Αρχιερατικό Συλλείτουργο Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνού και Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιεροθέου στη Ναύπακτο

Στη Ναύπακτο και στον Ιερό Ναό της Αγίας Παρασκευής την Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2022 υποδεχθήκαμε το νέο Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμάσκηνο, ύστερα από πρόσκληση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Ιεροθέου και πρώτη φορά λειτούργησε ως Μητροπολίτης στην Περιφερειακή Ενότητα της Αιτωλοακαρνανίας, πριν την Ενθρόνισή του, που θα γίνει το πρώτο δεκαπενθήμερο του Νοεμβρίου.

Μετά τον Όρθρο και την Θεία Λειτουργία στην οποία χοροστάτησε και προέστη ο Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνός τον προσφώνησε ο Μητροπολίτης μας κ. Ιερόθεος.

Στην αρχή εξέφρασε τη χαρά του για την αποδοχή της προσκλήσεως να συλλειτουργήσουν στη Ναύπακτο και αναφέρθηκε στη γνωριμία από τότε που ήταν διάκονος στον Μητροπολίτη Δημητριάδος κ. Ιγνάτιο και είπε ότι έκτοτε παρακολουθούσε την εκκλησιαστική του διακονία στην Ιερά Μητρόπολη Δημητριάδος από τη θέση του Πρωτοσυγκέλλου.

Στη συνέχεια τόνισε ότι μεταξύ των άλλων έχουν κοινούς προκατόχους. Συγκεκριμένα μνημόνευσε τον Μητροπολίτη Πορφύριο, ο οποίος μέχρι το 1830 που συγκροτήθηκε το πρώτο ελληνικό κράτος διαποίμανε όλη αυτή την περιοχή μέχρι την Άρτα με τον τίτλο Ναυπάκτου και Άρτης. Από το 1830 μέχρι το 1833 είχε τον τίτλο Ναυπάκτου και Μεσολογγίου και από το 1833 και μετά τον τίτλο Ακαρνανίας και Αιτωλίας. Επίσης κοινό σημείο είναι και ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, ο κορυφαίος αυτός δογματικός θεολόγος της Εκκλησίας του οποίου το όνομα φέρει, αλλά και τιμάται στον άγιο αυτό το παρεκκλήσιο της Ιεράς Μητροπόλεως.

Έπειτα, αναφέρθηκε στο περίφημο έργο του αγίου Ιωάννου του Σιναΐτου στην Κλίμακα, με τίτλο «Προς Ποιμένα» και του ευχήθηκε να γίνει καλός ποιμήν λογικών προβάτων, καλός κυβερνήτης του πλοίου της τοπικής Εκκλησίας, καλός ιατρός ψυχών και καλός διδάσκαλος.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνός στην αντιφώνησή του ανέφερε ότι η παρουσία του και η ανταπόκρισή του στην πρόσκληση του Μητροπολίτη Ναυπάκτου ήταν οφειλή ευγνωμοσύνης γιατί με πατρική αγάπη και εμπιστοσύνη στηρίζει τον ίδιο τόσα χρόνια, αλλά και υποστήριξε την υποψηφιότητά του.

Αναφέρθηκε στην πρώτη γνωριμία μαζί του όταν ως δευτεροετής φοιτητής στην Θεολογική Σχολή παρακολούθησε πρώτη φορά τον Μητροπολίτη Ναυπάκτου ως αρχιμανδρίτη να μιλά στους φοιτητές της Σχολής.

Αναφέρθηκε στο ότι έχει το εξαιρετικό προνόμιο να είναι υποτακτικός αγίου Γέροντος, του αγίου Καλλινίκου και να γνωρίσει αγίους και έκανε αναφορά στην θεολογική γνώση και εμπειρία του Μητροπολίτου κ. Ιεροθέου λέγοντας ότι ο Γέροντάς του Μητροπολίτης Δημητριάδος τόνιζε πάντα ότι «αν η Ελλαδική Εκκλησία καυχάται πως έχει έναν θεολόγο ιεράρχη αυτός είναι ο Ναυπάκτου Ιερόθεος».

Εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του για όσα προσέφερε στην Ιερά Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας τους δέκα μήνες της Τοποτηρητείας λέγοντας ότι αυτή η περίοδος θα μείνει χαραγμένη στην ιστορία της τοπικής Εκκλησίας.

Απευθυνόμενος μέσω της τηλεόρασης και του διαδικτύου στο ποίμνιο της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας τόνισε ότι θα αγαπήσει τον ιερό κλήρο και τον λαό. Εξομολογήθηκε ότι την ημέρα που γονάτισε ενώπιον της Αγίας Τραπέζης για να χειροτονηθεί παρακάλεσε τον Θεό να τελεσιουργήσει μέσα του το μυστήριο της αγάπης για το ποίμνιό του και έκτοτε λαχταρά να πατήσει τα χώματα της Ιεράς Μητροπόλεώς του και να θυσιαστεί για τον λαό του Θεού.

Ολοκληρώνοντας ανέφερε ότι έργο της Εκκλησίας είναι να γεφυρώνει τα χάσματα και να διατρανώνει την ενότητα. Αυτό θα κάνει και ο ίδιος κατά την αρχιερατική του διακονία, ενώ θα παραμείνει πλησίον του Μητροπολίτου Ναυπάκτου με αγάπη και σεβασμό.

Στην Θεία Λειτουργία συμμετείχαν ο Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας αρχιμ. Επιφάνιος Καραγεώργος, ο ιεροκήρυξ αρχιμ. Μακάριος Αντωνόπουλος, οι Αρχιερατικοί Επίτροποι Θέρμου αρχιμ. Θεόκλητος Ράπτης και Αγρινίου και Στράτου αρχιμ. Νεκτάριος Τριάντης, ο αρχιμ. Αντώνιος Βαζούρας, οι εφημέριοι του Ναού πρωτοπρ. Θεμιστοκλής Τσιτσιρίκης και πρωτοπρ. Γεώργιος Παπαβαρνάβας και οι διάκονοι Στέφανος Καππές, Αμβρόσιος Καλλιάφας και Αντώνιος Αντωνιάδης.

Εκκλησιάστηκαν ο Δήμαρχος Ναυπάκτου κ. Βασίλειος Γκίζας, η Αντιπεριφερειάρχης Αιτωλοακαρνανίας κ. Μαρία Σαλμά, ο Βουλευτής κ. Δημήτρης Κωνσταντόπουλος, Πολιτευτές, ο Δήμαρχος Θέρμου κ. Σπυρίδων Κωνσταντάρας, ο Αντιδήμαρχος κ. Κώστας Καλαντζής εκπροσωπώντας τον Δήμαρχο Αγρινίου και πλήθος κόσμου.

Τέλος, μετά το πέρας της Θείας Ευχαριστίας, το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο του Ιερού Ναού και ο Σύνδεσμος Αγάπης ετοίμασαν δεξίωση στην αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου της Ενορίας.

 

Μπορείτε να δείτε φωτογραφίες από την ακολουθία του Όρθρου και την Θεία Λειτουργία στον ακόλουθο σύνδεσμο     https://photos.app.goo.gl/bzEgMhG8cfxVKTNAA

 

Ὁ νέος Μητροπολίτης Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας κ. Δαμασκηνός στήν Ναύπακτο

 

Τήν ἐρχομένη Κυριακή 30 Ὀκτωβρίου, στόν Ἱερό Ἐνοριακό Ναό Ἁγίας Παρασκευῆς Ναυπάκτου θά τελεσθῆ Ἀρχιερατικό Συλλείτουργο, στό ὁποῖο θά συμμετέχη καί ὁ νέος Μητροπολίτης Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας κ. Δαμασκηνός, προσκεκλημένος ἀπό τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου καί Τοποτηρητή τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας κ. Ἱερόθεο.

Γραπτό θεῖο κήρυγμα Κυριακῆς Ε´ Λουκᾶ

 

(30 Ὀκτωβρίου 2022)

Ἀνισότητα καί Προφητεία

 

«Ἄνθρωπός τις ἦν πλούσιος ...

πτωχός δέ τις ὀνόματι Λάζαρος...» (Λουκ. ιστ', 19-20)

 

 Ἀγαπητοί ἀδελφοί,

Ὁ Χριστός στήν παραβολή τοῦ πλουσίου καί τοῦ Λαζάρου πού ἀκούσαμε σήμερα παρου­σίασε ἐκφρα­στικά τήν ἀβυσσαλέα διαφορά μεταξύ τοῦ μεταξύ δύο ἀνθρώπων. Ὁ πλούσιος εἶχε καθημερινά φαγοπότια, ἐνῶ ὁ φτωχός ζοῦσε μέ τά ψυχία πού ἔπεφταν ἀπό τήν τράπεζα τοῦ πλουσίου. Ὁ πλούσιος ἦταν εὔρωστος σωματικά, ἐνῶ ὁ φτωχός «ἡλκωμένος». Ὁ πλούσιος ἔμενε σέ ἀρχοντικό καί ἐκεῖ διασκέδαζε μέ τούς φίλους του, ἐνῶ ὁ φτωχός ζητιάνευε στήν πόρτα τοῦ σπιτιοῦ τοῦ πλουσίου, συντροφιά μέ τά σκυλιά. Ὁ πλούσιος φοροῦσε καθημερινά «πορφύραν καί βύσσον», ἐνῶ ὁ φτωχός ἦταν ρακένδυτος καί γυμνός. Ὁ Χριστός ζωγράφισε κατά τόν καλύτερο τρόπο τήν μεγάλη ἀνισότητα μεταξύ τοῦ πλούτου καί τῆς φτώχειας.

 Ἡ παραβολή αὐτή φανερώνει τό δράμα τοῦ ἀνθρώπου σέ ὅλες τίς ἐποχές καί φυσικά καί στήν δική μας ἐποχή. Βλέπουμε τήν τέλεια ἐφαρμογή τῆς Παραβολῆς τοῦ πλουσίου καί τοῦ Λαζάρου στόν χῶρο τῆς Πατρίδος μας καί σέ ὁλόκληρη τήν ἀνθρω­πότητα. Ἄλλοι πεινοῦν καί ἄλλοι μεθοῦν.

Πολλά συστήματα ἀφιερώνονται στήν λύση αὐτοῦ τοῦ τεραστίου προβλήματος. Δέν παραγνωρίζουμε τήν προσφορά τους, ἀλλά δέν μποροῦμε νά μή σημειώσουμε καί τίς μεγάλες ἀδυναμίες τους. Διότι ὅλα τά ἀνθρώπινα συστήματα δέν μποροῦν νά ξεφύγουν τόν πειρασμό τῆς ὑπαγωγῆς τοῦ ἀνθρώπου στό σύστημα καί στήν ὀργάνωση πού καταργοῦν τήν ἐλευθερία του.

Ἡ Ἐκκλησία ἀναγεννᾶ τόν ἄνθρωπο καί ἔτσι ὁ ἀναγεννημένος ἄν­θρω­πος μεταμορφώνει μέ ἐλευθερία τούς κοινωνικούς θεσμούς. Βοη­θᾶ ἀποτελεσματικά στήν λύση τοῦ κοινωνικοῦ προβλήματος. Στήν Ἐκ­κλησία ζοῦμε τήν ἐν Χριστῷ ἀδελφότητα, πού εἶναι ὑπέρβαση τῆς ὁποιασδήποτε ἀνισότητος.

Θά πρέπει ὅμως νά κάνουμε δύο ἀπαραίτητες διευκρινήσεις πά­νω στό μεγάλο θέμα τῆς ἀντιθέσεως μεταξύ πλουσίων καί πτωχῶν.

 Πρῶτον. Ἡ σωτηρία τοῦ πτωχοῦ Λαζάρου καί ἡ καταδίκη τοῦ πλουσίου δέν σημαίνει ὅτι γιά νά σωθῆ κανείς πρέπει νά εἶναι πτωχός ἤ κάθε πλούσιος καταδικάζεται. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δέν βλέπει ἐξωτερικά τό θέμα τοῦ πλούτου, ἀλλά προσπαθῆ νά εἰσέλθη στό βάθος τοῦ προβλήματος. Δηλαδή, ἐπιδιώκει νά ἀπαλ­λάξη τόν ἄνθρωπο ἀπό τό μεγάλο πάθος τῆς φιλαργυρίας, πού εἶναι δυνατόν νά ὑπάρχη σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους, ἀδιάκριτα ἄν εἶναι πλούσιοι ἤ πτωχοί. Ὁ πλούσιος ἀπό φιλαργυρία κρατᾶ ὅλα τά ὑλικά ἀγαθά καί διακατέχεται ἀπό ἄγχος νά τά αὐξήση. Καί ὁ πτωχός ἀπό φιλαργυρία παραπονεῖται καθημερινά καί ἀποβλέπει στήν ἀπόκτηση τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν. Ἄρα πρέπει κανείς νά ἀπαλλαγῆ ἀπό τό πάθος τῆς φιλαργυρίας καί νά γίνη ἐλεήμων στούς ἄλλους.

Δεύτερον. Τό θέμα τῶν πλουσίων καί τῶν πτωχῶν τό βλέπει ἡ Ἐκκλησία ἀπό τήν πνευματική πλευρά. Πλούσιος δέν αὐτός πού ἔχει χρήματα καί κτήματα, ἀλλά αὐτός πού ἔχει τόν Χριστό, ὁ Ὁποῖος εἶναι τό μόνο ἀγαθό. Πτωχός δέν εἶναι αὐτός πού στερεῖται τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν, ἀλλά αὐτός πού στερεῖται τῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ.

Ἔτσι ἑρμηνεύει ὁ Μέγας Βασίλειος τό χωρίο «πλούσιοι ἐπτώ­χευσαν καί ἐπείνασαν, οἱ δέ ἐκζητοῦντες τόν Κύριον οὐκ ἐλαττωθή­σονται παντός ἀγαθοῦ». Τά ὑλικά ἀγαθά, λέγει, δέν εἶναι στήν πραγμα­τικότητα ἀγαθά, ἀφοῦ μέ κόπο ἀποκτοῦνται καί μέ κόπο συγκρα­τοῦνται. Τό μόνο τελειότατο ἀγαθό εἶναι ὁ Θεός.

Ἄλλωστε, περιγράφοντας ὁ Ἀπόστολος Παῦλος τά χαρακτηριστικά τῆς ἀποστο­λικῆς ζωῆς, λέγει: «Ὡς πτωχοί, πολλούς δέ πλουτίζοντες, ὡς μηδέν ἔχοντες καί τά πάντα κατέχοντες» (Β' Κορ. στ', 10). Ἐκεῖνο πού μπορεῖ νά ὑπογραμμισθῆ εἶναι ὅτι μέ τόν Χριστό εἶναι κανείς πάμπλου­τος, ἀφοῦ ἔχει τήν αἰωνιότητα. Χωρίς τόν Χριστό εἶναι πάμπτωχος, ἔστω κι᾿ ἄν ἔχη στήν ἐξουσία του ὅλο τόν κόσμο.

Γι’ αὐτό τό θέμα, ὅπως καί σέ ἄλλα θέματα πού ἀπασχολοῦν τούς συγχρόνους ἀνθρώπους χρειάζεται ὁ προφητικός λόγος. Στήν παράκληση τοῦ πλουσίου, ὅπως φαίνεται στήν σημερινή παραβολή, νά στείλη ὁ Ἀβραάμ τόν Λάζαρο στό σπίτι του γιά νά μετανοήσουν οἱ ἀδελφοί του, ὁ Ἀβραάμ ἀπαντᾶ: «Ἔχουσι Μωϋσέα καί Προφήτας· ἀκουσάτωσαν αὐτῶν» (Λουκ. ιστ', 29). Δηλαδή, ἔχουν τούς λόγους τῶν Προφητῶν, τήν Ἁγία Γραφή, πού πρέπει νά ἐφαρ­μόζουν γιά νά ἀποφύγουν τήν γέεννα τοῦ πυρός.

 Ἀλλά Προφῆτες δέν ὑπῆρξαν κάποτε. Ὑπάρχουν πάντοτε. Προφήτης εἶναι ἐκεῖνος πού ἐν Χριστῷ ἀποκρυπτογραφεῖ ὅλα τά ἱστορικά γεγονότα, τά ὁποῖα γιά τούς ὑπόλοιπους ἀνθρώπους εἶναι τυλιγμένα στό σκοτάδι, εἶναι ἐκεῖνος πού κάτω ἀπό κάθε γεγονός βλέπει τίς ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ. Οἱ Προφῆτες, πού μαζί μέ τό Προφητικό χάρισμα συνδυάζουν τό Βασιλικό καί τό Ἱερατικό, εἶναι οἱ κριτές τῆς ἱστορίας, πού ἀναλύουν τά γεγονότα, μιλοῦν προφητικά γιά νά μετανοήσουν οἱ ἄνθρωποι. Ἑπομένως, δέν χρειάζονται νά ἀναστηθοῦν νεκροί γιά νά μιλήσουν, ἀφοῦ ὑπάρχουν οἱ ἅγιοι, πού ἤδη ἔχουν ἀναστηθῆ καί μποροῦν νά καθοδηγήσουν τόν λαό τοῦ Θεοῦ.

