Γραπτό θεῖο κήρυγμα Κυριακῆς Ἁγίων Πάντων

 

Ἡ ὁμολογία τῶν ἁγίων

 

«πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοί ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων,

ὁμολογήσω κἀγώ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου

τοῦ ἐν οὐρανοῖς» (Ματθ. ι΄, 32)

 

Ἀγαπητοί ἀδελφοί,

Ἑορτή τῶν Ἁγίων Πάντων σήμερα καί ἡ Ἐκκλησία μας μέ τό Εὐαγγελικό ἀνά­γνωσμα μᾶς ὑπενθυμίζει τήν ὁμολογία τῶν ἁγίων, ἡ ὁποία πρέπει νά γίνεται μέσα στήν ὅλη προο­πτική τῆς Ὀρθοδόξου ζωῆς. Δηλαδή πρέπει νά ὁμολογοῦμε τόν Χριστό, ἀλλά μέσα σέ ὀρθόδοξα ἐκκλησιαστικά πλαίσια.

Αὐτό σημαίνει ὅτι ὑπάρχει στενός σύνδεσμος μεταξύ τοῦ Χρι­στοῦ, τοῦ ἁγίου καί τῆς ὁμολογίας. Οἱ ἅγιοι σέ ὅλη τους τήν ζωή ἦταν ἑνωμένοι μέ τόν Χριστό, ἔδωσαν τήν καλή μαρτυρία περί Αὐτοῦ καί ἀναμένουν τήν ὁμολογία τοῦ Χριστοῦ ἐνώπιον τοῦ Πατρός Του τοῦ ἐν οὐρανοῖς.

 Ὁ Χριστός στούς μαθητάς Του εἶπε: «Πᾶς ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοί ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων» (Ματθ. ι΄, 32). Στό «πᾶς ὅστις» ἀνήκουν ὅλοι οἱ ἅγιοι. Αὐτοί εἶναι οἱ Προφῆτες, οἱ Ἀπόστολοι, οἱ Μάρτυρες καί γενικά ὅσοι ζοῦν μυστηριακά καί ἀσκητικά στήν Ἐκκλησία. Μποροῦμε νά ποῦμε ὅτι παρά τήν τροπική, τήν χρονική καί τήν τοπική διαφορά, ὅλοι οἱ ἅγιοι ἔχουν ἕνα κοινό σημεῖο. Καί αὐτό εἶναι ὁ Χριστός. Οἱ Προφῆτες, ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι, ἔβλεπαν τόν Χριστό∙ οἱ Ἀπόστολοι ἦταν μαθηταί τοῦ σεσαρκωμένου Λόγου∙ καί οἱ μετά τούς Ἀποστόλους ἅγιοι, ὡς μέλη τῆς Ἐκκλησίας, ὡς μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, ἦταν ἑνωμένοι μαζί Του.

 Ἑπομένως, ὅλοι οἱ διά μέσου τῶν αἰώνων ἅγιοι βίωσαν, ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι, τόν Χριστό. Ἡ βίωση αὐτή δέν ἦταν θεωρητική, ἀλλά πραγματική. Δηλαδή, οἱ ἅγιοι αἰσθάνθηκαν πραγματική κοινωνία μέ τόν Χριστό καί δι᾿ Αὐτοῦ μέ τόν Τριαδικό Θεό. Ἀπαύγασμα αὐτῆς τῆς βιώσεως εἶναι ἡ ὁμολογία. Εἶναι πολύ χαρακτηριστικό ὅτι ἡ ὁμολογία τῶν ἁγίων, ὅπως λέγει ὁ Χριστός, γίνεται «ἐν Ἐμοί», δηλαδή διά τοῦ Χριστοῦ καί ἐν τῷ Χριστῷ. Χωρίς τήν κοινωνία μέ τόν Χριστό καί χωρίς τήν δύναμή Του εἶναι ἀδύνατο κανείς νά Τόν ὁμολογήση.

 Ἡ ὁμολογία, λοιπόν, δέν εἶναι μιά ἀνθρώπινη ἐνέργεια πού ἐξαν­τλεῖται σέ μιά ἐξωτερική προσπάθεια, ἀλλά εἶναι φυσική κατάληξη τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς. Οἱ Προφῆτες ἔδωσαν τήν μαρτυρία ὅτι θά ἔλθη ὁ Χριστός καί θά ἀνατείλη ἡ σωτηρία. Οἱ Ἀπόστολοι ἔδωσαν στόν ἀπογοητευμένο κόσμο τήν μαρτυρία ὅτι ὁ Χριστός ἦλθε. Καί οἱ ἅγιοι ὅλων τῶν ἐποχῶν -μάρτυρες, ὅσιοι, κλπ.- ἔδωσαν τήν μαρτυρία ὅτι εἶναι δυνατόν κανείς ζώντας μέσα στήν Ἐκκλησία νά ζήση αὐτήν τήν νέα ζωή πού ἔφερε στόν κόσμο ὁ Χρι­στός.

 Ἔτσι, μποροῦμε νά ἰσχυρισθοῦμε ὅτι ὁ κάθε ἅγιος εἶναι συγ­χρόνως Προφήτης, Ἀπόστολος, Μάρτυς κλπ. Εἶναι Προφήτης, γιατί ὅπως οἱ Προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἔβλεπαν τήν πρώτη ἔλευση τοῦ Χριστοῦ, ἔτσι καί αὐτός βλέπει τήν δεύτερη ἔλευση τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι μαθητής τοῦ Χριστοῦ γιατί ζῆ ἐν κοινωνίᾳ μέ Αὐτόν καί τηρεῖ τίς ἐντολές Του. Εἶναι Μάρτυς γιατί συνεχῶς δίνει στήν ζωή του τήν μαρτυρία γι᾿ αὐτήν τήν νέα ζωή, πού ἔφερε στόν κόσμο ὁ Θεάνθρωπος Χριστός.

 Ἔτσι, μποροῦμε νά ἑρμηνεύσουμε καλά τήν συνέχεια τοῦ λόγου τοῦ Χριστοῦ: «Ὁμολογήσω κἀγώ ἔμπροσθεν τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς» (Ματθ. ι', 32). Ὅπως φυσική εἶναι ἡ ὁμολογία πού δίνουν οἱ ἅγιοι γιά τόν Χριστό, ἀφοῦ μέ τήν ἐλεύθερη ὁλοκληρωτική προσφορά τους στόν Θεό γίνονται δέκτες καί προβολεῖς τῆς θείας λαμπρότητος, ἔτσι φυσική θά εἶναι καί ἡ ὁμολογία πού θά δώση ὁ Χριστός γι᾿ αὐτούς στόν Πατέρα Του. Οἱ ἅγιοι θά λάμψουν ὡς ἥλιοι στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, διότι ἑνώθηκαν μέ τό Φῶς, τόν Χριστό, «φῶς ὅλοι γεγονότες θεῖον». Θά ἀκτινοβολήσουν αὐτό τό Φῶς «ὡς θείου φωτός γεννήματα», ὅπως γράφει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς. Ὁ Χριστός πού θά εἶναι ἐντός τους θά μαρτυρῆ περί αὐτῶν καί θά γίνωνται ἀγαπητοί στόν Πατέρα. Αὐτήν τήν σημασία ἔχει τό «ὁμολογήσω κἀγώ ἐν αὐτῷ».

 Εἶναι πολύ χαρακτηριστική ἡ ἑρμηνεία πού δίνει ὁ ἱερός Νικόλαος Καβάσιλας γιά τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ Πατρός πρός τόν ἄνθρωπο ἐκεῖνον πού ἑνώθηκε μέ τόν Χριστό. Ὁ Θεός Πατήρ ἀγαπᾶ πολύ τόν Υἱό Του. Τό ἔχει δηλώσει τήν ἡμέρα τῆς Βαπτίσεως καί τήν ἡμέρα τῆς Μεταμορφώσεως: «Οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός» (Ματθ. γ', 17). Οἱ πιστοί πού συνδέονται μέ τόν Χριστό καί Τόν ἔχουν κατοικοῦντα στήν καρδιά τους δέχονται τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ Πατρός ἕνεκεν τοῦ Υἱοῦ, δηλαδή ἐπειδή ὁ Θεός Πατέρας ἀγαπᾶ τόν Υἱό Του, γι’ αὐτό ἀγαπᾶ καί αὐτούς τούς ὁποίους ἀγαπᾶ ὁ Υἱός Του. Αὐτό δείχνει τήν μεγάλη σημασία τοῦ Χριστοῦ γιά τήν ζωή μας καί τήν σημασία τῆς ἑνώσεώς μας μαζί Του.

