Τετάρτη 25 Αυγούστου 2010

Με λαμπρότητα οι εορτές του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού και τα ονομαστήρια του Σεβασμιωτάτου




Με λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια εορτάστηκε η μνήμη του προστάτου και πολιούχου της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, στην Ιερά Μονή Αγίου Κοσμά στο Μέγα Δένδρο Θέρμου. Προσκεκλημένοι του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ. ΚΟΣΜΑ, ήταν οι Μητροπολίτες Αλεξανδρουπόλεως κ. ΑΝΘΙΜΟΣ και Θηβών κ. ΓΕΩΡΓΙΟΣ.

Την Δευτέρα 23 Αυγούστου τελέσθηκε στο καθολικό της Ιεράς Μονής ο τρισαρχιερατικός Εσπερινός χοροστατούντος του Μητροπολίτου Θηβών. Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας καλωσορίζοντας τους αγίους Αρχιερείς ανέφερε ότι αποτελεί μεγάλη χαρά και τιμή τόσο για τον ίδιο, όσο και για τους χριστιανούς της Μητροπόλεώς του η παρουσία τους στο Θέρμο. Στη συνέχεια έδωσε το λόγο στον Μητροπολίτη Θηβών ο οποίος μίλησε για τον Άγιο Κοσμά, για τη ζωή και το έργο του και ανέφερε ότι ο Άγιος πρέπει να είναι παράδειγμα για τη ζωή όλων των χριστιανών.

Το πρωί της Τρίτης τελέσθηκε στην Ιερά Μονή αρχιερατικό συλλείτουργο προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Αλεξανδρουπόλεως, ενώ τον θείο λόγο κήρυξε ο αρχιμ. Τιμόθεος Άνθης. Μετά το πέρας της θείας Λειτουργίας οι Αρχιερείς μετέβησαν στο χωριό Μέγα Δένδρο, όπου γεννήθηκε ο Άγιος Κοσμάς και στο χώρο που σώζονται τα ερείπια της πατρικής οικίας του τέλεσαν δέηση.

Το απόγευμα στην πόλη του Θέρμου τελέσθηκε ο μεθέορτος αρχιερατικός Εσπερινός και στη συνέχεια η λιτάνευση της ιεράς εικόνος του Αγίου κατά την καθιερωμένη τάξη. Η λιτανευτική πομπή ξεκίνησε από τον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου και κατέληξε στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Στην κεντρική πλατεία έγινε δέηση και μίλησε στους πιστούς ο Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος. Στη συνέχεια στο πνευματικό κέντρο του Ιερού Ναού, οι αρχές της περιοχής και οι πιστοί ευχήθηκαν στον εορτάζοντα Ποιμενάρχη τους.

Αξίζει να σημειωθεί ότι εκατοντάδες ήταν οι πιστοί που προσήλθαν στην Ιερά Μονή για να συμμετάσχουν στις Ιερές Ακολουθίες και να προσκυνήσουν το ιερό λείψανο του αγίου Κοσμά. Στην ιερά λιτανεία συμμετείχε η Φιλαρμονική του Δήμου Αγρινίου ενώ παρέστησαν ο Υφυπουργός Περιβάλλοντος, ο Δήμαρχος Θέρμου, ο Νομάρχης Αιτωλοακαρνανίας, Βουλευτές του Νομού, Δήμαρχοι άλλων πόλεων, πολιτευτές και εκπρόσωποι πολιτικών και στρατιωτικών αρχών και πλήθος πιστών.

Φωτογραφίες: Βασίλειος Μυλωνάς και Romfea.gr

















Πέμπτη 19 Αυγούστου 2010

Πρόγραμμα Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 20 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2010
07:30 π.μ. - ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΕΙΣΟΔΙΩΝ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΜΥΡΤΙΑΣ

Όρθρος - Θεία Λειτουργία - Μνημόσυνο μακαριστού Καθηγουμένου αρχιμ. Αυγουστίνου Ανδριτσοπούλου



ΚΥΡΙΑΚΗ 22 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2010
07:30 π.μ. - ΡΙΖΑ ΑΝΤΙΡΡΙΟΥ (ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΤΙΚΕΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ)
Όρθρος - Αρχιερατική Θεία Λειτουργία

21:30 μ.μ. - ΘΕΡΜΟ
Γιορτές μνήμης Αγίου Κοσμά Αιτωλού - Ομιλία κ. Κωνσταντίνου Χολέβα, Συγγραφέως και Πολιτικού Επιστήμονος με θέμα: "Η διαχρονική επικαιρότητα του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού"



ΔΕΥΤΕΡΑ 23 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2010
07:30 π.μ. - ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΒΛΟΧΟΥ

Όρθρος - Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία

19:00 μ.μ. - ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΑΙΤΩΛΟΥ ΘΕΡΜΟΥ
Μέγας Πανηγυρικός Πολυαρχιερατικός Εσπερινός



ΤΡΙΤΗ 24 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2010
07:30 π.μ. - ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΑΙΤΩΛΟΥ ΘΕΡΜΟΥ
Όρθρος - Πανηγυρική πολυαρχιερατική Θεία Λειτουργία

11:30 π.μ. - ΜΕΓΑ ΔΕΝΔΡΟ ΘΕΡΜΟΥ
Δέηση στο χώρο όπου γεννήθηκε ο Άγιος Κοσμάς

18:30 μ.μ. - ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΘΕΡΜΟΥ
Μεθέορτος Αρχιερατικός Εσπερινός - Ιερά Λιτάνευση της εικόνος του Αγίου Κοσμά



ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 27 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2010
07:30 π.μ. - ΙΕΡΟ ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΟ ΑΓΙΟΥ ΦΑΝΟΥΡΙΟΥ (Ι.Ν. ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΝΕΑΠΟΛΕΩΣ)
Όρθρος - Θεία Λειτουργία



ΣΑΒΒΑΤΟ 28 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2010
07:30 π.μ. - ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΕΙΣΟΔΙΩΝ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΟΙΚΙΣΜΟΥ ΚΥΨΕΛΗΣ ΑΝΩ ΜΑΚΡΥΝΟΥΣ ΜΑΚΡΥΝΕΙΑΣ
Όρθρος - Αρχιερατική Θεία Λειτουργία

19:30 μ.μ. - ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΞΗΡΟΜΕΡΟΥ
Πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός



ΚΥΡΙΑΚΗ 29 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2010
07:30 π.μ. - ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ ΘΕΡΜΟΥ
Όρθρος - Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία



ΤΡΙΤΗ 31 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2010
07:30 π.μ. - ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΚΑΤΑΘΕΣΕΩΣ ΤΙΜΙΑΣ ΖΩΝΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΛΥΚΟΥΡΙΣΣΗΣ
Όρθρος - Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία




Κυριακή 15 Αυγούστου 2010

Εγκώμιον στην Κοίμηση της πανυμνήτου και υπερενδόξου ευλογημένης Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας *

του οσίου και Θεοφόρου Πατρός ημών
Ιωάννου και Δαμασκηνού



Τι είναι αυτό το μυστήριο το μέγα, που συντελείται γύρω από το πρόσωπό σου, ιερή Μητέρα και Παρθένε; «Ευλογημένη συ εν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου». Όσο υπάρχουν άνθρωποι θα σε μακαρίζουν, γιατί μονάχα Συ είσαι άξια για μακαρισμό!

Και να που όλες οι γενιές Σε μακαρίζουν. Εσένα είδαν οι θυγατέρες της Ιερουσαλήμ, δηλαδή της Εκκλησίας, και σε μακάρισαν οι βασίλισσες, δηλαδή οι ψυχές των δικαίων, και θα σε υμνούν αιώνια. Γιατί Συ είσαι ο θρόνος ο βασιλικός, στον οποίον παραστέκονται Άγγελοι κοιτάζοντας τον Βασιλέα και Δημιουργό να κάθεται επάνω του.

Συ έγινες Εδέμ νοητή, πιο ιερή και πιο θεϊκή από την παλιά. Γιατί σε εκείνη την Εδέμ έμεινε ο Αδάμ ο γήϊνος, ενώ σ’ Εσένα ο Κύριος του ουρανού.

Εσένα προεικόνισε η κιβωτός, γιατί Συ γέννησες τον Χριστό, τη σωτηρία του κόσμου, που καταπόντισε την αμαρτία και κατασίγησε τα κύματά της.

Εσένα προεικόνισε η βάτος, Εσένα είχαν επιγράψει προφητικώς οι θεοχάρακτες πλάκες, Εσένα προζωγράφισε η κιβωτός του νόμου και Σένα είχαν φανερά προτυπώσει η στάμνα η χρυσή και η λυχνία και η τράπεζα και η ράβδος του Ααρών που ‘χε βλαστήσει.

Από Σένα προήλθε η φλόγα της θεότητος, το μέτρο και ο Λόγος του Πατρός, το γλυκύτατο και ουράνιο μάννα, το όνομα το απερίγραπτο και πάνω από όλα τα ονόματα, το φως το αιώνιο και απρόσιτο, ο άρτος της ζωής ο ουράνιος, ο καρπός που δεν γεωργήθηκε, αλλά βλάστησε από Σένα με σώμα ανθρώπινο.

Εσένα δεν προμηνούσε το καμίνι που έβγαζε φωτιά και ταυτόχρονα δρόσιζε αλλά και έκαιγε κι ήταν αντίτυπο της θείας φωτιάς που μέσα Σου κατοίκησε;

Παρά λίγο όμως θα ξεχνούσα τη σκάλα του Ιακώβ. Τι δηλαδή; Δεν είναι φανερό σε όλους ότι Εσένα προεικόνιζε κι ήταν προτύπωσή Σου; Όπως ο Ιακώβ είχε δει τις άκρες της σκάλας να ενώνουν τον ουρανό με τη γη και να ανεβοκατεβαίνουν σ’ αυτήν Άγγελοι, έτσι κι εσύ ένωσες αυτά που ήσαν πριν χωρισμένα, αφού μπήκες στη μέση Θεού και ανθρώπων κι έγινες σκάλα, για να κατεβεί σε μας ο Θεός, που πήρε το αδύναμο προζύμι μας και το ένωσε με τον εαυτό Του κι έκανε τον ανθρώπινο νου που βλέπει τον Θεό.

Που θα αποδώσουμε ακόμη τα κηρύγματα των Προφητών; Σ’ Εσένα, αν θέλουμε να δείξουμε ότι είναι αληθινά! Γιατί, ποιό είναι το Δαβιτικό
μαλλί του προβάτου που πάνω του έπεσε σαν βροχή ο Υιός του Θεού, που είναι συνάναρχος με τον Πατέρα; Δεν είσαι Συ ολοφάνερα;

Ποιά είναι επίσης η Παρθένος, που ο Ησαΐας προορατικώς προφήτευσε ότι θα συλλάβει και θα γεννήσει Υιόν τον Θεό, που είναι μαζί μας;

Και ποιό είναι το βουνό του Δανιήλ, από το οποίο κόπηκε πέτρα, αγκωνάρι, ο Χριστός, χωρίς να υποκύψει σε ανθρώπινο εργαλείο;

Ας έρθει ο Ιεζεκιήλ ο θεϊκότατος κι ας δείξει πύλη που έχει κλειστεί και που πέρασε από μέσα της μόνο ο Κύριος και παραμένει κλειστή.

Εσένα, λοιπόν, κηρύττουν οι Προφήτες. Εσένα διακονούν οι Άγγελοι και υπηρετούν οι Απόστολοι. Εσένα σήμερα, καθώς αναχωρούσες προς τον Υιό Σου, περιτριγύριζαν ψυχές Δικαίων και Πατριαρχών και το άπειρο πλήθος των θεοφόρων Πατέρων, που συγκεντρώθηκαν από τα πέρατα της γης, σαν μέσα σε σύννεφο, ψάλλοντας ύμνους ιερούς σ’ Εσένα, την πηγή του ζωαρχικού σώματος του Κυρίου, πλημμυρισμένοι από τα θεία συναισθήματα.

Ω, πως η πηγή της ζωής μεταφέρεται προς την ζωήν δια μέσου του θανάτου! Πως να ονομάσουμε το μυστήριο τούτο που σχετίζεται με Σένα; Θάνατο; Μα, αν και η πανίερη και μακαρία ψυχή Σου χωρίζεται από το αμίαντο σώμά Σου και αυτό το σώμά Σου παραδίδεται στην ταφή, όμως δεν παραμένει στο θάνατο κι ούτε διαλύεται από τη φθορά. Όπως ο ήλιος, ο ολόλαμπρος και πάντα φωτεινός, όταν σκεπαστεί για λίγο από το σώμα της σελήνης, φαίνεται σαν να χάνεται και το σκοτάδι να παίρνει τη θέση της λάμψης του, μα αυτός δεν χάνει το φως του, αλλά έχει μέσα του την πηγή του φωτός. Έτσι κι Εσύ, αν και καλύπτεσαι σωματικά από τον θάνατο για κάποιο χρονικό διάστημα, εντούτοις αναβλύζεις πλούσια, καθαρά κι ατέλειωτα τα νάματα του θείου φωτός και της αθάνατης ζωής, ποταμούς χάριτος και πηγές ιαμάτων.

Εσύ άνθισες σαν δένδρο γλυκύτατο κι είναι ο καρπός Σου ευλογία στο στόμα των πιστών! Γι’ αυτό και δεν θα ονομάσω θάνατο την ιερή μετάστασή Σου, αλλά κοίμηση η αποδημία η ενδημία, για να εκφρασθώ καλύτερα, αφού, φεύγοντας από την κατοικία του σώματος, πηγαίνεις να κατοικήσεις στα καλύτερα, στα δεξιά του θρόνου του Υιού Σου.

Άγγελοι μαζί με Αρχαγγέλους Σε μεταφέρουν από τη γη στους ουρανούς. Καθώς περνάς ευλογείται ο αέρας και ο αιθέρας καθαγιάζεται. Χαίροντας υποδέχεται ο ουρανός την ψυχή Σου. Σε προϋπαντούν οι ουράνιες δυνάμεις με ύμνους ιερούς και τελετή χαρμόσυνη: «τις αύτη η αναβαίνουσα λελευκανθισμένη, εγκύπτουσα ωσεί όρθρος;». Είσαι ωραία, λένε οι ουράνιες δυνάμεις, σαν το φεγγάρι κι όλα τα Χερουβίμ εκπλήσσονται και τα Σεραφείμ Σε δοξάζουν, Εσένα που δεν ανέβηκες μονάχα ως τον ουρανό, σαν τον Προφήτη Ηλία, ούτε μονάχα μέχρι τον τρίτο ουρανό, σαν τον Απόστολο Παύλο, αλλά έφτασες μέχρις αυτόν τον θρόνο του Υιού Σου και στέκεις κοντά Του με πολλή κι ανείπωτη παρρησία.

Έγινες, λοιπόν, ευλογία για όλον τον κόσμο, αγιασμός για το σύμπαν, άνεση για τους κουρασμένους, παρηγοριά για τους πενθούντες, θεραπεία για τους αρρώστους, λιμάνι για τους θαλασσοδαρμένους, συγχώρηση για τους αμαρτωλούς, παρηγοριά για τους λυπημένους, πρόθυμη βοήθεια για όλους που σε επικαλούνται, αρχή και μέση και τέλος όλων των αγαθών που ξεπερνούν τον νου μας.

Πως υποδέχθηκε ο ουρανός αυτήν που έγινε πλατύτερη απ’ αυτόν; Και πως ο τάφος δέχθηκε Αυτήν που δέχθηκε μέσα Της τον Θεόν; Ω μνήμα ιερό και θαυμαστό και σεβάσμιο και προσκυνητό, που και τώρα το περιποιούνται Άγγελοι, παρευρισκόμενοι με πολύν σεβασμό και φόβο, και άνθρωποι που έρχονται σ’ αυτό με πίστη, τιμώντας το, προσκυνώντας το, φιλώντας το με μάτια και χείλια και με πόθο ψυχής αντλώντας πλούτο αγαθών.

Εμπρός, λοιπόν, ας ταξιδέψουμε νοερά μακριά απ’ τη ζωή αυτή μαζί με την Παναγία, που φεύγει απ’ τη γη αυτή.

Ελάτε όλοι με πόθο καρδιακό, ας κατεβούμε στον τάφο μαζί με την Παρθένο που κατέρχεται σ’ αυτόν. Ας παρασταθούμε ολόγυρα στο ιερότατο κρεβάτι της.

Ας ψάλουμε ύμνους ιερούς, τέτοια περίπου λέγοντας μελωδικά άσματα: «Χαίρε Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σου». Χαίρε αμνάς που γέννησες τον Αμνό του Θεού. Χαίρε συ που είσαι πιο πάνω από τις αγγελικές δυνάμεις. Χαίρε η δούλη και Μητέρα του Θεού. Αμήν.



* Δημοσιεύθηκε στο αφιέρωμα «Τιμή στην Παναγία Δέσποινα» του 14ου τεύχους του Περιοδικού «ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ».

Σάββατο 14 Αυγούστου 2010

Διδάγματα από την Κοίμηση της Θεοτόκου *


του Μητροπολίτου
πρ. Φλωρίνης Αυγουστίνου



Ποιά διδάγματα, αγαπητοί μου, αποκομίζουμε από την εορτή της Κοιμήσεως; Όσα θα σας πω, τα αντλούμε όχι από την Καινή Διαθήκη, αλλ’ από την άλλη πηγή της Ορθοδοξίας, την ιερά παράδοση. Τι λέει λοιπόν η ιερά παράδοση για την Κοίμηση της Θεοτόκου;

* * *

Μετά την ανάληψη του Χριστού η Παναγία ζούσε με τις αναμνήσεις του μονογενούς Υιού της, και είχε συνήθεια να επισκέπτεται τον τόπο της προσευχής του, τη Γεθσημανή.

Πολλές φορές πήγε εκεί. Αλλά κάποια μέρα πήγε για τελευταία φορά. Τότε συνέβη κάτι έκτακτο. Ας μην πιστεύουν οι άπιστοι, εμείς πιστεύουμε στο πέρασμα της Θεοτόκου, και μάλιστα όταν γονάτισε να προσευχηθεί, τα δέντρα έγειραν, λύγισαν τις κορυφές των προς τα κάτω. Σαν να έκαναν μετάνοια να την προσκυνήσουν. Και, όπως στον Ευαγγελισμό, ήρθε πάλι ο αρχάγγελος Γαβριήλ. Κρατούσε κλάδο φοίνικος, σύμβολο νίκης κατά του θανάτου. Χαιρέτισε την υπεραγία Θεοτόκο και την ειδοποίησε, ότι σε λίγο φεύγει πλέον από τη γη για να συναντήσει τον Υιό της.

Γεμάτη ιερά συγκίνηση η Θεοτόκος κατέβηκε από το λόφο της Γεθσημανή και ήλθε στο φτωχικό της. Γνωρίζοντας ότι έφθασε το τέλος της επιγείου ζωής της σκούπισε, όπως λέει η παράδοση, και ευπρέπισε με τα χέρια της τον οικίσκο, έτοιμη να υποδεχθεί τον Κύριο, που ερχόταν να την παραλάβει. Κάλεσε δυό γειτόνισσες, χήρες με ορφανά, και τους μοίρασε τον φτωχικό της ιματισμό. Μετά ανήγγειλε στο περιβάλλον της, ότι σε τρεις ημέρες απέρχεται από τη γη. Τέλος ξάπλωσε στην κλίνη της, σταύρωσε τα άγια χέρια της, και βυθίστηκε σε προσευχή.

* * *

Το ότι η υπεραγία Θεοτόκος προετοιμάστηκε για τον θάνατό της πόσο μας διδάσκει!

Είναι ευλογία των εκλεκτών του Θεού να ειδοποιούνται για το θάνατό τους. Όταν οι άνθρωποι ζούσαν με αφοσίωση στο Θεό, προαισθάνονταν το θάνατό τους. Και όπως αυτός που πρόκειται να ταξιδέψει ετοιμάζεται από μέρες, έτσι και οι ευλαβείς ψυχές προετοιμάζονται για το αιώνιο ταξίδι.

Είναι κακό ο αιφνίδιος θάνατος. Ακούσατε τι λέει η Εκκλησία; Να μας φυλάξει ο Θεός από πολλά δεινά. Ποιά δεινά; «Από λοιμού, λιμού, σεισμού…» και «…και αιφνιδίου θανάτου». Γιατί είναι κακό; Διότι δεν δίνει στον άνθρωπο ούτε λεπτό. Μοιάζει με το γεράκι … Οι κόττες βοσκούν στο γρασίδι, και νομίζουν ότι θα επιστρέψουν στο κοττέτσι. Αμ’ δεν θα επιστρέψουν. Από πάνω, ξαφνικά, το γεράκι πέφτει με ορμή κι αρπάζει την όρνιθα. Σαν γεράκι και ο θάνατος φτερουγίζει ορμητικός και πέφτει: στο δρόμο, στο πεζοδρόμιο, στο αεροπλάνο, στο γραφείο …, όπου να ‘ναι. Αρπάζει τον άνθρωπο και του λέει, Όλα ‘δω! … δεν τον αφήνει να πει το «Μνήσθητί μου…».

Αλλά προσέξτε κάτι ακόμη. Πρέπει ο Χριστιανός, προαισθανόμενος το θάνατό του, να κάνει και τούτο. Βλέπεις, ότι μεγάλωσες πλέον, τα χιόνια έπεσαν πάνω στο κεφάλι σου. O άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός έλεγε: Τα σπαρτά, άμα ασπρίζουνε, τι περιμένουν; το δρεπάνι. Κι όταν ασπρίζουν τα μαλλιά, τι περιμένουμε, αδέλφια μου; Το δρεπάνι του αρχαγγέλου. Προτού λοιπόν φτάσει το δρεπάνι, οι μητέρες και οι πατέρες που έχουν παιδιά να τακτοποιήσουν τα του σπιτιού των. Ο,τι έχουν, να τα μοιράσουν με δικαιοσύνη στα παιδιά τους. Να μην αφήσουν εκκρεμότητες. Αν αγαπάτε τα παιδιά σας, μιμηθείτε το παράδειγμα της υπεραγίας Θεοτόκου, που ζωντανή μοίρασε ο,τι είχε. Διότι μετά το θάνατό σας, εάν αφήσετε εκκρεμότητες, τα παιδιά σας θα τρέχουν στα δικαστήρια …

Ακόμη η υπεραγία Θεοτόκος μας διδάσκει και τούτο. Την ελεημοσύνη μην την κάνετε μετά
θάνατον. Όσο ζείτε, όσο τα χέρια αυτά μπορούν και κινούνται και μπαίνουν στο πορτοφόλι, τότε η ελεημοσύνη έχει μεγάλη αξία. Διότι μετά θάνατον δεν λέγεται πλέον ελεημοσύνη: είναι χρήματα που δεν οφείλονται σ’ εσάς. Ακούς, ότι ένα φιλανθρωπικό ίδρυμα το έκτισαν μετά θάνατον. Απήλαυσαν δηλαδή τα χρήματά τους εν ζωή, τα γλέντησαν όσο ζούσαν, και μετά το θάνατο πλέον κάνουν την ελεημοσύνη. Γι’ αυτό να κάνουμε την ελεημοσύνη όπως την έκανε η Παναγία.

* * *

Αλλά προχωρούμε. Ήλθε και για τη Μητέρα του Θεού ο θάνατος. H υπεραγία Θεοτόκος είναι πλέον τώρα νεκρά επί της κλίνης της. Νεκρά εκείνη, που εγέννησε τον αρχηγό της ζωής. Ποιοί τώρα θα την κηδεύσουν; Τα παιδιά κηδεύουν τους γονείς. Αλλ’ εκείνη είχε παιδιά; Είχε. Τι παιδιά; Κατά σάρκα ένα και μόνο Υιόν είχε, τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, και δεν παραδεχόμεθα την βέβηλο και ανίερο σκέψη των αιρετικών ότι είχε κι άλλα τέκνα. Αλλ’ ενώ δεν είχε κατά σάρκα τέκνα, είχε πνευματικούς υιούς. Και πνευματικά της παιδιά ήταν οι δώδεκα απόστολοι.

Που ήταν όμως κατά την κοίμησή της οι απόστολοι; Έλειπαν μακριά. O Πέτρος στη Ρώμη, ο Παύλος προς τη Μακεδονία, ο Ανδρέας στην Πάτρα, ο Θωμάς στις Ινδίες, ο Ιωάννης στην Έφεσο … Έλειπαν όλοι στην διασπορά. Πως να τους ειδοποιήσουν; Αυτό απορείτε; Πιστεύετε; Και εάν πιστεύετε, τότε θα πιστεύσετε και αυτό που έγινε στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Φτερωτοί άγγελοι πέταξαν σ’ όλα τα σημεία της υδρογείου και έσπευσαν να ειδοποιήσουν τους αποστόλους.

Και να. Επάνω στον ουρανό, σαν τα περιστέρια, σε φωτεινές νεφέλες ως επί ίππων, να και έρχεται ο Πέτρος, να και έρχεται ο Παύλος, ο Ιωάννης και οι άλλοι απόστολοι. Ήρθαν κοντά της. Και πάνω στην πα- ράδοση αυτή στηρίζεται το γλυκύτατο και ωραιότατο εκείνο άσμα, «Απόστολοι εκ περάτων συναθροισθέντες ενθάδε…».

Ναι, μαζεύτηκαν οι απόστολοι. Και τι μας διδάσκει αυτό; Ότι όταν πεθαίνει κάποιος γνωστός μας, πρέπει να διακόπτουμε κάθε εργασία. Το πρώτο καθήκον είναι να πάμε στο νεκρό, για να εκπληρώσουμε ένα χρέος ιερό. Πρώτον μεν προς εκείνον που έφυγε. Έπειτα προς τους συγγενείς, που παρηγορούνται με την παρουσία μας. Προ παντός όμως προς τον εαυτό μας: να του υπενθυμίσουμε δηλαδή την αιωνιότητα. Όταν βλέπεις νεκρό αυτόν που μέχρι χθες ήταν μαζί σου, αυτό σου φωνάζει: «Ματαιότης!…» (Εκκλ. 1,2). Γι’ αυτό ο άγιος Κοσμάς έλεγε: Όταν πεθαίνει ο άνθρωπος, να μη τον θάβετε αμέσως, όχι! Να τον κρατάτε εικοσιτέσσερις ώρες, και να μαζεύεστε γύρω του, να τον βλέπετε και να προσεύχεσθε, γιατί καλύτερος ιεροκήρυκας από το νεκρό δεν υπάρχει.

Μαζευτήκανε, λοιπόν, οι απόστολοι. Κρατούσαν το φέρετρο και το μετέφεραν εκτός της πόλεως. Εκείνη όμως τη στιγμή τι συνέβη; Μια οχιά, ένας Εβραίος, άπλωσε το βρωμερό του χέρι στο φέρετρο. Αλλ’ αμέσως, αστραπιαίως, κόπηκε το χέρι του κι’ έμεινε εκεί κρεμασμένο, όπως φαίνεται στις εικόνες.

* * *

Αυτό είναι, αδελφοί, με λίγες λέξεις το ιστορικό της εορτής της Κοιμήσεως. Και ακούγεται η φωνή του ουρανού να μας λέει:

Μανάδες, ελάτε κοντά στο Πρότυπο των μητέρων. Παιδιά και προ παντός τα ορφανά, ελάτε κοντά στη γλυκειά Μάνα του κόσμου. Όσοι είστε παρθένοι, ελάτε κοντά στην Παρθένο, και φυλάξτε «την ωραιότητα της παρθενίας». Όσοι είστε αγράμματοι, ελάτε στην Παναγία για να μάθετε τη μεγαλύτερη φιλοσοφία. Όσοι είστε σοφοί, ελάτε στην Παναγία για να μάθετε, ότι σοφία είναι η ταπείνωσις. Όσοι είμεθα αμαρτωλοί, ας έλθουμε στην Θεοτόκο, για να μας οδηγήσει κοντά στο Χριστό. H Κοίμησις αυτά μας διδάσκει.

Το σπουδαιότερο όμως μάθημα είναι, ότι ο θάνατος άλλαξε όνομα. Αφ’ ότου σταυρώθηκε ο Χριστός, ο θάνατος δεν εμπνέει πλέον φόβο, όπως πριν. Στο εξής δεν λέμε, όπως προ Χριστού, ο θάνατος του Σωκράτους, του Αριστοτέλους, του Πλάτωνος. Αλλά τι λέμε; Θάνατος ίσον κοίμησις. Γι’ αυτό δεν λέμε, ο «θάνατος της Θεοτόκου», αλλά λέμε, η «Κοίμησις της Θεοτόκου». Αν πιστεύεις στο Χριστό, που είπε «Εγώ ειμι η ανάστασις και η ζωή» (Ιωάν. 11,25), ο θάνατος είναι κοίμησις· δεν είναι ψέμα. Οι νεκροί θ’ αναστηθούν. Γι’ αυτό τα νεκροταφεία πρέπει να λέγωνται κοιμητήρια.

Αυτά μας διδάσκει η εορτή. Λοιπόν ας προετοιμάσουμε κι εμείς τον εαυτό μας.


(Ομιλία του Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου που εκφωνήθηκε στην Αθήνα, προ του 1967, σε αγρυπνία την παραμονή της εορτής της Κοιμήσεως)



* Δημοσιεύθηκε στο αφιέρωμα «Τιμή στην Παναγία Δέσποινα» του 14ου τεύχους του Περιοδικού «ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ».

Περιγραφή της εικόνος της Κοιμήσεως της Θεοτόκου *

Του Φώτη Κόντογλου


«…Εν τω μέσω η Παναγία κειμένη επί της κλίνης νεκρά, έχουσα επί του Παναγίου στήθους αυτής εσταυρωμένας τας θεοφόρους χείρας. Και πλησίον της κλίνης ένθεν και ένθεν μανουάλια με λαμπάδες ανημμένας.

Ο δε Απόστολος Παύλος και ο Θεολόγος Ιωάννης παρά τους πόδας αυτής ασπάζονται αυτήν (1), και γύρωθεν οι λοιποί απόστολοι και οι άγιοι ιεράρχαι, Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, Ιερόθεος και Τιμόθεος βαστάζοντες Ευαγγέλια, και γυναίκες κλαίουσαι.

Επάνωθεν δε αυτής ο Χριστός φέρων εις τας αγκάλας του την παναγίαν ψυχήν εν νεφέλη λευκή, και γύρωθεν αυτού ακτίνες φωτός και πλήθος αγγέλων.

Και άνωθεν εις τον αέρα πάλιν οι δώδεκα Απόστολοι φερόμενοι επί νεφελών. Εις δε την δεξιάν άκραν του οσπιτίου ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός βαστών χαρτίον λέγει: «Αξίως ως έμψυχόν σε ουρανόν υπεδέξαντο ουράνια, Πάναγνε, θεία σκηνώματα...», και εις την αριστεράν ο άγιος Κοσμάς ο ποιητής βαστών και αυτός χαρτίον λέγει: «Γυναίκό σε θνητήν, αλλ’ υπερφυώς και μητέρα Θεού ειδότες, πανάμωμε, οι κλεινοί απόστολοι...» (2).



Απολυτίκιο εορτής Κοιμήσεως της Θεοτόκου

«Εν τη γεννήσει την παρθενίαν εφύλαξας, εν τη κοιμήσει τον κόσμον ου κατέλιπες, Θεοτόκε. Μετέστης προς την ζωήν, Μήτηρ υπάρχουσα της ζωής, και ταις πρεσβείαις ταις σαις λυτρουμένη εκ θανάτου τας ψυχάς ημών».




ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1) Και ο απόστολος Πέτρος παρά την κεφαλήν της κλαίων και θυμιών. (συμπλήρ. Φ.Κ.)

2) Στις περισσότερες τοιχογραφίες της Κοιμήσεως ο άγιος Κοσμάς γράφει στο χαρτί του: «Αμφεπονείτο αΰλων τέξις ουρανοβάμων εν Σιών το θείον σώμά σου...».




* Δημοσιεύθηκε στο αφιέρωμα «Τιμή στην Παναγία Δέσποινα» του 14ου τεύχους του Περιοδικού «ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ».

Ποιμαντορική Εγκύκλιος Δεκαπενταυγούστου 2010


Ο ΧΑΡΙΤΙ ΘΕΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΑΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ
Κ Ο Σ Μ Α Σ

Προς το Χριστεπώνυμον Πλήρωμα
της καθ’ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως


Αγαπητοί συμπρεσβύτεροι και αγαπητοί αδελφοί,

Η Παναγία μας είναι η Μητέρα της Ορθοδοξίας μας.

Από το πνευματικό μύρο της ευωδιάζει όχι μόνο η Εκκλησία μας αλλά και ολόκληρος η ζωή μας.

Σήμερα, εορτή της Κοιμήσεώς Της, της μεταστάσεώς Της, ιδιαιτέρως εορτάζει και ευωδιάζει η φιλόχριστος Πατρίδα μας και όλοι εμείς υμνητές Της αναπνέουμε το άρωμα της Θείας χάριτός και των αρετών Της.

«Σήμερα», όπως γράφει ο Ιερός Δαμασκηνός, «η Παρθένος ανεβαίνει στον ουρανό. Σήμερα η περιστερά, η άσπιλος, στον νοητό κόσμο πετά. Σήμερα ο θησαυρός της ζωής, η άβυσσος της χάριτος υψώνεται πάνω από τα γήινα».

Όταν ο Κύριος Ιησούς Χριστός και Θεός μας θέλησε να καλέση την Παναγία Μητέρα Του κοντά Του, της φανέρωσε το θέλημά Του τρεις ημέρες προ της κοιμήσεώς Της.

Η Παναγία μας με χαρά δέχτηκε το μήνυμα του Υιού της, προσευχήθηκε θερμά, ετοιμάστηκε και όταν ήλθε ο Κύριος παρέδωσε την παναγία, την πανάμωμη, την ελεύθερη από κάθε κηλίδα κακού ψυχή Της στα πανάχραντα χέρια Του.

Τότε κατέφθασαν από τα πέρατα της Οικουμένης που ήταν σκορπισμένοι οι άγιοι Απόστολοι, ο άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, ο Απόστολος Τιμόθεος, ο Απόστολος Παύλος.

«Νεφέλαι τους Αποστόλους αιθερίους διήρπαζον και παρέδωσαν τω αχράντω σώματι…».

Οι άγιοι Απόστολοι, οι αυτόπτες του Λόγου και υπηρέτες του πνεύματος, όλος ο ορατός και αόρατος κόσμος περιστοίχισαν την αγλαϊσμένη από το πανάγιο πνεύμα μορφή Της με φόβο και πόθο.

Έψαλαν τα επιτάφια εγκώμια και ενταφίασαν με ουράνιες τιμές το Θεοδόχο σώμα της Παναγίας μας στη Γεθσημανή.


Η Παναγία μας δεν έμεινε στον τάφο, παρά μόνο τρεις ημέρες. Δεν ακολούθησε το δρόμο της φθοράς. Δέχθηκε το φυσικό θάνατο, όχι όμως και τη φθορά. Μετά τρεις ημέρες, το πανάσπιλο σώμα Της άφθαρτο, άυλο μετέστη προς ουρανόν.

Γράφει ο Άγιος Ανδρέας Κρήτης: «Όπως Παναγία μου όταν γεννούσες (Τον σαρκωθέντα Κύριο) δεν είχες φθαρή, έτσι και όταν πέθανες η σάρκα σου δεν έλιωσε, δεν χάθηκε. Ποιός τάφος θα σε σκεπάσει; Και ποιό χώμα θα σε δεχθή εσένα που τον ουρανό και του ουρανού τη φύση ξεπέρασες στην αγιότητα;»

Και ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός συμπληρώνει: «Εσύ Παμμακάριστη κόρη έλυσες της παραβάσεώς μας τα επιτίμια. Εσύ έχοντας κληρονομήσει από μας το φθαρτό σώμα, κυοφόρησες αφθαρσίας ένδυμα νέο. Εμείς κλείσαμε τον Παράδεισο, εσύ άνοιξες διάπλατα την είσοδό Του. Εσύ είσαι η γέφυρα προς τη ζωή, η κλίμακα προς τον ουρανό».

Εορτάζουμε σήμερα λοιπόν την Κοίμησι της Παναγιάς μας και την μετάστασί Της, την μετάθεσι δηλαδή του πανακηράτου σώματός Της από το σκοτεινό Τάφο, στα ολοφώτεινα σκηνώματα του Ουρανού, την ανάστασι του παναγίου σώματός Της από το μνήμα, την ένωσί του με την Παναγία ψυχή Της και την εν σώματι ανάληψί Της για να καθίση εκ δεξιών του Τριαδικού Θεού μας πεποικιλμένη με θεία δόξα.

Και αποδεικνύει η Κοίμησι και η μετάστασι της Παναγίας μας ότι η ενανθρώπησι, η σταύρωσι και η ανάστασι του Υιού Της και Κυρίου ημών Ιησού Χριστού κατέλυσαν το κράτος του Θανάτου, συνέτριψαν την δύναμί του, απελευθέρωσαν όλους τους ανθρώπους από τα δεσμά του, τους χάρισαν την αφθαρσία και την αιώνια δόξα.

Αγαπητοί, σήμερα φέρνουμε μέσα στη σκέψι μας το θάνατο της Παναγιάς μας αλλά χαρά αθανασίας έχουμε διότι ο τάφος Της «κλίμαξ προς ουρανόν γίνεται».

Η Κοίμησις και η μετάστασις της Παναγίας μας, η ανάστασίς Της βεβαιώνει και την προσωπική μας ανάστασι και την αφθαρσία. Γι αὐτό σήμερα όλα πανηγυρίζουν. Η Ελλάδα μας καταστολισμένη από ιερούς ναούς, μοναστήρια ιερά και ένδοξα, ερημοκκλήσια της Παναγίας, πνευματικά παλάτια της ταπεινής βασιλίσσης του Ουρανού και της γης βρίσκεται σήμερα σε πνευματικό συναγερμό. Σ ὅλα αυτά βρίσκεται η σεβασμία εικόνα Της με το κάλλος της Παναγίας μας, κάλλος πνευματικό όχι σαρκικό, που φέρει κατάνυξι, σεβασμό, αγάπη, ειρήνη, χαρά, ελπίδα ζωής και αθανασίας. Μέσα στον ορθόδοξο ναό μας ας υμνήσουμε σήμερα με άσματα ιερά την μεγάλη μας Μητέρα.

Και μέσα σ αὐτή την αγιασμένη ατμόσφαιρα ας πάρουμε τις σωτήριες προσωπικές αποφάσεις μας. Ας θελήσουμε να «κατασκευάσουμε την καρδιά μας ταμείον και κατοικίαν των αρετών της Θεοτόκου» όπως διδάσκει ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης.

Ιδιαιτέρως με την σωφροσύνη, την σεμνότητα και την νήψι αλλά και με την ειλικρινή μετάνοιά μας, ας καλλιεργήσουμε την καθαρότητα της ψυχής και του σώματος.

«Αν έχωμεν όχι μόνον αγνόν το σώμα, από κάθε σαρκική αμαρτία, αλλά και την ενθύμησί μας καθαρά από αισχρούς και ρυπαρούς λογισμούς, θέλομεν αποκτήσει εις τον εαυτόν μας την χάρι της Υπεράγνου Παρθένου» υπογραμμίζει ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης.

Ας μιμηθούμε και την φλογερή και καθαρή πίστι της Παναγίας μας και την απόλυτο υπακοή Της στο θέλημα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.

Στις ημέρες μας πολύ δοκιμάζεται η Ελλάδα μας και η Ορθόδοξος αλήθεια από πανσπερμία αιρετικών, παπικών, πεντηκοστιανών, οικουμενιστών, μαρτύρων του Ιεχωβά και άλλων σκοτεινών μορφών ξένων με την καθαρά ευαγγελική αλήθεια και την ορθόδοξο αποστολική μας μόνη εκκλησία κατακλύζονται από αντίχριστες δυνάμεις οι οποίες υποσκάπτουν το ανθρώπινο πρόσωπο, την ανθρωπίνη αξιοπρέπεια, ειδωλοποιούν πρόσωπα που υβρίζουν το Χριστό μας και την Εκκλησία μας και με εωσφορικό εγωισμό υιοθετούν απόψεις καθαρά υλιστικές, αθεϊστικές, σαρκολατρικές.

Σ ὅλους αυτούς ας απαντήσουμε αντιγράφοντας την αταλάντευτη πίστι της Παναγίας μας και την υπακοή Της στη φωνή του Τριαδικού Θεού μας.

Και τον Χριστό μας ας τον αγαπήσουμε όπως η Παναγία. Ας τον ενθρονίσουμε στην καρδιά μας όπως εκείνη με την αξία τακτική προσέλευσί μας στο πανάγιο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας.

Με αυτό τον τρόπο, μιμούμενοι την Παναγία μας θα την τιμούμε αληθινά, θα της δίνουμε χαρά αλλά και θα αγιάζουμε τον εαυτό μας για να φθάσουμε κι εμείς στην κατά χάριν θέωσι και τη ζωή της αιωνίου αφθαρσίας στον πάγκαλο Παράδεισο.

Το ευχομαι ολόψυχα με τις πρεσβείες της Παναγίας μητέρας μας.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ

Πέμπτη 12 Αυγούστου 2010

Ιερά Πανήγυρις

Με λαμπρότητα θα πανηγυρίσει και φέτος
την εορτή της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου
η Γυναικεία Ιερά Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Λιγοβιτσίου.


Το Σάββατο 14 Αυγούστου, παραμονή της εορτής,
και ώρα 7:00 μ.μ. θα τελεσθεί ο πανηγυρικός Εσπερινός.

Στη συνέχεια θα ψαλλεί η Ιερά Παράκληση, η ακολουθία του Μικρού Αποδείπνου και κατόπιν τα Εγκώμια της Παναγίας και η περιφορά του Επιταφίου στους χώρους της Μονής.

Την Κυριακή 15 Αυγούστου θα τελεσθεί η ακολουθία του Όρθρου και η πανηγυρική αρχιερατική θεία Λειτουργία προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. ΚΟΣΜΑ.

Τετάρτη 11 Αυγούστου 2010

Ανακοίνωση

Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας ανακοινώνεται ότι τα Γραφεία της Ιεράς Μητροπόλεως θα παραμείνουν κλειστά από 16 Αυγούστου έως και 27 Αυγούστου 2010.

Τα πιστοποιητικά αγαμίας που ενδεχομένως θα εκδοθούν καθώς και οι άδειες γάμων της περιφερείας Μεσολογγίου θα εκδίδονται στο γραφείο του Ιερού Ναού Αγίου Παντελεήμονος Μεσολογγίου κάθε Τρίτη και Πέμπτη από 9.00 π.μ έως 11.00 π.μ.

Τρίτη 10 Αυγούστου 2010

Ιερός Ναός Αποστόλου Φιλίππου Γραμματικούς

Στις 15 Αυγούστου, επί τη εορτή της Κοιμήσεως της Υπεραγίας μας Θεοτόκου, ο Ιερός Ναός Αποστόλου Φιλίππου ανακοινώνει στο ευσεβες πλήρωμα της καθ ημας Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας, το πρόγραμμα των Ιερών Ακολουθιών που θα τελεσθούν στην Γραμματικού Αιτωλοακαρνανίας.

Το Σάββατο 14 Αυγούστου 2010 και περί ώραν 19:00μμ, η Ακολουθία του Πανηγυρικού Εσπερινού μετ Αρτοκλασίας και Θείου Κυρήγματος στον Ιερό Ναό Ζωοδόχου Πηγής Γραμματικούς.

Κατα την διάρκεια του Εσπερινού, για πρώτη φορά στην Γραμματικού, θα ψαλλούν και οι 3 στάσεις των Εγκωμίων προς της Υπεραγία Θεοτόκο και Περιφορά της Ιεράς Εικόνας της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, πέριξ του Ιερού Ναού.

Το πρωί της εορτής, Κυριακή 15 Αυγούστου 2010 θα τελεσθεί η Πανηγυρική Θεία Λειτουργία μετά Θείου Κυρήγματος και το απόγευμα ο μεθέορτος Εσπερινός.





Προσκαλούνται άπαντες οι ευσεβείς Χριστιανοί


Εκ του Ιερού Ναού

Σάββατο 7 Αυγούστου 2010

«Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός»

Έκδοση τόμου για τον βίο και το έργο του


Διακόσια τριάντα χρόνια συμπληρώθηκαν πέρισυ από την κοίμηση του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού. Η Ιερά Μητρόπολίς μας τιμώντας τη μνήμη του Αγίου και προστάτη της, εξέδωσε έναν πολυτελή τόμο με κείμενα για τον βίο, τη δράση, τη διδασκαλία, τις προφητείες αλλά και τη συμβολή του στην προσπάθεια του γένους να αποτινάξει τον τουρκικό ζυγό.

Στις 280 σελίδες αυτού του τόμου, συγκεντρώνονται κείμενα που κατά καιρούς έχουν δημοσιευθεί στο περιοδικό της Μητροπόλεώς μας, σε παλαιότερες περιόδους αλλά και στην πρόσφατη, καθώς και αποσπάσματα από σημαντικά βιβλία για τον Άγιο.

Ανάμεσα στους συγγραφείς των κειμένων είναι ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης πρώτος βιογράφος του Αγίου, οι μακαριστοί Μητροπολίτες Δρυϊνουπόλεως Σεβαστιανός και Εδέσσης Καλλίνικος, ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας κ. Αναστάσιος, οι Μητροπολίτες πρ. Φλωρίνης κ. Αυγουστίνος Καντιώτης, Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμάς, Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας κ. Ιωήλ, γνωστοί συγγραφείς και μελετητές όπως η μοναχή Ευθυμία ο Θανάσης Πετσάλης- Διομήδης, ο Κώστας Σαρδελής, ο Π.Β. Πάχος, ο Φάνης Μιχαλόπουλος, ο Κωνσταντίνος Χολέβας, ο Γρηγόριος Κωσταράς, κ.α.

Ξεχωριστή σημασία έχει το κείμενο του Αρχιμ. κυρού Σωφρονίου Παπακυριακού ο οποίος πρώτος μελέτησε τον βίο του Αγίου, καθώς και το κείμενο του καθηγητή Κ. Σ. Κώνστα που αναφέρεται στη μελέτη αυτή.

Ο τόμος κλείνει με την καταγραφή των εκδηλώσεων που έγιναν για την υποδοχή αποτμήματος του Ιερού Λειψάνου του Αγίου στην Ιερά Μονή Αγίου Κοσμά Μεγαδένδρου Θέρμου, στην γενέτειρά του, το οποίο προσεκόμισε στην τοπική Εκκλησία ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας κ. Αναστάσιος.

Με το έκδοση του τόμου αυτού συνοψίζεται το διαχρονικό ενδιαφέρον της Μητροπόλεώς μας για το βίο και το έργο του Αγίου ενδόξου ιερομάρτυρος και ισαποστόλου Κοσμά του Αιτωλού.

Ο πιο σημαντικός, ωστόσο, στόχος της εκδόσεως, όπως τον επισημαίνει ο ποιμενάρχης μας κ. Κοσμάς στον πρόλογό του είναι να προβληματιστούμε και να παραδειγματιστούμε από το παράδειγμα του Αγίου στους δύσκολους καιρούς μας.

Ανάμεσα σε άλλα ο Σεβασμιώτατος επισημαίνει: «Πιστεύουμε ότι το αγιασμένο, το καθαρό, το αφυπνιστικό, το φωτισμένο μήνυμα του Αγίου Κοσμά, είναι λίαν σύγχρονο σήμερα για να αναχαιτίση τους νεοέλληνας από το μεγάλο μας ολίσθημα. Ποτέ δεν θέλουμε η Πατρίδα μας και μάλιστα η νεότης, να γίνη σκλάβα στην τυραννική εξουσία των σύγχρονων εχθρών της.

Γι’ αυτό στο παρόν βιβλίο, επιλέξαμε και τοποθετήσαμε ωρισμένα κείμενα, που αναλύουν και προσφέρουν το μήνυμα του Αγίου Κοσμά περισσότερο καταληπτό.

Οι αναγνώστες των κειμένων θα μελετήσουν τη φωνή του Αγίου μας, θα γνωρίσουν την αγάπη του για ορθόδοξο πίστη, για πατρίδα, για οικογένεια. Θα μάθουν την ιερότητά τους, θα αναβαθμιστούν στη φλόγα και την αγάπη του Αγίου Κοσμά, θα διατηρήσουν τις ρίζες τους, θα αντισταθούν στην αλλοτρίωση. Αυτός είναι ο πόθος μας, η επιθυμία μας, η προσδοκία μας».

Πέμπτη 5 Αυγούστου 2010

«ΕΠΟΠΤΑΙ ΓΕΝΗΘΕΝΤΕΣ ΤΗΣ ΕΚΕΙΝΟΥ ΜΕΓΑΛΕΙΟΤΗΤΟΣ» (Α΄ Πέτρ.1,16)


Εόρτιο αφιέρωμα στην εορτή της Μεταμορφώσεως του Κυρίου

Σύντομη θεολογική προσέγγιση της ορθοδόξου διδασκαλίας περί των ακτίστων ενεργειών του Θεού και της δυνατότητος μετοχής των πιστών σε αυτές


Του κ. Λάμπρου Κ. Σκόντζου Θεολόγου-Καθηγητού


Αν μελετήσουμε με προσοχή τα Ιερά Ευαγγέλια θα διαπιστώσουμε πως οι μαθητές του Κυρίου φωτίζονταν σταδιακά και κατανοούσαν το τι ήταν πραγματικά ο Διδάσκαλός τους. Έπρεπε να απαλλαγούν από τις λαθεμένες περί Μεσσία ιουδαϊκές προσδοκίες και να οδηγηθούν στην επίγνωση του Υιού του Θεού. Σε αυτό συνέβαλλε ουσιαστικά ο Κύριος με τις κατ’ ιδίαν διδασκαλίες Του, τα θαύματά Του, τις συζητήσεις. Σε αυτή την προοπτική εντάσσεται και το γεγονός της Μεταμορφώσεως.

Λίγο πριν το πάθος Του ο Κύριος κάλεσε τους μαθητές Του και τους ρώτησε τι λέγει ο κόσμος γι’ Αυτόν, αλλά και τι πιστεύουν και αυτοί για Εκείνον. «Τίνα με λέγουσιν οι όχλοι είναι; Οι δε αποκριθέντες είπον΄ Ιωάννην τον Βαπτιστήν, άλλοι Ηλίαν, άλλοι δε ότι προφήτης τις των αρχαίων ανέστη. Είπε δε αυτοίς΄ υμείς δε τίνα με λέγετε είναι;» (Λουκ.9,18-19). Ο ενθουσιώδης Πέτρος εξ’ ονόματος των έντεκα ομολόγησε ευθέως στον Χριστό: «Συ ει ο Χριστός ο Υιός του Θεού του ζώντος» (Ματθ.16,16). Αυτή η σωτήρια ομολογία χαροποίησε ιδιαίτερα τον Κύριο, ο Οποίος τους διαβεβαίωσε πως πάνω σε αυτή την πίστη και την ομολογία για το πρόσωπό Του θα οικοδομηθεί η Εκκλησία Του.

Έξι ημέρες μετά από αυτό το γεγονός ο Χριστός θέλοντας να στηρίξει έτι περισσότερο την πίστη τους, εν όψει του πάθους Του και του σταυρικού Του θανάτου, πήρε του τρεις πρόκριτους μαθητές Του Πέτρο, Ιάκωβο και Ιωάννη και ανέβηκαν σε κάποιο υψηλό βουνό, το οποίο η χριστιανική παράδοση ταυτίζει με το όρος Θαβώρ, που υψώνεται περήφανο πάνω από την μαγευτική πεδιάδα Εσδρελών, σαν μια τεράστια πυραμίδα, στα όρια της χώρας Ζαβουλών και Νεφθαλείμ. Η ώρα της αναβάσεως ήταν εσπέρα, πιθανότατα Σαββάτου, σύμφωνα με την περιγραφή του Ευαγγελιστή Λουκά (9,32). Όταν έφτασαν στην κορυφή ο Κύριος ενώ προσεύχονταν μεταμορφώθηκε ενώπιον των τριών μαθητών Του. Το πρόσωπό Του έλαμψε ως ο ήλιος και τα ενδύματά Του έγιναν στιλπνά και λευκά σαν το χιόνι (Μάρκ.9,3). Ταυτόχρονα περιβλήθηκε αίγλη ουράνιας υπερφυσικής λαμπρότητας, σαν το χιόνι, σαν το πιο λαμπρό φως που είχαν αντικρίσει ποτέ, σαν την πιο φωτεινή αστραπή.

Την ίδια στιγμή, άλλο παράδοξο και θαυμαστό θέαμα είδαν τα μάτια τους. Δύο μεγάλες σεπτές μορφές της Παλαιάς Διαθήκης φάνηκαν εκατέρωθεν του Ιησού, ο Μωϋσής και ο Ηλίας, «οφθέντες εν δόξη» (Λουκ.9,31). ως εκπρόσωποι του Νόμου και των Προφητών, να συνομιλούν με Αυτόν για τα μέλλοντα, που θα συνέβαιναν στα Ιεροσόλυμα, όπου ήταν ο τελικός προορισμός Του (Λουκ.9,31).

Οι μέγιστες αυτές μορφές είχαν αποχωρήσει από τον κόσμο κατά τρόπον μυστηριώδη. Ο Μωυσής απέθανε και κανείς δεν είδε το θάνατό του, ούτε τον τάφο του (Δευτ.34,6). Ο Ηλίας δεν γεύτηκε θάνατο, διότι ο Θεός τον μετέστησε με πύρινο άρμα στον ουρανό ζώντα (Δ΄Βασ.2,11). Το ίδιο μυστηριωδώς εμφανίστηκαν και πάλι στο όρος της Μεταμορφώσεως. Σύμφωνα επίσης με την Παλαιά Διαθήκη οι δυο αυτές μεγάλες προσωπικότητες είχαν την ύψιστη τιμή να δουν τη δόξα του Θεού ενώ ζούσαν. Ο Μωυσής στο όρος Σινά «εισήλθεν εις τον γνόφον, ου ην ο Θεός» (Εδοδ.20,21). Ο Ηλίας είδε την δόξα του Θεού στην «φωνήν αύρας λεπτής» (Γ΄Βασιλ.19,12). Οι μαθητές έτρεφαν, ως πιστοί ισραηλίτες μεγάλη εκτίμηση σε αυτούς, διότι ο Μωυσής ήταν ο νομοθέτης του Ισραήλ και ο Ηλίας ο μέγιστος των προφητών. Τους ανεγνώρισαν προφανώς από τον διάλογό τους με τον Κύριο.

Ο ιερός Λουκάς μας λέγει πως την ώρα εκείνη της ουράνιας φωτοχυσίας ο Πέτρος και οι άλλοι δύο μαθητές «ήσαν βεβαρημένοι ύπνω΄ διαγρηγορήσαντες δε είδον την δόξαν αυτού και τους δύο άνδρας τους συνεστώτας αυτώ» (Λουκ.9,32). Το παράδοξο θέαμα τους συντάραξε κυριολεκτικά. Η ευτυχία που ένοιωθαν ήταν απερίγραπτη. Δεν ήθελαν με κανένα τρόπο να διαταραχθεί εκείνη η μακάρια κατάσταση. Γι’ αυτό μόλις είδαν να αποχωρούν οι δυο αρχαίοι άνδρες, ο Πέτρος παρακαλεί τον Ιησού να μείνουν για πάντα εκεί! «Επιστάτα, καλον εστιν ημάς ώδε είναι΄και ποιήσωμεν σκηνάς τρεις, μίαν σοι και μίαν Μωυσεί και μιαν Ηλία» (Λουκ.9,33). Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός πως για τους εαυτούς τους δεν ζητούν κατάλυμα, αλλά τους αρκεί η συγκλονιστική κατάσταση που βίωναν. Όμως συνεχίζει ο ιερός ευαγγελιστής «μη ειδώς ο λέγει», συνεπαρμένος από την θεία ηδονή δεν ήξερε τι έλεγε. Ξαφνικά, ενώ έλεγαν αυτά, συνέβη και άλλο παράδοξο φαινόμενο. «Εγένετο νεφέλη και επεσκίασεν αυτούς΄ εφοβήθησαν δε εν τω εκείνους εισελθείν εις την νεφέλην΄ και φωνή εγένετο εκ της νεφέλης λέγουσα΄ ούτος εστιν ο υιός μου ο αγαπητός΄ αυτού ακούετε» (Λουκ.9,35). Ο Θεός Πατέρας από τον ουρανό επιβεβαίωνε για και ακόμα φορά, την θεία υιοθεσία! Η ουράνια φωνή που ακούστηκε μέσα από την φωτεινή νεφέλη προξένησε τέτοιο φόβο στους μαθητές, ώστε αυτοί έπεσαν πρηνείς στην βουνίσια χλόη και δεν μπορούσαν να σηκώσουν το κεφάλι από τη γη.

«Εν τω γενέσθαι την φωνήν ευρέθη ο Ιησούς μόνος, και αυτοί εσίγησαν» (Λουκ.9,36). Η
παράδοξη οπτασία είχε λήξει, η φωτεινή νεφέλη είχε διαλυθεί και οι ουράνιοι επισκέπτες είχαν εξαφανιστεί. Ο Χριστός ενδεδυμένος πλέον την συνήθη μορφή Του, ενθαρρύνοντας τους σαστισμένους και φοβισμένους μαθητές Του τους είπε: «Εγέρθητε και μη φοβείσθε»(Ματθ.17,8).

Εν τω μεταξύ είχε περάσει και η νύκτα και οι πρώτες ακτίνες του ηλίου έκαμαν την εμφάνισή τους στο όρος της Μεταμορφώσεως. Τίποτε δεν θύμιζε πια την συγκλονιστική νύχτα και μόνο οι ψυχές των μαθητών ήταν πλημμυρισμένες από θαυμασμό και θεία έκσταση. Ενώ κατηφόριζαν το δρόμο της επιστροφής ο Χριστός τους παρακάλεσε να μην αναφέρουν σε κανέναν το γεγονός, «έως ου ο υιός του ανθρώπου εκ νεκρών αναστή»(Ματθ.17,9, Μάρκ.9,9). Κοινοποίηση του γεγονότος στον ευρύτερο κύκλο των μαθητών θα προκαλούσε σύγχυση διότι δεν ήταν ακόμη ικανοί να κατανοήσουν τα μυστήρια του Θεού. Πολλώ δε μάλλον στον αμαθή όχλο, διότι θα προκαλούσε άκαιρους ενθουσιασμούς και θα έβλαπτε το υπόλοιπο έργο Του.

Οι τρεις μαθητές πράγματι διαφύλαξαν την εντολή του Κυρίου, μόνο που τους βασάνιζε το ερώτημα: «τι έστι το εκ νεκρών αναστήναι» (Μάρκ.9,10). Δεν μπορούσαν να καταλάβουν την ανάσταση του Δασκάλου τους, αφού είχαν την εσφαλμένη αντίληψη ότι «ο Χριστός μένει εις τον αιώνα» (Ιωάν.12,3) ως ο κραταιός εγκόσμιος βασιλεύς του Ισραήλ. Επίσης τους προβλημάτιζε το γεγονός της εμφανίσεως του Ηλία, διότι γνώριζαν πως η δεύτερη εμφάνισή του στον κόσμο σημαίνει την έλευση του Μεσσία και την αρχή της βασιλείας του (Μαλαχ.4,5). Αναρωτιόνταν, γιατί να μην κηρύξουν τα καλά νέα της ελεύσεως του Μεσσία και της βασιλείας του; Δεν άντεξαν και ρώτησαν τον Κύριο: «τι ουν οι Γραμματείς λέγουσιν, ότι Ηλίαν δει ελθείν πρώτον;» (Ματθ.17,10). Ο Χριστός τους απάντησε πως ο Ηλίας πράγματι ήδη ήλθε, αλλά οι Γραμματείς δεν τον ανεγνώρισαν και τον κακοποίησαν, όπως θα κακοποιήσουν και τον Υιό του Ανθρώπου. Οι μαθητές κατάλαβαν ότι τελικά μιλούσε για τον Ιωάννη τον Βαπτιστή, ο οποίος υπήρξε όμοιος στο θάρρος και στην πίστη με τον μεγάλο προφήτη.

Μετά την Ανάσταση οι τρεις μαθητές κατανόησαν το μεγάλο γεγονός της θείας Μεταμορφώσεως, όταν είδαν ξανά τον Κύριο δοξασμένο. Διηγήθηκαν στους υπόλοιπους αποστόλους την φοβερή οπτασία. Οι δύο μάλιστα από αυτούς κατέγραψαν στις επιστολές τους την συγκλονιστική εμπειρία της Μεταμορφώσεως του Κυρίου. Ο απόστολος Πέτρος στην Β΄ Καθολική Επιστολή του έγραψε τα εξής: «Εγνωρίσαμεν υμίν την του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού δύναμιν και παρουσίαν… επόπται γενηθέντες της εκείνου μεγαλειότητος, λαβών γαρ παρά Θεού Πατρός τιμήν και δόξαν φωνής ενεχθείσης αυτώ τοιάδε υπό της μεγαλοπρεπούς δόξης, ούτος εστιν ο υιός μου ο αγαπητός, εις ον εγώ ευδόκησα΄ και ταύτην την φωνήν ημείς ηκούσαμεν εξ ουρανού ενεχθείσαν, συν αυτώ όντες εν τω όρει τω αγίω» (Β΄Πετρ.1,16-19). Ο απόστολος Ιωάννης στην αρχή του ευαγγελίου του αναφέρει ότι «εθεασάμεθα την δόξαν αυτού, δόξαν ως μονογενούς παρά πατρός, πλήρης χάριτος και αληθείας» (Ιωάν.1,14), αναφερόμενος προφανώς στο γεγονός της θείας Μεταμορφώσεως. Επίσης στην Α΄ Καθολική Επιστολή του υπαινίσσεται την εμπειρία της Μεταμορφώσεως του Κυρίου γράφοντας ότι «αύτη εστίν η επαγγελία ην ακηκόαμεν απ αυτού και αναγγέλλομεν υμίν, ότι ο Θεός φως εστι» (A΄ Ιωάν.1,5).


ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΟΥ ΓΕΓΟΝΟΤΟΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ


Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός είναι ο Υιός και Λόγος του Θεού, το «απαύγασμα της δόξης και χαρακτήρ της υποστάσεως αυτού, φέρων τε τα πάντα τω ρήματι της δυνάμεως αυτού» (Εβρ.1,3). Ο αιώνιος και άναρχος Θεός, ο «ήν εν αρχή προς τον Θεόν» και «Πάντα δι’ αυτού εγένετο, και χωρίς αυτού εγένετο ουδέ εν ο γέγονεν» (Ιωάν.1,2-3).

Αυτός χάριν της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους «σάρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν» (Ιωάν.1,14). Έγινε, συνάμα με τη θεία Του φύση, αληθινός και τέλειος άνθρωπος, δηλαδή Θεάνθρωπος, για να είναι σύμφωνα με τους Πατέρες της Εκκλησίας μας, η σωτηρία μας πραγματική και βεβαία. Ταπείνωσε τόσο πολύ το θεανδρικό Του πρόσωπο, ώστε ήρθε στον κόσμο ως ένας άσημος άνθρωπος. Το ίδιο άσημος έζησε σε ολόκληρη την επί γης ζωή Του. Καταδέχτηκε και βίωσε την ανθρώπινη κακοδαιμονία στο έπακρο.

Όταν άρχισε τον δημόσιο βίο Του κάλεσε με απλότητα τους συνεργάτες Του αποστόλους, για να τον πλαισιώσουν στο έργο της σωτηρίας του κόσμου. Το ίδιο άσημοι υπήρξαν και αυτοί. Όλοι τους ήταν ολιγογράμματοι ψαράδες της Γενησαρέτ. Οι ισχυροί και οι σοφοί του κόσμου ήταν γεμάτοι με έπαρση και άρα ακατάλληλοι να συμβάλλουν στο έργο της σωτηρίας του κόσμου.

Οι μαθητές του Κυρίου δεν ήταν απαλλαγμένοι από την ιδιότυπη εθνικιστική πίστη των υπολοίπων Ιουδαίων για τον Μεσσία. Τον περίμεναν ως έναν εθνικό κραταιό ηγέτη, προικισμένο με υπερφυσικές ιδιότητες, ο οποίος θα ανάσταινε τον ένδοξο θρόνο του Δαβίδ και θα εγκαθιστούσε παγκόσμιο βασίλειο με συγκυβερνήτες τον «περιούσιο λαό»! Αυτό ήταν και το μεγαλύτερο σκάνδαλο του Χριστού απέναντι στο ιουδαϊκό έθνος!

Μέσα στα ιερά Ευαγγέλια έχουμε σαφείς μαρτυρίες και εκδηλώσεις των μαθητών αυτής της περίεργης πίστεως. Τρανταχτό παράδειγμα η περίπτωση των υιών Ζεβεδαίου, οι οποίοι λίγο πριν το πάθος του Ιησού του ζητούσαν πρωτοκαθεδρίες στην μελλοντική βασιλεία Του (Ματθ.20,17-28). Επίσης ακόμα και μετά την ανάσταση το σύνολο των μαθητών «συνελθόντες επηρώτων αυτόν λέγοντες΄ Κύριε, ει εν τω χρόνω τούτω αποκαθιστάνεις την βασιλείαν τω Ισραήλ;» (Πράξ.1,6). Ο Κύριος δεν παρέλειπε σε κάθε περίπτωση να τους δώσει να καταλάβουν ότι σφάλλουν και πως ο ίδιος δεν ήρθε στον κόσμο, να κυριαρχήσει, ούτε να διακονηθεί αλλά «διακονήσαι και δούναι την ψυχή Του λύτρον αντί πολλών» ( Ματθ.20,28).

Το σπουδαιότερο γεγονός, το οποίο ανέτρεψε την λαθεμένη αντίληψη των κορυφαίων μαθητών για το Χριστό και το έργο Του υπήρξε η θεία Μεταμόρφωση. Είναι ασφαλώς μια προσπάθεια να απαγκιστρωθούν, τουλάχιστον οι κορυφαίοι απόστολοι, από τις παχυλές μικροεθνικιστικές αντιλήψεις, να μυηθούν στα μυστήρια του Θεού και να γίνουν μάρτυρες της θείας δόξας. Μόνο χάρη σε αυτή την συγκλονιστική εμπειρία θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν τη μεγάλη δοκιμασία και το σκάνδαλο του σταυρού. Μόνο έτσι δεν θα λύγιζαν μπροστά στο πάθος και τον θάνατο του Χριστού. Μόνο έτσι θα μπορούσαν να πιστέψουν στην ανάσταση του Κυρίου, διότι Εκείνος που μεταμορφώθηκε μπροστά τους και περιβλήθηκε την θεία δόξα θα μπορούσε να αναστηθεί από τους νεκρούς!

Το λαμπρό γεγονός της Μεταμορφώσεως του Κυρίου μας έχει επίσης και άλλες σπουδαίες διδακτικές παραμέτρους. Οι άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας άντλησαν από αυτό σπουδαίες αλήθειες της χριστιανικής μας πίστεως. Η Ορθόδοξη θεολογία μας έχει αφιερώσει ολόκληρα κεφάλαια στο μεγάλο και θαυμαστό αυτό γεγονός και αντλεί θεμελιώδεις αλήθειες από αυτό.

Η προσωπική μεταμόρφωση του Θεανθρώπου Κυρίου μας, αποτελεί τον προάγγελο και της δικής μας μεταμορφώσεως. Αυτό μας το βεβαιώνει ο αληθής λόγος του Κυρίου μας: «ημείς δε οι πάντες ανακεκαλυμμένω προσώπω την δόξαν Κυρίου κατοπτριζόμενοι την αυτήν εικόνα μεταμορφούμεθα από δόξης εις δόξαν, καθάπερ από Κυρίου Πνεύματος» (Β΄Κορ.3,18). Όλοι οι πιστοί του Χριστού, ως «συμμόρφους της εικόνος» του Θεού» (Ρωμ.8,29), θα μεταμορφωθούμε και εμείς και θα συνδοξασθούμε με Αυτόν. Τόσο μεγάλο είναι το μέγεθος της φιλανθρωπίας του Θεού, Οποίος τόσο πολύ μας αγαπά, ώστε θέλει να μας χαρίσει μέρος της δικής Του δόξας!

Τα ιερά Ευαγγέλια αναφέρουν πως μαζί με το πρόσωπο Κυρίου μεταμορφώθηκαν και τα ενδύματά Του και έγιναν «στίλβοντα, λευκά λίαν ως χιών, οια γναφεύς επί της γης ου δύναται ούτω λευκάναι» (Μαρκ.9,3). Αυτό σημαίνει πως μαζί με μας τους υιούς του Θεού (Ρωμ.8:14) θα μεταμορφωθεί και ολόκληρη η δημιουργία. Ο απόστολος Παύλος τονίζει σαφέστατα την μελλοντική της μεταμόρφωση. «Και αυτή η κτίσις ελευθερωθήσεται από της δουλείας της φθοράς εις την ελευθερίαν της δόξης των τέκνων του Θεού» (Ρωμ.8,21). Η ιερά Αποκάλυψη, το ευαγγέλιο του τελικού θριάμβου της Εκκλησίας μας, ομιλεί για την εσχατολογική δημιουργία καινούριου ουρανού και καινούριας γης, διότι ο «πρώτος ουρανός και η πρώτη γη απήλθον» (Αποκ.21,1). Η παράδοξη εμφάνιση του Μωυσή και του Ηλία κατά την μεταμόρφωση του Κυρίου επιβεβαιώνει περίτρανα την χριστιανική πίστη στην μετά θάνατον ζωή. Ο Μωυσής είχε ζήσει περισσότερα από χίλια τριακόσια χρόνια πριν από την γέννηση του Κυρίου και ο Ηλίας πάνω από οκτακόσια. Και όμως εμφανίστηκαν ζωντανοί μπροστά στους έντρομους και δύσπιστους μαθητές «συλλαλούντες τω Ιησού» (Μάρκ.9,4). Ο ίδιος ο Κύριος είχε πει πως ο Θεός «ούκ έστιν ο Θεός Θεός νεκρών, αλλά ζώντων» (Ματθ.22,33). Με την ζωοφόρο ανάστασή Του έγινε «πρωτότοκος εκ των νεκρών» (Κολ.1,18, Αποκ.1,5), απαρχή της αναστάσεως όλων των πιστών σε Αυτόν ανθρώπων, καθότι «δει το φθαρτόν τούτο ενδύσασθαι αφθαρσίαν και το θνητόν τούτο ενδύσασθαι αθανασίαν… κατεπόθη ο θάνατος εις νίκος» (Α΄Κορ.15,54).Αυτή είναι η πιο χαροποιός και ελπιδοφόρα πίστη της ανθρωπότητας!

Για την ορθόδοξη πνευματικότητα η Μεταμόρφωση του Κυρίου έχει ιδιάζουσα σημασία. Στα βυζαντινά χρόνια τέθηκε ως πρόκληση από την δυτική αιρετική σχολαστική θεολογία κατά πόσον μπορεί ο άνθρωπος να προσεγγίσει και να βιώσει την θεία δόξα. Οι αιρετικοί δυτικοί υποστήριζαν πως η δόξα και το φως της Μεταμορφώσεως ήταν κτιστό φυσικό φως, μετεωρολογικό φαινόμενο, διότι εντελώς

αυθαίρετα ταύτιζαν την ουσία με τις ενέργειες του Θεού. Αντίθετα οι ορθόδοξοι Πατέρες με προεξάρχοντα τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά (1296-1359) στηριζόμενοι στην αγία Γραφή και την παράδοση της αρχαίας Εκκλησίας έκαμαν την διάκριση μεταξύ ουσίας και ακτίστων ενεργειών του Θεού και αποφάνθηκαν πως το φως και η δόξα της θείας Μεταμορφώσεως ήταν φανέρωση του ακτίστου θείου φωτός και των ακτίστων ενεργειών του Θεού. Ο άνθρωπος μπορεί με την χάρη του Θεού και τον δικό του προσωπικό αγώνα να φτάσει να δει και να γίνει μέτοχος αυτού του ακτίστου φωτός και της δόξας του Θεού και από αυτή τη ζωή. Πρόκειται για το γνωστό πνευματικό κίνημα των Ησυχασμού, το οποίο μεσουράνησε τον 14ο αιώνα και το οποίο συντέλεσε στην αποκρυστάλλωση του ορθοδόξου δόγματος και την ανάπτυξη περαιτέρω της πνευματικότητας.

Για τον ορθόδοξο πιστό ο Θεός είναι «ψηλαφητός» δια των ακτίστων ενεργειών Του, διότι γινόμενος αποδέκτης και μέτοχός των βιώνει οντολογικά την ύπαρξη του Θεού. Δε χρειάζεται λογικές αποδείξεις για την ύπαρξή Του επειδή ο εσωτερικός του κόσμος είναι πλημμυρισμένος από τις άκτιστες θείες ενέργειες, οι οποίες του δημιουργούν μια απίστευτη πνευματική πληρότητα. Του είναι τόσο οικείος ο Θεός, όσο οι φυσικοί συγγενείς του! Μόνο στην ορθόδοξη πρακτική ο Θεός χαρακτηρίζεται ως πατέρας με τη βιβλική και χριστιανική έννοια, απαλλαγμένη από κάθε είδους συμβολισμών και εικόνων. Για τον ορθόδοξο πιστό ο Θεός είναι ο στενός συγγενής του, το δικό του αγαπητό πρόσωπο που μπορεί να το εμπιστευτεί και να του αναθέσει τη ζωή του, χωρίς να αίρεται η από μέρους του η συναίσθηση της υπέρτατης διαφοράς με το Δημιουργό του. Αυτό βεβαιώνεται ξεκάθαρα στο γεγονός της θείας Μεταμορφώσεως. Οι δύο προφήτες και οι τρεις απόστολοι στο θαβώριο όρος μετέχοντες των ακτίστων ενεργειών του μεταμορφωθέντος Κυρίου, αισθάνονταν ιδιαίτερα οικείοι με Εκείνον και ταυτόχρονα αναγνώριζαν τη διαφορετική τους φύση.

Η αιρετική σχολαστική δυτική διδασκαλία περί ταυτίσεως της ουσίας και των ενεργειών του
Θεού συσσώρευσε ανυπέρβλητα προβλήματα στις σχέσεις του ανθρώπου με το Θεό. Το φως της θείας Μεταμορφώσεως εκλαμβάνεται ως φυσικό κτιστό φως, όπως κτιστές εκλαμβάνονται και όλες οι ενέργειες του Θεού προς τον κόσμο. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως ο άνθρωπος δε μετέχει του Θεού σε καμιά περίπτωση και άρα είναι ολότελα ξένος Αυτού. Η μόνη «μετοχή» του ανθρώπου με το Θεό είναι η δια του νου αναζήτησή Του. Αυτό υπήρξε η αφετηρία όλων των συγχρόνων κακοδοξιών κατά της ορθής πίστεως του Θεού. Οι τερατώδεις παπικές και προτεσταντικές περί Θεού αντιλήψεις δημιούργησαν ένα απίθανο ψηφιδωτό απαράδεκτων νοητικών εικόνων Του. Αυτό όπως είναι γνωστό, οδήγησε στην άρνηση της υπάρξεως του Θεού και ακόμη στη φρικτή δογματική θεώρηση του «θανάτου του Θεού», από τον παράφρονα εκπρόσωπο της ευρωπαϊκής διανόησης Νίτσε!

Το γεγονός της θείας Μεταμορφώσεως του Κυρίου πρέπει να καταυγάζει την ψυχή μας κάθε στιγμή της ζωής μας. Είναι ανάγκη να συνειδητοποιήσουμε ότι ο φιλάνθρωπος Θεός μας, εξαιτίας της άμετρης αγάπης Του για μας, μας δίνει το ύψιστο δικαίωμα να μετέχουμε και αυτής της ίδιας της δόξας Του, διότι εμείς οι πιστοί χριστιανοί δεν είμαστε οπαδοί θρησκείας, όπως οι οπαδοί άλλων θρησκειών, αλλά υιοθετημένα παιδιά του Θεού, μέτοχοι της θείας μακαριότητάς Του! Αυτή την μεγάλη τιμή δε θα τη συναντήσουμε σε καμιά άλλη πίστη. Γι’ αυτό είναι ανάγκη να απαγκιστρωθούμε από τα σκύβαλα του κόσμου (Φιλιπ.3,8), να παραδώσουμε τον εαυτό μας στα χέρια του Θεού και να έχουμε οδηγό στη ζωής μας τον αιώνιο νόμο Του. Τότε το άκτιστο θαβώρειο φως θα καταυγάζει πλέρια την ψυχή μας, καθ’ όλη τη διάρκεια της ακανθώδους επί γης πορείας μας και θα μας οδηγεί ασφαλώς στην σωτηρία, στην αιώνια ζωή και στη θέωση!

Δευτέρα 2 Αυγούστου 2010

Πρόλογος 14ου Τεύχους

«το καλοκαιρινό Πάσχα»




Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου
Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμά





Η εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου έχει πρωτοποριακή θέση στο ορθόδοξο εκκλησιαστικό εορτολόγιό μας. Δεσπόζει των θεομητορικών εορτών και την περίοδο του θέρους παίρνει τη θέσι «του καλοκαιρινού Πάσχα».

Η τιμή και ο σεβασμός στο πάναγνο και πανάγιο πρόσωπο της Παναγίας μας, τώρα στην εορτή της Κοιμήσεώς της κορυφώνεται και αμέτρητα πλήθη λαού ταξιδεύουν, οδοιπορούν, καταφθάνουν σε μεγαλοπρεπείς Ιερούς Ναούς, σε ιστορικά μοναστήρια, σε ταπεινά εξωκκλήσια για να γονατίσουν εμπρός στη θαυματουργή εικόνα της, να την υμνήσουν, να την τιμήσουν, να της μιλήσουν, να καταθέσουν την υιική τους ικεσία, να ζητήσουν τις πρεσβείες της, τη μεσιτεία της.

Το πρόσωπο της Παναγίας μας και η εορτή της Κοιμήσεώς της, συγκινεί, διδάσκει, χαροποιεί όλους μας.

Η μητέρα της Ζωής αφήνει τον επίγειο κόσμο, τον φθαρτό και πρόσκαιρο, για να ταφή και να αναστηθή, να μεταστή και να καθίση εκ δεξιών του Τριαδικού Θεού μας «εν ιματισμώ διαχρύσω περιβεβλημένη πεποικιλμένη».

Εκεί στην νεκρική κλίνη της, εκ περάτων συναθροίσθηκαν οι άγιοι Απόστολοι και τιμητικά και ένδοξα την εκήδευσαν.

Αυτή η τιμή, το μεγαλείο, η αρχή της εν ουρανώ δόξης της πως να μη μας διδάξη και χαροποιήση;

Το μικρό αυτό αφιέρωμα του Περιοδικού μας είναι μία μικρή προσπάθεια. Με οδηγό τον πατερικό και θεόπνευστο λόγο, ευχόμαστε να βοηθήση, ώστε περισσότερο να πλησιάσουμε, να αγαπήσουμε, να τιμήσουμε, αυτές τις ημέρες την Παναγία μας, αλλά και να διδαχθούμε από τις θείες αρετές της, τη δόξα της και την αγάπη της προς όλους μας.

Κυκλοφόρησε το 14ο τεύχος του Περιοδικού

Κυκλοφόρησε το 14ο τεύχος (Απρίλιος – Μάιος – Ιούνιος 2010) του Περιοδικού «ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ» που εκδίδει η Ιερά Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας. Το τεύχος αυτό είναι αφιερωμένο στο πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου, με αφορμή την μεγάλη θεομητορική εορτή της Κοιμήσεώς της, το «Πάσχα του Καλοκαιριού».


Το αφιέρωμα έχει τίτλο «Τιμή στην Παναγία Δέσποινα» και περιλαμβάνει κείμενα: α) του αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού «Εγκώμιον εις την Κοίμησιν της πανυμνήτου και υπερενδόξου ευλογημένης Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας», β) του Ηλία Μηνιάτη «Λόγος εις την Μετάστασιν της Θεοτόκου», γ) του Φώτη Κόντογλου «Η Παναγία και ο Λαός», δ) του Μητροπολίτου πρ. Φλωρίνης Αυγουστίνου «Διδάγματα από την Κοίμηση της Θεοτόκου» και ε) του αρχιμ. Χρυσοστόμου Παπαθανασίου, ιεροκήρυκος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών «Τον κόσμον ου κατέλιπες, Θεοτόκε». Το αφιέρωμα συμπληρώνεται με μια περιγραφή της εικόνας της Κοιμήσεως της Θεοτόκου από τον Φώτη Κόντογλου και ένα κείμενο με τίτλο «Θεοτοκωνύμια», το οποίο περιλαμβάνει τα περισσότερα από τα πιο γνωστά ονόματα που έχουν αποδοθεί στην Παναγία μας.


Στην ενότητα εορταστικά δημοσιεύεται ένα άρθρο του ιεροκήρυκος αρχιμ. Λαυρεντίου Καρανάσιου αφιερωμένο στους δύο πρωτοκορυφαίους Αποστόλους Πέτρο και Παύλο και στη στήλη επέτειος ένα αφιέρωμα στον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, τον τελευταίο Αυτοκράτορα του Βυζαντίου, από τον Μητροπολίτη Χονγκ Κόνγκ και Άπω Ανατολής κ. Νεκτάριο


Η στήλη διδαχές αποτελείται από μια μελέτη του θεολόγου – φιλολόγου Κώστα Δημόπουλου με τίτλο: «Αφές, Ψαύσεις, Ψηλαφήσεις – Το άγγιγμα της ευεργεσίας στα Ευαγγέλια» και ένα κείμενο του ιεροκήρυκος αρχιμ. Αθηναγόρα Καραμαντζάνη, με τίτλο: «Η διαλεκτική της Ζωής και του Θανάτου».


Στη στήλη επίκαιρα θα διαβάσετε για μια ανέκδοτη προφητεία του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, όπως την κατέγραψε ο Πρωτ. Χρήστος Παπαχρήστος και στη στήλη σύγχρονα ένα άρθρο του αρχιμ. Παύλου Ντανά με τίτλο: «Η Ελλάς εάλω;».

Στην ενότητα βιβλιοπαρουσίαση παρουσιάζονται δύο νέα βιβλία – εκδόσεις της Ιεράς Μητροπόλεως. Ένα Ανθολόγιο Κειμένων για τη ζωή και το έργο του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού και ένα νεανικό μυθιστόρημα της Ελένης Κακουλίδη με τίτλο «Ταξίδι χωρίς ταυτότητα – Αναζητώντας το Μεσολόγγι».


Στη στήλη εις μνημόσυνον γίνεται αναφορά σε τέσσερις ιερείς που έφυγαν από κοντά μας, τον π. Ευάγγελο Καράμπαλη, τον π. Κωνσταντίνο Μανιώτη, τον π. Παναγιώτη Δήμητσα και τον π. Νεόφυτο Θεοδωρίδη.


Το τεύχος ολοκληρώνεται, όπως πάντα, με τις κυριότερες από τις δραστηριότητες και την επικαιρότητα της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας. Στις δραστηριότητες γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στις Κατασκηνώσεις της Ιεράς Μητροπόλεως που πραγματοποιούνται αυτή την περίοδο στη Ρίζα Αντιρρίου, στο 1ο Περιφερειακό Φεστιβάλ Νέων και στις δραστηριότητες της Φιλανθρωπικής Ομάδας «ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΕΛΕΗΜΩΝ».


Το περιοδικό «ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ» κυκλοφορεί σε 3000 αντίτυπα και αποστέλλεται ταχυδρομικώς σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό. Όποιος επιθυμεί να γίνει αποδέκτης του περιοδικού μπορεί να επικοινωνήσει με το Γραφείο Τύπου και Επικοινωνίας της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας στη διεύθυνση:


Αρχιεπ. Δαμασκηνού 10 – Τ.Κ. 302 00 – Μεσολόγγι

τηλ. 26310 22322 και 26310 22421 – fax: 2631028701

Email: agkosmas@otenet.gr

Κυριακή 1 Αυγούστου 2010

Πρόγραμμα Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου

ΚΥΡΙΑΚΗ 1 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2010
19:00 μ.μ. – ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ ΣΠΑΡΤΙΑ ΤΡΙΧΩΝΙΔΟΣ

Αρχιερατικός Εσπερινός – Ιερά Παράκληση



ΔΕΥΤΕΡΑ 2 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2010
19:00 μ.μ. – ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΑΒΑΡΙΚΟΥ ΘΕΡΜΟΥ

Αρχιερατικός Εσπερινός – Ιερά Παράκληση



ΤΡΙΤΗ 3 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2010
19:45 μ.μ. – ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΠΕΤΡΟΥ ΚΑΙ ΠΑΥΛΟΥ ΚΡΥΟΥ ΝΕΡΟΥ ΤΡΙΧΩΝΙΔΟΣ

Αρχιερατικός Εσπερινός – Ιερά Παράκληση



ΤΕΤΑΡΤΗ 4 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2010
19:00 μ.μ. – ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ (ΣΥΝΟΙΚΙΣΜΟΣ ΚΟΦΤΡΑΣ – ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ ΘΕΡΜΟΥ)

Αρχιερατικός Εσπερινός – Ιερά Παράκληση



ΠΕΜΠΤΗ 5 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2010
19:30 μ.μ. – ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΣΩΤΗΡΟΣ ΕΜΠΕΣΣΟΥ

Πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός



ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 6 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2010
07:30 π.μ. – ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΣΩΤΗΡΟΣ – ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣ ΑΓΓΕΛΟΚΑΣΤΡΟΥ

Όρθρος – Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία

19:30 μ.μ. – ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΚΑΤΟΥΝΗΣ
Αρχιερατικός Εσπερινός – Ιερά Παράκληση



ΣΑΒΒΑΤΟ 7 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2010
07:30 π.μ. – ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΜΠΑΜΠΙΝΗΣ

Όρθρος – Αρχιερατική Θεία Λειτουργία – Μνημόσυνο μακαριστού ιερέως π. Δημητρίου Ηγούμενου



ΚΥΡΙΑΚΗ 8 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2010
07:30 π.μ. – ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ ΑΓΡΙΝΙΟΥ

Όρθρος – Αρχιερατική Θεία Λειτουργία – Χειροτονία εις Πρεσβύτερον του διακόνου π. Σπυρίδωνος Καπελλάκη – Μνημόσυνο μακαριστού αρχιμανδρίτου π. Αποστόλου Φαφούτη

19:30 μ.μ. - ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΓΕΝΕΣΙΟΥ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΟΥΣ

Αρχιερατικός Εσπερινός – Ιερά Παράκληση



ΔΕΥΤΕΡΑ 9 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2010
19:00 μ.μ. – ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΣΥΜΕΩΝ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ

Αρχιερατικός Εσπερινός – Ιερά Παράκληση



ΤΡΙΤΗ 10 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2010
19:00 μ.μ. – ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΑΝΩ ΧΡΥΣΟΒΙΤΣΑΣ

Αρχιερατικός Εσπερινός – Ιερά Παράκληση



ΤΕΤΑΡΤΗ 11 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2010
19:30 μ.μ. - ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΖΩΟΔΟΧΟΥ ΠΗΓΗΣ ΚΑΤΩ ΚΑΝΔΗΛΑΣ

Αρχιερατικός Εσπερινός - Ιερά Παράκληση



ΣΑΒΒΑΤΟ 14 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2010
19:30 μ.μ. - ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΑΙΤΩΛΙΚΟΥ
Πανηγυρικός Αρχιερατικός Εσπερινός



ΚΥΡΙΑΚΗ 15 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2010
07:30 π.μ. - ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΛΙΓΟΒΙΤΣΙΟΥ
Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία



ΔΕΥΤΕΡΑ 16 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2010
07:30 π.μ. - ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΚΕΦΑΛΟΒΡΥΣΟΥ
Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία

«Αναζητώντας το Μεσολόγγι, Ταξίδι χωρίς ταυτότητα»


Το πρόβλημα της παιδείας και η σωστή αντιμετώπισή του είναι ζωτικής σημασίας και αποτελεί ζήτημα ζωής και θανάτου για τον πνευματικό πολιτισμό και το μέλλον μιας χώρας.

Το κύριο βάρος, για μία σωστή, κατά το δυνατόν, αγωγή των νέων πέφτει στην οικογένεια σ’ εσάς, δηλαδή, αγαπητοί μας γονείς.

Ο αγώνας σας είναι δύσκολος, ανηφορικός, αλλά το ξέρετε ότι οδηγεί σε κορυφές, στα καθάρια πλάτη του ουρανού, στη Βασιλεία του, εφ’ όσον μορφωθεί «Χριστός» στις εύπλαστες ψυχές των παιδιών σας, των παιδιών μας που αποτελούν «την ελπίδα του αύριο».

Συνεργός σ’ αυτό τον ωραίο σας αγώνα έρχεται και η τοπική μας εκκλησία, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας ο οποίος μέσα στις τόσες και πολυποίκιλες υποχρεώσεις του, δεν σας ξεχνά, δεν μας ξεχνά, και μάχεται δίπλα μας με το πανίσχυρο πνευματικό όπλο της προσευχής αλλά και έμπρακτα.

Αγκάλιασε με ενθουσιασμό το εμπνευσμένο παιδικό μυθιστόρημα της αξιότιμης κ. Ελένης Κακουλίδη και σας το προσφέρει μέσα από τις εκδόσεις του βιβλιοπωλείου της Ιεράς Μητροπόλεως «Φάρος Ορθοδοξίας».

Το βιβλίο επιγράφεται «Αναζητώντας το Μεσολόγγι, Ταξίδι χωρίς ταυτότητα». Είναι ηθοπλαστικό, σκιαγραφεί πρότυπα, κάτι που χρειάζεται ο καθένας.

Επίκαιρο το βιβλίο όχι μόνο γιατί γράφει μέσα από τις σελίδες που εκτυλίσσονται τα γεγονότα της ηρωικής εξόδου των Μεσολογγιτών, αλλά και γιατί πραγματεύεται μέσα από την προσωπική ιστορία του έφηβου ήρωα – πρωταγωνιστή την εναγώνια αναζήτηση της καταγωγής του και το ψάξιμο για τις ρίζες του που η κοινωνία μας σήμερα μας παροτρύνει να ξεχνάμε γιατί έτσι βολεύεται η παγκοσμιοποίηση.

Ο Σεβασμιώτατος, είχε την καλωσύνη να προλογίση το βιβλίο και μεταφέρω λίγες γραμμές από τις εμπνευσμένες σκέψεις του:

«Χωρίς υπευθυνότητα, χωρίς συναίσθηση του χρέους μας είτε αλλοιώνουμε την καθαρή ιστορία του έθνους μας, είτε δεν την διδάσκουμε καθόλου με αποτέλεσμα τα παιδιά μας να αγνοούν τις ρίζες μας […] συσχηματίζονται με τους άλλους λαούς» και σε άλλο σημείο συνεχίζει: «Η κ. Κακουλίδη, με απλό ελκυστικό και παραστατικό τρόπο φέρνει τα παιδιά μας ενώπιον των μεγάλων ηρώων και μαρτύρων του Μεσολογγίου, παρουσιάζει την αγάπη τους για την πατρίδα και για την ελευθερία, την γενναιότητά τους, τη θυσία τους…».

Η ύλη του βιβλίου κατανέμεται σε 175 σελίδες περίπου και διαιρείται, σε τέσσερις ενότητες, με επιμέρους κεφάλαια.
Η αγάπη του γνήσιου Έλληνα «για του Χριστού την πίστη την αγία και της Ελλάδας την ελευθερία», αποτυπώνεται καθάρια, κρυστάλλινη με την ανάγνωση των σελίδων του βιβλίου.

Διαβάζεται εύκολα, η γλώσσα τρέχει και οι έννοιες είναι κατανοητές και από τα μικρά παιδιά. Είναι ένα όμορφο εποικοδομητικό και πολύτιμο ανάγνωσμα.


Κεντρική διάθεσις
Βιβλιοπωλείο Ι. Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας
«Φάρος Ορθοδοξίας»
Πλατεία Ραζη-Κότσικα
Τ.Κ. 302 00 - Μεσολόγγιον
Τηλ. και Fax: 26310 26549