 Γι᾿ αὐτό, ὁ κάθε μεταμορφωμένος κήρυκας καί ὁ κάθε μεταμορ­φωμένος πιστός, ὡς Προφήτης, δέν πρέπει νά κινῆται καί νά ἀναλύεται ἀπό τά φαινόμενα, δέν μπορεῖ νά «συμβιβάζεται μέ τούς συμβιβασμούς». Πρέπει νά μιλᾶ γιά τήν κοινωνική ἀδικία καί τήν ἐκμετάλλευση τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Τό προφητικό κήρυγμα, ὡς κήρυγμα ἐλευθερίας τοῦ ἀνθρώπου, ἀπό κάθε τυραννία, πρέπει νά λάβη τήν θέση του στήν σημερινή ἐκκλησιαστική ζωή. Σήμερα χρειάζονται Προφῆτες πού εἰρηνικά καί ἤρεμα, μέ ἀγάπη, δηλαδή θυσιαστικά, θά κρίνουν τήν ἱστορία καί θά ἀνοίγουν δρόμους γιά τήν βίωση τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι, ἡ Ἐκκλησία εἰρηνικά θά πάρη θέση στά φλέγοντα προβλήματα, πού μαστίζουν τίς ἀνθρώπινες κοινωνίες, θά δείξη τό ἐνδιαφέρον της γιά τήν ἀποκατά­σταση τῆς ἀδικίας καί τόν προσανατολισμό τοῦ ἀνθρώπου στόν Χριστό.

Τέτοιοι Προφῆτες πού ἐξαγγέλουν τό προφητικό κήρυγμα καί ἐλευθερώνουν τόν ἄνθρωπο ὑπάρχουν καί σήμερα, οἱ ὁποῖοι ἐργάζονται ἤρεμα καί ἀθόρυβα. Κινοῦνται πέρα ἀπό τήν ἐπιφάνεια, ἀλλά ἀπό τό βάθος αὐτό πού ἐργάζονται θά διαλύσουν κάθε ἀνθρώπινη ἐπιφάνεια καί θά φανερώσουν τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Δηλαδή, δέν θά καταργήσουν τήν ἀνισότητα τῆς θελήσεως, ἀλλά θά μεταμορφώσουν τούς ἀνθρώπους μέ τό νά τούς ἐλευθερώσουν ἀπό τά πάθη καί θά τούς ὁδηγήσουν στήν ἐν Χριστῷ ἐλευ­θερία.

Ὁ Τοποτηρητής Μητροπολίτης

+ Ὁ Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱερόθεος

 

Η εορτή του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου στο Αγρίνιο και στη Ναύπακτο

Με λαμπρότητα και εκκλησιαστική μεγαλοπρέπεια εορτάστηκε η μνήμη του αγίου ενδόξου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του Μυροβλύτου στις Ιερές Μητροπόλεις Αιτωλίας και Ακαρνανίας και Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου και Τοποτηρητής της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Ιερόθεος το απόγευμα της παραμονής, Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2022 επισκέφθηκε το Αγρίνιο και χοροστάτησε στην ακολουθία του πανηγυρικού Εσπερινού στον επιβλητικό και μεγαλοπρεπή Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου.

Κηρύσσοντας τον θείο λόγο στο πολυπληθές εκκλησίασμα αναφέρθηκε στον Απολυτίκιο του αγίου Δημητρίου, στο οποίο, μεταξύ των άλλων, γράφεται: «ὡς οὖν Λυαίου καθεῖλες τὴν ἔπαρσιν, ἐν τῷ σταδίῳ θαρρύνας τὸν Νέστορα, οὕτως ἅγιε, Μεγαλομάρτυς Δημήτριε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος».

Με τη δύναμη του αγίου Δημητρίου, ο μικρόσωμος Νέστωρ ενίκησε τον μεγαλόσωμο Λυαίο και επαναλήφθηκε η ιστορία του Δαυίδ με τον Γολιάθ της Παλαιάς Διαθήκης.

Στη συνέχεια τόνισε, ότι στην πραγματικότητα ήταν σύγκρουση μεταξύ ειδωλολατρίας και Χριστιανισμού. Ήδη, από την αρχή της εμφανίσεως του Χριστιανισμού, υπήρχε αυτή η σύγκρουση, γιατί ο Χριστός έφερε το νέο στην ανθρωπότητα, την αληθινή ζωή.

Ο Απολογητής Αριστείδης ο Αθηναίος, τον 2ο αιώνα μ.Χ. χαρακτήρισε τον Χριστιανισμό ως το «τρίτον γένος» στην ιστορία, σε αντίθεση με τα άλλα δύο γένη, τον Εθνισμό και τον Ιουδαϊσμό.

Οι Χριστιανοί δεν πιστεύουν ούτε σε πολλούς θεούς (Εθνικοί), ούτε σε έναν θεό (Ιουδαίοι), για αυτό και πολεμήθηκε σκληρά από τα άλλα «δύο γένη».

Μέσα από αυτήν την προοπτική πρέπει να δούμε τους διωγμούς εναντίον του Χριστιανισμού και έχουμε τόσους μάρτυρες, μεταξύ των οποίων και τον άγιο Δημήτριο τον Μυροβλήτη.

Έπειτα, ο Σεβασμιώτατος ανέλυσε, ότι δια μέσου των αιώνων παρατηρήθηκαν τέτοιες συγκρούσεις μεταξύ αθεΐας, δεϊσμού, θρησκείας, αιρέσεως και Εκκλησίας. Η Εκκλησία είναι πάντοτε το νέο μέσα στον κόσμο, αντίθετη στον ανθρωποκεντρισμό και την μαγεία.

Στις ημέρες μας όμως παρατηρούνται δύο τάσεις. Η μία είναι, ότι όπως έλεγε ο π. Γεώργιος Φλωρόφσκυ, στην εποχή μας δεν υπάρχει ένταση μεταξύ «πίστεως» και «απιστίας», αλλά μεταξύ «ανταγωνιζομένων πίστεων». Κηρύσσονται πολλά «παράξενα Ευαγγέλια» και το καθένα από αυτά απαιτεί ολοκληρωτική πεποίθηση και πιστή υποταγή.

Η άλλη τάση είναι ο συγκρητισμός – σχετικισμός, δηλαδή αναμιγνύουν τα πάντα και όλα τα θεωρούν σχετικά, θεωρούν ότι όλοι πιστεύουν στον ίδιο Θεό.

Κατέληξε, ότι όσοι τιμούμε τον άγιο Δημήτριο, πρέπει να μείνουμε πιστοί σε αυτό που είπε ο Νέστωρ: «ὁ Θεός τοῦ Δημητρίου βοήθει μοι». Να μείνουμε πιστοί στον θεό του αγίου Δημητρίου, που δεν είναι ο θεός της ιδεολογίας, αλλά ο θεός των Πατέρων ημών.

Πριν την απόλυση του Εσπερινού εψάλλησαν τα Εγκώμια του Αγίου και ο Σεβασμιώτατος έρανε με μύρο τους πιστούς που κατέκλυσαν κυριολεκτικά τον Ιερό Ναό, μεταξύ των οποίων ήταν και η Αντιδήμαρχος Πολιτισμού του Δήμου Αγρινίου κ. Μαρία Παπαγεωργίου και η Περιφερειακή Σύμβουλος κ. Βούλγαρη.

 

Το πρωί της Τετάρτης, 26^ης Οκτωβρίου 2022, ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος χοροστάτησε στην ακολουθία του Όρθρου και προεξήρχε στην αρχιερατική Θεία Λειτουργία στον Ιερό Καθεδρικό και Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Δημητρίου Ναυπάκτου.

Ο Σεβασμιώτατος, στο κήρυγμά του, σχολίασε το γεγονός, ότι μαζί με την εορτή του αγίου Δημητρίου η Εκκλησία μας θυμάται τον μεγάλο σεισμό που έγινε το 740, επί Βασιλείας Λέοντος του Ισαύρου, στην Κωνσταντινούπολη και γκρεμίστηκαν πολλές οικίες και τα ανώγαια και πολλοί άνθρωποι θανατώθηκαν. Για αυτό, την ημέρα της εορτής του αγίου Δημητρίου έκαναν λιτανεία και θεία Λειτουργία στο Ναό της Παναγίας των Βλαχερνών. Αυτό το βλέπουμε στα τροπάρια της σημερινής ακολουθίας που λένε: «ρῦσαι ἡμᾶς τῆς φοβερᾶς τοῦ σεισμοῦ ἀπειλῆς».

Στη συνέχεια, αναφέρθηκε στους τρεις μεγάλους σεισμούς που έγιναν στην ιστορία της ανθρωπότητας, κατά τον άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο και τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά.

Πρώτος σεισμός έγινε στην Παλαιά Διαθήκη, στο όρος Σινά που κατέβηκε ο Θεός και έδωσε τον νόμο Του, οπότε έγινε μετάθεση «ἀπό τῆς τῶν εἰδώλων προσκυνήσεως ἐπί τὴν ἀμυδράν μέν, αληθῆ δὲ θεογνωσίαν».

Δεύτερος σεισμός έγινε στον Γολγοθά όταν η γη εσείσθη και κατά την Ανάσταση του Χριστού που δείχνει, ότι ο Χριστός είναι Θεός και ότι νικήθηκε ο θάνατος, οπότε είναι μετάβαση «ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τὴν ζωήν».

Τρίτος σεισμός έγινε την ημέρα της Πεντηκοστής που είναι μετάβαση από την Παλαιά στην Καινή Διαθήκη, είναι η κλήση κάθε Έθνους «πρὸς τὴν εὐαγγελιζομένην κοινωνίαν τῆς θεώσεως».

Αποτέλεσμα αυτών των τριών μεγάλων σεισμών είναι ίδρυση της Εκκλησίας, ως Σώματός του Χριστού, η θεολογία και η ζωή της, αλλά και η ύπαρξη των μαρτύρων, όπως του αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του Μυροβλήτου.

Στη συνέχεια, ο Σεβασμιώτατος σχολίασε ότι, τώρα, πρέπει να γίνουν και άλλοι μεγάλοι πνευματικοί σεισμοί μέσα στην καρδιά μας για να ξυπνήσουμε από τον λήθαργο στον οποίον πέσαμε. Δυστυχώς, ως κοινωνία και ως Χριστιανοί έχουμε επιστρέψει πίσω προς την προ Χριστού εποχή, λατρεύουμε τα είδωλα, καλλιεργούμε τα πάθη. Η κοινωνία μας σαν να έγινε προχριστιανική, μεταχριστιανική, αντιχριστιανική.

Να ευχηθούμε στο Θεό, με τις πρεσβείες του αγίου Δημητρίου, να γίνουν σήμερα τέτοιοι πνευματικοί σεισμοί, δηλαδή κάτι πρέπει να γίνει για να αλλάξει η ζωή ημών των Χριστιανών, για να ζούμε με ειρήνη και αγάπη.

Μετά την απόλυση της Θείας Λειτουργίας ακολούθησε η πάνδημη λιτάνευση της ιεράς Εικόνας του Αγίου στους δρόμους της Ναυπάκτου.

Στην Θεία Λειτουργία και στην ιερά Λιτανεία, μεταξύ του πλήθους των προσκυνητών, συμμετείχαν ο Δήμαρχος Ναυπάκτου κ. Βασίλειος Γκίζας, οι Βουλευτές Αιτωλοακαρνανίας κ. Σπήλιος Λιβανός και κ. Δημήτρης  Κωνσταντόπουλος, Αντιδήμαρχοι, πρώην Δήμαρχοι, εκπρόσωποι της Ελληνικής Αστυνομίας, της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας και του Λιμενικού Σώματος.

 

Μπορείτε να δείτε φωτογραφίες από την ακολουθία του Εσπερινού στον ακόλουθο σύνδεσμο   https://photos.app.goo.gl/FDPSdKpC2QnxyVNh9

 

Μπορείτε να δείτε φωτογραφίες από την ακολουθία του Όρθρου και την Θεία Λειτουργία στον ακόλουθο σύνδεσμο    https://photos.google.com/u/1/share/AF1QipOeC3FxA2jYb_u0wXcYeqyYLZvUNYCXN92gwnF0M84f_idotdRg3J6G-BZ9m_RupA?key=LUNRZWFsaWJPOWJlQnFNT3dIU0cwNXBGY0QwRVNR

Προετοιμασία για την Ενθρόνιση του Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας

 

 

Την Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2022 πραγματοποιήθηκε προσύσκεψη στα Γραφεία της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας, στην Ιερά Πόλη του Μεσολογγίου για την προετοιμασία της Ενθρονίσεως του νέου Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνού.

Την σύσκεψη συγκάλεσε ο Σεβασμιώτατος Τοποτηρητής της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας, Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος και συμμετείχαν εκπρόσωποι του Δημάρχου Μεσολογγίου, του 2/39 Συντάγματος Ευζώνων και της Αστυνομικής Διευθύνσεως Αιτωλίας.

Η ακριβής ημερομηνία της Ενθρονίσεως θα οριστεί μετά την έκδοση του Προεδρικού Διατάγματος αναγνωρίσεως του νέου Μητροπολίτου και την Διαβεβαίωση ενώπιον της Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας κυρίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου.

Μετά την έκδοση του Προεδρικού Διατάγματος και εν όψει της Ενθρονίσεως θα γίνει εκ νέου σύσκεψη για να καθορισθούν οι λεπτομέρειες της υποδοχής και της τελετής.

Γραπτό θεῖο κήρυγμα Κυριακῆς ΣΤ´ Λουκᾶ

 

(23 Ὀκτωβρίου 2022)

Ἡ δύναμη τοῦ Ὀνόματος

 

«ἰδών δέ τόν Ἰησοῦν καί ἀνακράξας προσέπεσεν αὐτῷ καί φωνῇ μεγάλῃ εἶπε· τί ἐμοί καί σοί, Ἰησοῦ, υἱέ τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου;» (Λουκ. η', 28)

 

Ἀγαπητοί ἀδελφοί,

Ὁ δαιμονισμένος τῶν Γαδαρηνῶν ἔκραξε, ἔπεσε στά πόδια τοῦ Χριστοῦ καί εἶπε: Τί σχέση ὑπάρχει μεταξύ μας, υἱέ τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψί­στου; (Λουκ. η', 28). Ἡ παρουσία τοῦ Χριστοῦ ἦταν τρομερή γιά τούς δαίμονες, πού ὑπῆρχαν μέσα στόν δυστυχισμένο ἐκεῖνο ἄνθρωπο. Αὐτήν τήν μεγάλη δύναμη ἔχει καί τό Ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ, πού δηλώνει τήν παρουσία Του, γι᾿ αὐτό καί οἱ Πατέρες συνιστοῦν συχνά νά προσευχόμαστε μέ τήν «εὐχή» τοῦ Ἰησοῦ, γιά νά ἀπαλλαγοῦμε ἀπό τήν καταλή­στευση καί τήν καταδυναστεία τοῦ διαβόλου.

 Εἶναι ὅμως ἀπαραίτητο νά κατανοήσουμε τήν σημασία, τίς ἰδιό­τητες καί τήν φύση τοῦ Ὀνόματος τοῦ Ἰησοῦ. Ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης στό τέλος τοῦ Εὐαγγελίου του γράφει: «Ταῦτα γέγραπται ἵνα πιστεύσητε ὅτι Ἰησοῦς ἐστιν ὁ Χριστός ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ καί ἵνα πιστεύοντες ζωήν ἔχητε ἐν τῷ ὀνόματι Αὑτοῦ». (Ἰω. κ', 31). Καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος γράφει: «Ἐχαρίσατο αὐτῷ ὁ Θεός ὄνομα τό ὑπέρ πᾶν ὄνομα, ἵνα ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καί ἐπιγείων καί καταχθονίων...» (Φιλ. β', 9-10). Τήν δύναμη τοῦ Ὀνόματος τοῦ Ἰησοῦ μποροῦμε νά τήν δοῦμε στά ὅσα θά γραφοῦν στήν συνέχεια.

 Ὁ Θεός πού ὡς πρός τήν Οὐσία Του εἶναι ἀνώνυμος καί ἄγνω­στος, ὡς πρός τίς Ἐνέργειές Του εἶναι γνωστός καί «ὀνομαστός». Γνω­ρίζουμε ἀπό τήν Ἁγία Γραφή ὅτι ὁ Θεός ἀπεκάλυπτε διαδοχικά τόν Ἑαυτό Του στούς ἀνθρώπους διά τῶν Ὀνομάτων. Κάθε ἀποκάλυψη ἑνός νέου Ὀνόματος στούς Προφῆτες σήμαινε τήν ἀποκάλυψη μιᾶς ἐνέργειας τοῦ Θεοῦ. Τό Ὄνομα εἶχε διπλῆ σημασία, κατά τόν ἅγιο Σωφρόνιο τόν ἁγιορείτη. Ἀφ᾿ ἐνός μέν φανέρωνε τήν παρουσία τοῦ Ζῶντος Θεοῦ, ἀφ᾿ ἑτέρου δέ προσέφερε γνώση Αὐτοῦ. Ἔτσι, τό ὄνομα «Ἰησοῦς» δείχνει τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ ὡς Σωτῆρος καί ὅτι Αὐτός εἶναι καί ἡ Σωτηρία καί ἀκόμη δείχνει ὅτι ὁ Θεός πῆρε τήν δική μας φύση καί ἄρα εἶναι δυνατόν νά γίνουμε τέκνα Θεοῦ.

 Αὐτό τό αἰσθάνονται οἱ ἅγιοι, πού ὅταν ἐπικαλοῦνται αὐτό τό Ὄνο­μα γεμίζουν ἀπό τήν παρουσία τοῦ Χριστοῦ. Ἔτσι, μέ τήν ἐπίκληση αὐτοῦ τοῦ Ὀνόματος οἱ ἄνθρωποι ἐκδιώκουν τόν πονηρό δαίμονα, ἀποκτοῦν τήν ἀληθινή ζωή, πού εἶναι γνώση τοῦ Θεοῦ. Ἡ προσευχή τοῦ Ἰησοῦ, τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με τόν ἁμαρτωλόν» εἶναι, ὅπως γράφει ὁ ἅγιος Συμεών Θεσσαλονίκης, καί «προσευχή καί ὑπόσχεση καί ὁμολογία πί­στεως, χορηγός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί θείων δώρων, κάθαρση καρδίας, ἐξο­ρία δαιμόνων, σκήνωμα Ἰησοῦ Χριστοῦ, πηγή πνευματικῶν ἐννοιῶν καί θείων λογισμῶν, ἄφεση ἁμαρτιῶν, ἰατρεῖον, ἄσυλο ψυχῶν καί σω­μάτων, χορηγός θείου φωτισμοῦ, φρέαρ τοῦ θείου ἐλέους, πρέσβυς δι᾿ ἀποκάλυψιν τῶν μυ­στη­ρίων τοῦ Θεοῦ».

Ὁ Χριστός, ρώτησε τόν δαιμονισμένο ποιό ἦταν τό ὄνομά του καί ὅσοι ἦταν μέσα του ἀπάντησαν: «Λεγεών· ὅτι πολλά δαιμόνια εἰσῆλθεν εἰς αὐτόν» (Λουκ. η', 30). Αὐτό δείχνει τήν καταστρεπτική, ἐξου­θενωτική καί τυραννική ἐνέργεια τοῦ διαβόλου.

Ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής γράφει ὅτι ὁ ἄνθρωπος συνεχῶς βρίσκεται κάτω ἀπό τήν ἐπιρροή καί τήν πολεμική μανία τῶν δαιμόνων. Ὅλος ὁ ἄνθρωπος (ψυχή καί σῶμα) ὑπόκειται στήν ἐπήρεια καί στήν αἰχμαλωσία τοῦ Σατανᾶ. Οἱ δαίμονες ἐνεργοῦν σέ ὅλα τά μέρη τῆς ψυχῆς καί στό σῶμα. Ἄλλοι ἀπό τούς δαίμονες παραπλανοῦν τόν ἄνθρωπο στόν ζόφο τῆς ἁμαρτίας καί τῆς ἀγνοίας διά τῶν αἰσθήσεων, ἄλλοι ἐνεργοῦν διά τῶν ἐμπαθῶν λογισμῶν, ἄλλοι χρησιμο­ποιώντας τό σῶμα ἐξάπτουν τά πάθη στήν ψυχή καί δημιουργοῦν ἀκάθαρτες φαντασίες.

Ἑπομένως, οἱ δαίμονες πάντοτε ἐνεργοῦν διά τῶν λογισμῶν, τῶν ἐπιθυμιῶν καί τῶν παθῶν, ἀλλά μερικές φορές καταλαμβάνουν καί τόν ἐγκέφαλο τοῦ ἀνθρώπου καί ἔτσι δαιμονίζεται ὁ ἄνθρωπος ὁλοκληρωτικά. Τότε δέν ὁμιλεῖ ὁ ἄνθρωπος, ἀλλά ὁμιλεῖ ὁ ἴδιος ὁ διάβολος δι᾿ αὐτοῦ. Αὐτό τό βλέπουμε στό περιστατικό πού περιγράφει τό σημερινό Εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα. Μόλις πλησίασε ὁ Χριστός τόν δαιμονισμένο ἄν­θρωπο μίλησαν τά δαιμόνια καί συγχρόνως αὐτά παρεκάλεσαν τόν Χριστό νά τούς ἐπι­τρέψη νά εἰσέλθουν στούς χοίρους καί νά μή διατάξη νά ὁδηγηθοῦν στήν ἄβυσσο.

 Αὐτό φανερώνει μιά μεγάλη ἀλήθεια. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος γράφει: «Καί πνεύματα προφητῶν προφήταις ὑποτάσσεται» (Α' Κορ. ιδ', 32). Δηλαδή, τό Ἅγιο Πνεῦμα, ὅταν ἔρχεται στόν ἄνθρωπο, δέν τοῦ ἀφαιρεῖ τήν ἐλευθερία. Ὁ Προφήτης βιώνει μεγάλες καταστάσεις Χά­ριτος, χωρίς νά χάνη τό ἀνθρώπινο στοιχεῖο, τήν λο­γική του, τήν ἐλευ­θε­ρία του. Ἔτσι, τό Ἅγιο Πνεῦμα εἶπε στούς Εὐαγγελιστάς τό τί θά γράψουν, ἐνῶ τό πῶς θά τό γράψουν ἦταν θέμα τοῦ κάθε Εὐαγγελι­στοῦ.

 Αὐτό ὅμως δέν συμβαίνει καί μέ τά πονηρά πνεύματα. Ὅταν κα­τα­λαμβάνουν τόν ἄνθρωπο, τοῦ στεροῦν τήν ἐλευθερία καί αὐτά ὁμι­λοῦν δι᾿ αὐτοῦ. Ὁ ἄνθρωπος γίνεται ἄλαλος καί κωφός. Τό βλέπουμε στούς δαιμονισμένους πού καί σήμερα συναντᾶμε στά ἱερά προσκυ­νήματα τῶν ἁγίων. Ἀπό τόν τρόπο τῆς ὁμιλίας καί ἀπό τό περιεχόμενο τῶν λόγων τους φαίνεται ὅτι ὑπάρχει κάποιος ἄλλος μέσα τους, πού τούς ἐξα­ναγκά­ζει νά κάνουν ὅ,τι δέν θέλουν αὐτοί οἱ ἴδιοι.

Τελικά, ὁ διάβολος, ὅπως εἴδαμε στό σημερινό Εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα, ἀφαιρεῖ ἀπό τόν ἄνθρωπο τό ἱμάτιο, δηλαδή τήν στολή τοῦ Βαπτίσματος, τόν ὁδηγεῖ ἔξω ἀπό τήν οἰκία, δηλαδή ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία, τόν κάνει νά παραμένη στά μνήματα, δηλαδή στά νεκρά ἔργα τῆς ἁμαρτίας καί τόν ἀλλοτριώνει ἀπό τόν ἑαυτό του. Ὁ Χριστός κάνει τόν ἄνθρωπο «ἱματισμένον καί σωφρονοῦντα», διαμένοντα στήν Ἐκκλησία.

 Γι᾿ αὐτό, ἄς προσευχόμαστε μέ ὅλη τήν δύναμη τῆς ψυχῆς μας μέ τήν «εὐχή» τοῦ Ἰησοῦ: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με τόν ἁμαρτωλόν».

Ὁ Τοποτηρητής Μητροπολίτης

+ Ὁ Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱερόθεος

 

Γραπτό θεῖο κήρυγμα Κυριακῆς Δ´ Λουκα

 

(Ἁγίων Πατέρων Ζ´ Οἰκ. Συνόδου)

(16 Ὀκτωβρίου 2022)

Ἡ ἐκκλησιαστική διδαχή

«ὁ σπόρος ἐστίν ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ» (Λουκ. η', 11)

 

Ἀγαπητοί ἀδελφοί,

Ἡ ἑρμηνευτική διδασκαλία τῆς παραβολῆς τοῦ Σπορέως καί ἡ διασάφηση ὅτι ὁ σπόρος εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἕνα ἀπό τά μυστήρια τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, πού ἀξιώθηκαν καί ἀξιώνονται νά γνωρίσουν οἱ μαθητές τῆς οὐράνιας αὐτῆς Βασι­λείας. Αὐτή εἶναι ἡ μεγάλη ἀξία τοῦ κηρύγματος μέσα στό χῶρο τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι ἀποκάλυψη καί ἑρμη­νεία τῶν μυστηρίων τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, σέ αὐτούς πού τήν ἀναζητοῦν. Εἶναι μιά πραγματική ἱερουργία, μιά μετα­μορφωτική δύναμη. Αὐτή ἡ βασική διδα­σκα­λία θά ἑρμηνευθῆ στά ἑπόμενα.

Σέ κάθε εὐχαριστιακή καί λατρευτική σύναξη γίνεται ἀνάγνωση τῶν εὐαγγελικῶν καί ἀποστολικῶν περικοπῶν, πού ἐπελέγησαν ἀπό τήν Ἐκκλησία καί ἔπειτα ἀκολουθεῖ ἡ ἑρμηνεία τους.

 Ἔτσι, ὁ λόγος τοῦ Λόγου ἔχει ζωή, δύναμη μεταμορφωτική. Ὅταν αὐτός ὁ λόγος ἀναλύεται στήν θεία Λειτουργία ἀπό τούς ἁγίους, πού ἑνώθηκαν μέ τόν Λόγο Χριστό, συντελεῖ στήν πνευματική καρποφορία τῶν Χριστιανῶν, ἄν καί αὐτοί διαθέτουν τίς κατάλληλες προϋποθέσεις. Τό κήρυγμα εἶναι ἀναπό­σπαστο τμῆμα τῆς θείας Λειτουρ­γίας καί τῆς Λατρείας καί μέσα στήν ἀτμόσφαιρά τους πρέπει νά γίνεται.

Λέγεται αὐτό γιατί, δυστυχῶς, πολλοί Χριστιανοί θεωροῦν τό κήρυγμα ὡς ἕνα ξένο στοιχεῖο μέσα στήν θεία Λειτουργία. Καί ὅταν ἔρχεται ἡ ὥρα τοῦ κηρύγματος δυσανασχετοῦν κατά ποικίλους τρόπους. Βέβαια, ἔχει μεγάλη σημασία τό τί λέγεται καί ἀπό ποιόν λέγεται στό κήρυγμα. Αὐτό θά τό δοῦμε πιό κάτω.

 Ἐδῶ πρέπει νά τονισθῆ ἡ ἀλήθεια ὅτι συνήθως δέν θέλουν νά ἀκοῦνε κήρυγμα ὅσοι ἔχουν μάθει νά ζοῦν συναισθηματικά μέσα στήν Λατρεία, ὅσοι δέν αἰσθάνονται τήν Ἐνορία ὡς οἰκογένεια, καί τήν Ἐκκλησία ὡς Σῶμα Χριστοῦ, ὅσοι αἰσθάνονται τήν θεία Λειτουργία σάν μιά ἀλλαγή παραστάσεων καί σάν μιά Κυριακάτικη ἀναψυχή καί ξεχ­νοῦν ὅτι στήν θεία Λειτουργία προσφέρουμε ὅλη μας τήν ζωή καί ἔπειτα ὅλη μας ἡ ζωή λειτουργεῖται κανονικά καί φυσικά.

Τήν ἀξία τοῦ κηρύγματος τήν ἔχουν ἀντιληφθῆ οἱ Χριστιανοί πού ἔζησαν τήν μυστική ζωή τῆς Ἐκκλησίας, ἐκεῖνοι πού δέν τήν θεωροῦν ὡς ἕναν κατεστημένο θεσμό, ἀλλά ὡς Σῶμα Χριστοῦ καί κοινωνία θεώ­σεως. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἀναλύει τήν ἐνέργεια τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ. Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, ὡς ἐνέργεια τοῦ Λόγου, ἔχει δύναμη, γι᾿ αὐτό, ὅπως γράφει «ζῶν ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ καί ἐνεργής καί τομώτερος ὑπέρ πᾶσαν μάχαιραν δίστομον καί διϊκνούμενος ἄχρι μερισμοῦ ψυχῆς τε καί πνεύματος, ἁρμῶν τε καί μυελῶν» (Ἑβρ. δ΄, 12).

Στόν ἄνθρωπο πού ἔχει προετοιμασθῆ κατάλληλα ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ἐνεργεῖ βαθειά, εἰσέρχεται μέσα σέ ὅλη του τήν ὕπαρξη καί τόν μεταμορφώνει, τόν τρέφει καί τόν ζωογονεῖ. Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, πού προέρχεται ἀπό τόν Ἴδιο τόν Θεό ἤ ἀπό ἀνθρώπους πού εἶναι ἑνωμένοι μαζί Του, εἶναι ζωοποιός, φέρει τόν ἄνθρωπο σέ βαθειά μετάνοια καί φωτοποιεῖ τήν ὕπαρξή του.

Σέ μιά ὁμιλία του ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς παρακαλεῖ τούς ἀκροατές του νά συντείνουν καί νά ἀνατείνουν τό ὄμμα τῆς διανοίας τους πρός τό φῶς τοῦ εὐαγγελικοῦ κηρύγματος γιά νά μεταμορφω­θοῦν, καί ἀφοῦ δεχθοῦν τήν θεία αἴγλη, νά γίνουν σύμμορφοι «ὁμοιώ­ματι τῆς δόξης τοῦ Κυρίου». Κατά τόν ἴδιο ἅγιο Πατέρα, ὅπως κατά τήν Μεταμόρφωση τοῦ Κυρίου, τό πρόσωπό Του ἔλαμψε σάν τόν ἥλιο καί τά ἱμάτια Του ἔγιναν λευκά σάν τό φῶς (Ματθ. ιζ', 2), ἔτσι καί τό γράμμα τοῦ λόγου, πού εἶναι τό ἱμάτιο τοῦ Χριστοῦ, κάτω ἀπό τό όποῖο ὑπάρχει ἡ θεότητα τοῦ Χριστοῦ «λευκόν μέν ὄν καί σαφές, ἅμα δέ καί στίλβον καί λαμπρόν καί οἶον μαργαρῶδες· μᾶλλον δέ θεοπρεπές καί ἔνθεον τοῖς ἐν πνεύματι τά τοῦ Πνεύματος ὁρῶσι».

Ἡ παρομοίωση τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ μέ τόν σπόρο ἐκφράζει μιά βαθειά ἔννοια. Ὅπως ὁ σπόρος ἐξωτερικά δέν δείχνει κάτι σπουδαῖο, ἐσωτερικά ὅμως κρύπτει μεγάλες δυνάμεις πού μποροῦν μέ ὁρισμένες προϋποθέσεις νά ἐκδηλωθοῦν, ἔτσι καί ὁ θεῖος λόγος ἐξωτερικά φαίνε­ται πτωχός, ἀδύνατος ἐν σχέσει μέ τούς ἄλλους περίτεχνους ἀν­θρω­πίνους λόγους, ἀλλά ὅμως κρύβει τέτοιες δυνάμεις μέσα του, πού ὅταν τίς δῆ κανείς ἐκπλήσσεται. Κάτω ἀπό τόν λόγο τοῦ Θεοῦ ὑπάρχει ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ πού ἀναγεννᾶ τόν ἄνθρωπο. Ἔτσι ἐξηγεῖται ὅτι ἀπό μερικές φράσεις τοῦ Εὐαγγελίου ἤ ἀπό μερικές φράσεις ἑνός κη­ρύγματος μεταστρέφονται ψυχές καί πιστεύουν στόν Χριστό. Ὅταν, λοι­πόν, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ προσφέρεται καθαρά καί ὅταν ἀκούγεται καθα­ρά, ἀναγεννᾶ τούς ἀνθρώπους.

Τό κήρυγμα δέν εἶναι ἕνας ἀνθρώπινος λόγος πού καταναλίσκεται στήν ἀνάπτυξη ὡραίων ἰδεῶν, στήν προβολή ἐκπληκτικῶν συνθημάτων ἤ διαφημήσεων, στήν παρου­σία­ση φιλοσο­φικῶν ἐννοιῶν καί στοχασμῶν, ἀλλά εἶναι θεῖος λόγος πού ἀποβλέπει στήν σωτηρία τῶν πιστῶν. Ὅταν ὑπάρχουν ὁρισμένες προϋποθέσεις, δηλαδή εἰλικρίνεια, ἀναζήτηση πραγματική, καλλιεργημένο χωράφι, τότε καρποφορεῖ ὁ σπόρος τοῦ Θεοῦ μέ ἐκπληκτικά ἀποτελέσματα. Ἀντίθετα, σέ αὐτούς πού σκέπτονται μόνον τήν παροῦσα ζωή, μέ τίς φροντίδες, τίς μέριμνες, καί τήν ἀλαζονεία τοῦ πλούτου, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ παραμένει ἄκαρπος. Ἐδῶ βλέπουμε τήν θεολογική ἔννοια τῆς συνεργίας. Δηλαδή, πρέπει νά συνεργήση καί ὁ ἄνθρωπος γιά νά ἀνα­τείλη μέσα του ὁ ἥλιος τῆς σωτηρίας.

 Πολλοί συγκινοῦνται ἀπό τό κοινωνικό ἔργο καί παραγνωρίζουν τό κήρυγμα τῆς Ἐκκλησίας. Θέλουν τήν Ἐκκλησία νά παύση νά ἐνδια­φέρεται γιά τό κήρυγμα καί γι᾿ αὐτήν τήν λατρεία ἀκόμη καί νά ἀσχο­λῆται μέ τήν κοινωνική προσφορά. Αὐτό, ὅμως, συνιστᾶ πραγ­ματική ἄγνοια. Γιατί ἡ Ἐκκλησία μέ τήν θεία διδαχή ξεπερνᾶ τήν κοινωνική ἐργασία καί ἀναπτύσσει τήν φιλανθρωπία.

Τό κήρυγμα τοῦ θείου λόγου, ὅταν συνδέεται μέ τήν θεία Εὐχα­ριστία καί ἐμπνέ­ε­ται ἀπό τήν ἀτμόσφαιρά της, εἶναι ἡ μεγαλύτερη προ­σφορά στόν ἄνθρωπο.

Νά δεχόμαστε στήν καθαρή καρδιά μας τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, γιά νά καρποφορῆ πλούσια.

Ὁ Τοποτηρητής Μητροπολίτης

+ Ὁ Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱερόθεος

Η Χειροτονία του νέου Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνού

Στον Ιερό Καθεδρικό Ναό των Αθηνών τελέσθηκε την Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2022 η χειροτονία του νέου Ποιμενάρχου μας, Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνού από τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. κ. Ιερώνυμο.

Με τον Μακαριώτατο συλλειτουργούργησαν οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες  Σάμου και Ικαρίας κ. Ευσέβιος, Δημητριάδος και Αλμυρού κ. Ιγνάτιος, Σιδηροκάστρου κ. Μακάριος, Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως κ. Βαρνάβας, Λευκάδος και Ιθάκης κ. Θεόφιλος, Νέας Ιωνίας κ. Γαβριήλ, Λαρίσης κ. Ιερώνυμος και Πολυανής και Κιλκισίου κ. Βαρθολομαίος.

Συμπροσευχόμενοι συμμετείχαν πολλοί αρχιερείς καθώς και κληρικοί των Μητροπόλεων Αιτωλίας και Ακαρνανίας και Δημητριάδος και Αλμυρού.

Παρέστησαν εκπρόσωποι της Ελληνικής Κυβερνήσεως, Βουλευτές, Πολιτευτές, εκπρόσωποι τοπικών αρχών της Μαγνησίας και της Αιτωλοακαρνανίας, ο Περιφερειάρχης Θεσσαλίας κ. Κωνσταντίνος Αγοραστός, ο Περιφερειάρχης Δυτικής Ελλάδος κ. Νεκτάριος Φαρμάκης, η Αντιπεριφερειάρχης Αιτωλοακαρνανίας κ. Μαρία Σαλμά, οι Δήμαρχοι Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου κ. Κωνσταντίνος Λύρος, Αγρινίου κ. Γεώργιος Παπαναστασίου, Αμφιλοχίας κ. Γεώργιος Κατσούλης, Ακτίου – Βονίτσης κ. Γεώργιος Αποστολάκης και Θέρμου κ. Σπυρίδων Κωνσταντάρας.

Επίσης, παραβρέθηκαν οι γονείς, οι κατά σάρκα και κατά πνεύμα οικείοι του νέου Μητροπολίτου και πλήθος πιστών και από τις δύο Ιερές Μητροπόλεις.

Ο νέος Μητροπολίτης, κατά την ομιλία του, μεταξύ άλλων, επεσήμανε: «Ο κάθε επίσκοπος αποτελεί μία συνέχεια στον κρίκο της αλυσίδας της Εκκλησίας, αλλά και μία καινούργια αρχή. Είναι αυτός που αιτείται την χάρη και λαμβάνει το δώρημα της αγάπης του Θεού και Πατρός, και του Κυρίου Ιησού Χριστού, εν Αγίω Πνεύματι. Και καλείται να ζήσει την διακονία του ως σταυρό και ανάσταση. Διότι ο επίσκοπος λησμονεί τον εαυτό του, καθώς στο πρόσωπό του η εν τόπω Εκκλησία, στην οποία καθίσταται πατέρας και ποιμένας, αγωνίζεται να εκπληρώσει την αποστολή που της δόθηκε: να είναι ενωμένη με την σύμπασα Εκκλησία και να μαρτυρεί την αλήθεια και την παράδοσή της».

Σε άλλο σημείο τόνισε: «Ο επίσκοπος είναι ο εγγυητής της ορθοδόξου παραδόσεως. Η παράδοση διαφυλάσσεται στην Εκκλησία και αποτελεί τη βάση, για να αναζωογονείται η ύπαρξή μας, για να μπορούμε να εξερχόμαστε στο σήμερα και να διαλεγόμαστε μαζί του. Δεν αρνούμεθα και δεν αφιστάμεθα της παραδόσεως, διότι «Ιησούς Χριστός, χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας» (Εβρ. 13, 8). Παράλληλα, ζούμε το σήμερα, όχι με πικρία ή φόβο για ό,τι περιορίστηκε ή χάθηκε, αλλά με την επίγνωση της κλήσεώς μας να εργαστούμε εν χρόνω και εν κόσμω, «καθά συνέταξε ημίν Κύριος» (Ματθ. 27, 10)».

Αναφέρθηκε, επίσης, στην περιφέρεια της τοπικής Εκκλησίας υπογραμμίζοντας ότι: «Η φυσική ομορφιά θαυμαστή και πολυποίκιλη, από τη λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου μέχρι τον Αμβρακικό κόλπο με τη σπάνια πανίδα, και από τα Ακαρνανικά Όρη μέχρι τον ποταμό Αχελώο. Η ιστορικότητά του χαμένη στα βάθη των αιώνων, από την πολιορκία της Τροίας και τη μυθική Αργώ, όπου Αιτωλοί και Ακαρνάνες έδιναν το στίγμα της ιστορικής παρουσίας τους, μέχρι τα ποτισμένα με ελληνικό αίμα χώματα επί Τουρκοκρατίας και, προπαντός, μέχρι το ιερό Μεσολόγγι, που με την Έξοδό του έγινε παγκόσμιο σύμβολο ηρωϊσμού και αντίστασης σε κάθε μορφή βαρβαρότητας και ανελευθερίας. Ιδιαιτέρως η πόλη του Αγρινίου, λίκνο της δημοκρατίας από την αρχαιότητα, γενέτειρα αργότερα μεγάλων μορφών που αναδείχθηκαν στην παιδεία, στη σπουδή, στα γράμματα, στην τέχνη, και κατεστάθησαν μεγάλοι ευεργέτες του γένους τους. Πόλη που φιλοξένησε με σπλάγχνα οικτιρμών τους αδελφούς πρόσφυγες της Μικρασίας, και πλουτίστηκε έτι και έτι από αυτούς με την αγάπη για τον Θεό, το φιλοπρόοδο ήθος, την απλότητα που γίνεται αρχοντιά και ευλογημένη δημιουργία».

Μίλησε, ακόμη, για τους τοπικούς αγίους, τον ιερομάρτυρα άγιο Κοσμά τον Αιτωλό, τον άγιο Ευγένιο, αλλά και τον όσιο Βάρβαρο τον Πενταπολίτη, καθώς και τον άγιο Ιωάννη τον εν Βραχωρίω μαρτυρήσαντα.

Παράλληλα, μίλησε για τον Επίσκοπο Ρωγών Ιωσήφ, επικεφαλής της αντίστασης των «Ελεύθερων Πολιορκημένων» του Μεσολογγίου, αλλά και για τον σύγχρονο άγιο Καλλίνικο, μητροπολίτη Εδέσσης. Μνημόνευσε τους μακαριστούς προκατόχους του και επεσήμανε ότι με άγιο πόθο και πατρική αγάπη περιμένει την ώρα που θα κοινωνήσει με τους ταπεινούς και αφανείς εργάτες του ευλογημένου αυτού γεωργίου του Χριστού, τους ευλαβεστάτους ιερείς, τους μοναχούς, τις μοναχές.

Αναφέρθηκε στους σημαντικούς σταθμούς της ζωής του και στην διακονία του και ευχαρίστησε τον μητροπολίτη Δημητριάδος για την αγάπη του και την στήριξή του, καθώς και τον Αρχιεπίσκοπο τονίζοντας: «Τα λόγια δεν είναι ικανά να εκφράσουν τη βαθειά και ισόβια ευγνωμοσύνη μου για την αγάπη Σας, την οποία γεύθηκα «εν πλησμονή»· αγάπη γνήσια πατρική, που υπεραμύνεται των δικαίων της Εκκλησίας, που λαχταρά και κάνει το παν για να ανακουφίσει τον ανθρώπινο πόνο, που γνωρίζει να συγχωρεί, που αφουγκράζεται τις ανάγκες των παιδιών της και παλεύει και αγωνίζεται γι’ αυτά. Ένδειξη μόνο, μέσα στις πολλές, για του λόγου μου το αληθές, είναι η θεσμοθέτηση από την πολιτεία, χάρη στις δικές Σας άοκνες προσπάθειες, των οργανικών θέσεων των ιερέων σε όλη την ελληνική επικράτεια, για την οποία και εγώ προσωπικά και – είμαι βέβαιος – και όλος ο Ιερός Κλήρος σας ευγνωμονεί! Οιακοστρόφος στους δύσκολους καιρούς μας της κιβωτού της Εκκλησίας της Ελλάδος, δίνοντας μαρτυρία Χριστού ισχυρή, εργαζόμενος για την δόξα Του και την προαγωγή του Σώματός Του ταπεινά και αθόρυβα, μέσα σε μια ευλογημένη, πολλές φορές, σιωπή που ιερουργεί το μυστήριο της ενότητας, με μια αμετάθετη σταθερότητα που χαρίζει ασφάλεια σε όλους μας, θα αποτελείτε πάντα για μένα ένα οδοδείκτη αυθεντικής πορείας, ένα πρότυπο προς μίμηση. Ταπεινά υπόσχομαι να ακολουθήσω το φωτεινό Σας παράδειγμα ως γνήσιος υιός φιλοστόργου Πατρός. Η παντοτινή μνημόνευση του Σεπτού Ονόματός Σας σε κάθε Θεία Λειτουργία θα είναι η έκφραση της υιιϊκής αφοσίωσης και της ειλικρινούς αγάπης μου προς Εσάς και δι’ Υμών στην αγία Εκκλησία του Χριστού».

Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στον Σεβασμιώτατο Τοποτηρητή της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας, Μητροπολίτη Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεο, ο οποίος απουσίαζε για λόγους υγείας, λέγοντας τα εξής: «Ευχαριστιακά στρέφω την καρδιακή προσευχή μου, στους δύο ακουσίως απουσιάζοντες Αγίους Αρχιερείς: Τον Άγιο Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεο, τον ησυχαστή επίσκοπο, τον εμβριθή θεολόγο, τον πολυγραφότατο συγγραφέα, τον μαθητή σύγχρονων Αγίων και κληρονόμο της χάριτός Τους. Ως τοποτηρητής της χηρευούσης Ι. Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας επί δέκα ολόκληρους μήνες εργάστηκε θυσιαστικά, περιοδεύων, κηρύττων, ιερουργών και διδάσκων, για να παραδώσει το θείο αυτό Γεώργιο στον νέο Επίσκοπο, έτοιμο προς καλλιέργεια και καρποφορία. Θα του είμαι γι’ αυτό από τα βάθη της καρδιάς μου εσαεί ευγνώμων».

Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος απευθυνόμενος προς τον νέο Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας αναφέρθηκε στην ιστορία της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας τονίζοντας ότι έχει πλούσια ιστορία και πολιτισμό από την αρχαιότητα έως και σήμερα, ενώ σημείωσε ότι αρχαίοι ιστορικοί, όπως ο Θουκυδίδης και ο Παυσανίας μας πληροφορούν για τον σημαντικό ρόλο που διαδραμάτισε η περιοχή στην αρχαιότητα. Στην νεότερη ιστορία είναι γνωστή η συμβολή της κατά τον απελευθερωτικό αγώνα του 1821. Μίλησε για την μορφολογία των περιοχών υπογραμμίζοντας πως και μόνο η έκταση της μπορεί να προκαλεί την αίσθηση της αυτάρκειας.

Επεσήμανε, ότι υπάρχουν προβλήματα στην καθημερινότητα που ταλαιπωρούν τον άνθρωπο και τόνισε ότι πολλοί φορείς ασχολούνται με την ανακούφιση των ανθρώπων, αλλά δε μπορούν να δώσουν το νόημα της ζωής.

Αναφέρθηκε στην κρίση που επικρατεί και σε μια άλλη θρησκευτικότητα που φαίνεται να αμφισβητεί τον εκκλησιαστικό τρόπο ζωής. «Η ευθύνη μας είναι μεγάλη απέναντι στους χριστιανούς και ως προς τον κάθε άνθρωπο. Η αποστολή μας είναι να τους δώσουμε κριτήρια εκκλησιολογικά, να τους βοηθήσουμε να διακρίνουν την αλήθεια από το ψεύδος, το ουσιώδες από το επουσιώδες, την αληθινή πίστη από την αίρεση, το εκκλησιαστικό φρόνημα από το κοσμικό. Χωρίς αυτά τα κριτήρια υπάρχει ο κίνδυνος να δηλώνουμε σήμερα ορθόδοξοι, αλλά στον τρόπο ζωής μας να υιοθετούμε παραδόσεις και στοιχεία αντιεκκλησιαστικά. Η ανάληψη αυτής της διακονίας από σένα που είσαι νέος, γεμάτος ενέργεια άνθρωπος, είναι μία πρόκληση για να δούμε αν όλα αυτά πού συζητάμε μπορούν να εφαρμοστούν και να αποδώσουν καρπούς. Ο λαός των περιοχών που καλείσαι να διαποιμάνεις διακρίνεται από ιδιαίτερο σεβασμό για την Εκκλησία. Οφείλεις εκ της θέσεως να τον φροντίσεις και να δείξεις το πραγματικό και αμέριστο ενδιαφέρον προς όλους. Να αμβλύνεις τους τοπικισμούς και να αναδείξεις ενότητα. Να καλλιεργήσεις με την βοήθεια του Θεού την κοινή προκοπή όλων με βάση την χριστιανική αγάπη και την αδελφοσύνη» κατέληξε ο Αρχιεπίσκοπος.

Κατά την διανομή του αντιδώρου ο νέος Ποιμενάρχης μας κ. Δαμασκηνός δέχθηκε τις ευχές του κλήρου, των αρχόντων και του λαού.

 

Μπορείτε να δείτε φωτογραφίες στον ακόλουθο σύνδεσμο (ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΠΟΝΗΣ)     https://photos.app.goo.gl/2wu9ZoBK5dDjd6bL8

 

Βιογραφικό Σημείωμα Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ

 

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνός Κιαμέτης γεννήθηκε το 1975 στον Πειραιά. Ανατράφηκε και πραγματοποίησε τις εγκύκλιες σπουδές του στον τόπο καταγωγής του, τη Σάμο. Έλαβε το Πτυχίο του Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1997.

Το ίδιο έτος εκάρη μοναχός και χειροτονήθηκε διάκονος, υπό του Μακαριστού Μητροπολίτου Πειραιώς κυρού Καλλινίκου. Τον δεύτερο βαθμό της ιερωσύνης έλαβε υπό του Γέροντός του, Σεβ. Μητροπολίτου Δημητριάδος και Αλμυρού κ. Ιγνατίου, τον οποίον ακολούθησε άμα τη ενθρονίσει του στον Βόλο. Εκεί χρημάτισε Αρχιδιάκονος και Διευθυντής του Ιδιαιτέρου Γραφείου του Μητροπολίτου (1998 – 2003), Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος (2003 – 2006) και έπειτα Πρωτοσύγκελλος (2006 – 2022).

Από των διοικητικών αυτών θέσεων συντόνισε το όλο ιεραποστολικό, κοινωνικό και ποιμαντικό έργο της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος και Αλμυρού. Διετέλεσε Προεδρεύων του Μητροπολιτικού Συμβουλίου. Ανέλαβε την διοργάνωση των μηνιαίων ιερατικών Συνάξεων, πολλών επιμορφωτικών ιερατικών Σεμιναρίων, καθώς και πολυάριθμων Συνεδρίων και ποικίλων Εκδηλώσεων της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος. Διετέλεσε διευθυντής του περιοδικού «Πληροφόρηση» (2002 – 2012) και Υπεύθυνος του Βιβλιοπωλείου της Μητροπόλεως και του Βρεφονηπιακού της Σταθμού. Διηύθυνε το νεανικό έργο της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος και Αλμυρού, διετέλεσε επί πενταετία Αρχηγός των κατασκηνώσεων αρρένων, ίδρυσε την Παιδική και Νεανική Χορωδία της Μητροπόλεως και είχε την ευθύνη της έκδοσης πρότυπων Κατηχητικών Βοηθημάτων για όλες τις βαθμίδες των Κατηχητικών Σχολείων.

Παραλλήλως, διακόνησε ως Προϊστάμενος του μεγαλοπρεπούς Ενοριακού Ιερού Ναού Αναλήψεως Χριστού Βόλου, όπου εργάστηκε, πλην της ποιμαντικής και φιλανθρωπικής διακονίας, και για την αποπεράτωση και εξωραϊσμό του Ιερού αυτού Ναού. Μερίμνησε, επίσης, για την ανακαίνιση των Ιερών Παρεκκλησίων Αγίου Νεκταρίου Βόλου και Αγίου Ανδρέα Φυτόκου, καθώς και για την ανοικοδόμηση του Ιερού Ναού Αγίου Λαζάρου Νέου Κοιμητηρίου Βόλου. Χάρη στις ενέργειες και τις προσπάθειές του, ανακαινίστηκε ο Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου Μακρυνίτσης, καθώς και τα ιστορικά Παρεκκλήσια της εν λόγω Ενορίας.

Εμπνευστής, δημιουργός και Διευθυντής του Μουσείου Βυζαντινής Τέχνης και Πολιτισμού, στην Μακρυνίτσα Πηλίου, του πρωτότυπου  χώρου δημιουργικής απασχόλησης παιδιών «Ο Μικρός Παράδεισος» και «Η Γωνιά του Θεού» στον Ιερό Ναό Αναλήψεως του Χριστού Βόλου, καθώς και Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Σουρλιγκείου Γηροκομείου Καναλίων και συνέβαλε καθοριστικά στην εκ βάθρων ανακαίνιση και εύρυθμη λειτουργία του.

Εξέδωσε δύο συλλογές ομιλιών και κηρυγμάτων με τον τίτλο «Από καρδίας. Εννέα λόγοι για την Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή» και «Από καρδίας. Κηρύττοντας σε σημαντικούς σταθμούς του Εκκλησιαστικού έτους». Ύστερα από πρόσκληση, μετέβη και ομίλησε σε Ιερές Μητροπόλεις, με την ευκαιρία λατρευτικών εκδηλώσεων ή Συνάξεων.

Μητροπολίτης της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας εξελέγη στις 6 Οκτωβρίου 2022 και η Χειροτονία του τελέσθηκε στον Ιερό Καθεδρικό Ναό Αθηνών την Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2022.