Ἔτσι, ὅσοι ἑνώνονται μέ τόν Χριστό ἔχουν μέσα τους τήν ἀγάπη τοῦ Πατρός ἐξ αἰτίας τοῦ Υἱοῦ Του. Ὁπότε, στήν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Χριστοῦ αὐτή ἡ παρουσία τοῦ Λόγου στούς ἁγίους θά μαρτυρήση γι’ αὐτούς.

Στούς ἁγίους ἀναπαύεται ὁ Θεός: «Ὁ Θεός ὁ ἅγιος, ὁ ἐν ἁγίοις ἀνα­παυό­μενος...» (εὐχή τρισαγίου ὕμνου). Βεβαίως, ὁ Θεός δέν ἔχει ἕναν ὁρισμένο τόπο, ἀλλά Αὐτός ὁ Ἴδιος εἶναι ὁ τόπος πάντων. Ὅμως μπορεῖ, κατά τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Δαμασκηνό, νά ὀνομασθῆ τόπος Θεοῦ ὁ τόπος πού γίνεται ἔκδηλη ἡ ἐνέργειά Του. Ἔτσι, τόπος Θεοῦ εἶναι ἡ Ἐκκλησία καί ὅσοι μετέχουν τῆς ἐνεργείας Του, δηλαδή οἱ ἅγιοι τοῦ Θεοῦ.

Ὅλα αὐτά φανερώνουν μιά μεγάλη ἀλήθεια πού θέλουμε νά τονίσουμε ἰδιαιτέρως. Συνήθως ἔχουμε σχηματίσει τήν γνώμη ὅτι τό ἀναστημένο Σῶμα τοῦ Χριστοῦ εἶναι μόνον ἐκεῖνο πού ἀναλήφθηκε στούς οὐρανούς καί τώρα βρίσκεται ἐκ δεξιῶν τοῦ Θεοῦ Πατρός, καί λησμονοῦμε ὅτι τό ἀναστημένο Σῶμα τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ Ἐκκλησία, πού εἶναι τό πραγματικό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ καί κοινωνία θεώσεως. Ἔτσι οἱ ἅγιοι, ἀφοῦ εἶναι ἑνωμένοι μέ τόν Χριστό, εἶναι τά μέλη τοῦ ἀναστημένου Σώματός Του καί ἔχουν τήν ἁγιαστική Χάρη τοῦ Θεοῦ. Κατ᾿ αὐτόν τόν τρόπο, ὅταν ἀσπαζόμαστε τά λείψανα τῶν ἁγίων, ἀσπαζόμαστε τά μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χρι­στοῦ.

Πρέπει νά τονίσουμε τήν μεγάλη ἀξία τῶν ἁγίων γιά τήν ζωή μας. Διότι στήν ἑνότητα τῆς πίστεως καί στήν ἐπίγνωση τοῦ Χριστοῦ ἔρχεται κανείς «σύν πᾶσι τοῖς ἁγίοις» (Ἐφεσ. δ', 13). Ἄς μᾶς ἀξιώση ὁ Θεός νά δίνουμε τήν ὁμολογία τοῦ Χριστοῦ σέ ὅλη μας τήν ζωή, γιά νά δεχθοῦμε τήν ὁμολογία τῆς αἰωνίου ζωῆς.

 

Ὁ Τοποτηρητής Μητροπολίτης

+ Ὁ Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱερόθεος

Ἐγκύκλιος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μὲ θέμα: «Τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί οἱ ψευδοπροφῆτες»

Πρός
τό Χριστεπώνυμο Πλήρωμα
τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος

 

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά, Μία ἑβδομάδα μετά τήν Ἑορτή τῆς Πεντηκοστῆς, κατά τήν ὁποία φανερώθηκε ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ στὸν κόσμο, τιμοῦμε τά γεννήματα αὐτῆς τῆς «καινῆς κτίσεως» τῆς Χάριτος, τῆς Ἐκκλησίας δηλαδή, πού εἶναι ὅλοι οἱ Ἅγιοι τοῦ Θεοῦ, οἱ ἀληθινά Πνευματοφόροι ἄνθρωποι.

Τό Πανάγιο Πνεῦμα εἶναι ἡ πηγή τῆς Ἁγιότητος καί ὅλων τῶν χαρισμάτων. Χαρίζει τήν θεοποιό Χάρη ἀνάλογα μέ τήν πνευματική κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου «καθώς βούλεται» . Κατά τούς θεοφόρους Πατέρες ἡ ἐργασία τῶν ἐντολῶν καί ἡ προσευχή εἶναι αἰτίες χορηγήσεως τῆς ἐνεργείας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. «Κατ’ ἀναλογίαν τῆς ἐργασίας τῶν ἐντολῶν», γράφει ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Ἀσκητής, ὄχι οἱ ἀκροατές, ἀλλά οἱ ποιητές τοῦ νόμου θά γίνουν κατοικητήρια τοῦ Παναγίου Πνεύματος . Κατά τήν διδασκαλία τῶν Ἁγίων, αὐτό στό ὁποῖο μποροῦμε νά μετάσχουμε δέν εἶναι ἡ οὐσία τοῦ Θεοῦ, ἀλλά ἡ ἐνέργεια. Αὐτή ἡ ἐνέργεια ὀνομάζεται θεοποιός Χάρη, Φῶς καί Πνεῦμα Θεοῦ καί ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπο στήν θέωση . Οἱ ταπεινοί γίνονται ἀποδέκτες τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ. Μόνον αὐτοί μποροῦν νά ἀποφανθοῦν μετά βεβαιότητος γιά τά παρόντα καί τά μέλλοντα, νά διακρίνουν ποῦ ὑπάρχει ἀλήθεια καί ποῦ τό ψεῦδος. Οἱ Ἅγιοι καί θεόπτες τῶν χαρισμάτων δέν κομπάζουν, ἀλλά ταπεινώνονται ἀκόμη περισσότερο μετά τήν θεία Ἐπίσκεψη. Ἀντίθετα, οἱ στερούμενοι τῆς Χάριτος εἶναι ψευδοπροφῆτες, πλανῶντες καί πλανώμενοι, λύκοι βαρεῖς μή φειδόμενοι τῶν λογικῶν προβάτων τῆς Ἐκκλησίας καί διακατέχονται ἀπό πνεῦμα ὑπερηφανείας καί κενοδοξίας. Τό φαινόμενο αὐτό τῶν ψευδοαγίων ὑπάρχει σέ κάθε ἐποχή.

