφίας της εορτής.

Εκείνος που διδάσκει στο ναό, στο μέσον των διδασκάλων του ιουδαϊκού λαού, στο μέσον της εορτής, είναι ο Μεσσίας, ο Χριστός, ο Λόγος του Θεού. Αυτός που αποδοκιμάζεται από τους δήθεν σοφούς του λαού Του είναι η του Θεού Σοφία.

Λίγες σειρές πιο κάτω στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη, αμέσως μετά την περικοπή που περιλαμβάνει τον διάλογο του Κυρίου με τους Ιουδαίους «της εορτής μεσούσης», έρχεται ένας παρόμοιος διάλογος, ποy έγινε μεταξύ του Χριστού και των Ιουδαίων «τη εσχάτη ημέρα τη μεγάλη της εορτής», δηλαδή κατά την Πεντηκοστή.

Αυτός αρχίζει με μία φράση του Κυρίου- «Εάν τις διψά, ερχέσθω προς με και πινέτω· ο πιστεύων εις εμέ, καθώς είπεν η γραφή, ποταμοί εκ της κοιλίας αυτού ρεύσουσιν ύδατος ζώντος». Και σχολιάζει ο ευαγγελιστής· «Τούτο δε είπε περί του Πνεύματος, ου έμελλον λαμβάνειν οι πιστεύοντες εις αυτόν».

Δεν έχει σημασία, ότι οι λόγοι αυτοί του Κυρίου δεν ελέχθησαν κατά την Μεσοπεντηκοστή, αλλά λίγες ημέρες αργότερα. Ποιητική αδεία μπήκαν στο στόμα του Κυρίου στην ομιλία Του κατά την Μεσοπεντηκοστή. Ταίριαζαν εξάλλου τόσο πολύ με το θέμα τής εορτής.

Δεν μπορούσε να βρεθεί πιο παραστατική εικόνα για να δειχθεί ο χαρακτήρας του διδακτικού έργου του Χριστού. Στο διψασμένο ανθρώπινο γένος η διδασκαλία του Κυρίου ήλθε σαν ύδωρ ζων, σαν ποταμός χάριτος που δρόσισε το πρόσωπο της γης.

Ο Χριστός είναι η πηγή της χάριτος, «του ύδατος του αλλομένου εις ζωήν αιώνιον», που ξεδιψά και αρδεύει τις συνεχόμενες από βασανιστική δίψα ψυχές των ανθρώπων. Που μεταβάλλει τους πίνοντας σε πηγές· «Ποταμοί εκ της κοιλίας αυτού ρεύσουσι ύδατος ζώντος». «Και γενήσεται αυτώ πηγή ύδατος αλλομένου εις ζωήν αιώνιον», είπε στη Σαμαρείτιδα.

Που μετέτρεψε την έρημο του κόσμου σε θεοφύτευτο παράδεισο αειθαλών δένδρων φυτευμένων παρά τας διεξόδους των υδάτων του αγίου Πνεύματος. Το γόνιμο αυτό θέμα έδωσε νέες αφορμές στην εκκλησιαστική ποίηση και στόλισε την εορτή της Μεσοπεντηκοστής με εξαίρετους ύμνους.

Αυτή με λίγα λόγια είναι η εορτή της Μεσοπεντηκοστής.

Η έλλειψη ιστορικού υπόβαθρου της στέρησε τον απαραίτητο εκείνο λαϊκό χαρακτήρα, που θα την έκανε προσφιλή στον πολύ κόσμο.

Και το εντελώς θεωρητικό της θέμα δεν βοήθησε τους χριστιανούς, που δεν είχαν τις απαραίτητες θεολογικές προϋποθέσεις, να ξεπεράσουν την επιφάνεια και να εισδύσουν στην πανηγυριζόμενη δόξα του διδασκάλου Χριστού, της Σοφίας και Λόγου του Θεού, της πηγής του ακένωτου ύδατος.

Συνέβη με αυτή κάτι ανάλογο με εκείνο που συνέβη με τους περίφημους ναούς της του Θεού Σοφίας, που αντί να τιμώνται στο όνομα του Χριστού ως Σοφίας του Θεού, προς τιμήν του οποίου ανεγέρθησαν, κατάντησαν, για τους ιδίους λόγους, να πανηγυρίζουν στην εορτή της Πεντηκοστής ή του αγίου Πνεύματος ή της αγίας Τριάδος ή των Εισοδίων ή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου ή και αυτής της μάρτυρος Σοφίας και των τριών θυγατέρων της Πίστεως, Ελπίδος και Αγάπης.

 

Πηγή: Ι. Μ. Φουντούλη, «Λογική λατρεία»

 

«Συντροφιά με το Χριστό» Τηλεοπτικό Κατηχητικό Σχολείο 23η Εκπομπή

 

Το Γραφείο Νεότητος της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας παρουσιάζει το Τηλεοπτικό Κατηχητικό Σχολείο για παιδιά του δημοτικού από την τηλεοπτική συχνότητα του ΑΧΕΛΩΟΣ ΤV.

Παρακολουθείστε την 23η εκπομπή ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΜΕ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ που μεταδόθηκε την Κυριακή του Παραλύτου, 23 Μαΐου 2021 και επιμελήθηκε ο πρωτοπρ. Αθανάσιος Κουλοχέρης.

Η εορτή των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στο Αγρίνιο

Με λαμπρότητα εορτάσθηκε στο Αγρίνιο, το διήμερο 20 και 21 Μαΐου 2021, η μνήμη των Αγίων Θεοστέπτων Βασιλέων και Ισαποστόλων Κωνσταντίνου και Ελένης. Επίκεντρο του εορτασμού αποτέλεσε ο πανηγυρίζων μεγαλοπρεπής ομώνυμος Ιερός Ναός, στον οποίο τελέσθηκαν οι ιερές ακολουθίες της εορτής.

Το απόγευμα της Πέμπτης στην ακολουθία του πανηγυρικού Εσπερινού προεξήρχε ο Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως αρχιμ. Επιφάνιος Καραγεώργος, ο οποίος κατά το κήρυγμα του, προς τους πιστούς, αναφέρθηκε στην ευλάβεια και την πίστη του Μεγάλου Κωνσταντίνου, τονίζοντας ότι θα πρέπει να αποτελεί παράδειγμα για τους άρχοντες κάθε εποχής. «Ο Μέγας Κωνσταντίνος πίστευε στον Θεό, είχε ευλάβεια στην Παναγία και τους Αγίους μας, σεβόταν την Εκκλησία του Χριστού. Και οι χριστιανοί τέτοιους άρχοντες θέλουμε και τέτοιους άρχοντες αναζητούμε» τόνισε χαρακτηριστικά ο π. Επιφάνιος.

Το πρωί της Παρασκευής, στην ακολουθία του Όρθρου και στην Θεία Λειτουργία, προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης, Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμάς.

Ο Σεβασμιώτατος, κηρύσσοντας τον θείο λόγο, αναφέρθηκε στις αρετές των δύο αγίων, στην πίστη, την ευσέβεια, την ευλάβεια, τονίζοντας ταυτόχρονα ότι αυτές τις αρετές τις εμφύτευσε στην καρδιά του γιου της, του Μεγάλου Κωνσταντίνου, η μητέρα του Αγία Ελένη. Μάλιστα μέσα σε ένα ειδωλολατρικό περιβάλλον, η Αγία απέδειξε την σπουδαιότητα που κατέχει ο ρόλος της μητέρας για την ανατροφή των παιδιών.

Επίσης, ο Σεβασμιώτατος κ. Κοσμάς αναφέρθηκε στην θαυμαστή πίστη του Μεγάλου Κωνσταντίνου, ο οποίος, έχοντας αξιώματα και ζώντας μέσα σε μια ειδωλολατρική εποχή, θα μπορούσε να απολαύσει πολλές και μεγάλες κοσμικές τιμές, τις οποίες αρνήθηκε και περιφρόνησε για την αγάπη του Χριστού. Πίστευε με όλη του την καρδιά στο Χριστό ο Μέγας Κωνσταντίνος και η πίστη του αυτή θα πρέπει να αποτελεί το πρότυπο για κάθε χριστιανό, τόνισε χαρακτηριστικά ο Σεβασμιώτατος, λέγοντας τα εξής:

 «Στις μέρες μας που τόσο πολεμείται και τόσο κλυδωνίζεται η πίστη και η ευλάβεια των ανθρώπων, ας δούμε το παράδειγμα του Αγίου Κωνσταντίνου. Για την πίστη στο Θεό θυσίασε τιμές και δόξες κοσμικές. Οφείλουμε και εμείς, αγαπητοί, να προσέξουμε να μην χάσουμε την πίστη μας, σήμερα ιδιαιτέρως που τόσο πολεμείται αυτή η πίστη στον Θεό και τόσες αμφιβολίες δημιουργούνται. Ασφαλώς και θα προσέξουμε την υγεία μας. Ασφαλώς, όπως και άλλες φορές έχουμε πει, θα τηρήσουμε τα μέτρα που προτείνουν οι ειδικοί και οι αρμόδιοι υπεύθυνοι, αλλά να μην χάσουμε την πίστη μας στον Θεό. Ο Θεός μας είναι Παντοδύναμος και Αυτός θα μας βγάλει από κάθε πειρασμό και κάθε αδιέξοδο».

Το απόγευμα τελέσθηκε ο μεθέορτος Εσπερινός, χωρίς την καθιερωμένη λιτανεία λόγω των απαγορεύσεων και των μέτρων για την διασπορά του κορωνοϊού. Oι ιεροψάλτες του Ναού κ. Δημήτριος Ρούμελης και κ. Μιχαήλ Οικονόμου έψαλλαν θαυμάσια κατά τις ιερές ακολουθίες και τη Θ. Λειτουργία.

«Συντροφιά με το Χριστό» Τηλεοπτικό Κατηχητικό Σχολείο 22η Εκπομπή

 

Το Γραφείο Νεότητος της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας παρουσιάζει το Τηλεοπτικό Κατηχητικό Σχολείο για παιδιά του δημοτικού από την τηλεοπτική συχνότητα του ΑΧΕΛΩΟΣ ΤV.

Παρακολουθείστε την 22η εκπομπή ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΜΕ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ που μεταδόθηκε την Κυριακή των Μυροφόρων, 16 Μαΐου 2021 και επιμελήθηκε ο αρχιμ. Λαυρέντιος Καρανάσιος.

Η πανήγυρη του Αγίου Χριστοφόρου στο Αγρίνιο

 

Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας Κοσμάς: «Αλίμονο στον χριστιανό που δεν εμπνέεται από την Ανάσταση του Χριστού».

 

Μέσα στην λαμπροφόρο χαρά της Αναστάσεως του Χριστού, τηρουμένων των μέτρων προστασίας για την δημόσια υγεία και για τον περιορισμό της εξάπλωσης του κορωνοϊού, τιμήθηκε στο Αγρίνιο, η μνήμη του πολιούχου της πόλεως, αγίου ενδόξου μεγαλομάρτυρος Χριστοφόρου, την Κυριακή του Αντίπασχα (Κυριακή του Θωμά), 9 Μαΐου 2021.

Το απόγευμα του Σαββάτου τελέσθηκε η ακολουθία του πανηγυρικού Εσπερινού, στον νέο περικαλλή Ιερό Ναό, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου, Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμά.

Τον θείο λόγο κήρυξε ο Πρωτοσύγκελλος, πανοσ/τος αρχιμ. Επιφάνιος Καραγεώργος, ο οποίος αναφέρθηκε στον μεγαλομάρτυρα Άγιο τονίζοντας ότι όπως ο Απόστολος Θωμάς, αλλά και όλοι οι άγιοι της Εκκλησίας μας, ο Άγιος Χριστοφόρος είναι μάρτυρας και κήρυκας της Αναστάσεως του Χριστού. Ο π. Επιφάνιος μίλησε ιδιαίτερα για την μεγάλη αλλαγή που συντελέσθηκε στην ψυχή και την καρδιά του αγρίου και σκληρού πρώην Ρεπρόβου, μετά την συνάντηση με τον Χριστό, τονίζοντας πως και ο πλέον άγριος άνθρωπος μπορεί να μεταμορφωθεί σε άγιο αφήνοντας να γεμίσει η καρδιά του και η ύπαρξή του από τη Χάρη του Αναστάντος Χριστού.

Το πρωί της Κυριακής τελέσθηκαν η ακολουθία του Όρθρου και η αρχιερατική Θεία Λειτουργία, προεξάρχοντος του οικείου Ιεράρχου Σεβασμ. Μητροπολίτου κ. Κοσμά.

Ο Σεβασμιώτατος κηρύσσοντας τον θείο λόγο, κατά την θεία Λειτουργία, αναφέρθηκε στην σωτήριο ομολογία του αγίου ενδόξου Αποστόλου Θωμά, που μνημονεύει σήμερα η Εκκλησία μας, αλλά και στο πρόσωπο του Αγίου μεγαλομάρτυρα Χριστοφόρου, ο οποίος είναι επίσης μάρτυρας και κήρυκας της Αναστάσεως του Χριστού, επισημαίνοντας ότι στην πόλη του Αγρινίου υπάρχουν οι Ιεροί Ναοί και των δύο αυτών Αγίων που πανηγυρίζουν σήμερα.

«Τιμούμε, σήμερα, αγαπητοί πατέρες και αδελφοί, τον Απόστολο Θωμά και τον Άγιο Χριστόφορο, των οποίων οι Ναοί κοσμούν αυτήν την πόλη. Και οι δύο άγιοι χαρακτηρίζονται από την αγάπη τους για τον Αναστάντα Χριστό και από την μαρτυρία και την ομολογία της Αναστάσεως σε όλο τον κόσμο», ανέφερε μεταξύ άλλων ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης, και συνέχισε:

«Ο Απόστολος Θωμάς ήταν μεταξύ του κύκλου των δώδεκα μαθητών και έζησε την ανάσταση του υιού της χήρας της Ναΐν∙ έζησε την ανάσταση της κόρης του Ιαείρου, αλλά και την ανάσταση του φίλου του Χριστού Λαζάρου. Απουσίαζε, όμως, από την πρώτη εμφάνιση του Αναστημένου Χριστού στους μαθητές Του και όταν οι δέκα μαθητές είπαν ότι είδαμε τον Κύριο, ότι ο διδάσκαλος αναστήθηκε, εκείνος έδειξε ολιγοπιστία. Αν δεν δω, δεν πιστεύω, απάντησε. Και ο Χριστός του επέτρεψε να δει∙ να δει τις αποδείξεις που ζητούσε για να πιστέψει.

Αν εμείς δούμε αυτήν την συμπεριφορά του Θωμά, με την ανθρώπινη λογική, θα πούμε ότι ήταν αμφιβολία, ισχυρογνωμοσύνη, εγωισμός, επιμονή, ολιγοπιστία. Αν όμως την προσεγγίσουμε με νου Χριστού, με καλό λογισμό, με λογισμό πίστεως, θα διαπιστώσουμε ότι ο Κύριος το επέτρεψε αυτό για να ενισχύσει όχι μόνο την πίστη του Θωμά, αλλά και όλων των ανά τους αιώνες μαθητών του∙ να τονώσει και να ενισχύσει την πίστη την δική μας, σήμερα. Ο Απόστολος Θωμάς έκτοτε, με βεβαιωμένη και στερεωμένη την πίστη του στην Ανάσταση του Χριστού, κήρυξε το γεγονός της Αναστάσεως έως τις μακρινές Ινδίες και έχυσε το αίμα του για αυτή την μαρτυρία.

Ο Άγιος Χριστοφόρος, ο μεγαλομάρτυρας και πολύαθλος αυτός Άγιος, ο προστάτης του Αγρινίου, είναι άλλος ένας μάρτυρας της Αναστάσεως του Χριστού. Ένας άνθρωπος από άγρια και σκληρή φυλή, που παραδόθηκε άνευ όρων στον Χριστό∙ ένας άνθρωπος που ταπεινώθηκε, άδειασε τον εαυτό του και ολοκληρωτικά αφιερώθηκε στον Χριστό∙ είναι εκείνος που αξιώθηκε να δει και να σηκώσει στους ώμους του τον Αναστάντα Κύριο. Ο Άγιος Χριστοφόρος πίστεψε και κήρυξε παντού την Ανάσταση. Και αξιώθηκε να χύσει το αίμα του για να επισφραγίσει, διά του μαρτυρίου του, την θερμή του πίστη».

Ολοκληρώνοντας την ομιλία του ο Σεβασμιώτατος κ. Κοσμάς, προέτρεψε τους πιστούς να κάνουν κέντρο της ζωής τους την πίστη τους στην Ανάσταση του Χριστού.

«Καλούμαστε κι εμείς σήμερα, αγαπητοί, να δούμε και να ζήσουμε τον Αναστάντα Χριστό. Αν χάσουμε τον Χριστό δεν έχουμε κερδίσει τίποτα στη ζωή μας. Οι Άγιοι μας λένε: -ελάτε, με τα μέσα που δίνει ο Χριστός, να δυναμώσετε την πίστη σας στην Ανάσταση και στον Αναστάντα. Αλίμονο, αγαπητοί, στον χριστιανό εκείνο που δεν πιστεύει στην Ανάσταση. Αλίμονο σε εκείνον που δεν ελπίζει στον Αναστάντα, που δεν εμπνέεται από την Ανάσταση, που δεν έκανε κέντρο της ζωής του την Ανάσταση του Χριστού. Τότε έχει χάσει τα πάντα».

Μεταξύ των πιστών που εκκλησιάστηκαν ήταν ο Περιφερειάρχης Δυτικής Ελλάδος κ. Νεκτάριος Φαρμάκης και ο Δήμαρχος Αγρινίου κ. Γεώργιος Παπαναστασίου. Τους χορούς των αναλογίων πλαισίωσαν οι ιεροψάλτες του Ιερού Ναού κ. Παναγιώτης Βίγλας και κ. Παναγιώτης Μήτσου.

Οι ιερές ακολουθίες και η θεία Λειτουργία, τελέσθηκαν και στον παλαιό ιστορικό Ιερό Ναό Αγίου Χριστοφόρου, στο δασύλλιο του Αγρινίου, από τον ιεροκήρυκα της Ιεράς Μητροπόλεως αρχιμ. Λαυρέντιο Καρανάσιο.

Το απόγευμα της Κυριακής τελέσθηκε η ακολουθία του μεθέορτου Εσπερινού, χωρίς όμως την λαμπρή και πάνδημη Λιτανεία της εικόνος του Αγίου στους δρόμους της πόλεως.

Κλειστό το Ιερό Προσκύνημα Παναγίας Ελεούσης Αιτωλίας

 

Η Ιερά Μητροπόλις Αιτωλίας και Ακαρνανίας ανακοινώνει ότι στην Ιερά Μονή Παναγίας Ελεούσης στην Κλεισούρα Αιτωλικού Μεσολογγίου, όπου κάθε χρόνο από την Πέμπτη της Διακαινησίμου έως την Κυριακή του Θωμά η προσέλευση των πιστών είναι ιδιαιτέρως μεγάλη, φέτος δεν θα πραγματοποιηθεί το προσκύνημα.

Λόγω της ισχύουσας νομοθεσίας για την αντιμετώπιση της δημόσιας υγείας και την προφύλαξη από τον κορωνοϊό, αλλά και της αυξήσεως των κρουσμάτων στην περιοχή, δεν θα πραγματοποιηθεί η προσκύνηση των πιστών στην «Αγία Ελεούσα».

Καλούνται οι πιστοί χριστιανοί να αρκεσθούν στην τιμή της Παναγίας Ζωοδόχου Πηγής στον πλησιέστερο ενοριακό τους ναό, λαμβάνοντας τη χάρη της Υπεραγίας Θεοτόκου, αφού η Παναγία μας ουδέποτε αρνήθηκε την προσφορά της αγάπης της και των πρεσβειών της για κάθε θαυματουργική επέμβαση του Κυρίου μας.

Χριστός Ανέστη!

Ποιμαντορική Εγκύκλιος Πάσχα 2021

 

ΚΟΣΜΑΣ

Ο  ΧΑΡΙΤΙ  ΘΕΟΥ

ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ  ΚΑΙ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

ΤΗΣ  ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

ΑΙΤΩΛΙΑΣ  ΚΑΙ  ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ

 

Πρός  τό  Χριστεπώνυμον  Πλήρωμα  τῆς  καθ’ ἡμᾶς  Ἱερᾶς  Μητροπόλεως.

 

Σήμερα, Κυριακή τοῦ Πάσχα, ἀγαπητοὶ πατέρες καὶ ἀδελφοί, ἄς μεταφερθοῦμε  μὲ τὸν νοῦ καὶ τὴν καρδιά μας  στὸ πρῶτο ἀπόγευμα  μετὰ τὴν Ἀνάστασι τοῦ Κυρίου μας.

Δύο μαθητὲς τοῦ Κυρίου ἐβάδιζαν στὸ δρόμο ποὺ ἑνώνει τὴν Ἱερουσαλὴμ μὲ τὴν πολίχνη Ἐμμαούς. «Ἦσαν πορευόμενοι πρὸς Ἐμμαούς» λέγει ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς (Λουκ. κδ’ 13). Βάδιζαν σκυθρωποὶ καὶ μὲ λόγια γεμάτα ἀπὸ ἀπαισιοδοξία. Κατήφεια, μελαγχολία, βαρυχειμωνιὰ εἶχαν στὴν καρδιά τους. Γιατί; Στήριζαν πολλὲς ἐλπίδες στὸν διδάσκαλό τους. Στήριζαν ὅλο τὸν ἑαυτό τους. Καὶ τώρα; Τὸν εἶδαν σὰν κοινὸ νεκρὸ ἐπάνω στὸν σταυρὸ καὶ μετὰ τὸν ἔχασαν, ἀφοῦ ἐνταφιάσθηκε στὸν τάφο τοῦ Ἰωσήφ. Τί θὰ γίνουν τώρα; Τὰ ὄνειρά τους ἔσβησαν καὶ γι’ αὐτὸ ἔφυγαν ἀπὸ τὴν προφητοκτόνο πόλι τῆς Ἱερουσαλήμ. Βάδιζαν πρὸς Ἐμμαούς.

Ξαφνικὰ, ὅμως, τοὺς προλαμβάνει, τοὺς συναντᾷ καὶ συνοδοιπορεῖ μαζί τους ἕνας ἄγνωστος, ἕνας ξένος, ὅπως νόμιζαν. Ὁ ξένος τοὺς ἐρωτᾶ, «ποιά εἶναι τὰ μεγάλα ζητήματα τὰ ὁποῖα σᾶς ἀπασχολοῦν, γιὰ τὰ ὁποῖα συζητεῖτε μεταξύ σας καὶ σᾶς κάνουν τόσο σκυθρωπούς;» (Λουκ. κδ’, 17).

Οἱ δύο μαθητὲς δὲν διστάζουν νὰ ἀπαντήσουν καὶ νὰ ἐξηγήσουν στὸν ἄγνωστο συνοδοιπόρο τὰ γεγονότα τοῦ πάθους καὶ τοῦ θανάτου τοῦ διδασκάλου τους: «Δυνατὸς ὁ διδάσκαλός μας στὰ λόγια καὶ στὰ ἔργα του. Ὅμως συνελήφθη ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς του∙ καταδικάσθηκε σὲ θάνατο καὶ ἐτάφη. Ἐμεῖς περιμέναμε νὰ λυτρώσῃ τὸ ἰσραηλιτικὸ γένος μας καὶ τώρα χάθηκαν ὅλα. Ἀκούγονται βέβαια κάποια γυναικεῖα λόγια ποὺ λένε ὅτι ἀναστήθηκε καὶ ζῇ… ὅμως ἐμεῖς δὲν τὸν εἴδαμε» (Λουκ. κδ’, 19-23).

Ὅσο βάδιζαν οἱ μαθητές, τόσο καὶ γίνονταν περισσότερο σκυθρωποί.

Τότε ὁ ἄγνωστος ἄρχισε νὰ τοὺς ὁμιλεῖ. Γνώριζε πολὺ καλὰ τὴν Ἁγία Γραφή. Γνώριζε τὰ ὅσα γράφει ὁ προφήτης Μωυσῆς, ὅσα γράφουν ὅλοι οἱ προφῆτες.  Αὐτὰ ποὺ λέει εἶναι λόγια σοφά, γεμάτα δύναμι, γεμάτα ζωὴ καὶ ἐνθουσιασμὸ βεβαιότητας: «Οὐχὶ ταῦτα ἔδει παθεῖν τὸν Χριστὸν καὶ εἰσελθεῖν εἰς τὴν δόξαν αὐτοῦ;» (Λουκ. κδ’, 26).  Αὐτὰ,  τοὺς εἴπε,  δὲν ἔπρεπε νὰ πάθει ὁ Χριστὸς κατὰ τοὺς προφῆτες, καὶ μετὰ ἀπὸ ὅλα αὐτὰ τὰ παθήματα  νὰ  εἰσέλθῃ  στὴ  Δόξα Του;

Συζητῶντες ἔφθασαν στοὺς Ἐμμαούς. Ὁ ξένος προσποιήθηκε ὅτι θέλει νὰ προχωρήσῃ. Οἱ δυὸ μαθητὲς τὸν ἐπίεσαν νὰ μείνῃ μαζί τους καὶ νὰ συνδειπνήσῃ. Κατὰ τὸ δεῖπνο ὁ ξένος σηκώθηκε, εὐλόγησε τὸν ἄρτο, τὸν τεμάχισε, ὅπως ἀκριβῶς ἐκανε ὁ διδάσκαλος μὲ τοὺς μαθητές του, καὶ ἔγινε ἄφαντος. Καὶ τότε συγκλονίσθηκαν οἱ μαθητές. Ἀφυπνίσθηκαν. Ἡ καρδιά τους αἰσθάνθηκε τὴν πνευματικὴ φλόγα τοῦ θείου ζήλου καὶ τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν Χριστό. Καὶ ὅταν συνοδοιπόρησαν μὲ τὸν ἄγνωστο ἔνοιωσαν ἀπὸ τὰ λόγια του καινούργια συναισθήματα αἰσιοδοξίας καὶ ἐλπίδος. Τώρα ὅμως; Τώρα βεβαιώνονται ὅτι ὁ ξένος Ἐκεῖνος συνοδοιπόρος τους δὲν εἶναι ξένος, ἀλλ’ εἶναι ὁ διδάσκαλος, ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός. Ναὶ, ἀλήθεια. Ἠγέρθη ὁ Κύριος!  Ἀναστήθηκε!  Καὶ τότε, ἐλέγχουν τὸν ἑαυτό τους.

Τὸν ἐλέγχουν, γιατί δὲν εἶχαν καιομένη καὶ φλογερὴ, ἀπὸ ἀγάπη, καρδία. «Ἡ καρδιά μας (ἀναρωτιούνται), δὲν αἰσθανόταν τὴν πνευματικὴ φλόγα τοῦ θείου ζήλου καὶ τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν Χριστὸ καὶ δὲν ἦταν ζεστὴ ἀπὸ τὸ φῶς τῆς θείας ἀληθείας γιὰ νὰ τὸν γνωρίσουμε;» (Λουκ. κδ’, 32).

Ἀγαπητοὶ πατέρες καὶ ἀδελφοί,

Σήμερα, Κυριακὴ τοῦ Πάσχα, ποὺ ἑορτάζουμε τὴν λαμπροφόρο Ἀνάστασι τοῦ Χριστοῦ μας, ἄς ἔλθουμε μὲ εἰλικρίνεια στὸν ἑαυτό μας. Ἐμεῖς δὲν ἀκούσαμε τώρα, δὲν μάθαμε τώρα γιὰ τὸ Πάθος καὶ τὴν Ἀνάστασι τοῦ Χριστοῦ. Ἀνατραφήκαμε μέσα στὴν ἀγκάλη τῆς μητέρας μας ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ ζήσαμε τὸ μυστήριο τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου.

Ἡ Ἀνάστασι τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἀτράνταχτο ἱστορικὸ γεγονός. Εἶναι γεγονὸς παγκόσμιο, πανανθρώπινο. Ὁλόκληρη ἡ ἱστορία τῶν τελευταίων εἴκοσι αἰώνων στηρίζεται ἐπάνω στὴν Ἀνάστασι τοῦ Κυρίου. Ὁ χριστιανισμὸς δὲν θὰ ζοῦσε, ἂν δὲν εἶχε ἀναστηθῆ ὁ Χριστός. «Εἰ Χριστὸς οὐκ ἐγήγερται, ματαία ἡ πίστις ἡμῶν» (Α’ Κορ. ιε’, 17).

Τὸ ὅτι ἀπέθανε ὁ Χριστὸς ὡς ἄνθρωπος ἐπὶ σταυροῦ δὲν σημαίνει ὅτι νικήθηκε. Ὁ Ἴδιος τὸ εἶπε: «τὴν ψυχήν μου τίθημι ὑπὲρ τῶν προβάτων… οὐδεὶς αἴρει αὐτὴν ἀπ’ ἐμοῦ» (Ἰω. ι’, 15,18).  Καὶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος διακηρύσσει: «Χριστὸς ἐγερθείς ἐκ νεκρῶν οὐκέτι ἀποθνῄσκει, θάνατος αὐτοῦ  οὐκέτι  κυριεύει» (Ρωμ. στ’, 9).

Ἐμεῖς οἱ σύγχρονοι ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ τόσα ἀκούσαμε καὶ εἴδαμε σχετικὰ μὲ τὴν Ἀνάστασι τοῦ Χριστοῦ. Ὅμως, γνωρίζουμε, πιστεύουμε, ἀγαποῦμε,  ὁμολογοῦμε  τὸν  Ἀναστάντα  Κύριο;

Ὁ Χριστός μας ἀναστήθηκε καὶ ἡ δύναμι τῆς Ἀναστάσεώς Του εἶναι φανερὴ σὲ ὅλο τὸν κόσμο. Οἱ ἐχθροὶ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου ἐπεστράτευσαν διῶκτες, φοβερὰ μαρτύρια γιὰ νὰ κάμψουν τοὺς χριστιανούς, ἐπεστράτευσαν φοβερὲς αἱρέσεις γιὰ νὰ ἀμφισβητήσουν τὴν θεότητα τοῦ Ἀναστάντος, νὰ ἀλλοιώσουν τὸ κήρυγμα τῆς Ἀναστάσεως, πολέμησαν ἄσπονδα  τὸ Εὐαγγέλιο  καὶ τοὺς πνευματικοὺς ἐργάτες του,  ὅμως, τίποτα δὲν κατόρθωσαν. Ὅσες φαντασίες καὶ ἂν ἐπινόησαν οἱ ἄπιστοι καὶ ἐχθροὶ τῆς Ἀναστάσεως, οἱ φαντασίες τους ἔμειναν πλάσματα τοῦ χοϊκοῦ μυαλοῦ τους, γιατί ὁ Ἀναστάς, ὡς Θεὸς ἀληθινός, δὲν νικιέται. «Ἐξῆλθεν νικῶν καὶ ἵνα νικήσῃ» (Ἀποκ. στ’, 2).

Ἔχει παράπονο σήμερα ἀπὸ ἐμᾶς ὁ Ἀναστὰς Κύριός μας, γιατί τὸν προδίδουμε. Σήμερα ποὺ πολεμεῖται καὶ πάλι ἡ ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας, ἡ λατρεία της, τὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο, τὰ ἁγια καὶ χαριτόβρυτα Μυστήρια, σήμερα ποὺ χλευάζεται ἡ ἑλληνορθόδοξος ἁγία Παράδοσί μας, σήμερα ποὺ περιφρονεῖται Αὐτὸς ὁ Χριστός, ἐμεῖς κωφεύουμε, σιωποῦμε, τρέμουμε, ἀφήνουμε νὰ κλονισθῇ ἡ πίστι μας. Γιατί; Μᾶλλον ἐπειδὴ δὲν καίει ἡ καρδιά μας ἀπὸ πίστι καὶ ἀγάπη γιὰ τὸν Χριστό. Ἴσως ἀφήσαμε τὴν καρδιά μας νὰ ἐπηρεασθῇ, νὰ κοσμικοποιηθῇ, νὰ θολώση, νὰ ψυχρανθῇ, νὰ ἠλεκτρίζεται ἀπὸ ἀηδῆ καὶ ὀχληρὰ τοῦ κόσμου τούτου καὶ ὄχι ἀπὸ τὸν Ἀναστάντα.

Ἔτσι, κατ’αὐτὸν τὸν τρὀπο, χωρὶς καιομένη καρδία, δὲν πιστεύουμε στὸν Ἀναστάντα Κύριο, στὴν παντοδυναμία Του καὶ στὴν ἀγάπη Του, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ φοβόμαστε, νὰ τρέμουμε, νὰ ταρασσόμαστε, νὰ ἀποθαρρυνόμαστε, νὰ πτοούμαστε, νὰ φθάνουμε καὶ σὲ ψυχολογικὰ προβλήματα ἀκόμη. Χάσαμε τὸν Ἀναστάντα καὶ κερδίσαμε τὴν δυστυχία.

Ἀγαπητοὶ πατέρες καὶ ἀδελφοί,

Σήμερα, αὐτὴ τὴ μεγάλη καὶ φωτοφόρο Κυριακὴ τοῦ Πάσχα, ἄς γονατίσουμε ἐμπρὸς στὸν κενὸ Τάφο τοῦ Χριστοῦ καὶ ἀναζωογονημένοι ἄς ὁμολογήσουμε στὴν καρδιά μας πρώτα, ἀλλὰ καὶ παντοῦ, τὸ «Χριστός ἀνέστη  ἐκ  νεκρῶν»!

Δὲν εἴμαστε μόνοι. Στρατιὰ Ἁγίων πίστεψαν καὶ ἔζησαν τὸ μυστήριο τῆς Ἀναστάσεως. Ἀπόστολοι, μάρτυρες, ὅσιοι, ὁμολογητές, νεομάρτυρες, μὲ τὸν Ἀναστάντα στὴν καρδιὰ τους, ἔζησαν τὴν εἰρήνη καὶ τὴ χαρὰ χωρὶς ἀγωνία καὶ ταραχή. Ἔφθασαν καὶ ἐμπρὸς στὸν δήμιο ἀκόμα εἰρηνικοὶ καὶ προσέφεραν παντού ἀγάπη καὶ δημιουργία.

Ἄς ἀφήσουμε, ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἀγαπητά, τὰ φληναφήματα τῶν πάσης φύσεως ἀρνητῶν καὶ πολεμίων τοῦ Χριστοῦ∙ ἄς περιφρονήσουμε τοὺς οἰκοδόμους τῆς χωρὶς Χριστὸ παγκοσμιοποιήσεως, κι ἄς σηκώσουμε ψηλὰ τὸ λάβαρο τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ. Νὰ φωνάξουμε τὸ «Χριστὸς Ἀνέστη»!

Ὡς Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες,  νὰ γίνουμε καὶ νὰ μείνουμε υἱοὶ Ἀνάστάσεως.  Μὲ αὐτὸν τὸν τρὀπο, θὰ ζοῦμε τὴν εἰρήνη, τὴ χαρά, τὴν ἀγάπη, τὴν ἐνότητα, τὴν ἁγιασμένη ζωὴ, γιὰ νὰ φθάσουμε καὶ στὸ ἀνέσπερο Φῶς τοῦ Ἀναστάντος,  στὴ  Βασιλεία  Του.

 

Μὲ τὴν ἀγάπη τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ,

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

 

† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ  ΚΑΙ  ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ  ΚΟΣΜΑΣ