Ποιμαντορική Εγκύκλιος Δεκαπενταυγούστου 2015

Κ Ο Σ Μ Α Σ

Ο ΧΑΡΙΤΙ ΘΕΟΥ

ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΑΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ

Προς  τον ιερόν κλήρον,

τις μοναστικές αδελφότητες

και τον ευσεβή λαό

της καθ’ ημάς θεοσώστου Ιεράς Μητροπόλεως

Αγαπητοί πατέρες και αδελφοί,

Η μεγάλη σημερινή ημέρα, «η κλητή και αγία ημέρα της 15ης Αυγούστου» βρίσκει τα επίγεια και τα επουράνια να συνεορτάζουν, να λαμπροφορούν, να χαίρονται, να πανηγυρίζουν για τη δόξα και το μεγαλείο της μεγάλης μας Μητέρας, της Παναγίας μας.

Πανηγυρίζουν την πάνσεπτο και ιερά Κοίμησί της.

Η Κοίμησι της Θεοτόκου δεν είναι θάνατος, αλλά μία αληθινή Ανάστασις ψυχής και σώματος· είναι θρίαμβος ζωής απερίγραπτος.

Οι πνευματέμφοροι και θεοφώτιστοι άγιοι πατέρες της ορθοδόξου Εκκλησίας μας, μας βεβαιώνουν ότι με τη θεία κοίμησί της και τη μετάστασί της στους ουρανούς, η Κυρία Θεοτόκος δεν εγκατέλειψε τον πονεμένο και αμαρτωλό κόσμο μας.

Κι εμείς οι Έλληνες έχουμε απειράριθμες ενδείξεις και αποδείξεις δια των οποίων διαφαίνεται ότι η Μητέρα μας «Φανερωμένη», «Γοργοεπήκοος», «Ελεούσα» το έθνος μας σε κάθε δύσκολη ώρα και στιγμή το εσκέπασε, το επροστάτευσε, το έσωσε.

Σαν σήμερα, 15 Αυγούστου του έτους 1940, οι ασεβείς εχθροί της Πατρίδος μας ετορπίλισαν και εβύθισαν στο λιμάνι της Τήνου, εμπρός στον Πανίερο Ναό της Μεγαλόχαρης, το καταδρομικό «Έλλη».

Η Παναγία μας δεν άφησε απροστάτευτους τους Έλληνες. Επάνω στα βουνά της Βορείου Ηπείρου εσκέπασε, κατηύθηνε, επυροδότησε τον άγιο ενθουσιασμό για την ελευθερία στις καρδιές των αγωνιστών προγόνων μας. Κατετρόπωσε τον εχθρό· έγινε η Σώτειρα και η Ελευθερώτρια του Γένους μας.

Κάθε φορά που οι Έλληνες ζήτησαν τη βοήθεια, την προστασία και την σκέπη της Παναγιας μας, η μεγάλη μας Μητέρα, με άπειρη στοργή και αγάπη, με θερμές πρεσβείες προς τον Υιόν και Θεό μας Κύριο Ιησού Χριστό, χάρισε τη βοήθεια και την προστασία.

Σήμερα, η Πατρίδα μας, αγαπητοί πατέρες και αδελφοί, χειμάζεται, δοκιμάζεται, κλυδωνίζεται. Ανησυχία, αγωνία, αβεβαιότητα, πόνο και θλίψι έχουμε όλοι μας στο νου και την καρδιά μας. Νοιώθουμε υποτελείς, σκλαβωμένοι. Αέρα φθοράς και αποθαρρύνσεως αναπνέουμε.

Χάσαμε το μεγαλείο του Έλληνος, το μεγαλείο της Ελλάδος. Και τι θα κάνουμε; Θα αποθαρρυνθούμε; Όχι! Ποτέ!

Και πάλι μέσα σε αυτή την πνιγηρή ατμόσφαιρα η Παναγία μας σήμερα με τη λαμπρή εορτή και παρουσία της, μας καλεί όλους να μείνουμε όρθιοι, εδραίοι, αμετακίνητοι στην πίστι, στην ελπίδα, στην αισιοδοξία.

Δεν χάσαμε, αγαπητοί, την προστασία της Μητέρας του Θεανθρώπου Κυρίου μας, της Μητέρας μας. Η Κυρία και Παντάνασσα των Ελλήνων δεν εγκατέλειψε την Ελλάδα.

Ελάτε, λοιπόν, σήμερα όλοι μας, κληρικοί και λαϊκοί, να γονατίσουμε, να προσπέσουμε στην αγία της εικόνα, όπου κι αν βρισκόμαστε· να υψώσουμε με πίστι, με καθαρότητα, με ταπείνωσι, με θερμή ικεσία νου και καρδίας και να μιλήσουμε υιικά στην Παναγία μας.

Να ζητήσουμε οι Πανέλληνες πρώτα συγγνώμη από τη μεγάλη μας Μάνα, για την ασέβειά μας, για την ανυπακοή μας, για την αγνωμοσύνη μας, τη βλασφημία μας, την αμαρτωλότητά μας.

Να την παρακαλέσουμε, έπειτα, θερμά να ικετεύση τον Κύριο και Θεό μας, να μας φωτίση να συνέλθουμε, να αφυπνισθούμε, να μετανοήσουμε.

Να φωτίση ο Κύριος τους Έλληνες κληρικούς να αφυπνισθούν, να θερμάνουν την πίστι τους, την αγάπη τους, το φόβο τους στον Τριαδικό Θεό μας· να διακονούν με αγγελική καθαρότητα, με αγιασμένη ζωή και μαρτυρία, με φλόγα ιεραποστολής και ομολογίας της ορθοδόξου αληθείας. Χρειαζόμαστε αγίους κληρικούς για να αναγεννηθεί η Πατρίδα μας.

Να φωτίση ο Κύριος όλους τους ηγέτες μας να αρνηθούν την έπαρσι, την ασέβεια, την αδιαφορία για την αλήθεια του Χριστού και της Εκκλησίας, να αρθούν στο ύψος των εκτάκτων περιστάσεων, να συνειδητοποιήσουν ότι ηγεμονεύουν όχι σε άθρησκη και ειδωλολατρική χώρα, αλλά στην Ελλάδα του Χριστού και της Παναγίας μας· στην Ελλάδα του Καποδίστρια και του αγίου Κοσμά του Αιτωλού· στην Ελλάδα που χύθηκαν ποταμοί αιμάτων για να διατηρηθή η ελληνορθόδοξος παράδοσις και η ταυτότητα του γένους μας.

 Να φωτίση ο Κύριος τους γονείς να κατανοήσουν ότι στα χέρια τους δεν έχουν σάρκινα είδωλα, αλλά τα σπλάγχνα τους, τα οποία είναι ψυχές αθάνατες και οι οποίες πρέπει να φωτισθούν, να καλλιεργηθούν, να ολοκληρωθούν, να αγιασθούν με το φως και τη χάρι του Χριστού.

 Και για τους εκπαιδευτικούς να ζητήσουμε τις πρεσβείες της Παναγίας μας, να τους φωτίση ο Κύριος, να συνειδητοποιήσουν ότι στα σχολεία τους και στη διδασκαλία τους, δεν έχουν εμπρός τους μηχανές οι οποίες ετοιμάζονται για να παράγουν έργο, αλλά ψυχοσωματικές οντότητες οι οποίες θέλουν εσωτερική καλλιέργεια, θέλουν αρετές, θέλουν πορεία αληθινής προόδου, θέλουν σωτηρία.

Θερμά να παρακαλέσουμε την Παναγία μας να ικετέυση τον Κύριο να φωτίση τους νέους και τις νέες, να θελήσουν, να κατανοήσουν ότι η νεανική ζωή δεν είναι μια ολιγόχρονη ψευτοχαρά, ψευτοηδονή και ενστικτώδες παραλήρημα, αλλά ωραίος αγώνας, δρόμος καθήκοντος, δρόμος φιλοτίμου φιλοπονίας, για να αγαπήσουν τις αξίες, τα ιδανικά, τις αιώνιες αλήθειες, την άληθινή επιστήμη η την τίμια εργασία· να τα κάνουν βιώματά τους, ώστε να επιτύχουν ένα μέλλον φωτεινό και ολοκληρωμένο.

Όλοι μας οφείλουμε να αναγεννηθούμε. Όλοι μας έχουμε ανάγκη φωτισμού και ανακαινίσεως. Κι όταν όλοι μας αναγεννηθούμε, μεταμορφωθούμε με το φως και τη χάρι του Χριστού μας, όσο και αν οι υλόφρονες και οι σκοτισμένοι το αρνούνται, τότε μόνον το Ελληνικό Γένος μας θα δει φως και λύτρωσι.

Η Παναγία μας μας αγαπά, θέλει να μας βοηθήση. Περιμένει όμως τη δική μας θέλησι, τη δική μας επιθυμία, τη δική μας καταφυγή.

Αγαπητοί, όσο χαμηλά και αν ζούμε, όσο και αν θλιβώμαστε, πονούμε, δοκιμαζώμαστε, μη φύγωμε σήμερα από την Παναγία μας, χωρίς να της ζητήσουμε αυτά τα αιτήματα.

Να το διακηρύξωμε: Έχουμε Μάνα παντοδύναμη, με την παντοδυναμία του Χριστού μας. Έχουμε Μάνα που μας αγαπά και θέλει να μας σώση.

 Δυνατά, ολόψυχα, σήμερα ας της μιλήσουμε: Παναγία μου, «εις σε μόνην ελπίζω, και θαρρώ και καυχώμαι, και προστρέχω τη σκέπη σου, σώσόν με».

Να το πιστέψουμε. Η μεσίτρια Παναγία μας θα γίνη τότε για όλους μας Σώτειρα και Ελευθερώτρια.

Μετά πατρικών ευχών

O ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