Στήν Παλαιά Διαθήκη ὁ Θεός ἔδωσε πολλούς καί μεγάλους προφῆτες. Ὅπως παρατηρεῖ ὁ σοφός Σολομώντας, ἡ Σοφία τοῦ Θεοῦ κατά καιρούς μεταβαίνοντας σέ ὅσιες ψυχές κατασκευάζει φίλους Θεοῦ καί προφῆτες . Ὅμως ταυτόχρονα παρουσιάσθηκαν καί πολλοί ψευδοπροφῆτες στόν λαό τοῦ Ἰσραήλ . Ἤδη ἀπό τήν ἀρχή ὁ Κύριος προειδοποίησε τόν λαό Του γι’ αὐτούς καί ἔδωσε ὡς χαρακτηριστικό σημάδι ἀναγνωρίσεώς τους τήν παρέκκλιση ἀπό τήν ἀληθινή πίστη . Οἱ ψευδοπροφῆτες δέν μιλοῦσαν «ἀπό στόματος Κυρίου» , ἀλλά «ἀπό καρδίας αὐτῶν» . Δέν τούς ἀπέστελλε ὁ Θεός καί αὐτοί ἔσπευδαν νά προφητεύουν, δέν λαλοῦσε πρός αὐτούς ὁ Θεός καί αὐτοί προφήτευαν . Γιά νά ἀρέσουν καί νά γίνουν ἀποδεκτοί χρησιμοποιοῦσαν τήν κολακεία. Ἐνῶ ἔβλεπαν ὅτι ὁ λαός εἶχε ἀπωθήσει τόν λόγο τοῦ Κυρίου, τοῦ προφήτευαν ὅτι θά ἀπολαμβάνει πραγματική εἰρήνη . Ἀποτέλεσμα ἦταν νά ἐξαπατοῦν τόν λαό μέ τίς ψευδεῖς προφητεῖες τους καί νά τόν ὁδηγοῦν στήν καταστροφή . Γι’ αὐτό στό τέλος καταντροπιάζονταν, γίνονταν καταγέλαστοι καί ἔπεφταν σέ τέλεια καταφρόνηση καί ἀνυποληψία ἀπό τόν λαό . Ἐμφανίζονταν «ὡς ἀλώπεκες ἐν ταῖς ἐρήμοις» . Δηλαδή ὅπως οἱ ἀλεποῦδες ἀγαποῦν νά κυκλοφοροῦν σέ ἔρημα μέρη, ἔτσι καί οἱ ψευδοπροφῆτες ἐμφανίζονταν κατ’ ἐξοχήν σέ ἐποχές κατά τίς ὁποῖες ὁ λαός λόγῳ τῆς ἀσέβειας καί τῆς ἁμαρτίας εἶχε ἐρημωθεῖ ἀπό τήν θεία Χάρη καί προστασία.

Στήν Καινή Διαθήκη ὁμοίως «πολλοί ψευδοπροφῆται ἐξεληλύθασιν εἰς τόν κόσμον» . Ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός ἤδη ἀπό τήν ἀρχή τοῦ κηρύγματός Του, στήν ἐπί τοῦ Ὄρους Ὁμιλία, ἐφιστᾶ τήν προσοχή τῶν πιστῶν ἀναφορικά μέ τούς ψευδοπροφῆτες, οἱ ὁποῖοι ἔρχονται πρός αὐτούς μέ ἐνδύματα προβάτων, ἀλλά ἀπό μέσα εἶναι ἅρπαγες λύκοι . Τά ἁμαρτωλά ἔργα τους ἀποτελοῦν τρανές ἀποδείξεις ὅτι δέν εἶναι δοχεῖα τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ . Μάλιστα ὁ Χριστός ἔχει προφητεύσει ὅτι ὅσο θά περνοῦν τά χρόνια καί θά πληθαίνει ἡ ἀνομία, θά αὐξάνονται οἱ ψευδοπροφῆτες καί πολλούς θά παρασύρουν στίς πλάνες τους . Χαρακτηριστικό τους γνώρισμα εἶναι νά δημιουργοῦν στήν Ἐκκλησία διχοστασίες καί σκάνδαλα, νά ἐνεργοῦν ἀντίθετα πρός τήν διδαχή τῆς παραδόσεως τῆς Ἐκκλησίας, νά μήν ὑπηρετοῦν τόν Κύριο, ἀλλά τά προσωπικά τους συμφέροντα καί νά χρησιμοποιοῦν τά κολακευτικά καί εὐγενικά λόγια γιά νά ἐξαπατήσουν τίς καρδιές τῶν ἀγαθῶν ἀνθρώπων . Μέ ἕνα λόγο οἱ ψευδοπροφῆτες καί ὅλοι γενικά οἱ πλανεμένοι ἄνθρωποι εἶναι τά ζιζάνια πού φύτευσε ὁ διάβολος στόν ἀγρό τοῦ Κυρίου γιά νά μήν τελεσφορήσει τό ἔργο τῆς θείας Οἰκονομίας γιά τήν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων .

Στήν σημερινή ἐποχή πλήθυναν οἱ ἐντός τῆς Ἐκκλησίας ψευδοπροφῆτες, οἱ ὁποῖοι ἔχουν παρασύρει ἕναν ἀριθμό πιστῶν καί κινδυνεύουν νά καταλήξουν σέ σχίσμα ἤ αἵρεση. Ἄλλοι ἀπό αὐτούς ἔχουν αὐτοδιορισθεῖ διδάσκαλοι καί μελλοντολόγοι καί ταράσσουν τούς πιστούς μέ διάφορες κινδυνολογίες. Ἄλλοι παρερμηνεύουν λόγια συγχρόνων ἤ καί παλαιοτέρων Ἁγίων καί τά παρουσιάζουν σύμφωνα μέ τόν δικό τους τρόπο σκέψης. Ἄλλοι ἀναφέρονται σέ ἀνώνυμους γέροντες ἤ γερόντισσες πού βρίσκονται ἐν ζωῇ, οἱ ὁποῖοι προφητεύουν ἐπικείμενες καταστροφές καί πολέμους καί ἀρκετές φορές μάλιστα θέτουν καί συγκεκριμένες ἡμερομηνίες, καί ὅταν δέν πραγματοποιηθοῦν, ἀντί νά σιωπήσουν ἀπό ντροπή, δέν χάνουν τήν διάθεσή τους, ἀλλά θέτουν ἐκ νέου ἄλλες ἡμερομηνίες. Ἄλλοι ἐπίσης ἐμφανίζουν ἱερά ἀντικείμενα πού δακρύζουν, αἱμορροοῦν καί παρουσιάζουν διάφορα ἄλλα ἔκτακτα καί θαυμαστά φαινόμενα. Ἀσφαλῶς ἡ Ἐκκλησία ἀναμφισβήτητα ἀποδέχεται καί τά ἅγια ἀντικείμενα καί τίς ἅγιες Εἰκόνες καί τήν ἐκδήλωση ποικίλων φαινομένων τῆς θείας Χάριτος διά μέσου αὐτῶν, ὅμως χρειάζεται ἐπίσης πολλή προσοχή καί διάκριση, ἰδίως στήν ἐποχή μας, στήν ὁποία, μέ τήν κυριαρχία τοῦ διαδικτύου, τέτοιες καταστάσεις προβάλλονται ταχύτατα καί γίνονται ἀμέσως γνωστές. Ὁ μεγάλος Ἅγιος καί προφήτης τῶν ἡμερῶν μας, ὁ γέροντας Πορφύριος, παρατηροῦσε ὅτι «αὐτά τά σημεῖα... δέν εἶναι ὅλα θεϊκά. Μερικά ἀπ’ αὐτά τά προκαλεῖ ὁ διάβολος μέσῳ τῶν ἀνθρώπων. Χρειάζεται προσοχή» . Γι’ αὐτό εἶναι ἀνάγκη νά εἴμαστε πολύ προσεκτικοί σέ ἀνάλογες περιπτώσεις, μήπως πίσω ἀπό αὐτές δέν βρίσκεται τό χέρι τοῦ Θεοῦ, ἀλλά ὁ πονηρός καί ἄνθρωποι πού διακατέχονται ἀπό πνεῦμα πλάνης καί διάθεση αὐτοπροβολῆς, αὐτόκλητοι σωτῆρες, πού δέν ὑπηρετοῦν τό θεῖο θέλημα, ἀλλά τό ἴδιον συμφέρον.

Ἔχοντας αὐτά ὑπ’ ὄψιν ἐφιστοῦμε τήν προσοχή τῶν πιστῶν τῆς Ἐκκλησίας μας· νά μήν παρασύρονται ἀπό τούς διαφόρων εἰδῶν πλάνους καί ἀγύρτες καί ψευδοπροφῆτες, οἱ ὁποῖοι τούς ἀποσποῦν ἀπό τόν κύριο σκοπό τους, τήν πρόοδο στήν ὀρθόδοξη πίστη καί τήν πνευματική ζωή, καί στρέφουν τήν προσοχή τους σέ ἀρρωστημένες καταστάσεις καί σέ δραστηριότητες καί ἐνασχολήσεις πού δέν ὠφελοῦν σέ τίποτε, ἀλλά μᾶλλον προξενοῦν θόρυβο καί ταραχή καί σκανδαλισμό καί σχίσιμο τοῦ ἀρράφου χιτῶνος τῆς Ἐκκλησίας, δηλαδή τοῦ Χριστοῦ.

Ἄς μένουμε πιστοί στήν παράδοση πού ἔχουμε παραλάβει μέσα στήν Ἐκκλησία μας, ἄς ἀποφεύγουμε ὅσους αὐτοαπομονώνονται καί ἄς τιμοῦμε καί ὑπακοῦμε στούς Ποιμένες καί Ἐπισκόπους τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ ὁποῖοι ἀγρυπνοῦν ὑπέρ ἡμῶν, καί ἄς ἐπιδιώκουμε πρό πάντων «τά τῆς εἰρήνης καί τά τῆς οἰκοδομῆς τῆς εἰς ἀλλήλους» , γιά νά ἀναπαύεται μέσα μας ἡ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος· τοῦ Πνεύματος τῆς Ἀληθείας, τῆς Εἰρήνης καί τῆς Ἑνότητος. Ἀμήν.

 

Μέ πατρικές εὐχές καί ἀγάπη

 

† Ὁ Ἀθηνῶν Ι Ε Ρ Ω Ν Υ Μ Ο Σ, Πρόεδρος

 

† Ὁ Σάμου καί Ἰκαρίας Εὐσέβιος

† Ὁ Φλωρίνης, Πρεσπῶν καί Ἐορδαίας Θεόκλητος

† Ὁ Κασσανδρείας Νικόδημος

† Ὁ Σερρῶν καί Νιγρίτης Θεολόγος

† Ὁ Σιδηροκάστρου Μακάριος

† Ὁ Ἐδέσσης, Πέλλης καί Ἀλμωπίας Ἰωήλ

† Ὁ Ἀργολίδος Νεκτάριος

† Ὁ Θεσσαλιώτιδος καί Φαναριοφερσάλων Τιμόθεος

† Ὁ Μεγάρων καί Σαλαμῖνος Κωνσταντῖνος

† Ὁ Κεφαλληνίας Δημήτριος

† Ὁ Τρίκκης καί Σταγῶν Χρυσόστομος

† Ὁ Καρπενησίου Γεώργιος

 

Ὁ Ἀρχιγραμματεύς

† Ὁ Ὠρεῶν Φιλόθεος

Η εορτή του Αγίου Πνεύματος στο Αγρίνιο

Με λαμπρότητα και με αθρόα συμμετοχή πιστών πανηγύρισε ο Ιερός Ναός Αγίας Τριάδος Αγρινίου την Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος, 13 Ιουνίου 2022.

Στην ακολουθία του Όρθρου και την πανηγυρική Θεία Λειτουργία προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου και Τοποτηρητής της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Ιερόθεος.

Κατά το κήρυγμά του, ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου τόνισε ότι το δόγμα της Αγίας Τριάδας είναι ακατανόητο με την ανθρώπινη λογική. Δεν μπορούμε σχολαστικά να εισερχόμαστε στο μυστήριο της Αγίας Τριάδας, γιατί δεν υπάρχει καμία αναλογία μεταξύ του ακτίστου Θεού και του κτιστού κόσμου. Το Άγιο Πνεύμα μας ενώνει με τον Χριστό και, διά του Χριστού, γνωρίζουμε τον Πατέρα.

Στη συνέχεια μίλησε για το εκκλησιαστικό κήρυγμα το οποίο πρέπει να είναι θεολογικό και όχι ηθικό ή διανοητικό. Χρησιμοποίησε μάλιστα φράσεις από τις διδαχές του αγίου Κοσμά του Αιτωλού, όπου ο άγιος με τρόπο απλό, αλλά βαθιά θεολογικό μιλά για τον Τριαδικό Θεό.

Επεσήμανε ότι ο άγιος Κοσμάς μιλούσε για τον Τριαδικό Θεό και ο λόγος του ήταν θεολογικός παρότι απευθυνόταν στον απλό λαό και όχι σε θεολογικά ακροατήρια.

Και αφού ανέφερε ότι ο Κύριος είναι ακατάλυπτος, ανερμήνευτος και απερίγραπτος, αλλά είναι μεθεκτός με τις ενέργειές του. Ο τρόπος για να καταλάβει κανείς την Αγία Τριάδα είναι «να εξομολογηθεί παστρικά και καλά και να μεταλάβει τα Άχραντα Μυστήρια με φόβο και τρόμο και ευλάβεια και τότε θα τον φωτίσει η Χάρη του Παναγίου Πνεύματος».

Τόνισε ότι χρησιμοποίησε διδαχές του αγίου Κοσμά περί της Αγίας Τριάδος γιατί είναι δικός μας άγιος και τον αγαπάμε πολύ. Επίσης ανάμεσά μας έχουμε το λείψανο του αγίου Καλλινίκου, Μητροπολίτου Εδέσσης του Αιτωλού που ήταν συντοπίτης του αγίου Κοσμά, αγαπούσε πολύ τον άγιο Κοσμά, μιλούσε για αυτόν, συνετέλεσε στην διάδοση της τιμής του και ως Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας πρωτοστάτησε στην διαδικασία της αγιοκατατάξεώς του και στην ανέγερση του Ιερού Ναού του στο Μέγα Δένδρο Θέρμου. Επίσης έμοιαζε πολύ στον άγιο Κοσμά. Ήταν ασκητικός, ήταν ελεήμων, είχε μεγάλη αγάπη στον Θεό και στους ανθρώπους και είχε διδακτικό και θεολογικό λόγο όπως ο άγιος Κοσμάς.

Ολοκληρώνοντας ο Σεβασμιώτατος το κήρυγμά του ευχήθηκε να έχουμε τις πρεσβείες των αγίων Κοσμά και Καλλινίκου των Αιτωλών και να τους παρακαλούμε να πρεσβεύουν για εμάς στον Θεό να γνωρίσουμε εξ εμπειρίας το μυστήριο τού Τριαδικού Θεού.

Μεταξύ των πιστών που συμμετείχαν στην Θεία Λειτουργία ήταν ο Δήμαρχος Αγρινίου κ. Γεώργιος Παπαναστασίου, ο Βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας κ. Μάριος Σαλμάς, Αντιδήμαρχοι και Πολιτευτές της περιοχής.

Κατά την φετινή πανήγυρη του Ιερού Ναού μεταφέρθηκε και εκτέθηκε προς προσκύνηση και αγιασμό των πιστών, από την περασμένη Τετάρτη, η δεξιά χείρα του εν αγίοις πατρός ημών Καλλίνικου, Μητροπολίτου Εδέσσης, του Αιτωλού.

Μετά την Θεία Λειτουργία ο Σεβασμιώτατος Τοποτηρητής επισκέφθηκε την Ορθόδοξη Φιλανθρωπική, Ιεραποστολική και Πολιτιστική Αδελφότητα «ΑΓΙΑ ΦΙΛΟΘΕΗ», ανταποκρινόμενος στην πρόσκληση της Ιδρύτριας και Πρόεδρου κ. Ουρανίας Λανάρα, την οποία είχε καθηγήτρια στα Παπαστράτεια Εκπαιδευτήρια. Ξεναγήθηκε στους χώρους του κτιρίου, ενημερώθηκε αναλυτικά για τις δράσεις της Αδελφότητος και είχε μακρά συζήτηση με την κ Λανάρα για διάφορα θέματα.

Το απόγευμα, στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος τελέσθηκε ο μεθέορτος Εσπερινός χοροστατούντος του Μητροπολίτου Ναυπάκτου κ. Ιεροθέου και ακολούθησε η λιτάνευση της ιεράς Εικόνος της Αγίας Τριάδος και του ιερού Λειψάνου του αγίου Καλλινίκου.

Κατά την επιστροφή στο Ναό τελέσθηκε αρτοκλασία στο προαύλιο και μίλησε στους πιστούς ο Σεβασμιώτατος εξηγώντας ποιός είναι ο πνευματικός άνθρωπος, σύμφωνα με την διδασκαλία της Εκκλησίας. Στην κοινωνία επικρατεί η άποψη ότι πνευματικός άνθρωπος είναι ο συγγραφέας, ο λογοτέχνης, ο ηθοποιός και γενικά αυτοί που αντιλαμβάνονται τα ρεύματα που επικρατούν μέσα στη κοινωνία και αυτό έχει κάποια αξία δεδομένου ότι βρισκόμαστε σε μια κοινωνία μονοδιάστατη στην οποία κυριαρχεί ο υλικός παράγοντας. Για την Εκκλησία όμως πνευματικός άνθρωπος είναι αυτός που έχει μέσα του το Άγιο Πνεύμα.

Στην συνέχεια εξήγησε ποιά είναι τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των ανθρώπων που έχουν στην καρδιά τους το Πανάγιο Πνεύμα, σύμφωνα με την διδασκαλία του Αποστόλου Παύλου. Οι καρποί του Πνεύματος είναι η αγάπη, η  χαρά, η ειρήνη, η μακροθυμία, η πίστη, η πραότητα και η εγκράτεια.

Στην εποχή μας λείπει η χαρά και βιώνουμε την μοναξιά και μάλιστα την μοναξιά μέσα στην οικογένεια και μεταξύ των συζύγων, όπου υπάρχει το λεγόμενο «συναισθηματικό διαζύγιο». Τόνισε ότι πρέπει να δώσουμε μεγάλη σημασία όχι στο «έχειν», αλλά στο «είναι». Οφείλουμε να γεμίσουμε από τη χαρά του Χριστού. Να επιδιώκουμε την εσωτερική ηρεμία, τη γαλήνη, τη χαρά και τότε θα ζούμε γεμάτοι από το Πανάγιο Πνεύμα.

Στην ιερά Λιτανεία συμμετείχαν οι πολιτιστικοί σύλλογοι της Ενορίας και πλήθος πιστών μεταξύ των οποίων ο Βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας κ. Δημήτρης Κωνσταντόπουλος και ο Αντιδήμαρχος κ. Κωνσταντίνος Ζώης.

 

Μπορείτε να δείτε περισσότερες φωτογραφίες στον ακόλουθο σύνδεσμο   https://photos.app.goo.gl/9z3dznWdHwYoPmJV9

Η Κυριακή της Πεντηκοστής στην Ιερά Πόλη Μεσολογγίου

Με λαμπρότητα εορτάσθηκε η μεγάλη δεσποτική εορτή της Πεντηκοστής στην Ιερά Πόλη Μεσολογγίου, την Κυριακή 12 Ιουνίου 2022. Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου και Τοποτηρητής της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Ιερόθεος χοροστάτησε στην ακολουθία του Όρθρου και προεξήρχε της Θείας Λειτουργίας στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Σπυρίδωνος Ι. Π. Μεσολογγίου.

Αμέσως μετά, κατά την τάξη της Εκκλησίας, τέλεσε την ακολουθία του Εσπερινού της Γονυκλισίας.

Κατά το κήρυγμά του, ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στην εορτή από πλευράς εβραϊκής και χριστιανικής.

Οι Εβραίοι την Πεντηκοστή εόρταζαν την παράδοση του Νόμου από τον Κύριο της Δόξης στον Μωυσή επάνω στο όρος Σινά και κατεγράφησαν σε πλάκες, οι οποίες φυλάσσονταν στην Κιβωτό της Διαθήκης. Ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης ερμηνεύει θεολογικώτατα την ανάβαση του Μωυσέως στο όρος Σινά μέσα στο γνόφο που είναι φως και για την «υπερέχουσαν λαμπρότητα» φαίνεται ως γνόφος.

Οι Χριστιανοί την Πεντηκοστή εορτάζουμε την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος στις καρδιές των Αποστόλων, όπως ψάλλουμε «αποστολικάς καρδίας κτίζει καθαράς», στις οποίες εγγράφεται ο πνευματικός νόμος.

Έτσι ερμηνεύει ο Απόστολος Παύλος την προφητεία του Ιερεμίου ότι ο Θεός θα συνάψει διαθήκη με τον λαό του χαράσσοντας τον νόμο στις καρδιές τους και θα είναι Θεός τους και αυτοί λαός Του.

Με αυτόν τον τρόπο γράφει ο Απόστολος Παύλος ότι οι Χριστιανοί είναι επιστολή Χριστού που δεν έχει γραφεί με μελάνι, αλλά με πνεύμα ζώντος Θεού «ουκ εν πλαξί λιθίνοις, αλλά εν πλαξί καρδίαις  σαρκίναις».

Ο Σεβασμιώτατος κατέληξε ότι η γνώση του Θεού είναι εμπειρική και όχι διανοητική, η ορθόδοξη ζωή αναπτύσσεται στην καρδιά κατά τον λόγο του Χριστού «μακάριοι οι καθαροί τη καρδία ότι αυτοί τον Θεόν όψονται». Και ευχήθηκε να ζήσουμε την Πεντηκοστή μέσα στον «κρυπτόν της καρδίας άνθρωπον εν τω αφθάρτω του πραέος και ησυχίου Πνεύματος ο εστίν ενώπιον του Θεού πολυτελές», κατά τον λόγο του Αποστόλου Πέτρου, ο οποίος έζησε το μυστήριο της Πεντηκοστής.

 

Μπορείτε να δείτε περισσότερες φωτογραφίες από τον Όρθρο, τη Θεία Λειτουργία και τον Εσπερινό της Γονυκλισίας στον ακόλουθο σύνδεσμο   https://photos.app.goo.gl/mNSTZCQ2Lc95anuL8

Γραπτό Θεῖο Κήρυγμα Κυριακῆς τῆς Πεντηκοστῆς

 

Ὁ Χριστός καί τό Ἅγιο Πνεῦμα

 

«ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καί πινέτω»
(Ἰω. ζ', 37)

 

Ἀγαπητοί ἀδελφοί,

Αὐτός εἶναι λόγος τοῦ Χριστοῦ πού εἶπε κατά τήν Ἰουδαϊκή ἑορτή τῆς Σκηνοπηγίας. Μέ τήν ἑορτή αὐτή οἱ Ἰουδαῖοι δόξαζαν τόν Θεό γιά τήν θαυμαστή διάσωσή τους. Κάθε πρωΐ γινόταν στόν Ναό μιά σπονδή σέ ἀνάμνηση τῆς θαυματουργικῆς ἀναβλύσεως ὕδατος ἀπό τήν πέτρα, διά τῆς ράβδου τοῦ Μωϋσέως. Ἐπίσης, κάθε ἀπόγευμα ἄναβαν στόν πρόναο δύο πολύφωτες λυχνίες σέ ἀνάμνηση τῆς φωτεινῆς νεφέλης πού φώτιζε τούς πατέρας τους, κατά τήν διάρκεια τῆς νυκτερινῆς πορείας. Ὁ Χριστός τήν τελευταία ἡμέρα αὐτῆς τῆς ἑορτῆς, εὑρισκόμενος στά Ἱεροσόλυμα καί ἀναφερόμενος στά δύο αὐτά θαυματουργικά γεγονότα πού ὑπενθύμιζαν αὐτές οἱ δύο λατρευτικές πράξεις, ἔκραξε λέγων: «Ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καί πινέτω... ἐγώ εἰμί τό φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοί, οὐ μή περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ᾿ ἕξει τό φῶς τῆς ζωῆς» (Ἰω. ζ', 37, η', 12). Στήν συνέχεια θά μᾶς ἀπασχολήση ἡ πρώτη διακήρυξη τοῦ Χριστοῦ «ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καί πινέτω» (Ἰω. ζ', 37).

Ὁ Χριστός μέ τόν λόγου αὐτόν ἀποκάλυψε τήν μεγάλη ἀλήθεια ὅτι τό θαῦμα τῆς ἀναβλύσεως τοῦ ὕδατος ἀπό τήν πέτρα στήν ἔρημο γιά νά ξεδιψάση ὁ λαός, δέν προέρχονταν ἀπό τήν φύση τῆς πέτρας, οὔτε ἀπό τήν δύναμη τοῦ Μωϋσέως, ἀλλά ἦταν ἐνέργεια τῆς πνευματικῆς Πέτρας, πού διαρκῶς ἀκολουθοῦσε τόν Ἰσραηλιτικό λαό. Καί αὐτή ἡ πνευματική Πέτρα ἦταν καί εἶναι ὁ Χριστός. Ἔτσι καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος γράφει στούς Κορινθίους: «ἔπινον γάρ ἐκ τῆς πνευματικῆς ἀκολουθούσης πέτρας· ἡ δέ πέτρα ἦν ὁ Χριστός (Α' Κορ. ι', 4).

Οἱ ἅγιοι Πατέρες, φωτισθέντες ἀπό τό Πανάγιο Πνεῦμα, εἶπαν ὅτι ὅλες οἱ θεοφάνειες τοῦ Θεοῦ στήν Παλαιά Διαθήκη ἦταν θεοφάνειες τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ. Ἡ διαφορά τῆς Παλαιᾶς ἀπό τήν Καινή Διαθήκη εἶναι ὅτι ἐνῶ στήν Παλαιά Διαθήκη ἔχουμε ἀποκαλύψεις τοῦ ἀσάρκου Λόγου, στήν Καινή Διαθήκη ἔχουμε ἀποκαλύψεις τοῦ σεσαρκωμένου Λόγου. Ἐάν διαθέτουμε μιά πνευματική εὐαισθησία καί καρδιακή καθαρότητα, μποροῦμε νά δοῦμε τήν ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ στήν φύση καί στήν ἱστορία.

Ὁ Χριστός πάντα ξεδιψᾶ τόν ἄνθρωπο πού φλέγεται γιά ἀληθινή ζωή καί γιά ἀληθινή Χαρά. Αὐτός ὁ Ἴδιος εἶναι ἡ ἀληθινή Ζωή, Χαρά, Φῶς, Εὐλογία τῶν πάντων. Ὁ ἄνθρωπος, ἑνούμενος μέ τόν Χριστό, ἀποκτᾶ Χάρη «ἐκ τοῦ πληρώματος αὐτοῦ» (Ἰω. α', 16). Ὁ Χριστός ἱκανοποιεῖ τελείως τήν πνευματική δίψα τοῦ ἀνθρώπου. Δέν ἦλθε στόν κόσμο γιά νά φέρη μερικές ἰδέες καί ἀφηρημένες θεωρίες, ἀλλά γιά νά φέρη τήν ζωή στούς ἀνθρώπους: «Ἐγώ ἦλθον ἵνα ζωήν ἔχωσι καί περισσόν ἔχωσιν» (Ἰω. ι', 10). Καταλλάσσει τόν ἄνθρωπο μέ τόν Θεό, Χριστοποιεῖ καί Ναοποιεῖ τήν ἀνθρώπινη φύση.

Αὐτό τό βλέπουμε στήν ζωή τῶν ἁγίων. Εὑρισκόμενοι στήν ἔρημο τῆς νεκρώσεως, διψοῦν τόν «ζῶντα Θεόν». Κατά τό μέτρο δέ τῆς δίψης καί τῆς ὁρμῆς δέχονται στήν ὕπαρξή τους τό ὕδωρ τό ζῶν, πού τούς αὐξάνει τήν δίψα: «οἱ ἐσθίοντές με ἔτι πεινάσουσι καί οἱ πίνοντές με ἔτι διψήσουσιν» (Σοφ. Σειράχ κδ', 21). Αὐτός εἶναι ὁ ἀχόρταγος χορτασμός τοῦ θείου ἐλέους. Ἔτσι, οἱ ἅγιοι μᾶς ἔδειξαν ὅτι ὁ ἄνθρωπος δέν εἶναι αὐτό πού ἔχει, ἀλλά ἔχει αὐτό πού εἶναι, δηλαδή ἡ ἀξία του δέν ἐξαρτᾶται ἀπό τά ὑλικά ἀγαθά καί ὅλα ὃσα διαθέτει, ἀλλά ἡ εὐτυχία του συνδέεται μέ τήν ἀνακαίνιση καί τήν μεταμόρφωση τῆς φύσεώς του. Καί αὐτή ἡ μεταμόρφωση γίνεται ἐν Χριστῷ.

Ὑπάρχει ἑνότητα μεταξύ τοῦ Χριστοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὅπως τό νερό δροσίζει καί καθαρίζει, ἔτσι καί τό Πανάγιο Πνεῦμα δροσίζει τόν ἄνθρωπο καί καθαρίζει ὅλες τίς ἐσωτερικές πληγές τῆς ἁμαρτίας.

Δέν εἶναι ἄλλο τό ἔργο τοῦ Χριστοῦ καί ἄλλο τό ἔργο τοῦ Παρακλήτου. Τό Ἅγιο Πνεῦμα δέν εἶναι μιά ἀφηρημένη θεία ἐνέργεια, ἀλλά ἕνα ἀπό τά τρία Πρόσωπα τῆς Ἁγίας Τριάδος, πού ἐκπορεύεται ἀπό τόν Πατέρα καί ἀναπαύεται στόν Υἱό. Αὐτή ἡ ἀνάπαυση, κατά τούς Πατέρας, εἶναι μιά διαρκής κίνηση καί δράση, εἶναι ἡ κατ᾿ ἐνέργεια φανέρωση τοῦ Παρακλήτου. Ἔτσι, ὁ Χριστός ἀποστέλλει τό Ἅγιο Πνεῦμα καί τό Ἅγιο Πνεῦμα μορφώνει τόν Χριστό «ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν». Ὁ Χριστός καί τό Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι οἱ δύο Παράκλητοι τοῦ Θεοῦ στόν κόσμο, πού ἀπεργάζονται τήν θέωση τοῦ ἀνθρώπου καί τήν μεταμόρφωση ὅλου τοῦ κόσμου.

Ἐκεῖνος πού συνδέεται μέ τήν ἀληθινή Πέτρα, τόν Χριστό, γίνεται πηγή θεολογίας. «Ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, καθώς εἶπεν ἡ Γραφή, ποταμοί ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ρεύσουσιν ὕδατος ζῶντος» (Ἰω. ζ', 38). Ἐδῶ φαίνεται τό ὕψος τῆς χριστιανικῆς ἀνθρωπολογίας, δηλαδή σέ ποιό σημεῖο ἀνεβάζει τόν ἄνθρωπο.

Ὅταν ἔρχεται τό Ἅγιον Πνεῦμα στήν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου, τότε ὁ ἄνθρωπος ἀλλοιώνεται ἐσωτερικά καί αὐτή ἡ ἀλλοίωση φαίνεται καί ἐξωτερικά, διά τῶν κινήσεων, τῆς σιωπῆς, τῆς ὁμιλίας κλπ. Ἔτσι, ὁλόκληρη ἡ μεταμορφωμένη ὕπαρξη θεολογεῖ. Ὁ ἄνθρωπος ἐνεργούμενος ὑπό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος λαμβάνει τό μεγαλύτερο τῶν χαρισμάτων, τό χάρισμα τῆς θεολογίας.

Ἑπομένως, Θεολόγος δέν εἶναι ἐκεῖνος πού κατέχει ἕνα πτυχίο τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς, ἀλλά ὁ ἅγιος πού στήν καρδιά του δέχεται τίς ἐνέργειες τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἡ πνευματική ζωή συνδέεται στενώτατα μέ τήν θεολογία, γιατί ἡ πνευματική ζωή στηρίζεται στήν θεολογία, ἡ δέ θεολογία ἀντλεῖ ὅλη τήν δύναμη καί τήν ζωή ἀπό τήν πνευματική ζωή. Ἡ ἀφετηρία ὅλων τῶν κακῶν ξεκινάει ἀπό τήν ἀποσύνδεση αὐτῶν τῶν δύο καταστάσεων, ὅταν δηλαδή ἡ θεολογία ἀποσυνδέεται ἀπό τήν πνευματική ζωή.

Ζώντας σ᾿ ἕναν κόσμο πού προσφέρει προγράμματα βελτιώσεως τοῦ ἀνθρωπίνου βίου καί καταγίνεται στήν διαφήμηση μόνον τῶν ὑλικῶν πραγμάτων πρέπει νά ἐκτιμήσουμε τήν μεγάλη προσφορά τῆς Ἐκκλησίας, πού φαίνεται στίς ἑορτές της. Ἡ Ἐκκλησία, διά τῆς ἐνεργείας τῆς Παναγίας Τριάδος, μεταμορφώνει τήν ἀνθρώπινη ὕπαρξη. Ἡ μεταμορφωμένη δέ ὕπαρξη ἀλλάσσει πραγματικά καί οὐσιαστικά τόν κόσμο.

Ὁ Τοποτηρητής Μητροπολίτης

+ Ὁ Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱερόθεος

 

Υποδοχή Λειψάνου Αγίου Καλλινίκου στο Αγρίνιο

 

Με λαμπρότητα και με αθρόα συμμετοχή των πιστών πραγματοποιήθηκε σήμερα το απόγευμα, Τετάρτη 8 Ιουνίου 2022 η υποδοχή της δεξιάς χειρός του εν αγίοις πατρός ημών Καλλίνικου, Μητροπολίτου Εδέσσης, του Αιτωλού, στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος Αγρινίου.

Το ιερό λείψανο μετέφερε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου και Τοποτηρητής της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Ιερόθεος και το υποδέχθηκε ο κλήρος και ο λαός του Αγρινίου στη συμβολή των οδών Ευτυχίας Καλύβα και Μακρή.

Με λιτανευτική πομπή, υπό τους ήχους της Φιλαρμονικής του Δήμου Αγρινίου, κατευθύνθηκαν στον Ιερό Ναό όπου τελέσθηκε Δοξολογία και στη συνέχεια η ακολουθία του Εσπερινού. χοροστατούντος του Μητροπολίτου Ναυπάκτου κ. Ιεροθέου.

Ο Σεβασμιώτατος. κατά την ομιλία του. αναφέρθηκε στην αγιότητα λέγοντας ότι αποτελεί τον καρπό της Θείας Οικονομίας. Οι άγιοι είναι η φανέρωση της Πεντηκοστής μέσα στην Εκκλησία. Ο άγιος δεν είναι ένας καλός άνθρωπος, ηθικός, τίμιος, αλλά αυτός που ενώνεται εν Αγίω Πνεύματι με τον Θεό. Είναι το μέλος του Σώματος του Χριστού. Επίσης οι άγιοι είναι οι δέκτες, οι φύλακες και οι μεταδότες της ιεράς παραδόσεως της Εκκλησίας.

Στη συνέχεια αναφέρθηκε στον άγιο Καλλίνικο, του οποίου τον δεξιό βραχίονα προσκυνούσαν οι πιστοί, λέγοντας ότι ένα τέτοιο ζωντανό μέλος του σώματος του Χριστού ήταν και ο άγιος Καλλίνικος τον οποίο γνώρισε και έζησε για περισσότερα από 15 χρόνια ως ο στενότερος συνεργάτης του.

Ήταν μια ζωντανή θεολογία. Ήταν ένας ασκητής πού συναγωνιζόταν τούς ασκητές του Αγίου Όρους. Ήταν ένας Επίσκοπος της Εκκλησίας, διάδοχος των Αγίων Αποστόλων ως προς την ιερωσύνη και την εσωτερική ζωή. Και τέλος ήταν μάρτυρας «τῇ προαιρεσει», αφού έζησε μια σταυρική και μαρτυρική ζωή.

Αποτελεί μεγάλη ευλογία για την περιοχή μας να έχουμε τον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό και τον άγιο Καλλίνικο τον Αιτωλό, ο οποίος αγαπούσε πολύ τον άγιο Κοσμά και ήταν υμνητής του και μιμητής του.

Ολοκληρώνοντας την ομιλία του ο Σεβασμιώτατος ευχήθηκε ο άγιος Καλλίνικος να πρεσβεύει για όλους μας, να μάθουμε «πῶς δεῖ ἐν οἴκῳ θεοῦ ἀναστρέφεσθαι, ἥτις ἐστὶν ἐκκλησία Θεοῦ ζῶντος, στῦλος καὶ ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας».

Μεταξύ των εκκλησιασθέντων ήταν ο Αντιδήμαρχος κ. Κωνσταντίνος Ζώης, ως εκπρόσωπος του Δημάρχου Αγρινίου.

Το ιερό λείψανο θα παραμείνει στον Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδος έως και την Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος, 13 Ιουνίου, ενώ καθημερινά θα τελούνται ιερές ακολουθίες.

 

Μπορείτε να δείτε περισσότερες φωτογραφίες στον ακόλουθο σύνδεσμο    https://photos.app.goo.gl/PTYGUGhibxzbsS986

 

Γραπτό Θείο Κήρυγμα Κυριακῆς Ἁγίων Πατέρων

Προσευχή τοῦ Χριστοῦ γιά ἑνότητα

 

«Πάτερ ἅγιε, τήρησον αὐτούς ἐν τῷ ὀνόματί σου,

ᾧ δέδωκάς μοι, ἵνα ὦσιν ἕν καθώς ἡμεῖς»

(Ἰω. ιζ', 11)

 

Ἀγαπητοί ἀδελφοί,

Στήν Ἀρχιερατική προσευχή τοῦ Χριστοῦ πρό τοῦ Πάθους Του, γίνεται λόγος γιά τήν ἑνότητα τῶν μαθητῶν-Χριστιανῶν. Ὁ Χριστός παρακαλεῖ τόν Πατέρα Του νά τηρῆ τούς μαθητάς ἐν τῷ ὀνόματί Του «ἵνα ὦσιν ἕν» (Ἰω. ιζ', 11). Τό χωρίο αὐτό χρησιμοποιεῖται συχνά ἀπό τούς ἀνθρώπους πού ἐπιδιώκουν τήν λεγομένη ἕνωση τῶν «Ἐκκλησιῶν», ἀλλά μποροῦμε νά ποῦμε ὅτι τίς περισσότερες φορές, ἄν ὄχι πάντοτε, παρερμηνεύεται. Ἐδῶ ὁ Χριστός δέν παρακαλεῖ τόν Πατέρα Του γιά τήν μελλοντική ἑνό­τητα τῶν λεγομένων «Ἐκκλησιῶν», ἀλλά γιά τήν ἑνότητα «ἐν τῇ δόξῃ τοῦ Χριστοῦ», πού δίδεται στούς ἁγίους καί εἶναι παροῦσα πραγματικότητα μέσα στήν Ἐκκλησία.

Γιά νά μπορέση κανείς νά ἑρμηνεύση καλά τό χωρίο αὐτό πρέπει νά τό δῆ μέσα στά πλαίσια ὁλόκληρης τῆς ἀρχιερατικῆς προσευχῆς, πού εὑρίσκεται στό δέκατο ἕβδομο (ιζ') κεφάλαιο τοῦ κατά Ἰωάννην Εὐαγγελίου. Ἐκεῖ βλέπει ὅτι ὅπου ὑπάρχει ἡ φράση «ἵνα ὦσιν ἕν», συν­δέεται ἀμέσως μέ τό «καθώς ἡμεῖς», μέ τό «ἐν ἡμῖν», μέ τήν δόξα τοῦ Πατρός, τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἡ σύνδεση αὐτή μᾶς δίνει τήν πραγματική ἑρμηνεία τοῦ χωρίου αὐτοῦ πού μελετᾶμε.

Ἡ ἑνότητα τῶν ἀνθρώπων εἶναι ἀληθινή, ὅταν συνδέεται μέ τό «καθώς ἡμεῖς», ὅταν δηλαδή εἶναι Τριαδική. Ὁ Χριστός τό εἶπε ξεκάθαρα: «Ἵνα πάντες ἕν ὦσιν, καθώς σύ πάτερ, ἐν ἐμοί κἀγώ ἐν σοί» (Ἰω. ιζ', 21). Στήν Ἁγία Τριάδα ὑπάρχει ἀλληλοπεριχώρηση Προσώπων. Ὁ Πατήρ ζῆ μέσα στόν Υἱό καί τό Ἅγιο Πνεῦμα. Ὁ Υἱός μέσα στόν Πατέρα καί τό Ἅγιο Πνεῦμα. Καί τό Ἅγιο Πνεῦμα μέσα στόν Πατέρα καί τόν Υἱό. Ὑπάρχει στήν Ἁγία Τριάδα ἑνότητα οὐσίας καί ἰδιαιτερότητα ὑποστάσεων.

Ἔτσι καί ἡ ἑνότητα μεταξύ τῶν ἀνθρώπων δέν πρέπει νά εἶναι ἐξωτερική, δέν εἶναι μιά σύνδεση ἐξωτερική τῶν σωμάτων, ἀλλά ἐσωτερική, πρέπει νά ὑπάρχη ἀλληλο­περιχώρηση καρδιῶν. Ἀκόμη ἡ ἑνότητα εἶναι ἀληθινή, ὅταν ὑπάρχη ἐν Χριστῷ. «Καί αὐτοί ἐν ἡμῖν ἕν ὦσιν» (Ἰω. ιζ', 21). Ἡ κοινωνία μέ τόν ἅγιο Τριαδικό Θεό ἐξασφαλίζει τήν γνησιότητα τῆς ἀνθρωπίνης ἑνότητος. Ἐπίσης, ἡ γνήσια ἑνότητα ὑπάρχει μέ τήν θεωρία τοῦ Θεοῦ: «Καί ἐγώ τήν δόξαν ἥν δέδωκάς μοι δέδωκα αὐτοῖς ἵνα ὦσιν ἕν... θέλω ὅπου εἰμί ἐγώ κἀκεῖνοι ὦσι μετ᾿ ἐμοῦ, ἵνα θεωρῶσι τήν δόξαν τήν ἐμήν...» (Ἰω. ιζ', 22, 24).

Ὅλα αὐτά δείχνουν ὅτι ὅταν οἱ ἄνθρωποι μετέχουν τῆς δόξης τῆς Ἁγίας Τριάδος στήν ἀνθρώπινη φύση τοῦ Χριστοῦ, ὅταν εἶναι συνδεδε­μένοι μέ τόν Χριστό, τότε εἶναι καί μεταξύ τους ἑνωμένοι.

Ἑπομένως, στήν Ἀρχιερατική προσευχή δέν γίνεται λόγος γιά μιά ἐξωτερική ἑνότητα, πού εἶναι ἀποτέλεσμα ἐξωτερικῶν προσπαθειῶν καί γνωρισμάτων καί πού εἶναι προσδοκία τοῦ μέλλοντος, ἀλλά γιά τήν ἑνότητα τῶν ἀνθρώπων στό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, πού δόθηκε τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκο­στῆς καί εἶναι παροῦσα πραγματικότητα στούς θεουμένους ἀνθρώ­πους πού μετέχουν τῆς δόξης τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, ὅπως οἱ Τρεῖς Μαθητές στό Θαβώρ.

Οἱ ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ἀφοῦ καθαρίσθηκαν ἀπό τίς φθοροποιές ἐνέργειες τῶν παθῶν, ἀφοῦ ἀπέβαλαν μέ τήν Χάρη τοῦ Χριστοῦ τήν σκότωση τοῦ νοῦ, ἔφθασαν στήν θεωρία τοῦ Θεοῦ καί φυσικά ἑνώθηκαν καί μεταξύ τους. Ἡ δόξα τῆς Ἁγίας Τριάδος τούς περιέλαμψε, τούς ἀλλοίωσε, τούς μεταμόρφωσε, ὁπότε ἐνεργοῦσαν ὡς ἐνεργήματα τοῦ Παναγίου Πνεύματος.

Ἔτσι, οἱ ἅγιοι Πατέρες ἔχουν κοινή διδασκαλία, ἀφοῦ μέ τήν Χάρη τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ ἀπέκτησαν κοινή ζωή. Εἶναι φορεῖς τῆς Παραδόσεως. Καί ξέρουμε καλά ὅτι ἡ Παράδοση δέν εἶναι μιά «ἱστορική γνώση» καί «ἱστορική μνήμη», ἀλλά ἡ ἀδιάλειπτη ἐνέργεια τοῦ Παναγίου Πνεύματος στήν Ἐκκλησία. Γι᾿ αὐτό οἱ ἅγιοι Πατέρες δέν παρέλαβαν ἁπλῶς ἐξωτερικά καί διανοητικά τήν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας ἀπό τούς προγενεστέρους Πατέρας, οὔτε ἔμαθαν τήν Ὀρθοδοξία ἀπό τίς συγγραφές τῶν ἁγίων, ἀλλά ἔχουν κοινωνία μέ τούς προηγηθέντας, ἐπειδή συμμετέχουν στήν ἄκτιστη δόξα τῆς Ἁγίας Τριάδος στήν ἀνθρώπινη φύση τοῦ Χριστοῦ. Ἡ διδασκαλία τους δέν εἶναι φιλοσοφικός στοχασμός, ἀλλά ἀποκάλυψη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ὅταν ἐξετάση κανείς προσεκτικά τόν βίο, τήν πολιτεία καί τήν διδασκαλία ὅλων τῶν ἁγίων καί τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, θά διαπιστώση ὅτι ἔχουν κοινή διδασκαλία, ἀλλά πρό παντός κοινή ζωή καί ἐμπειρία. Οἱ Πατέρες στηρίζονται στήν ἀποκάλυψη τοῦ Ἀσάρκου Λόγου στούς Προφῆτες καί Δικαίους τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, καί στήν ἀποκάλυψη τοῦ Σεσαρκωμένου Λόγου στούς Ἀποστόλους στήν Καινή Διαθήκη, ἀλλά καί στήν ἐμπειρία τους.

Ἡ ἐμπειρία αὐτή δέν εἶναι ἀπροσδιόριστη, ἀλλά εἶναι βίωση τοῦ ἱεροῦ ἡσυχασμοῦ. Ὅταν κάνουμε λόγο γιά ἡσυχασμό ἐννοοῦμε αὐτό πού εἶπε ὁ Χριστός: «Γρηγορεῖτε καί προσεύχεσθε ἵνα μή εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν» (Ματθ. κστ΄, 41). Αὐτό σημαίνει ὅτι ἀγω­νίσθηκαν στό νά ἔχουν καθαρούς λογισμούς καί στό νά προσεύχεται ἀδιαλείπτως ὁ νοῦς στήν καρδιά. Μέ τόν τρόπο αὐτόν βιώνει ὁ ἄνθρωπος τήν κάθαρση καί τόν φωτισμό, καί ὅταν ὁ Θεός θελήση φθάνει καί στήν θεοπτία.

Ἡ κοινή ζωή ὅλων τῶν ἁγίων Πατέρων εἶναι ἡ πορεία τους ἀπό τήν κάθαρση, στόν φωτισμό καί τήν θέωση, δηλαδή μετέχουν τῆς καθαρτικῆς, φωτιστικῆς καί θεοποιοῦ ἐνεργείας τοῦ Θεοῦ.

Αὐτό τό βλέπουμε σέ ὅλους τούς ἁγίους πού τά ὀνόματά τους ἐτέθηκαν στό ἁγιολόγιο τῆς Ἑκκλησίας μας, ὅπως τόν ἅγιο Νεκτάριο Ἐπίσκοπο Πενταπόλεως, τόν ἅγιο Καλλίνικο Ἐπίσκοπο Ἐδέσσης, τόν ἅγιο Παΐσιο τόν Ἁγιορείτη, τόν ἅγιο Πορφύριο τόν Καυσοκαλυβίτη, τόν ἅγιο Ἐφραίμ τόν Κατουνακιώτη, τόν ἅγιο Ἰωσήφ τόν Σπηλαιώτη, τόν ἅγιο Ἰάκωβο τόν ἐν Εὐβοίᾳ καί ἄλλους.

Αὐτή εἶναι ἡ βασική διαφορά μεταξύ τῶν αἱρετικῶν καί τῶν ἁγίων Πατέρων. Οἱ αἱρε­τικοί, ἐπειδή δέν εἶχαν θεωρία Θεοῦ, φιλοσοφοῦσαν, ἐνῶ οἱ Πατέρες, ἐπειδή εἶδαν τόν Χριστό μέσα στήν δόξα Του, θεολογοῦσαν, μιλοῦσαν αὐθεν­τικά, ὡς φορεῖς τῆς Παρα­δόσεως. Μποροῦμε νά ποῦμε ὅτι ἡ ἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας διατυπώνεται σέ κάθε χρονική περίοδο ἀπό τούς ἁγίους, χωρίς νά ἀλλοιώνεται καί χωρίς νά διαφοροποιῆται ἀπ᾿ ὅλη τήν διδασκαλία τῶν προηγου­μένων Πατέρων. Ὅταν ἔχουμε διαφοροποίηση, τότε ἔχουμε παρέκκλιση καί, ἑπομένως, καταλήγουμε σέ αἵρεση.

 

Ὁ Τοποτηρητής Μητροπολίτης

 

+ Ὁ Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱερόθεος