Η Κυριακή των Απόκρεω στην Ιερά Πόλη Μεσολογγίου

 

Στον Ιερό Ναό Αγίου Παντελεήμονος Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου ιερούργησε σήμερα, Κυριακή των Απόκρεω, 27 Φεβρουαρίου 2022, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου και Τοποτηρητής της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Ιερόθεος.

Ο Σεβασμιώτατος χοροστάτησε στην ακολουθία του Όρθρου, προεξήρχε της αρχιερατικής Θείας Λειτουργίας και στη συνέχεια τέλεσε ιερό μνημόσυνο, υπέρ αναπαύσεως του μακαριστού Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κυρού Θεοκλήτου με την ευκαιρία της ονομαστικής του εορτής, των σαράντα χρόνων αρχιερατικής διακονίας και των δεκαπέντε χρόνων από την κοίμησή του.

Κηρύσσοντας τον θείο λόγο ομίλησε για την κρίση του Θεού. Αναφέρθηκε στο ότι θα υπάρξει η Μέλλουσα Καθολική Κρίση, όπου θα κριθούν οι άνθρωποι για τα έργα τους, αλλά όμως προϋπάρχουν και δύο άλλες κρίσεις.

Η πρώτη κρίση είναι ότι ο Θεός κρίνει τους ανθρώπους μέσα στην ιστορία, αφού δεν είναι ξένος προς την κτίση και την ιστορία. Αυτός δημιούργησε τον κόσμο και τον άνθρωπο. Αυτό το κάνει μέσα από τον Άσαρκο Λόγο που εμφανιζόταν στους Προφήτες και τους Δικαίους της Παλαιάς Διαθήκης, αλλά και με την Ενανθρώπηση του Υιού και Λόγου του Θεού στην Καινή Διαθήκη.

Ο Προφητάναξ Δαυίδ γράφει: «Δίκασον Κύριε τοὺς ἀδικούντας με, πολέμησον τοὺς πολεμούντας με». Έτσι, υπάρχει ο άτεγκτος «πνευματικός νόμος» που είναι ισχυρότερος από τους λεγομένους φυσικούς νόμους και ο Θεός, όταν είναι προς το συμφέρον του ανθρώπου, επεμβαίνει και κρίνει με τον δικό του τρόπο.

Η δεύτερη κρίση είναι ότι ο Θεός κρίνει στην λεγόμενη μετα-ιστορία. Ο όρος «μετα-ιστορία» δηλώνει το να μελετά κανείς την ιστορία της ιστορίας, δηλαδή την ουσία της ιστορίας.

Αυτό σημαίνει ότι όλος ο κόσμος έγινε δια του Λόγου, γι’ αυτό και σε όλη την κτίση υπάρχουν «οι μικροί λόγοι» ή «λόγοι των όντων», που είναι λόγοι φύσεως, λόγοι προνοίας και λόγοι κρίσεως, όπως λέγει ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής. Ο Θεός δημιουργεί, προνοεί και κρίνει τον κόσμο. Εμείς βλέπουμε την ιστορία από τα εξωτερικά γεγονότα, αλλά τον κόσμο τον κυβερνά ο Θεός∙ κρίνει τους ανθρώπους και οδηγεί την ιστορία προς το τέλος.

Ο Χριστός, στην αρχή της δράσεώς Του, είπε: «Αὕτη ἐστίν ἡ κρίσις, ὅτι τὸ φῶς ἐλήλυθεν εἰς τὸν κόσμον καὶ ἠγάπησαν οἱ ἀνθρωποι μᾶλλον τὸ σκότος ἤ τὸ φῶς∙ ἦν γὰρ πονηρὰ αὐτῶν τὰ ἔργα» (Ιωάνν. γ’, 19). Ο Χριστός είναι το φως του κόσμου, όσοι ζουν εν Χριστώ είναι φωτεινοί, όσοι ζουν στο σκοτάδι είναι σκοτεινοί. Έτσι γίνεται η κρίση του Θεού από τώρα.

Ο Χριστός λίγο πριν από τη Σταύρωσή Του είπε: «Νῦν κρίσις ἐστί τοῦ κόσμου τούτου» και άρχισαν τα Πάθη, ο Σταυρός και η Ανάσταση του Χριστού και όλοι κρίθηκαν, ανάλογα με τη στάση που τήρησαν, έναντι του Χριστού. Στην ζωή μας από ότι κάνουμε κρινόμαστε.

Μέσα από αυτήν την προοπτική και όσοι προτιμούν τον πόλεμο που είναι μια τραγωδία γιατί σκοτώνονται άνθρωποι, βασανίζονται, ταλαιπωρούνται και πληγώνονται ψυχικά μικρά παιδιά, κρίνονται από τον Θεό.

Στο βιβλίο της Ιεράς Αποκαλύψεως, του αγίου Ιωάννου του Θεολόγου φαίνεται ο πόλεμος μεταξύ του Αρνίου και του Θηρίου και τελικός νικητής είναι το Αρνίον, ο Χριστός.

Ο Σεβασμιώτατος κατέληξε την ομιλία του λέγοντας ότι και τώρα υπάρχει κρίση, αφού όλοι κρίνονται, ανάλογα με τη στάση που τηρούν έναντι του Χριστού και της Εκκλησίας, αλλά θα υπάρξει και μέλλουσα και τελική κρίση, όταν ο Θεός θα κρίνει τελεσίδικα τους ανθρώπους, όμως η κρίση αρχίζει από τώρα, από την ιστορία.  Γι’ αυτό πρέπει να αγωνιζόμαστε να τηρούμε τις εντολές του Θεού και να είμαστε με το Φως.

Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας, κατά την ακολουθία του μνημοσύνου του μακαριστού Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κυρού Θεοκλήτου, ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου αναφέρθηκε στον μακαριστό Αρχιερέα λέγοντας ότι τον γνώριζε από το έτος 1963, πριν ακόμη εκλεγεί Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας. Πράγματι ήταν ένας διακεκριμένος Ιεράρχης της Εκκλησίας του Χριστού, με ορθόδοξο και εκκλησιαστικό φρόνημα, ο οποίος επιτέλεσε σημαντικό έργο, όπου εργάστηκε, στα Καλάβρυτα, στην Πάτρα, στην Αθήνα και τέλος στη Μητρόπολη αυτή. Έτσι, άφησε μνήμη ορθοδόξου και καλού ιεράρχου, με αγάπη στον Θεό, την Εκκλησία και τους ανθρώπους. Και επιτέλεσε την διακονία του με σεμνότητα, αρχοντιά και ευαγγελική ζωή. Ευχήθηκε δε, ο Θεός να τον  αναπαύσει εν σκηναίς δικαίων.

Ευχαρίστησε τους ιερείς και διακόνους με τους οποίους συλλειτούργησαν, τους συνεργάτες του μακαριστού Μητροπολίτου Θεοκλήτου, τους ιεροψάλτες του Ιερού Ναού και όλους τους εκκλησιασθέντες.

Γραπτό θείο κήρυγμα Κυριακής των Απόκρεω

Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2022

Θάνατος και αιώνια ζωή

 

«Δεύτε οι ευλογημένοι του πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην υμίν βασιλείαν...» (Ματθ. κε', 34)

Αγαπητοί αδελφοί,

Σήμερα διαβάστηκε στην Εκκλησία η περικοπή της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού. Και ενώ οι αμετανόητοι αμαρτωλοί ακούοντας για την έλευση του Χριστού και την Κρίση καταλαμβάνονται από φόβο και τρόμο, οι δίκαιοι (οι μετανοούντες) αισθάνονται αγαλλίαση γιατί ακούνε το Ευαγγέλιο των ουρανίων και αιωνίων γάμων τους, όπως λέγει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Οι άγιοι εδώ στην γη τέλεσαν τούς αρραβώνες με τον Νυμφίο Χριστό, τότε όμως στην Δευτέρα Παρουσία θα απολαύσουν τούς γάμους τους. Αυτό σημαίνει ότι για τούς αγίους η Βασιλεία των Ουρανών, ο Παράδεισος, η αιώνιος ζωή δεν είναι μόνον κατάσταση του μέλλοντος αιώνος, δεν είναι πέρα από τον χρόνο, αλλά μια παρούσα πραγματικότητα. Αυτήν την μεγάλη και θεμελιώδη για τον Χριστιανισμό αλήθεια θα δούμε, όσο μπορούμε πιο σύντομα.

Αιώνια ζωή δεν είναι μια αφηρημένη κατάσταση, μια έξοδος από τα χρονικά όρια της παρούσης ζωής, αλλά η εν Χριστώ ζωή. Ο ίδιος ο Χριστός διεκήρυξε την μεγάλη αλήθεια: «Αύτη δε εστίν η αιώνιος ζωή, ίνα γινώσκωσί σε τον μόνον αληθινόν Θεόν και ον απέστειλας Ιησούν Χριστόν» (Ιω. ιζ', 3). Δηλαδή, η γνώση του Θεού και η γνώση του Χριστού είναι αιώνια ζωή. Και όταν λέμε γνώση εννοούμε την ένωση του ανθρώπου με τον Χριστό και αυτή η ένωση είναι η θέωση του ανθρώπου.

Με την ενανθρώπηση του Χριστού ήλθε στον κόσμο η Βασιλεία του Θεού. Έτσι και η γαστέρα της Θεοτόκου που δέχθηκε τον Χριστό λέγεται Παράδεισος. «Παράδεισος και γαρ η εκείνης γαστήρ εδείχθη νοητός εν ω το θείον φυτόν». Γι’ αυτό, ο Χριστός δεν είναι απλώς το κέντρο της ανθρωπότητος και της ιστορίας, αλλά η μεταμόρφωση της ανθρωπότητος και της ιστορίας, που βιώνεται μέσα στην Εκκλησία.

Οι Ορθόδοξοι βιώνουν και γνωρίζουν καλά ότι το αιώνιο δεν είναι πέρα από τον χρόνο και την ιστορία, αλλά τέμνει την ιστορία και τον χρόνο. Στην Εκκλησία δεν υπάρχει η γραμμική διατύπωση περί χρόνου, αλλά η σταυρική. Αυτό θέλει να πη ότι δεν περιμένουμε να απολαύσουμε το αιώνιο στο τέλος της ιστορίας και του χρόνου, αλλά το απολαμβάνουμε σε κάθε χρονική και ιστορική στιγμή.

Η ζωή του Χριστού, αυτή η ίδια η αιωνιότητα, υπάρχει πλούσια μέσα στην Εκκλησία, αφού αυτή είναι το ευλογημένο Σώμα Του. Όπως στον ανθρώπινο οργανισμό δεν είναι άλλη η ζωή της κεφαλής και άλλη η ζωή του σώματος, έτσι και στον εκκλησιαστικό οργανισμό δεν είναι άλλη η ζωή του Χριστού και άλλη η ζωή των μελών Του. Μέσα στην Εκκλησία εισρέουν ισχυρά κύματα αιωνίου ζωής, αφού ο Χριστός είναι η κεφαλή της. Στον Χριστό «ευδόκησε παν το πλήρωμα κατοικήσαι» (Κολ. α', 19), το πλήρωμα της Ζωής, της Αλήθειας, της Αγάπης, της Δικαιοσύνης, της Αιωνιότητος. Και επειδή υπάρχει ενότητα μεταξύ της κεφαλής και του σώματος, γι  αυτό όλο αυτό το πλήρωμα της Ζωής, της Δικαιοσύνης, της Αγάπης, της Αιωνιότητος υπάρχει και μέσα στο Σώμα Του, δηλαδή την Εκκλησία. Έτσι, με την Χάρη του Χριστού απολαμβάνουμε εμπειρίες της αιωνιότητος ως μέλη της Εκκλησίας του Χριστού.

Με το άγιο Βάπτισμα η Εκκλησία καινοποιεί τον κτιστό άνθρωπο και τον εισάγει, κατά τούς Πατέρας, στην υπέρ αίσθηση και νουν ζωή του νέου αιώνος. Πράγματι, όπως η ενσάρκωση του Χριστού είναι η θέωση της ανθρωπίνης φύσεως, έτσι και η ενσωμάτωσή μας στο Σώμα του Χριστού με το Βάπτισμα, είναι η αρχή της δικής μας θεώσεως. Γι αυτό, το άγιο Βάπτισμα λέγεται φώτισμα και γέννηση. «Βαπτιζόμενοι φωτιζόμεθα· φωτιζόμενοι, υιοθετούμεθα· υιοθετούμενοι, τελειούμεθα· τελειούμενοι, απαθανατιζόμεθα», κατά τον Κλήμη Αλεξανδρείας.

Η Εκκλησία με την θεία Ευχαριστία ζωοποιεί τον άνθρωπο. Η θεία Ευχαριστία, που αποτελεί την βαθύτατη έκφραση της Εκκλησίας, αρχίζει με την δοξολογία της Βασιλείας του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Ιδίως όταν ο πιστός μεταλαμβάνη του Σώματος και του Αίματος του Χριστού και βρίσκεται στην κατάσταση της μετανοίας, γίνεται κατά Χάριν υιός του Θεού και «άπαντα τα μέλη του γίνονται φωτοφόρα», κατά τον άγιο Συμεών τον νέο Θεολόγο. Τότε φωτίζονται και δοξάζονται τα μέλη του, αφού δέχεται τον Χριστό, που είναι το Φως και η Ζωή. Μεταλαμβάνοντας ο Χριστιανός το άχραντο και άφθαρτο Σώμα του Χριστού, ενώνεται με τον Χριστό και θεώνεται εφ’ όσον, βέβαια, έχει προηγουμένως καθαρθή και φωτισθή. Στο τέλος της θείας Ευχαριστίας του Μ. Βασιλείου ο ιερεύς ομολογεί: «ενεπλήσθημεν της ατελευτήτου σου ζωής».

Την μετοχή της αιωνίου ζωής, την απόκτηση εμπειρίας της αιωνιότητος απολαμβάνει ο άνθρωπος και κατά την ώρα της προσευχής. Υπάρχουν στιγμές κατά τις οποίες ο προσευχόμενος δέχεται την επίσκεψη της ακτίστου Χάριτος, οπότε παύει να υπάρχη ο χρόνος, γιατί τότε «θεωρεί» τον Θεό και βιώνει την αιωνιότητα, όπως οι τρεις Μαθητές του Χριστού επάνω στο Όρος Θαβώρ. Τότε, κατά την μαρτυρία των αγίων, ο κόσμος λησμονείται και ο προσευχόμενος ζη την παρουσία του Θεού. Οι άγιοι Πατέρες, ερμηνεύοντας το γεγονός της Μεταμορφώσεως του Χριστού, είπαν ότι η θεωρία του ακτίστου Φωτός είναι η βασιλεία του Θεού, «η καλλονή του μέλλοντος αιώνος», «η υπόστασις των μελλόντων αγαθών», «το βρώμα των επουρανίων» (αγ. Γρηγόριος Παλαμάς). Βέβαια, όλα αυτά είναι ακατανόητα για τον εκκοσμικευμένο άνθρωπο της εποχής μας, αλλά είναι πραγματικότητα γι αυτούς που ζουν πραγματικά μέσα στην Εκκλησία.

Επομένως, η ζωή μας μέσα στην Εκκλησία είναι η πρώτη ανάσταση, η οποία μας δίνει την βεβαιότητα ότι θα απολαύσουμε και την δευτέρα ανάσταση, μετά την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού.

Όλα αυτά που ανέφερα δεν είναι αφηρημένες θεολογικές έννοιες, αλλά έχουν μεγάλη κοινωνιολογική σημασία. Γιατί, οι άγιοι ζώντας από την ζωή αυτή την αιωνιότητα, βλέπουν καθαρά τα πράγματα, αντιμετωπίζουν σωστά τον άνθρωπο και τον κόσμο. Τον πλησίον δεν τον αντιμετωπίζουν μόνον ως θνητό άνθρωπο που πρέπει να του αυξηθή ο μισθός κλπ., όπως κάνουν όλα τα υλιστικά ανθρώπινα συστήματα, αλλά ως αιώνιο άνθρωπο, αδελφό του Χριστού, τον ίδιο τον Χριστό. Στο πρόσωπο του συνανθρώπου τους βλέπουν τον Χριστό.

Η Εκκλησία δεν ενδιαφέρεται μόνον για το αιώνιο, αλλά επειδή βιώνει το αιώνιο από αυτήν την ζωή, γι’ αυτό και αντιμετωπίζει σωστά και το παρόν. Πρέπει να θέσουμε ως κέντρο της ζωής μας τον Χριστό και την Εκκλησία Του.

 

O Τοποτηρητής  Μητροπολίτης

 

+ ο Ναυπάκτου και Aγίου Βλασίου Iερόθεος

 

Επίσκεψη Μητροπολίτου Ναυπάκτου στο Υποκατάστημα Μεσολογγίου του Κτηματολογικού Γραφείου Δυτικής Ελλάδας

Την Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου 2022 ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου και Τοποτηρητής της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Ιερόθεος επισκέφθηκε το νεοσυσταθέν Υποκατάστημα Μεσολογγίου, του Κτηματολογικού Γραφείου Δυτικής Ελλάδας, στο οποίο εντάχθηκε και το καταργηθέν Υποθηκοφυλακείο Ναυπάκτου, κατόπιν προσκλήσεως της Προϊσταμένης του Γραφείου κ. Ευαγγελίας Κανδρή-Ζωγράφου.

Ο Σεβασμιώτατος ευλόγησε τη βασιλόπιτα και ευχήθηκε για τη νέα χρονιά υγεία και δύναμη. Στην σύντομη προσφώνησή του αναφέρθηκε στο  έργο που επιτελείται στο κτηματολογικό Γραφείο, στην προσφορά στο κοινωνικό σύνολο, και επεσήμανε την ανάγκη να εργαζόμαστε όλοι με έμπνευση και αγάπη σε όλους τους τομείς της ζωής μας.

Η Προϊσταμένη του Γραφείου ευχαρίστησε ιδιαιτέρως τον Σεβασμιώτατο για την ευγενή καλοσύνη του να ανταποκριθεί άμεσα στην πρόσκληση, καθώς και για την τιμή και την χαρά της επισκέψεώς του, αναφέροντας ότι και κατά τη λειτουργία του Υποθηκοφυλακείου Ναυπάκτου είχαν άριστη συνεργασία, ενώ ως ελάχιστο αντίδωρο του προσέφερε μια συλλεκτική έκδοση των χειρογράφων των Ελευθέρων Πολιορκημένων του Διονυσίου Σολωμού.

Ιερατική Σύναξη στην Ιερά Πόλη Μεσολογγίου

 

Την πρώτη ιερατική σύναξη συγκάλεσε σήμερα Πέμπτη, 24 Φεβρουαρίου 2022 ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος, ως Τοποτηρητής της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας.

Η ιερατική σύναξη πραγματοποιήθηκε στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Σπυρίδωνος Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου και συμμετείχαν οι ιερείς των Αρχιερατικών Περιφερειών Μεσολογγίου, Αστακού, Βονίτσης και Κατούνας.

Ο Σεβασμιώτατος, αρχικά, αναφέρθηκε στη σχέση του με την Ιερά Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας. Από την επικοινωνία του με τον ιεροκήρυκα αρχιμ. Βενέδικτο Πετράκη και τον γέροντά του, τον άγιο Καλλίνικο επίσκοπο Εδέσσης γνώρισε τον Μητροπολίτη Ιερόθεο, του οποίου το όνομα φέρει. Ως Μητροπολίτης Ναυπάκτου στη συνέχεια είχε στενή επικοινωνία αγάπης και αλληλοεκτιμήσεως με τον Μητροπολίτη Θεόκλητο. Και με τον Μητροπολίτη Κοσμά όμως συνδεόταν από τα μαθητικά τους χρόνια και στη συνέχεια ως Μητροπολίτες στον ίδιο Νομό είχαν αγαστή συνεργασία και επικοινωνία. Ευχήθηκε ο Θεός να τους αναπαύει και να τους αξιώνει της Θείας Λειτουργίας στο ουράνιο θυσιαστήριο.

Στη συνέχεια μίλησε με θέμα: «Η Θεία Λειτουργία και η πνευματική ζωή».

Διάρθρωσε την ομιλία του σε εφτά κεφάλαια.

Ανέλυσε ετυμολογικά τον όρο «λειτουργία», λέγοντας ότι είναι έργο του λαού και ως λαός θεωρείται «ὁ λαός τοῦ Θεοῦ ὁ ἅγιος», οι βαπτισμένοι και οι βεβαιόπιστοι.

Ο άνθρωπος πλάστηκε να είναι λειτουργικό όν και να έχει διαρκή κοινωνία με τον Θεό. Αμάρτησε και έχασε αυτή την κοινωνία και εισήλθε σε μια «παραλειτουργία». Με την ενανθρώπηση του Υιού και Λόγου του Θεού, με τον πνευματικό του αγώνα, την προσευχή του και τη Χάρη του Θεού επιστρέφει πάλι στη λειτουργία και τη κοινωνία με τον Θεό.

Αναφέρθηκε στους κυριότερους λειτουργικούς τύπους τονίζοντας ότι μέσα στη Μεγάλη Σαρακοστή τελούνται και οι τρεις πιο γνωστές Θείες Λειτουργίες (Μεγάλου Βασιλείου, Ιωάννου Χρυσοστόμου, Προηγιασμένων Τιμίων Δώρων) γιατί η Εκκλησία κατεξοχήν αυτή την περίοδο προσφέρει όλο το βάθος της πνευματικής ζωής.

Ανέλυσε τις τρεις ιερατικές τάξεις, τις «τάξεις των τελούντων», στηριζόμενος στην θεολογία του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου, ο οποίος συνδέει τους τρεις βαθμούς της ιερωσύνης με τα τρία μυστήρια της Εκκλησίας και τους τρεις βαθμούς της πνευματικής ζωής και ανέλυσε συνοπτικά τους όρους κάθαρση, φωτισμό και θέωση. 

Έπειτα μίλησε για τις τρεις τάξεις των τελουμένων, όπου εντάσσονται οι μοναχοί, τους οποίους ο άγιος Διονύσιος ονομάζει θεραπευτές, οι πιστοί και οι καθαιρόμενοι, επισημαίνοντας ότι η Εκκλησία προσεύχεται ξεχωριστά για την κάθε τάξη.

Στην συνέχεια ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στον τρόπο με τον οποίο εισχώρησε η εκκοσμίκευση στην θεολογία και στην ποιμαντική της Εκκλησίας.

Ολοκληρώνοντας αναφέρθηκε στα στοιχεία της ιεράς ησυχίας και της νήψεως που υπάρχουν μέσα στην Θεία Λειτουργία και με αυτόν τον τρόπο συνδέεται στενά η λειτουργία στην καρδιά, η λειτουργία στον Ιερό Ναό και η ουράνια Θεία Λειτουργία.

Ακολούθησε διάλογος με τους ιερείς, όπου ο Σεβασμιώτατος απάντησε στις ερωτήσεις και τις απορίες που έθεσαν.

Η εορτή του Αγίου Θεοκλήτου και το μνημόσυνο του μακαριστού Αιτωλίας και Ακαρνανίας Θεοκλήτου στην Ιερά Πόλη Μεσολογγίου

 

Το Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2022, εορτή του αγίου μάρτυρος Θεοκλήτου, τιμάται η μνήμη του αγίου στο ομώνυμο Μητροπολιτικό Παρεκκλήσιο στην Ιερά Πόλη Μεσολογγίου. Σύμφωνα όμως με το Τυπικό της Εκκλησίας, επειδή ο εορτασμός συμπίπτει με το Ψυχοσάββατο, η εορτή μετατίθεται.

Ο Σεβασμιώτατος Τοποτηρητής Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος, τιμώντας την μνήμη του Αγίου Θεοκλήτου, την Κυριακή των Απόκρεω, 27 Φεβρουαρίου 2022, θα χοροστατήσει στην ακολουθία του Όρθρου και θα προεξάρχει της Θείας Λειτουργίας στον Ιερό Ναό Αγίου Παντελεήμονος της Ιεράς Πόλεως, όπου θα τελέσει και το μνημόσυνο του μακαριστού Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κυρού Θεοκλήτου.

Την Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου και ώρα 17:30’ θα τελεσθεί η ακολουθία του Εσπερινού στο Παρεκκλήσιο Αγ. Θεοκλήτου, στον αύλειο χώρο του Επισκοπείου.

Η ιερά πανήγυρη, με την ακολουθία του Όρθρου και την Θεία Λειτουργία, θα τελεσθεί στο Παρεκκλήσιο την Τρίτη 1 Μαρτίου 2022, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Τοποτηρητού Μητροπολίτου κ. Ιεροθέου.

Επίσκεψη του Μητροπολίτου Ναυπάκτου στο Νοσοκομείο Μεσολογγίου

 

Την βασιλόπιτα των εργαζομένων του Γενικού Νοσοκομείου Μεσολογγίου ΧΑΤΖΗΚΩΣΤΑ ευλόγησε σήμερα, Τρίτη 22 Φεβρουαρίου 2022, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου και Τοποτηρητής της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Ιερόθεος, ανταποκρινόμενος στην πρόσκληση της Διοικήτριας κ. Ελένης Φιλιπποπούλου.

Η τελετή πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα εκδηλώσεων του Νοσοκομείου, παρουσία του Διοικητού του Νοσοκομείου Αγρινίου κ. Μιχαήλ Σερασκέρη, της Διοικήτριας του Νοσοκομείου ΧΑΤΖΗΚΩΣΤΑ κ. Ελένης Φιλιπποπούλου, Αντιδημάρχων του Δήμου Μεσολογγίου, του Προέδρου και αντιπροσωπείας των εργαζομένων.

Ο Σεβασμιώτατος, κατά τον σύντομο χαιρετισμό του, εξέφρασε την χαρά του και την τιμή που αποδίδει στα πρόσωπα των ιατρών και των νοσηλευτών που όλον αυτόν τον καιρό επωμίζονται την θεραπεία και τη νοσηλεία των ασθενών του κορωνοϊού σε οριακές, πολλές φορές, συνθήκες.

Ανέφερε ότι ασχολήθηκε με ιατρικά θέματα, ιδιαιτέρως με τη βιοηθική και την ψυχοθεραπεία, από πλευράς ορθοδόξου θεολογίας.

Τόνισε ότι η ορθόδοξη Εκκλησία είναι πνευματικό νοσοκομείο. Η ορθόδοξη θεολογία συνδέεται με την ιατρική, διότι ασχολείται με τον άνθρωπο που πάσχει και ψυχικά αλλά και σωματικά και για αυτό πρέπει να υπάρχει συνεργασία της Εκκλησίας με την ιατρική επιστήμη για το καλό του ανθρώπου.

Και ολοκλήρωσε την ομιλία του με μια προσωπική του κατάθεση λέγοντας ότι και στα Ιωάννινα, από τα οποία κατάγεται, αλλά και στο Μεσολόγγι ιδρυτής των Νοσοκομείων είναι ο Χατζηκώστας. Ο πατέρας του εργαζόταν στο Νοσοκομείο Χατζηκώστα στα Ιωάννινα και πολλές φορές επισκεπτόταν το Νοσοκομείο και είναι ένας χώρος που τον κάνει να αισθάνεται ωσάν στο σπίτι του.

Τέλος, ευχήθηκε καλή και χαρούμενη χρονιά και του χρόνου με καλύτερες συνθήκες να κόψουμε τη βασιλόπιτα.

Η Κυριακή του Ασώτου στα Σιταράλωνα Τριχωνίδος

 

Στον Ιερό Ναό Αγίου Παντελεήμονος, στο χωριό Σιταράλωνα Τριχωνίδος, ιερούργησε σήμερα, Κυριακή του Ασώτου, 20 Φεβρουαρίου 2022, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου και Τοποτηρητής της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Ιερόθεος.

Ο Σεβασμιώτατος χοροστάτησε στην ακολουθία του Όρθρου και προεξήρχε της αρχιερατικής Θείας Λειτουργίας. Κηρύσσοντας τον θείο λόγο αναφέρθηκε στην παραβολή του Ασώτου Υιού που δείχνει όλη την ιστορία του ανθρωπίνου γένους από την πτώση του Αδάμ μέχρι την επιστροφή του στο Θεό, που έγινε δια της Ενανθρωπήσεως του Ιησού Χριστού.

Υπογράμμισε, κυρίως, το γεγονός της επιστροφής στον Πατέρα, εστιάζοντας στο μυστήριο της υιοθεσίας που προσδιορίζεται με τον εναγκαλισμό και τον ασπασμό του πατέρα, αλλά και στα σύμβολα της υιοθεσίας, σύμφωνα με την ερμηνεία του αγίου Θεοφυλάκτου, Επισκόπου Αχρίδος.

Ο ιερός Θεοφύλακτος συνοψίζοντας την διδασκαλία των Πατέρων της Εκκλησίας αναφέρει ότι η «πρώτη στολή» με την οποία ενέδυσε ο Πατέρας τον Άσωτο Υιό είναι η αρχαία στολή, η στολή που φορούσαν ο Αδάμ και η Εύα στον παράδεισο. Είναι το ένδυμα της αφθαρσίας ή του Βαπτίσματος.

Το δεύτερο σύμβολο είναι το δαχτυλίδι. Το χέρι, κατά τον ιερό Θεοφύλακτο, είναι το σύμβολο της πράξεως. Το δαχτυλίδι είναι η σφραγίδα. Η σφραγίδα είναι η δωρεά του αγίου Πνεύματος. Για  αυτό μετά το Βάπτισμα ακολουθεί το Χρίσμα με την επίκληση «σφραγίς δωρεάς πνεύματος ἁγίου, ἀμήν».

Τα υποδήματα στα πόδια δίδονται «ἵνα φυλλάτονται ἀπὸ τῶν σκορπίων», από τον διάβολο και για να είναι «ἕτοιμοι,, εἰς τὸ εὐαγγελίζεσθαι».

Ακολουθεί η προσφορά του μόσχου του σιτευτού που είναι το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. «Ὁ ἄρτος, κατὰ τὸ φαινόμενον ἐκ σίτου συνεστὼς, κατὰ τὸ νοούμενον δὲ σὰρξ ὤν μόσχος ἄν λεχθείῃ».

Ολοκληρώνοντας την ερμηνεία της παραβολής, ο Σεβασμιώτατος κατέληξε λέγοντας ότι αυτό είναι το μυστήριο της υιοθεσίας, αυτή είναι ολόκληρη η πνευματική ζωή του χριστιανού που ξεκινά από το Άγιο Βάπτισμα και το Χρίσμα και καταλήγει στη Θεία Ευχαριστία. Και όταν ο άνθρωπος στην πορεία της ζωής του αμαρτήσει, τότε, δια της μετανοίας, αποκαθίσταται και πάλι για να μπορεί να μετέχει του δείπνου της ζωής.

Κατόπιν συνέδεσε τα προηγούμενα με την ζωή του αγίου Καλλινίκου, Μητροπολίτη Εδέσσης, ο οποίος γεννήθηκε και μεγάλωσε στο χωριό αυτό. Εξέφρασε τη χαρά του γιατί ιερούργησε στον Ιερό Ναό των Σιταραλώνων και τόνισε ότι ο άγιος Καλλίνικος σε αυτό το χωριό έλαβε την υιοθεσία κατά Χάριν, έλαβε το μυστήριο του Αγίου Βαπτίσματος και του Αγίου Χρίσματος, συμμετείχε στη Θεία Λειτουργία κοντά στον ευλαβέσταστο παππού του, τον π. Αθανάσιο, από τον οποίο έμαθε τα ιερά γράμματα.  

Σε αυτό το χωριό ο άγιος Καλλίνικος γνώρισε την αγιορείτικη, εκκλησιαστική και την μυστική θεολογία, αλλά και τα σύμβολα της θεολογίας. Και πάντα αγαπούσε αυτά τα θέματα και μιλούσε για αυτά. Μιλούσε για το Βάπτισμα, το Χρίσμα, την μετάνοια, για την ιερά Εξομολόγηση, γιατί μέσω αυτών επιστρέφει ο άνθρωπος και πάλι προς τον Πατέρα και δέχεται τον ασπασμό της υιοθεσίας.

Κατά την απόλυση της Θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στην οικογένεια του αγίου Γέροντά του, λέγοντας ότι στο χωριό αυτό υπήρχε μια αγία ρίζα, η οικογένεια του παπά Θανάση που μεγάλωσε τα παιδιά του και τα εγγόνια του μέσα στην παράδοση της ορθοδόξου Εκκλησίας. Κορμός και κλαδιά ήταν οι γονείς του και καρποί ευκλεείς ήταν τα παιδιά μεταξύ των οποίων ο άγιος Καλλίνικος. Προέτρεψε τους πιστούς να συνεχίζουν αυτή την ευλογημένη παράδοση. Να κρατήσουν αυτές τις παραδόσεις που έδωσαν στην Εκκλησία δύο αρχιερείς, ιερέα και έναν τόσο μεγάλο άγιο.

Μεταξύ των εκκλησιασθέντων ήταν ο Δήμαρχος Ναυπάκτου κ. Βασίλειος Γκίζας, τρεις αντιδήμαρχοι του Δήμου Θέρμου, ο πρόεδρος του χωριού, οι συγγενείς του αγίου Καλλινίκου και οι χωριανοί.

Μετά την απόλυση και την διανομή του αντιδώρου ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου τέλεσε τρισάγιο για τον Μητροπολίτη Διδυμοτείχου Κωνσταντίνο, τον π. Ιωάννη Πούλο και για όλους τους κεκοιμημένους συγγενείς του αγίου Καλλινίκου και έπειτα επισκέφθηκε τον χώρο στον οποίο γεννήθηκε και μεγάλωσε και όπου ανοικοδομήθηκε νέα κατοικία  .

Στη συνέχεια μετέβη στον Ιερό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Μουρόσκλαβο, όπου λειτουργούσε ο παπα-Θανάσης, εκεί που βαπτίσθηκε ο άγιος Καλλίνικος, μάλιστα βρήκε και την ιερά κολυμβήθρα, όπου βαπτίσθηκε μικρό παιδί ο άγιος. Στο Ναό αυτό μυήθηκε στην εκκλησιαστική ζωή μέχρι που μετέβη στην Αθήνα για τις θεολογικές του σπουδές. Ήταν ένας χώρος που αγαπούσε υπερβολικά ο άγιος και διηγείτο στον Μητροπολίτη Ιερόθεο πολλές αναμνήσεις από τις ιερές ακολουθίες. Εκεί τέλεσε τρισάγιο στον θαυμαστό παπα-Αθανάσιο, όπου είναι ενταφιασμένος.

Γραπτό θείο κήρυγμα Κυριακής του Ασώτου

Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2022 

Ασωτία και ζωή

 

«ούτος ο υιός μου νεκρός ην και ανέζησε»  (Λουκ. ιε', 24)

 

Αγαπητοί αδελφοί,

Ο Χριστός με την παραβολή του ασώτου υιού δεν θέλει να περιγράψη την ζωη της ασωτίας απλώς, αφού η αναφορά της γίνεται με δύο μόνον λέξεις («ζων ασώτως») ενώ το βάρος πέφτει στην επιστροφή του, αλλά αφ  ἑνός μεν θέλει να παρουσιάση τις συνέπειες που δημιούργησε στον νεώτερο υιο η απομάκρυνσή του από την πατρική οικία, αφ  ἑτέρου δε την μεγάλη και υπερβάλλουσα αγάπη που έδειξε ο πατέρας στον επιστρέψαντα υιο.

Έτσι ερμήνευσαν την παραβολή οι θεοφόροι και πνευματέμφοροι Πατέρες, σε αντίθεση με άλλους σημερινούς που την ερμηνεύουν λογοτεχνικά η ηθικολογικά. Για μας, και γενικά για όλους τούς Ορθοδόξους, μεγάλη σημασία δεν έχει τι λέγει ο ένας και ο άλλος, αλλά τι λέγουν οι άγιοι Πατέρες, που έχουν φθάσει στην θέα του Θεού.

Με τις σκέψεις που θα ακολουθήσουν θα προσπαθήσουμε να δούμε τρεις πατερικές ερμηνείες, που θα μας βοηθήσουν να εισέλθουμε στο βαθύτερο νόημα της παραβολής και να βρούμε τον εαυτό μας.

Πρώτη ερμηνεία. Ο άσωτος υιός όταν ήταν έξω από την οικία του και την πατρική του αγάπη, ήταν νεκρός. Όμως, απήλαυσε την ζωη με την επιστροφή του στον Πατέρα. Αυτή την έννοια έχουν οι λόγοι του ευσπλάγχνου πατρός: «ούτος ο υιός μου νεκρός ην και ανέζησε...» (Λουκ. ιε', 24). Αυτό δείχνει ότι η ζωη έξω από τον Θεο, που είναι ο Πατέρας μας είναι πνευματική νέκρωση. Ο Θεός είναι η ενυπόστατη Ζωη. Εκείνος που απομακρύνεται από Αυτόν είναι νεκρός κατά Χαριν, έστω κι αν ζη σωματικά και κατέχη μεγάλη κοινωνική θέση. Ο άγιος Γρηγόριος ο Νυσσης διδάσκει ότι «ου γαρ αληθώς ζη ο την αληθή μη έχων ζωήν· των αμαρτωλών η ζωη ουκ αληθώς έστιν ο λέγεται, αλλ  ὀνομάζεται μόνον».

Γενικά, οι άγιοι Πατέρες διδάσκουν, ότι, όπως όταν φύγη η ψυχή από το σώμα, το σώμα νεκρώνεται και αναδίδεται δυσοσμία, δείγμα ότι στερείται της ψυχής, γι’ αυτό και ενταφιάζεται το σώμα, όσο αγαπητός και αν είναι ο άνθρωπος, έτσι και όταν φύγη από την ψυχή το Πανάγιο Πνεύμα, που είναι η ψυχή της ψυχής μας, ο νους του νοός μας, η ζωη της ζωής μας, τότε η ψυχή νεκρώνεται και αναδίδει την δυσοσμία του θανάτου. Έτσι καταλαβαίνουμε ότι η αμαρτία είναι θάνατος της αθανάτου ψυχής. Είναι μια πραγματική κατάσταση και όχι μια απλή ψυχολογική σύγκρουση η ένα ηθικολογικό γεγονός. Όταν όμως ο νεκρός άνθρωπος επιστρέψη στον Πατέρα, τότε ζη την αληθινή ζωη και γεύεται την πραγματική ευτυχία και μακαριότητα.

Δεύτερη ερμηνεία. Άσωτος ήταν ο Αδάμ και οι απόγονοί του, αφού απομακρύνθηκαν από τον Θεό, απέβαλαν με την αμαρτία τον χιτώνα της θείας Χάριτος και φόρεσαν τον δερμάτινο χιτώνα της φθοράς και της θνητότητος. Απελάκτισεν ο ηγαπημένος την δωρεά της δυνατότητος της θεώσεως και προτίμησε την άσωτη ζωη. Απώλεσε την κοινωνία με τον Θεο. Όλη η ζωη έξω από τον Θεο είναι ασωτία.

Ήλθε όμως ο Κυριος Ιησούς Χριστός και με την ενανθρώπησή Του έδωσε στον άνθρωπο την δυνατότητα να επιστρέψη στην οικία, δηλαδή στον Εκκλησία. Κατά τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, ο πατέρας γεμάτος αγάπη ανοίγει τις αγκάλες Του και του δίνει τον ασπασμό της ειρήνης· τον εισάγει στην οικία δηλαδή στην Εκκλησία· του δίνει το δακτυλίδι της υιοθεσίας· του φορεί δια του αγίου Βαπτίσματος την στολή την πρώτη, την στολή του Αγίου Πνεύματος. Ενδυόμαστε το Άγιο Πνεύμα όχι όπως ενδυόμαστε το ιμάτιο, αλλά όπως ο σίδηρος το πυρ. Ακόμη ο Πατήρ θύει με την θεία Ευχαριστία, τον μόσχο τον σιτευτό, του προσφέρει το Σώμα και το Αίμα του Αμνού του Θεού, «του αίροντος την αμαρτίαν του κόσμου». Ζώντας δε στην αγία Εκκλησία, στην οικία του Πατρός, ο άνθρωπος πανηγυρίζει και ευφραίνεται, γιατί σε αυτήν «κοινή των επουρανίων και των επιγείων συγκροτείται πανήγυρις, μία ευχαριστία, εν αγαλλίαμα, μία ευφρόσυνος χοροστασία». Μεσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία «το τερπνόν και μακάριον ενηχεί μέλος, το αγγελικόν άσμα».

Έτσι, μέσα στην Εκκλησία αισθανόμαστε άνετα και βιώνουμε την πραγματική και φυσική ζωη. Ο Πατήρ, ο Υιός και το Άγιον Πνεύμα, η ομοούσιος και ζωοποιός Αγία Τριάς καλεί τον άσωτο υιο και τον ζωοποιεί. Στην Εκκλησία ζούμε την αναξιότητά μας, αλλά και την μεγαλόδωρη αγάπη του Θεού, ο Οποίος Θεός μας καταδέχεται. Νοιώθουμε καλά ότι η αιτία της καταδίκης μας δεν είναι η αμαρτία, αφού όλοι είμαστε αμαρτωλοί, αλλά η άρνηση της αγάπης του Θεού. Έτσι, τα μέλη της Εκκλησίας είναι άνθρωποι που μετανοούν και βιώνουν την αγάπη του Θεού. Επομένως, η Εκκλησία δεν είναι στέρηση ζωής, αλλά πλησμονή ζωής. Δεν είναι απουσία αγάπης, αλλά περίσσεια αγάπης.

Τρίτη ερμηνεία. Ο άσωτος υιός της παραβολής εκφράζει άριστα, κατά τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, τον άσωτο νου. Δηλαδή, όταν ο νους του ανθρώπου εξέρχεται από την καρδιά και από την διαρκή μνήμη του Θεού και στρέφεται αμαρτωλά και αισθησιακά στην κτίση, όταν «σκορπίζεται σε επιθυμία τροφών όχι αναγκαίων, σε επιθυμία σωμάτων όχι σεμνών και σε επιθυμία χρημάτων όχι ευχρήστων και σε επιθυμία κενής και αδόξου δόξης», τότε είναι στην κυριολεξία άσωτος.

Η καρδιά, κατά την Βιβλικοπατερική Παράδοση, είναι η οικία όπου ο νους διαμένει με τον Θεο. Εκεί γίνεται μια συνεχής και αέναη προσευχή. Φεύγοντας ο νους από την καρδιά σκορπά όλα τα χαρίσματα του Θεού. Κατά τούς αγίους Πατέρες «νους αποστάς του Θεού η κτηνώδης γίνεται η δαιμονιώδης», δηλαδή όταν ο νους απομακρύνεται από τον Θεό γίνεται σαν τα ζώα με τα πάθη η σαν τους δαίμονες με την υπερηφάνεια. Γι  αὐτό, η επιστροφή του νου στην καρδιά και η απόκτηση της μνήμης του Θεού ζωοποιεί τον νεκρό νου, αφού φωτίζεται από την άκτιστη Χαρη του Θεού. Επομένως, ζωη χωρίς προσευχή είναι ασωτία, και ζωη με προσευχή είναι όντως ζωη.

Οι τρεις αυτές εμηνείες συνδέονται μεταξύ τους και σημαίνουν ότι ο πνευματικός θάνατος, η νέκρωση είναι ασωτία, ενώ η αφθαρσία, η αθανασία, η εν Χριστώ ζωη είναι καρποί μετανοίας και μεθέξεως του Θεού. Γι  αὐτό ας μοιάσουμε, όπως λέγη ο ιερός Χρυσόστομος, με τον άσωτο υιο, που δεν ήταν άσωτος μόνον στην αμαρτία, αλλά και στην μετάνοια, για να αποκαταστήσουμε την ζωή μας στο πρωτόκτιστο κάλλος με το οποίο την στόλισε ο Δημιουργός.

Ο Τοποτηρητής  Μητροπολίτης

+ Ο Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος

Η Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου στο Αγρίνιο

 

Στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Ζωοδόχου Πηγής Αγρινίου ιερούργησε σήμερα, πρώτη Κυριακή του Τριωδίου, Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου, 13 Φεβρουαρίου 2022, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου και Τοποτηρητής της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Ιερόθεος.

Ο Σεβασμιώτατος χοροστάτησε στην ακολουθία του Όρθρου και προεξήρχε της Θείας Λειτουργίας. Κηρύσσοντας τον θείο λόγο αναφέρθηκε στους αγίους Ακύλα και Πρίσκιλλα. Περιέγραψε τις τρείς αναφορές που κάνει στους δύο Αγίους ο Απόστολος Παύλος μέσα στις Επιστολές του χαρακτηρίζοντας τους ως πολύ σημαντικούς συνεργούς του που τον ευεργέτησαν, οι οποίοι δεν είναι τόσο γνωστοί και δεν τιμώνται όσο θα έπρεπε.

Υπογράμμισε  στην ομιλία του τρία σημεία.

 Το πρώτο ήταν η μεγάλη προσωπικότητα του Αποστόλου Παύλου. Ο Παύλος είναι ο μέγας θεολόγος της Εκκλησίας. Εκείνος που  μετέφερε το μήνυμα της Βασιλείας του Θεού στα Έθνη. Αυτός που ερμηνεύει κατά τον καλύτερο τρόπο την διδασκαλία του Χριστού. Και είναι πολύ άδικο να μην γνωρίζουν οι χριστιανοί την θεολογία και την διδασκαλία του Αποστόλου Παύλου.

Το δεύτερο σημείο που τόνισε ήταν το πόσο ευλογημένο ανδρόγυνο υπήρξαν οι άγιοι Ακύλας και Πρίσκιλλα. Τους ευχαριστεί ο Απόστολος Παύλος και πάσα η Εκκλησία του Θεού. Μπορούν τα ανδρόγυνα να τους βλέπουν και να λένε ότι η σωτηρία δεν αφορά μόνο τους ασκητές και τους μοναχούς, αλλά και τους εγγάμους και όλους τους ανθρώπους. Και όμως δεν υπάρχει σχεδόν πουθενά ένας Ναός αφιερωμένος σε αυτό το ευλογημένο ανδρόγυνο, εκτός από δύο παρεκκλήσια.

Το τρίτο που ανέφερε ήταν το θέμα της αγάπης μεταξύ του ανδρογύνου. Προβάλλονται αυτές τις ημέρες εορτές και άγιοι για την αγάπη, που είναι άγνωστοι στο ορθόδοξο λειτουργικό τυπικό και προέρχονται από τη δύση. Προβάλλεται μια αγάπη που συνδέεται με το συναίσθημα και τα πάθη, που είναι έξω από την προοπτική της ορθοδόξου παραδόσεως. Ο Ακύλας και η Πρίσκιλλα πρέπει να είναι το πραγματικό πρότυπο για τα Χριστιανικά ανδρόγυνα, διότι δείχνουν τί σημαίνει εν Χριστώ αγάπη, εν Χριστώ έρως, εν Χριστώ συζυγία∙ τί σημαίνει τρόπος ζωής για τη Βασιλεία του Θεού.

Στην απόλυση της Θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στα μαθητικά του χρόνια στο Αγρίνιο, που σημάδεψαν τη ζωή του κυρίως με τη γνωριμία του με τον τότε αρχιμ. Καλλινίκο, Πρωτοσυγκέλλο αυτής της Ιεράς Μητροπόλεως και μετέπειτα γέροντά του, άγιο Καλλινίκο Εδέσσης.

Το μεσημέρι ο Σεβασμιώτατος, ύστερα από πρόσκληση, τέλεσε τον αγιασμό των εγκαινίων στο νέο Πρότυπο Ογκολογικό Κέντρο Euro-Oncology του ογκολόγου δρ. