Τρίτη 18 Ιουλίου 2017

Περί της αναταραχής και των διαμαρτυριών των πιστών


Την παραμονή της 12ης Ιουλίου 2017, επί τη μνήμη του συγχρόνου μας Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου, πραγματοποιήθηκαν Ιερές Ακολουθίες και Αγρυπνίες σε πολλούς Ιερούς Ναούς της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας. Ιερά Αγρυπνία έγινε και στον αύλειο χώρο του Ιερού Ναού Αγίου Δημητρίου Αγρινίου, στο παρεκκλήσιο του Αγίου Ιωάννου – όπου ο τόπος μαρτυρίου του.
Η Ιερά Μητρόπολις Αιτωλίας και Ακαρνανίας, με θλίψη και πόνο παρακολουθεί την αναστάτωση και αναταραχή των πιστών, που προέκυψε από το γεγονός της παρουσίας αντικειμένου ευλογίας από τον Όσιο Παΐσιο, ως λανθασμένης εκθέσεως αυτού προς προσκύνηση των πιστών.
Με πολλή αγάπη και κατανόηση αφουγκράζεται τις διαμαρτυρίες του πιστού λαού, ο οποίος ευρισκόμενος σε σύγχυση, δικαιολογημένα ανησυχεί.
Πολλές φορές η αγάπη και ο σεβασμός για τους Αγίους μας, οδηγεί σε υπερβάλλοντα σεβασμό των αντικειμένων τους, τα οποία σίγουρα αποτελούν ιδιαίτερη προσωπική ευλογία, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν εξισώνονται με τα Ιερά Λείψανα και τις θαυματουργές Εικόνες, που αντίστοιχα είναι ή τμήματα από το ίδιο το σώμα των Αγίων μας ή εικονίζουν το ιερό τους πρόσωπο.
Ευχόμαστε, όλοι να παραμένουμε πιστοί στην Δογματική Διδασκαλία της Αγίας μας Εκκλησίας, η οποία ακόμη και για τις Ιερές Εικόνες των Αγίων διδάσκει ότι αποτελούν το αισθητό μέσο ανάμεσα στους πιστούς και στο πρωτότυπο, το οποίο είναι αθέατο γι΄ αυτούς.  «Άλλο γαρ εστί εικών και άλλο το εικονιζόμενον», λέγει ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός.
Η Ιερά Μητρόπολις Αιτωλίας και Ακαρνανίας, έχοντας μεγάλη εκτίμηση, ευλάβεια και σεβασμό στην τιμή των Αγίων και τα Ιερά Λείψανά τους, διαχωρίζει απ’ αυτά, ως οφείλει, την κάθε ευλογία που προέρχεται από εκείνους ως ένα σημαντικότατο εποπτικό μέσο πνευματικής διδασκαλίας, όπως ο Μέγας Βασίλειος αποφαίνεται για τις Εικόνες: «α γαρ ο λόγος της ιστορίας δι' ακοής παρίστησι, ταύτα γραφική σιωπώσα δια μιμήσεως δείκνυσι».  

Σάββατο 8 Ιουλίου 2017

Ημέρα εξαιρετικὴ και επίσημος! - Εορτὴ λαμπρὰ και πάνδημος!

Πρώτος επίσημος εορτασμός Αγίου Βλασίου του Ακαρνάνος



Μέσα σε χαρμόσυνη και πανηγυρική ατμόσφαιρα πραγματοποιήθηκαν στα Σκλάβαινα Βονίτσης Ακαρνανίας οι λατρευτικές εκδηλώσεις για τον πρώτο επίσημο εορτασμό της μνήμης του Αγίου Ιερομάρτυρος Βλασίου του Ακαρνάνος, του νεοφανούς και θαυματουργού, και των έξι συμμαρτυρησάντων του.
Η φετινή πανήγυρη είναι η πρώτη μετά την αγιοκατάταξη και την αναγραφή των ονομάτων των Αγίων στις Αγιολογικές Δέλτους της Ορθοδόξου Εκκλησίας, που πραγματοποιήθηκε τον Αύγουστο του 2016 από το σεπτό Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Στις ιερές ακολουθίες συμμετείχαν: ο εκπρόσωπος του Οικουμενικού Πατριάρχου Μητροπολίτης Αδριανουπόλεως κ. Αμφιλόχιος και οι Μητροπολίτες Πατρών κ. Χρυσόστομος, Λευκάδος και Ιθάκης κ. Θεόφιλος, Άρτης κ. Καλλίνικος και Νικοπόλεως και Πρεβέζης κ. Χρυσόστομος, προσκεκλημένοι του Ποιμενάρχου μας Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμά.


Κατά την ακολουθία του πανηγυρικού πολυαρχιερατικού Εσπερινού, προεξήρχε ο Μητροπολίτης Πατρών κ. Χρυσόστομος, ο οποίος κήρυξε τον θείο λόγο και αναφέρθηκε στην Πίστη των αγίων προς τον Θεό και την έκφραση αυτής της πίστεως με την αγάπη τους, «μέσα από την οποία δεν ζουν οι ίδιοι, όπως μας λέει ο Απόστ. Παύλος, αλλά ζει και κινείται ο Ιησούς Χριστός».
Ο Σεβασμιώτατος τόνισε πως «η Πίστις εγέννησε την αγάπην, η αγάπη εγέννησεν την υπομονήν και την μαρτυρίαν και η μαρτυρία έτεκεν το Μαρτύριο. Η αγάπη που γεννά τη μαρτυρίαν και φέρνει το μαρτύριον, είναι η κατάστασις η οποία δίνει δύναμη εις τους αγίους να έρχονται με χαρά ενώπιον των τυράννων και των δημίων… Οι Άγιοι είναι τα φώτα του κόσμου, οι αστραπές του φωτός του ουρανίου, είναι υιοί της Αναστάσεως, οι μεγαλύτεροι ευεργέτες του κόσμου... Οι Άγιοι μας βεβαιώνουν για την Ανάσταση του Χριστού και για την αθανασίαν του ανθρώπου. Είναι η παρηγοριά μας και με τη ζωή τους μας βεβαιώνουν ότι θάνατος δεν υπάρχει. Ο Άγ. Βλάσιος φανερώθηκε μετά από χίλια χρόνια και είπε ότι “ζω στον ουρανό”, ότι δεν χάθηκε. Γι’ αυτό ανεβήκαμε σ’ αυτόν το λόφο σήμερα. Γιατί χρέος όλων μας είναι να τιμούμε τους Αγίους μας, όπως τον Άγιο Βλάσιο».
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Κοσμάς, προσφωνώντας τους προσκεκλημένους Αρχιερείς και τον λαό του Θεού εξέφρασε τη χαρά του, «γιατί η αγάπη των Σεβασμιωτάτων αδελφών Αρχιερέων για τον Άγιό μας και για εμάς, τους έφερε στα κακοτράχαλα αυτά μέρη, για να εορτάσουμε την μνήμη του Αγίου μας και των συμμαρτυρησάντων… Όλοι ήλθαμε για να ευχαριστήσουμε τον Άγιο Βλάσιο και τους συμμάρτυράς του για την ευλογία που χάρισαν στον τόπο μας».
 «Μετά από τόσους αιώνας από το μαρτύριό τους» τόνισε ο Σεβασμιώτατος κ.Κοσμάς, «εορτάζουμε την αγιοκατάταξι και την πρώτη επίσημο πανήγυρι. Πέρασαν 1011 χρόνια από τότε που ο Άγιος Βλάσιος, οι συμμοναστές του, ο αρχιμανδρίτης Θεόκλητος, οι ιερομόναχοι Συμεών και Ιγνάτιος και οι Μοναχοί Νικηφόρος, Χαρίτων και Παντελεήμων και πλήθος αδελφών Χριστιανών έχυσαν το αίμα τους με το μαρτύριό τους στον τόπο που βρισκόμαστε. Για του Χριστού την πίστι την Αγία πότισαν τα χώματα της Επαρχίας Ξηρομέρου με το αγιασμένο αίμα τους για να καρποφορεί η περιοχή πνευματικούς καρπούς και σωτηρία ψυχών».


Με την πανηγυρική πολυαρχιερατική Θεία Λειτουργία κορυφώθηκαν σήμερα, Παρασκευή 7 Ιουλίου, οι λατρευτικές εκδηλώσεις του επισήμου εορτασμού στον υπαίθριο χώρο του Ιερού Ναού, στον τόπο του μαρτυρίου των Αγίων.
Στην ακολουθία του Όρθρου χοροστάτησε ο Μητροπολίτης Λευκάδος και Ιθάκης, ενώ στην Θεία Λειτουργία προεξήρχε ο εκπρόσωπος του Οικουμενικού Πατριάρχου Μητροπολίτης Αδριανουπόλεως κ. Αμφιλόχιος. Συλλειτούργησαν οι Μητροπολίτες Πατρών κ. Χρυσόστομος, Λευκάδος και Ιθάκης κ. Θεόφιλος, Άρτης κ. Καλλίνικος, Νικοπόλεως και Πρεβέζης κ. Χρυσόστομος και ο Ποιμενάρχης μας, Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμάς.
Τον θείο λόγο κήρυξε ο Μητροπολίτης Αδριανουπόλεως κ. Αμφιλόχιος, ο οποίος αναφέρθηκε στην ιδιαιτέρα και εορταστική ημέρα της Πανηγύρεως των Αγίων, που, όπως τόνισε, «ονομάζεται ημέρα κλητή, δηλαδὴ ξεχωριστὴ και εξαιρετικὴ και επίσημος. Με έναν λόγο, καθ’ ολοκληρίαν αφιερωμένη και ανατεθειμένη  στον Θεὸ και την λατρεία Του. Και πλέον της εορτής, η πανήγυρις∙ δηλαδὴ εορτὴ λαμπρὰ και πάνδημος, όπου οι πιστοὶ συναθροίζονται απὸ παντού για να εορτάσουν και να τιμήσουν την ημέρα την μεγάλη και σπουδαία. Είναι η ημέρα όπου για πρώτη φορὰ τιμάται και μεγαλύνεται ο άγιος Ιερομάρτυς Βλάσιος ο εν Σκλαβαίνοις, επισήμως και πανηγυρικώς, μετὰ την αναγραφή του στις αγιολογικές μας Δέλτους υπὸ της Αγίας και Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας κατόπιν των ενεργειών του σεβασμίου και ταπεινού Ποιμενάρχου τη αγιοτόκου Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας κου Κοσμά».
Ο Σεβασμιώτατος κ. Αμφιλόχιος, επεσήμανε την μίμηση της Θυσίας του Κυρίου μας από τον «οσιομάρτυρα πατὴρ ημών Βλάσιο και την αγιόλεκτο χορεία των συν αυτώ τελειωθέντων». Αναφέρθηκε με πολύ χαρακτηριστικό τρόπο στη σχέση της μνήμης του Μάρτυρος και του Μαρτυρίου του με τη θεία Λειτουργία, τονίζοντας ότι «τέλεση Θείας Λειτουργίας, δηλαδὴ της Ευχαριστίας, και μαρτυρικὴ Μνήμη συνδέθηκαν ενωρίτατα στην συνείδηση της Εκκλησίας και απετέλεσαν ενότητα αδιάσπαστη. Η Εκκλησία εθεώρησε το μαρτύριο την πλέον καταφανή και άμεση απόδειξι αγιότητος και τίμησε ήδη απὸ τους Αποστολικοὺς χρόνους τους μάρτυρες ως αγίους και μάλιστα δια της τελέσεως της Ευχαριστίας επάνω εις τους τάφους τους. Είναι στενοτάτη η συνάφεια και η σχέση της μαρτυρικής θυσίας, όπως αυτής του αγίου Βλασίου και των συν αυτώ, με την θυσία του Χριστου την επαναλαμβανόμενη σε κάθε θεία Λειτουργία».
Επίσης, ο Μητροπολίτης Αδριανουπόλεως ανέφερε την διαδικασία που απαιτείται «προκειμένου να αναγραφή επισήμως κάποιος στις αγιολογικὲς Δέλτους», και τέλος ευχαρίστησε «τον Σεβ. Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμά, τον φιλάγιο και φιλομάρτυρα Επίσκοπο, για την ευγενή πρωτοβουλία του να  προσκληθεί και η Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία στην  σημερινὴ λαμπρὰ Πανήγυριν… Μεταφέρω ως εκ Προσώπου της Α. Θ. Π. του Οικουμενικού Πατριάρχου κου μοι κου ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ την ευαρέσκεια, την τιμὴ και την ανυπόκριτη αγάπη της Μητρὸς Εκκλησίας. Διαβιβάζω δε σε όλους σας την ευλογία και την στοργὴ του Πατριάρχου μας και εύχομαι εκ βαθέων ο Άγιος Μάρτυς Βλάσιος και οι συν Αυτώ τελειωθέντες να μας σκεπάζουν, να μας φωτίζουν και να μας αγιάζουν πάντοτε».
Πριν την ομιλία του εκπροσώπου του Οικουμενικού Πατριάρχου, ο Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Αρχιμ. Επιφάνιος Καραγεώργος, ανέγνωσε την Πράξη της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Οικουμ. Πατριαρχείου, για την Αγιοκατάταξη του Αγίου Βλασίου και των συναθλησάντων του.   
Ο Μητροπολίτης μας κ. Κοσμάς, πριν την απόλυση της Θείας Λειτουργίας, προσφώνησε τους αγίους Αρχιερείς, ευχαρίστησε τους άρχοντες του τόπου και τους πιστούς χριστιανούς δοξολογώντας τον Τριαδικό Θεό και τον Άγιο Βλάσιος για την μοναδική ευλογία της πρώτης αυτής επισήμου πανηγύρεως. Ευχαρίστησε ιδιαιτέρως τον Παναγιώτατο Οικουμενικό Πατριάρχη κ. κ. Βαρθολομαίο και την Πατριαρχική Σύνοδο για την αγιοκατάταξη του Αγίου μας, καθώς και τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών κ. κ. Ιερώνυμο και την Διαρκή Ιερά Σύνοδο για όλες τις απαιτούμενες ενέργειες. Επίσης τους συνεργάτες του και όλους όσους συνετέλεσαν στην ετοιμασία της πανηγύρεως.
Ο Σεβασμιώτατος, τόνισε πως «δεν πρέπει να παραλείψουμε την ευγνωμοσύνη μας προς τον αείμνηστο, πολυσέβαστο ιεροκήρυκα και πνευματικὸ Γέροντα Αρχιμ. Αυγουστίνο Κατσαμπίρη, στον οποίο οφείλουμε την ιδιαιτέρα γνωριμία με τον Άγιο Βλάσιο. Οι κόποι του, οι προσευχές του, οι συγγραφὲς του, ετοίμασαν το έδαφος για να προχωρήσουμε στην πολυπόθητη αγιοκατάταξι».
Τέλος, ευχαριστώντας τους Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες, ζήτησε να προσευχηθούν, ώστε «να μη μείνουμε στην εξωτερικὴ λάμψι της πανηγύρεως. Να μη μείνουμε στις επισημότητες και τις τελετές. Η αγιοκατάταξι του Αγίου Βλασίου και η επίσημη ένταξίς του στους τοπικοὺς μεγάλους Αγίους της Αιτωλίας και της Ακαρνανίας ευχηθείτε νά μας αφυπνίση, να μας οδηγήση στη νήψι και τον συνειδητὸ πνευματικὸ αγώνα για να ασχοληθούμε, στις προδοτικὲς ημέρες μας, σοβαρὰ και υπεύθυνα με την σωτηρία μας.
Εύχεσθε να μιμηθούμε την θερμὴ πίστι του Αγίου Βλασίου και των συμμαρτυρησάντων συνασκητών του, την φλογερὴ αγάπη στον Αναστάντα Κύριο, την αγάπη τους στην λατρευτικὴ και μυστηριακὴ ζωή, να μιμηθούμε την ομολογία τους. Με αυτόν τον τρόπο η αγιοκατάταξι δεν θα είναι μία ανάμνησι εκδηλώσεων αλλὰ πνευματικὸς σταθμὸς άγιος, ο οποίος θα φέρη συνεχώς στην πορεία μας τον Άγιο Βλάσιο, ώστε μαζί του να πορευόμαστε προς την κατὰ χάριν θέωσι. Αμήν».
Με πάνδημη τη συμμετοχή των πιστών, το απόγευμα της Παρασκευῆς,  στην κωμόπολη Πάλαιρος Ακαρνανίας, τελέσθηκε ο μεθέορτος Εσπερινός και στη συνέχεια έγινε η ιερά λειτάνευση της Εικόνος και των Ιερών Λειψάνων του Αγίου Βλασίου και των συμμαρτυρησάντων Αγίων. Να υπογραμμίσουμε ότι τόσο η Εικόνα των τοπικών μας Αγίων, όσο και τα Ιερά Λείψανα αυτών θα φυλάσσονται στον Ιερό Ναό Αγίας Παρασκευής Παλαίρου.

====================
Λίγα λόγια για τον Άγιο Βλάσιο
Ο Άγιος Βλάσιος ήταν Αρχιμανδρίτης και Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Εισοδίων της Θεοτόκου Σκλαβαίνων Αιτωλοακαρνανίας. Την 24η Ιουνίου με το παλαιό ημερολόγιο (7 Ιουλίου με το νέο ημερολόγιο) του έτους 1006 μ.Χ., ο Άγιος Βλάσιος με την συνοδεία του και τους κατοίκους του χωρίου Σκλάβαινα, τελούσαν αγρυπνία στο Καθολικό της Ιεράς Μονής για την εορτή του Γενεθλίου του Τιμίου Προδρόμου. Αγαρηνοί πειρατές εισέβαλλαν στην Μονή, μετέφεραν όλους στην πλατεία του τότε χωρίου, και κατέσφαξαν τον Ηγούμενο, τους εξι πατέρες και τους πιστούς, αφού πρώτα τους βασάνισαν φρικτά. Τον Άγιο Βλάσιο τον αποκεφάλισαν αφού προηγουμένως κάρφωσαν στο σημείο της καρδιάς του πέντε σιδερένια καρφιά. Στη συνέχεια λεηλάτησαν και κατέστρεψαν το Μοναστήρι. Όσοι διασώθηκαν έθαψαν τον Άγιο Βλάσιο με ευλάβεια, καθώς και τους έξι πατέρες και τους υπόλοιπους χριστιανούς.
Το μαρτύριο των Αγίων με την πάροδο των χρόνων και την εγκατάλειψη της περιοχής από τους κατοίκους παραδόθηκε στη λήθη του χρόνου. Το 1923 ο Άγιος Βλάσιος εμφανίστηκε σε μια ευλαβέσταση γερόντισσα, την Ευφροσύνη Κατσαρά, κάτοικο των Σκλαβαίνων, καθώς και σε άλλους ευλαβείς ανθρώπους και αποκάλυψε τα του μαρτυρίου του και τον τόπο όπου ήταν θαμμένα τα άγια λείψανά του. Μέχρι και σήμερα οι εμφανίσεις και τα θαύματα του Αγίου είναι πάμπολλα.
Από την πρώτη στιγμή οι κάτοικοι της περιοχής έκτισαν Ναό στον τόπο που βρέθηκε ο τάφος του και τιμούσαν τον Άγιο Βλάσιο. Ιδιαιτέρως ασχολήθηκε με την προβολή του Αγίου και την καταγραφή του μαρτυρίου και των θαυμάτων του ο μακαριστός ιεροκήρυκας αρχιμανδρίτης Αυγουστίνος Κατσαμπίρης.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμάς συγκέντρωσε τα απαραίτητα στοιχεία και υπέβαλλε τον φάκελο δια της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, ώστε να αποφασίσει για την αγιοκατάταξι των Αγίων. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. κ. Βαρθολομαίος και η περί Αυτόν Αγία και Ιερά Σύνοδος αποφάσισαν τον περασμένο Σεπτέμβριο την αναγραφή των ονομάτων «του Αρχιμανδρίτου Βλασίου, Ηγουμένου της εν Σκλαβαίνοις Ακαρνανίας Ιεράς Μονής Εισοδίων της Θεοτόκου, και των συν αυτώ Αρχιμανδρίτου Θεοκλήτου, Ιερομονάχων Συμεών και Ιγνατίου και Μοναχών Νικηφόρου, Χαρίτωνος και Παντελεήμονος» στις Αγιολογικές Δέλτους της Ορθοδόξου Εκκλησίας και ορίσθηκε να τιμάται η ιερά μνήμη τους την 7η Ιουλίου, ημέρα του μαρτυρίου τους με το νέο ημερολόγιο.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟ



ΟΜΙΛΙΑ ΕΝ Τῼ ΙΕΡῼ ΝΑῼ ΤΟΥ ΑΓ. ΒΛΑΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΚΑΡΝΑΝΟΣ, ΕΝ ΣΚΛΑΒΑΙΝΟΙΣ ΠΑΛΑΙΡΟΥ, ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΤΗΣΙΟΝ ΠΑΝΗΓΥΡΙΝ ΑΥΤΟΥ, τῇ 7ῃ Ἰουλίου 2017.


τοῦ Μητρ. Ἀδριανουπόλεως ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΥ,
           
Πολυσέβαστε Μητροπολῖτα ἅγιε Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας κε Κοσμᾶ,
Θεόλεκτος τῶν Ἀρχιερέων ὁμήγυρις,
Τίμιον Πρεσβυτέριον,
Εὐλογημένοι πανηγυριστὲς καὶ θεράποντες τοῦ ἁγίου Βλασίου τοῦ Ἀκαρνάνος,

«Πᾶσα ἱλαρὰ ἡμέρα, ἐν ᾗ προτέτακται, ὡς ἐν ἁγίᾳ τάδε τινὰ ποιεῖν παρὰ τὰς λοιπὰς ἐξαίρετα, ἑορτὴ καλεῖται. Οὐ πᾶσα δέ ἐστι πανήγυρις· ἀλλὰ κατὰ τοὔνομα, ὅτε ἐπὶ τὸ αὐτὸ συναθροίζονται πανταχόθεν. Ὥστε ἡ μὲν πανήγυρίς ἐστι καὶ ἑορτή· οὐκέτι δὲ ἑορτὴ, καὶ πανήγυρις· οἷον· Σάββατα καὶ Νουμηνίαι, ἑορταί εἰσιν· Ἄζυμα δέ, καὶ ἡμέραι τῶν Ἑβδομάδων, καὶ Σκηνοπηγίαι οὐ μόνον ἑορταί, ἀλλὰ καὶ πανηγύρεις»[1], κατὰ τὸν χαλκέντερο Ὠριγένη∙ τοῦτ’ ἔστιν ἑορτὴ ὀνομάζεται ἡμέρα κλητή, δηλαδὴ ξεχωριστὴ καὶ ἐξαιρετικὴ καὶ ἐπίσημος. Μὲ ἕναν λόγο, καθ’ ὁλοκληρίαν ἀφιερωμένη καὶ ἀνατεθειμένη στὸν Θεὸ καὶ τὴν λατρεία του. Καὶ πλεόν τῆς ἑορτῆς, ἡ πανήγυρις∙ δηλαδὴ ἑορτὴ λαμπρὰ καὶ πάνδημος, ὅπου οἱ πιστοὶ συναθροίζονται ἀπὸ παντοῦ γιὰ νὰ ἑορτάσουν καὶ νὰ τιμήσουν τὴν ἡμέρα τὴν μεγάλη καὶ σπουδαία.
Μιὰ τέτοια σημαίνουσα καὶ περίλαμπρος πανήγυρις εἶναι καὶ ἡ σημερινή, ὄχι μόνο γιὰ τὴν περιοχὴ καὶ τὴν Μητρόπολι ἐτούτη, ἀλλὰ γιὰ ὅλη τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι ἡ ἡμέρα ὅπου γιὰ πρώτη φορὰ τιμᾶται καὶ μεγαλύνεται ὁ ἅγιος Ἱερομάρτυς Βλάσιος ὁ ἐν Σκλαβαίνοις, ἐπισήμως καὶ πανηγυρικῶς, μετὰ τὴν ἀναγραφή του στὶς ἁγιολογικές μας Δέλτους ὑπὸ τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας κατόπιν τῶν ἐνεργειῶν τοῦ σεβασμίου καὶ ταπεινοῦ Ποιμενάρχου τῆς ἁγιοτόκου Μητροπόλεως Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας κου Κοσμᾶ.
Ὅπως ἤδη ἀκούσαμε ὁ Λαὸς Ἰσραὴλ ἑόρταζε «Σάββατα καὶ Νουμηνίας... Ἄζυμα δέ, καὶ ἡμέρας τῶν Ἑβδομάδων, καὶ Σκηνοπηγίας...», ὅμως οἱ ἑορτὲς αὐτὲς ἦταν ὄχι μόνο μάταιες καὶ ἀνωφελεῖς, ἀλλὰ ὁ Θεὸς τὶς ἀπεστρέφετο, ὅπως λέγει ὁ μεγαλοφωνότατος Ἠσαΐας: «τὰς νουμηνίας ὑμῶν καὶ τὰ σάββατα καὶ ἡμέραν μεγάλην οὐκ ἀνέχομαι· νηστείαν καὶ ἀργίαν καὶ τὰς νουμηνίας ὑμῶν καὶ τὰς ἑορτὰς ὑμῶν μισεῖ ἡ ψυχή μου»[2]. Καὶ τοῦτο ὄχι μόνον ἐπειδὴ ὁ λαὸς ἐγκατέλειψε καὶ παρώργισε τὸν Κύριο, ἀλλά, διότι οἱ θυσίες καὶ ἡ λατρεία τοῦ παλαιοῦ Ναοῦ πόρρῳ ἀπεῖχαν ἀπὸ τὴν «ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ»[3] λατρεία καὶ προσκύνηση τῆς τρισοφαοῦς Θεότητος τὴν ὁποία διδάσκει ὁ Κύριος. Ἄλλωστε, θὰ παραγγέλλῃ ἀργότερα ὁ θεῖος Ἀπόστολος νὰ «ἑορτάζωμεν μὴ ἐν ζύμῃ παλαιᾷ, μηδὲ ἐν ζύμῃ κακίας καὶ πονηρίας, ἀλλ’ ἐν ἀζύμοις εἰλικρινείας καὶ ἀληθείας»[4].
Στὴν ἁγία μας Ἐκκλησία μία κυρίως ἑορτὴ καὶ πανήγυρις ὑφίσταται καὶ αὐτὴ δὲν εἶναι ἄλλη ἀπὸ τὴν λαμπροφόρο Ἀνάστασi τοῦ Κυρίου, «αὕτη ἡ κλητὴ καὶ ἁγία ἡμέρα, ἡ μία τῶν Σαββάτων, ἡ βασιλὶς καὶ κυρία, ἑορτῶν ἑορτή, καὶ πανήγυρις ἐστὶ πανηγύρεων»[5], κατὰ τὸν θεῖο Δαμασκηνό. Ἡ ἁγία Ἀνάστασις τοῦ Κυρίου μας βιώνεται «ἐπαναλαμβανομένη καὶ μηδέποτε κενουμένη» σὲ κάθε θεία Λειτουργία κατὰ τὴν ἡμέρα τοῦ Κυρίου ἢ σὲ οἱαδήποτε εὔσημη ἡμέρα, ὅπως ἡ μνήμη τοῦ πολυάθλου Μάρτυρος Βλασίου τοῦ Ἀκαρνάνος καὶ τῶν σὺν Αὐτῷ μαρτυρικῶς τελειωθέντων, ὅπου Χριστὸς ὁ Θεὸς ὁμολογεῖται καὶ ἐπιγνοῦται, καθὼς λέγει ὁ ἁγιος Γρηγόριος Νύσσης: «Ἑορτή ἐστιν ἡ τοῦ ὄντως ὄντος ὁμολογία τε καὶ ἐπίγνωσις»[6].
Θεία Λειτουργία, τέλεση δηλαδὴ τῆς Εὐχαριστίας, καὶ μαρτυρικὴ Μνήμη συνδέθηκαν ἐνωρίτατα στὴν συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἀπετέλεσαν ἑνότητα ἀδιάσπαστη. Ἡ Ἐκκλησία ἐθεώρησε τὸ μαρτύριο τὴν πλέον καταφανῆ καὶ ἄμεση ἀπόδειξι ἁγιότητος καὶ τίμησε ἤδη ἀπὸ τοὺς Ἀποστολικοὺς χρόνους τοὺς μάρτυρες ὡς ἁγίους καὶ μάλιστα διὰ τῆς τελέσεως τῆς Εὐχαριστίας ἐπάνω εἰς τοὺς τάφους τους. Εἶναι στενοτάτη ἡ συνάφεια καὶ ἡ σχέση τῆς μαρτυρικῆς θυσίας, ὅπως αὐτῆς τοῦ ἁγίου Βλασίου καὶ τῶν σὺν αὐτῷ, μὲ τὴν θυσία τοῦ Χριστοῦ τὴν ἐπαναλαμβανόμενη σὲ κάθε θεία Λειτουργία. Ὁ μάρτυς προσφέρει τὸ αἷμα του -ὄχι ἀσφαλῶς ὡς ἐξιλασμὸ γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας, αὐτὸ τὸ ἔκανε ἅπαξ διὰ παντὸς ὁ Ἰησοῦς ἐπάνω στὸν Σταυρό- ἀλλὰ ὡς ἐλάχιστο ἀντίδωρο καὶ ἀσήμαντη εὐχαριστία στὸν Κύριο γιὰ ὅσα Ἐκεῖνος ἔκανε γιὰ τὸν ἄνθρωπο. Ὁ μάρτυρας σὲ μιὰ κίνηση παράφορης καὶ ἐκστατικῆς ἀγάπης ἀντιπροσφέρει τὴ ζωή του καὶ τὸ σῶμα του καὶ τὸ αἷμα του σ’ Αὐτὸν ποὺ χαρίζει τὴν ζωή, τὴν ὄντως ζωή, σ’ Αὐτὸν ποὺ ε ἶ ν α ι ἡ ὄντως ζωή.
Ὁ μάρτυρας ἀγαπᾶ τὸν Χριστὸ καὶ διὰ τοῦ μαρτυρίου ποθεῖ νὰ συναντηθῇ μαζί Του καὶ αὐτὸ δὲν ἀποτελεῖ μιὰ πράξη φυγῆς καὶ ἐγκαταλείψεως τοῦ κόσμου, ἀλλὰ πράξι μεγίστης ἀγάπης πρὸς τοὺς ἀδελφοὺς καθ’ ὅσον δίδει παράδειγμα καὶ ὑποτύπωσι καὶ φανερώνει μὲ τὸν πλέον εὔγλωττο καὶ ἐναργῆ τρόπο τὴν δυνατότητα ὁμοιώσεως καὶ ἑνώσεως μὲ τὸν Χριστό. Ὁ μάρτυρας ὁμοιώνεται κατὰ πάντα πρὸς τὸν Χριστό, γίνεται ἐγγύτερος καὶ συγγενέστερος τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ κάθε ἄλλον. «Μαρτύρων γὰρ τοῖς τοῦ Χριστοῦ μυστηρίοις οὐδὲν συγγενέστερον, οἷς πρὸς αὐτὸν τὸν Χριστὸν καὶ σῶμα καὶ πνεῦμα καὶ θανάτου σχῆμα καὶ πάντα κοινά»[7], κατὰ τὸν ἅγ. Νικόλαο Καβάσιλα. Ὁ μάρτυρας γίνεται ὁμότροπος τοῦ Χριστοῦ, μετέχει τοῦ πάθους Του καὶ εἶναι ἀπόλυτα βέβαιος ὅτι θὰ λάβῃ μέρος στὴν Ἀνάστασι γι’ αὐτὸ καὶ τίποτα δὲν τὸν  πτοεῖ. Θὰ μποροῦσε κανείς, μὲ ἕναν λόγο νὰ πῇ πὼς οἱ Μάρτυρες -ἄνδρες καὶ γυναῖκες- εἶναι οἱ πρῶτοι καὶ οἱ αὐθεντικότεροι μιμητὲς τοῦ Κυρίου, εἶναι οἱ πρῶτοι ἐκεῖνοι Χριστιανοί, οἱ ὁποῖοι πραγματώνουν καὶ ὑποστασιάζουν τὴν εὐαγγελικὴ ζωὴ στὴν πληρότητά της καὶ στὴν πλέον ἀληθῆ της ἔκφρασι καὶ ἔκφανσι.
Ἕνας τέτοιος μιμητὴς τοῦ Κυρίου μας εἶναι ὁ ὁσιομάρτυς πατὴρ ἡμῶν Βλάσιος καὶ ἡ ἁγιόλεκτος χορεία τῶν σὺν αὐτῷ τελειωθέντων. Παρέλκει κανεὶς νὰ ἀναφερθῇ στὸν βίο καὶ τὴν πολιτεία τοῦ ἁγίου Μάρτυρος Βλασίου, ὄχι μόνον ἐπειδὴ ἐλάχιστα γνωρίζουμε, ἀλλὰ κυρίως διότι ἡ παρουσία του ἐδῶ σὲ τοῦτο τὸν ὄμορφο καὶ εὐλογημένο τόπο εἶναι ζῶσα καὶ ἐναργὴς καὶ ψηλαφητή. Ὅλοι τὸν γνωρίζουν, ὅλοι τὸν ἐπικαλοῦνται, γιὰ ὅλους στέκεται φίλος καὶ συμπαραστάτης ὀτρηρός. Καὶ ὅμως γιὰ περισσότερα ἀπὸ χίλια ἔτη οἱ πολύαθλοι αὐτοὶ στρατιῶτες τοῦ Κυρίου ἦταν ἄγνωστοι στοὺς ἀνθρώπους, ἦταν ὅμως γνωστοὶ στὸν Θεό, ὁ Ὁποῖος διὰ πολλῶν καὶ θαυμαστῶν σημείων στὶς ἀρχὲς τοῦ 20ου αἰῶνος ἀποκαλύπτει τὴν ὕπαρξί τους καὶ τὸν τόπο τοῦ μαρτυρίου καὶ τὰ χαρυτόβρυτα λείψανά τους. Τὰ λείψανα καὶ τὰ σκηνώματα τῶν ἁγίων μας δὲν ἀποτελοῦν, ἐπιτρέψατέ μου νὰ πῶ, ἁπλῶς «ἱερὰ ἀντικείμενα»· εἶναι σημεῖα καὶ ἀποδείξεις τῆς παρουσίας τοῦ ἁγίου Πνεύματος καὶ «τὸ πνεῦμα ὅπου θέλει πνεῖ»[8], κατὰ τὸν λόγο τοῦ Κυρίου.
Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ ἁγιότης δὲν μπορεῖ νὰ μείνῃ κρυφή· φανερώνεται μέσα στὸν κόσμο καὶ καταυγάζει τὴν σύμπασα ὄχι μὲ ἰαχὲς καὶ θορύβους, ἀλλὰ μυστικὰ καὶ ὑπόρρητα ὡς «φωνὴ αὔρας λεπτῆς»[9]. Ἡ παρουσία ἑνὸς ἁγίου εἶναι μιὰ θεοφάνεια μέσα στὴ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι ἡ φανέρωσι τῆς Ἐρχομένης Βασιλείας στὸ ἐδῶ καὶ στὸ τῶρα. Ὁ ἅγιος εἶναι ὁ τόπος ποὺ ἀναπαύεται τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, εἶναι μιὰ εἰκόνα τῶν Ἐσχάτων, μιὰ μαρμαρυγὴ τῆς θείας ὡραιότητος. Ὁ ἅγιος εἶναι Χριστὸς ἐπαναλαμβανόμενος καὶ ἐρχόμενος καὶ σαρκούμενος· ὁ ἅγιος εἶναι –τηρουμένων τῶν ἀναλογιῶν καὶ τῶν ἀποστάσεων- ἕνας Χριστὸς τῆς ἐποχῆς του καὶ τοῦ τόπου του.
Τὸ μαρτύριο τοῦ ἀρχιδιακόνου Στεφάνου, ὅπως περιγράφεται στὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων φανερώνει τὸν κατ’ ἐξοχὴν δοξολογικὸ καὶ ἐσχατολογικὸ χαρακτῆρα τῆς θυσίας τοῦ Πρωτομάρτυρα καὶ συνεπῶς κάθε μάρτυρα, «ἀτενίσας εἰς τὸν οὐρανὸν εἶδε δόξαν Θεοῦ καὶ Ἰησοῦν ἑστῶτα ἐκ δεξιῶν τοῦ Θεοῦ, καὶ εἶπεν· Ἰδοὺ θεωρῶ τοὺς οὐρανοὺς ἀνεῳγμένους καὶ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐκ δεξιῶν τοῦ Θεοῦ ἑστῶτα»[10]. Ἡ ἔκφραση «υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου» ἀναφέρεται χαρακτηριστικὰ στὸν ἐσχατολογικὸ Χριστὸ τῆς Βασιλείας. Ἐξ ἄλλου οἱ ἁγιοι Μάρτυρες, ὅπως ὁ σήμερον ἑορταζόμενος ἅγιος Βλάσιος, δὲν εἶναι παρὰ παραδείγματα, σκιὲς καὶ ἀντικατοπτρισμοὶ τῶν Ἐσχάτων μέσα στὸν κόσμο καὶ τὸ ἱστορικὸ «γίγνεσθαι». Εἶναι οἱ πολῖτες τῆς Βασιλείας ποὺ μὲ τὴν ἑκούσια θυσία τους πραγματώνουν τὸν εὐαγγελικὸ τρόπο τῆς ὑπάρξεως, γίνονται συμμέτοχοι τῆς Δόξης τοῦ Ἐρχομένου Χριστοῦ καὶ φέρνουν στὸ ἐδῶ καὶ στὸ τώρα τὴν Ὀγδόη Ἡμέρα.
Ὅπως ἤδη ἐλέχθη, ἀποτελεῖ ἀρχαιότατο ἔθος τῆς Ἐκκλησίας ἡ τέλεσι τῆς θ. Εὐχαριστίας ἐπὶ τῶν τάφων τῶν Μαρτύρων ὄχι μόνο γιὰ νὰ ὑπομνήσῃ ὅτι τὸ Μαρτύριο εἶναι μιὰ ἐπανάληψι τῆς σταυρικῆς θυσίας τοῦ Κυρίου, ἀλλὰ κυρίως ὡς ἕνα ἄνοιγμα καὶ μιὰ ἀποκάλυψι τῆς Ἐσχατολογικῆς Του Δόξας. Ἄνευ οἱασδήτινος διαπιστωτικῆς ἢ ἄλλης διαδικασίας καὶ ἐξετάσεως οἱ μάρτυρες τιμήθηκαν ἀπὸ τὴν πρώτη Ἐκκλησία καὶ σὲ ὅλη τὴν διαχρονία τῶν αἰώνων ὡς ἅγιοι ἀπὸ τὴν συνείδησι τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ αὐθόρμητη καὶ καθόλικη τιμὴ ποὺ ἀπεδίδετο ἀπὸ μέρους τῶν πιστῶν ἦταν ἱκανὴ καὶ ἀναγκαία προϋπόθεσι γιὰ νὰ καταξιώσῃ ἕνα πρόσωπο ὡς ἅγιο. Στὴν περίπτωσι δὲ τοῦ μαρτυρίου αὐτὴ ἡ καταξίωσι ἦταν πλέον ἀπὸ προφανὴς καὶ ἀμέσως μετὰ τὸν μαρτυρικό τους θάνατο ἀπολάμβαναν ἰδιαίτερης τιμῆς καὶ σεβασμοῦ.
Σποραδικῶς καὶ μόνον ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς δεύτερης χιλιετίας καὶ ἐντεῦθεν παρατηρεῖται τὸ φαινόμενο τῆς θεσμικῆς πρωτοβουλίας γιὰ τὴν διακύρυξι τῆς ἁγιότητος ἑνὸς προσώπου χωρὶς ἐκ παραλλήλου νὰ ἀτονίσῃ ἡ ἀπὸ αἰώνων καθιερωμένη πράξι τῆς αὐθόρμητης ἐτυμηγορίας τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας. Μακρὰν εὑρισκομένη ἡ ἁγία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἀπὸ σχολαστικισμοὺς καὶ νομικιστικὲς θεωρήσεις ἀπέφυγε συστηματικῶς νὰ περιγράψῃ μὲ ἐξαντλητικὸ τρόπο τοὺς ὅρους καὶ τὶς προϋποθέσεις γιὰ νὰ καταγνωστῇ ἡ ἁγιότης ἑνὸς προσώπου.
Ἡ Μεγάλη Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως μέσα στὴν προνοητική Της μέριμνα στὶς ἀρχὲς τοῦ 20ου αἰ. ἀποκρυσταλλώνει τὴν διαδικασία ποὺ πρέπει νὰ ἀκολουθῆται δίδοντας τὸ γενικὸ περίγραμμα ποὺ ἀναφέρεται κυρίως εἰς τὸ διαδικαστικὸ μέρος, καταγράφοντας ἐκ παραλλήλου καὶ ἐξαίροντας τὸν ρόλο τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὴν καταλυτικὴ σημασία τῆς ἐκ μέρους του ἀπονεμομένης τιμῆς καὶ ἀναγνωρίσεως.
Προκειμένου, λοιπόν, νὰ ἀναγραφῇ ἐπισήμως κάποιος στὶς ἁγιολογικὲς Δέλτους ἡ Ἐκκλησία Κωνσταντινουπόλεως ἀκολουθοῦσε τὴν παρακάτω διαδικασία ποὺ συνίσταται στὰ ἑξής:
«α) Ἡ ἐξέλεγξις τῶν στοιχείων τῆς ἁγιότητος ὀφείλει γίγνεσθαι διὰ Συνόδου, συγκροτουμένης ἐξ ἁπάντων τῶν Μητροπολιτῶν, Ἀρχιεπισκόπων, Ἐπισκόπων καί ὀφφικιάλων κληρικῶν τῆς οἰκείας Ἐκκλησίας.
β) Ἡ ἐξέλεγξις περιττεύει περὶ τῶν ἱερῶν ἐκείνων προσώπων ἅπερ ἡ γενική ἐκκλησιαστική συνείδησις ποιμένων καὶ ποιμαινομένων ἀνεγνώρισεν ὡς ἁγίους καί ὡς τοιούτους ἐπὶ μακρόν ἤδη χρόνον τιμᾷ καὶ γεραίρει.
γ) Κατά τὴν ἀνακήρυξιν γίνεται σχετική ἐκκλησιαστικὴ πρᾶξις.
δ) Ἡ πρᾶξις τῆς ἀνακηρύξεως ὑπογράφεται πανηγυρικῶς ἐν τῷ ναῷ, γινομένης τῆς προσηκούσης ἐκκλησιαστικῆς τελετῆς.
ε) Εὐκαίρως, περί τῶν ἀξιολογωτέρων ἐκ τῶν ἀνακηρυχθησομένων ἁγίων συντάσσεται ἰδιαιτέρα ἀκολουθία πρὸς χρῆσιν ἐν ταῖς ἐκκλησίαις ἐντὸς τοῦ πλαισίου τῆς ὑμνολογίας καὶ τελετουργίας τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν.
ς) Ἐπίσης ἀναγκαία ἐστὶν ἡ ἀνακομιδή τῶν λειψάνων, ἄν ταῦτα σώζωνται, καί τό χρῖσμα αὐτῶν δι' Ἁγίου Μύρου, κατὰ τὴν ἀνακομιδὴν δέ τῶν λειψάνων συνήθεις εἰσὶ παννυχίδες καὶ λειτουργίαι πανηγυρικαί»[11].
Τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο θεματοφύλακας ἀνύστακτος καὶ φρουρὸς ἀκοίμητος τῆς Κανονικῆς εὐταξίας καὶ εὐθυδρομίας τῶν κατὰ τόπους Ἐκκλησιῶν δὲν καινοτομεῖ παρεισάγοντας καινοφανεῖς πρακτικὲς καὶ ὀθνεῖες ἀντιλήψεις. Ἡ πρωτοβουλία καὶ ἡ ἀποφασισικὴ κρίσι ἐπαφίεται στὸ αἰσθητήριο καὶ κριτήριο τοῦ πληρώματος τῆς ἑκάστοτε τοπικῆς Ἐκκλησίας ἡ Ὁποία διὰ τῶν κανονικῶν Ποιμένων Της κινεῖ τὴν σχετικὴ διαδικασία καὶ πληροφορεῖ τὸ Ἱερὸ Κέντρο τοῦ Φαναρίου περὶ τοῦ προκειμένου. Ἡ Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ἱεροκανονικῶς τετιμημένη μὲ τὸ χάρισμα τῆς πρωτευθύνου διακονίας μέσα στὸ Ἐκκλησιαστικὸ Σῶμα, ἀποφαίνεται συνοδικῶς καὶ ἀναγγέλει “urbi et orbi” τὴν ἀναγραφὴ ἑνὸς προσώπου στὸ ἁγιολόγιο. Τὸ γενονὸς τοῦτο ἀποβαίνει μείζονος σημασίας καθὼς ἡ ἁγιότης καὶ οἱ ἅγιοι εἶναι μεγέθη ποὺ ἀφοροῦν σὲ ὅλη τὴν Ἐκκλησία ὑπερβαίνοντας τὰ στενὰ ὅρια μιᾶς τοπικῆς Ἐκκλησίας.
Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο καὶ ἁγιότης -ἰδίως δὲ μαρτυρικὴ ἁγιότης- εἶναι βίοι καὶ ὅροι παράλληλοι. Ἡ Μεγάλη Ἐκκλησία πορεύεται ἀπὸ αἰώνων τὴν αἱματόβαπτη καὶ ἔμπονο ὁδὸ τοῦ Μαρτυρίου καὶ τῆς Μαρτυρίας ἐντὸς τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Σώματος ἀνακαινιζομένη καὶ ἀνακαινίζουσα τὴν περίγειο διὰ τῶν αἱματίνων ποταμῶν καὶ τῶν ἀλαλήτων στεναγμῶν. Οἱ σφαγιασθέντες καὶ ἀπαγχονισθέντες μάρτυρες Πατριάρχες, Ἀρχιερεῖς καὶ Ἱερεῖς τοῦ Θρόνου, ἀλλὰ καὶ τὸ ἀναρίθμητο πλῆθος τῶν νεομαρτύρων ποὺ ὡς «νεόφυτα ἐλαιῶν»[12] ἐβλάστησαν στὸ γεώργιο τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας ἀποτελοῦν τοὺς λίθους τοὺς τιμίους στὸ «διάδημα τοῦ κάλλους»[13] τῆς «γυναικὸς τῆς περιβεβλημένης τὸν ἥλιον»[14].
Συνελόντ’ εἰπεῖν, ἡ ἀπὸ τῆς Μεγάλης καὶ Οἰκουμενικῆς Καθέδρας τῆς Ὀρθοδοξίας διακήρυξις τῆς ἐγνωσμένης ἁγιότητος προσώπού τινος δίδει οἰκουμενική, Καθολικὴ διάστασι στὸ γεγονὸς καὶ καθιστᾶ διὰ τοῦ τρόπου αὐτοῦ μετόχους τῆς χαρᾶς καὶ τῆς χάριτος ὅλες τὶς ἀνὰ τὸν κόσμο τοπικὲς Ἐκκλησίες. Ὅπως καὶ διὰ πολλῶν ἔτσι καὶ μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ ἡ Μεγάλη Ἐκκλησία γίνεται σημεῖον ζωῆς, ἀληθείας, ἑνότητος, εὐθύνης, διακονίας καὶ ἀγάπης, διότι ἡ ἁγιότης εἶναι καρπὸς τοῦ Πνεύματος καὶ οἱ καρποὶ τοῦ Πνεύματος ποὺ εἶναι «ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις, πρᾳότης, ἐγκράτεια»[15]ἀφοροῦν εἰς τὸ ὅλον τῆς Ἐκκλησίας.
 Δὲν ἐπιθυμῶ νὰ σᾶς κουράσω ἄλλο, Πατέρες καὶ ἀδελφοί, θέλω μόνο ἐκ μέσης καρδίας νὰ εὐχαριστήσω τὸν Σεβ. Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας κο Κοσμᾶ, τὸν φιλάγιο καὶ φιλομάρτυρα Ἐπίσκοπο, γιὰ τὴν εὐγενῆ πρωτοβουλία του νὰ  προσκληθεῖ καὶ ἡ Μεγάλη τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία στὴν  σημερινὴ λαμπρὰ Πανήγυριν καὶ νὰ τοῦ μεταφέρω ὡς ἐκ Προσώπου τῆς Α. Θ. Π. τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κου μοι κου ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ τὴν εὐαρέσκεια, τὴν τιμὴ καὶ τὴν ἀνυπόκριτη ἀγάπη τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας. Διαβιβάζω δὲ σὲ ὅλους σας τὴν εὐλογία καὶ τὴν στοργὴ τοῦ Πατριάρχου μας καὶ εὔχομαι ἐκ βαθέων ὁ ἅγιος Μάρτυς Βλάσιος καὶ οἱ σὺν Αὐτῷ τελειωθέντες νὰ μᾶς σκεπάζουν, νὰ μᾶς φωτίζουν καὶ νὰ μᾶς ἁγιάζουν πάντοτε. Ἀμήν!




[1] Ὠριγένους, ΕΚΛΟΓΑΙ ΕΙΣ ΤΟ ΛΕΥΙΤΙΚΟΝ, PG 20, 17 C.
[2] Ἠσ., 1, 13-14.
[3] Ἰω., 4, 24.
[4] Α’ Κορ., 5, 8.
[5] Εἱρμὸς τῆς 8ης δῆς τοῦ Κανόνα τῆς Ἀναστάσεως.
[6] Γρηγόριου Νύσσης, ΠΕΡΙ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ Ο ΛΟΓΟΣ, Ο ΛΕΓΟΜΕΝΟΣ «ΤΑ ΜΑΚΡΙΝΙΑ», PG 46, 136 Α.
[7] Νικολάου Καβάσιλα, ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΝ ΧΡΙΣΤῼ ΖΩΗΣ, ΛΟΓΟΣ Ε’, PG, 150, 636 Β.
[8] Ἰω., 3, 8.
[9] Γ’ Βασ. 19, 12.
[10] Πρξ., 7, 55-56
[11] Ἡ Ἀνάδειξις Ἁγίων ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ", «Ὀρθοδοξία», 6, (1931), σελ.284.
[12] Ψλμ. 127, 3
[13] Σοφ. Σολ., 5, 16.
[14] Ἀποκ. 15, 1.
[15] Γαλ. 5, 22.

Προσφώνηση τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αἰτωλίας καί Ακαρνανίας κ. Κοσμᾶ, κατά τήν Πολυαρχιερατική Θεία Λειτουργία τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Βλασίου τοῦ Ἀκαρνάνος.

Σεβασμιώτατε ἐκπρόσωπε τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ, Μητροπολίτα Ἀδριανουπόλεως κ. Ἀμφιλόχιε,
Σεβασμιώτατοι ἅγιοι ἀδελφοί,
Ἀγαπητοί πατέρες,
Ἐντιμώτατοι ἐκπρόσωποι των πολιτικῶν καί στρατιωτικῶν ἀρχῶν της περιοχῆς,
Ἀγαπητοί ἀδελφοί,
Ἡ Ἁγιοτόκος καὶ Ἁγιοτρόφος Ἱερὰ Μητρόπολίς μας χαίρει καὶ πανηγυρίζει σήμερα. Ἀπολαμβάνει καὶ ζεῖ τὴν μεγάλη εὐλογία τοῦ Τριαδικοῦ μας Θεοῦ, τὴν ἁγιοκατάταξι τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Βλασίου τοῦ Ἀκαρνᾶνος καὶ τῶν συμμαρτυρησάντων συμμοναστῶν του.
Ὅλοι μας γνωρίζουμε ὅτι οἱ μάρτυρες, οἱ ἱερομάρτυρες ποτὲ δὲν λείπουν ἀπὸ τὴν ζωὴ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας γιατί πάντοτε ἡ χριστιανικὴ μαρτυρία εἶναι ἀνάγκη νὰ δίνεται ἐνώπιον τῶν κυριαρχικῶν ἀντιθέων δυνάμεων τοῦ κόσμου, γιὰ νὰ ζεῖ ἡ πίστις ἀλλὰ καὶ νὰ διδάσκονται οἱ πιστοί.
Αὐτὴ τὴν ἐποχὴ μέσα στὴν πνευματικὴ ἀναιμία ποὺ ζοῦμε, τώρα ποὺ ἡ ἀποστασία, ἡ περιφρόνησις τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου καὶ τῆς φωνῆς τοῦ Χριστοῦ, ἡ ἐκκοσμίκευσις τῶν Χριστιανῶν, ἡ ἀπροκάλυπτη ἁμαρτία, ἀλλὰ καὶ ὁ πόλεμος κατὰ τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, περισφίγγουν ὅλους μας καί μᾶς ἀναγκάζουν νά νοθεύσουμε τὸν πνευματικό μας ἀγώνα καί να ἀρνηθοῦμε τόν Χριστό φανέρωσε ὁ Κύριος τὸν ἅγιο Βλάσιο.
Μᾶς χάρισε καὶ τὴν ἁγιοκατάταξι γιὰ νὰ ἀφυπνισθοῦμε, νὰ ἐλεγχθοῦμε ἀπό τό μαρτύριο τοῦ Ἁγίου μας, νὰ ἀνανήψουμε, νὰ μετανοήσουμε ὅλοι μας, νὰ ἀναζωπυρώσουμε τὸν ἀγώνα μας, νὰ ὁμολογήσουμε κι ἐμεῖς ὅπως οἱ ἅγιοί μας «λόγοις καὶ ἔργοις» Χριστὸν ἐσταυρωμένο καὶ Ἀναστάντα.
Ἐδῶ σ’ αὐτὸν τὸν μαρτυρικὸ καὶ αἱματοβαμμένο τόπο τὸ ἔτος 1006 μ.Χ. βέβαια, στὶς 7 Ἰουλίου ὅπως ὁ ἴδιος ὁ ἅγιος Βλάσιος ἀπεκάλυψε, ἐνῶ ὁ ἅγιος μας ὡς ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου Σκλαβαίνων μέ τούς συμμοναστές του καί πλῆθος ἀνδρῶν, γυναικῶν καί παιδιῶν τελοῦσαν ἀγρυπνία, γιὰ τὴν ἑορτὴ τοῦ Γενεσίου τοῦ Τιμίου Προδρόμου, εἰσῆλθαν Ἀγαρηνοὶ πειρατὲς, κατακρεούργησαν καὶ κατέσφαξαν τὸν ἅγιο Βλάσιο, τοὺς συμμοναστὲς τοῦ, ἱερομονάχους καὶ μοναχούς, ἀλλὰ καὶ πλῆθος ἀνδρῶν, γυναικὼν καὶ παιδιῶν ποὺ ζοῦσαν τὴν ἀγρυπνία.
Ὅλοι τους ὅμως «ἐνίκησαν τὸν ἀρχέκακο δράκοντα διὰ τὸ αἷμα τοῦ ἀρνίου καὶ διὰ τὸν λόγον τῆς μαρτυρίας αὐτῶν καὶ οὐκ ἠγάπησαν τὴν ψυχὴν αὐτῶν ἄχρι θανάτου». (Ἀποκ. Ἰβ’, 11)
Πῶς λοιπὸν νὰ μὴν εὐχαριστήσουμε τὸν Κύριό μας γιὰ αὐτὴ τὴ μεγάλη δωρεά, ἰδιαιτέρως στὴν ἐποχὴ ποῦ ζοῦμε;
Οἱ ὀφθαλμοφανεῖς ἐμφανίσεις του, τὸ ἔτος 1923 ἀλλὰ καὶ τὸ 2005, μᾶς ἐγνώρισαν λεπτομερῆ καὶ συγκεκριμένα γεγονότα ἀπὸ τὴν ζωή, τὴν ἄσκησι καὶ τὸ μαρτύριο τοῦ ἁγίου Βλασίου.
Οἱ ἐμφανίσεις συνεχίζονται καί στίς ἡμέρες μας σέ ἁγιασμένα πρόσωπα, ἀλλά καί ἐδῶ στόν Ἱερό Ναό του.
Τό ἀποκορύφωμα καί ἡ ἐπιβεβαίωσι τῶν ἐμφανίσεων καί τῆς παρουσίας τοῦ Ἁγίου μας ἦταν ἡ ἀποκάλυψι τῆς ὑπάρξεώς του καί τοῦ μαρτυρίου του στόν σύγχρονο μεγάλο ὅσιο, τόν Ἅγιο Παΐσιο τόν Ἁγιορείτη, μέ προσωπική ἐμφάνισι τοῦ Ἁγίου Βλασίου στό κελί τοῦ ἁγίου στήν Παναγούδα Ἁγίου Ὄρους.
Ἀπό μεγάλη εὐλάβεια προς τόν Ἅγιο Βλάσιο, ὁ ἅγιος Παΐσιος, ἦλθε ἐδῶ στά Σκλάβαινα τήν 8η Μαΐου τοῦ ἔτους 1980 καί προσκύνησε τά ἱερά λείψανα τοῦ ὁσίου καί τήν ἱερά εἰκόνα του.
Ὅλοι μας σήμερα εὐχαριστοῦμε τόν ἀρχηγό τῶν μαρτύρων,  τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό για τήν μοναδική αὐτή εὐλογία.
Μέ υἱικό σεβασμό, εὐχαριστοῦμε τόν Παναγιώτατο Οἰκουμενικό μας Πατριάρχη κ. κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟ, ὁ ὁποῖος μέ τούς ἁγίους Ἱεράρχας, τῆς περί Αὐτόν, Πατριαρχικῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, ἀποδέχθηκαν μέ πατρική ἀγάπη τήν ταπεινή αἴτησί μας καί ἁγιοκατέταξαν τόν Ἁγιο Βλάσιο καί τούς συμμαρτυρήσαντες πατέρες στό ἁγιολόγιο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας. Ἡ εὐγνωμοσύνη μας προς τό σεπτό πρόσωπο τοῦ Οἰκουμενικού μας Πατριάρχου καί πρός τούς ἁγίους Συνοδικούς Ἀρχιερεῖς τοῦ Πατριαρχείου θά εἶναι πάντοτε ἀμείωτη.
Εὐχαριστοῦμε τόν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ. κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΝ καί τούς ἁγίους Ἱεράρχας τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος γιά τό ὅτι διεβίβασαν τά σχετικά μας ἔγγραφα στό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο.
Μέ πολλή εὐγνωμοσύνη εὐχαριστοῦμε ὅλους τούς ἀρχιερεῖς, οἱ ὁποῖοι ἐβοήθησαν μέ κάθε τρόπο τήν ἁγιοκατάταξι. Ἰδιαιτέρως εὐχαριστοῦμε Ἐσᾶς, Σεβασμιώτατε Μητροπολῖτα Ἀδριανουπόλεως κ. Ἀμφιλόχιε, διότι ὡς μέλος τῆς Πατριαρχικῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου ἐβοηθήσατε τά μέγιστα διά τήν ἁγιοκατάταξι, ἀλλά καί μέ ἀγάπη πολλή καί χαρά ἤλθατε ἐδῶ, στά Σκλάβαινα, γιά νά προστῆτε τῶν Ἱερῶν ἐκδηλώσεων, ὡς πατριαρχικός ἐκπρόσωπος, ἀλλά καί νά μᾶς διδάξετε μέ τήν φωτισμένη παρουσία σας, τόν λόγο σας καί τήν εὐλαβική λατρεία σας.   
Μὲ ὅλη μου τὴν εἰλικρίνεια, τὸν σεβασμὸ καὶ τὴν ἀγάπη εὐχαριστῶ τοὺς Σεβασμιωτάτους Ἀρχιερεῖς, Πατρὼν κ. Χρυσόστομο, Λευκάδος καὶ Ἰθάκης κ. Θεόφιλο, Ἄρτης κ. Καλλίνικο καὶ Νικοπόλεως καὶ Πρεβέζης κ. Χρυσόστομο. Ἡ παρουσία τους καὶ ἡ συμμετοχή τους στὴν πρώτη πανήγυρι τοῦ Ἁγίου Βλασίου καὶ ἡ ἀγάπη τους, τὰ χριστοκεντρικὰ καὶ φιλάγια, μεστὰ λόγια τους μᾶς δίδαξαν καὶ μᾶς ὠφέλησαν.
Εὐχαριστῶ τὴν κυρία Ἀντιπεριφερειάρχη καί τόν κύριο Ἀντιπεριφερειάρχη, τὸν κύριο Δήμαρχο Ἀκτίου – Βονίτσης, τους κυρίους Αντιδημάρχους, τὸν κ. Πρόεδρο τοῦ τοπικοῦ Συμβουλίου τῆς Παλαίρου, ἀλλά καὶ τοὺς συνεργάτες τους γιὰ τὴν μεγάλη βοήθεια ὅσον ἀφορᾶ εἰς τὴν ἐπιδιόρθωσι τοῦ δρόμου καὶ τοῦ περιβάλλοντος χώρου τοῦ Ἱ. Ναοῦ.
Ἐπιτρέψατέ μου νὰ εὐχαριστήσω καὶ τοὺς στενοὺς συνεργάτες μου, κληρικοὺς καὶ λαϊκούς, οἱ ὁποῖοι ἔδωσαν τὸν ἑαυτό τους γιὰ νὰ ἑτοιμασθῆ ἡ πανήγυρις.
Εὐχαριστῶ καὶ τοὺς ἁγίους ἱεροψάλτας, τοὺς καθηγητάς τῶν δύο Σχολῶν Βυζαντινῆς Μουσικῆς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας, Μεσολογγίου καὶ Ἀγρινίου.
Εὐχαριστίες πολλὲς ὀφείλουμε στὸν Ραδιοφωνικὸ Σταθμὸ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, στὸν Τηλεοπτικὸ Σταθμὸ «Ἀχελῶος» καὶ στὸν Ραδιοφωνικὸ Σταθμὸ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας οἱ ὁποῖοι μεταδίδουν τὶς ἱερὲς ἀκολουθίες καὶ τὴν Θεία Λειτουργία τῆς πανηγύρεως.
Ὁλόψυχα εὐχαριστῶ ὅλους σας, φιλάγιοι ἀδελφοὶ, γιατί κατακλύσατε ὅλους τους χώρους, μέσα καὶ ἔξω ἀπὸ τὸν Ἱερὸ Ναὸ τοῦ ἁγίου Βλασίου καὶ μὲ ὑπομονή, χωρὶς προϋποθέσεις ἀνέσεως, ζήσατε μὲ εὐλάβεια τὶς ἱερὲς ἀκολουθίες καὶ τὴν Θεία Λειτουργία.
Τελειώνοντας δὲν πρέπει νὰ παραλείψουμε τὴν εὐγνωμοσύνη μας πρὸς τὸν ἀείμνηστο, πολυσέβαστο ἱεροκήρυκα καὶ πνευματικὸ γέροντα π. Αὐγουστῖνο Κατσαμπίρη, ὁ ὁποῖος ἀναπαύεται ἀκριβῶς ἀπέναντι, στὸ Ἡσυχαστήριο ποὺ ὁ ἴδιος ἔκτισε. Στὸν π. Αὐγουστῖνο κυρίως ὀφείλουμε τὴν ἰδιαιτέρα γνωριμία μὲ τὸν Ἅγιο Βλάσιο. Οἱ κόποι του, οἱ προσευχές του, οἱ συγγραφὲς του, ἑτοίμασαν τὸ ἔδαφος γιὰ νὰ προχωρήσουμε στὴν πολυπόθητη ἁγιοκατάταξι.
Τὴν ποθοῦσε, τὴν ζητοῦσε καὶ προσευχόταν πολύ. Πρόλαβε νὰ ζήσει τὴν χαρὰ τῆς ἁγιοκατατάξεως, δὲν πρόλαβε ὅμως νὰ ζήση τὴν σημερινὴ πρώτη ἐπίσημη πανήγυρι.
Ἀπὸ τὸν οὐρανὸ προσεύχεται σήμερα καὶ δοξάζει τὸν Κύριο ποὺ ἀγάπησε πολὺ γιὰ τὴν σημερινὴ εὐλογία.
Σεβασμιώτατοι, θερμά σᾶς παρακαλοῦμε νὰ προσευχηθεῖτε γιὰ μᾶς τοὺς Αἰτωλοακαρνάνες. Νὰ μὴ μείνουμε στὴν ἐξωτερικὴ λάμψι τῆς πανηγύρεως. Νὰ μὴ μείνουμε στὶς ἐπισημότητες καὶ τὶς τελετές.
Ἡ ἁγιοκατάταξι τοῦ Ἁγίου Βλασίου καὶ ἡ ἐπίσημη ἔνταξίς του στοὺς τοπικοὺς μεγάλους Ἁγίους της Αἰτωλίας καὶ τῆς Ἀκαρνανίας εὐχηθεῖτε νὰ μᾶς ἀφυπνίση, νὰ μᾶς ὁδηγήση στὴ νῆψι καὶ τὸν συνειδητὸ πνευματικὸ ἀγώνα γιὰ νὰ ἀσχοληθοῦμε, στὶς προδοτικὲς ἡμέρες μας, σοβαρὰ καὶ ὑπεύθυνα μὲ τὴν σωτηρία μας.
Εὔχεσθε νὰ μιμηθοῦμε τὴν θερμὴ πίστι τοῦ Ἁγίου Βλασίου καὶ τῶν συμμαρτυρησάντων συνασκητῶν του, τὴν φλογερὴ ἀγάπη στὸν Ἀναστάντα Κύριο, τὴν ἀγάπη τους στὴν λατρευτικὴ καὶ μυστηριακὴ ζωή, νὰ μιμηθοῦμε τὴν ὁμολογία τους.
Μέ αὐτόν τόν τρόπο ἡ ἁγιοκατάταξι δὲν θὰ εἶναι μία ἀνάμνησι ἐκδηλώσεων ἀλλὰ πνευματικὸς σταθμὸς ἅγιος, ὁ ὁποῖος θὰ φέρη συνεχῶς στὴν πορεία μας τὸν Ἅγιο Βλάσιο, ὥστε μαζί του νὰ πορευόμαστε πρὸς, τὴν κατὰ χάριν, θέωσι. Ἀμήν.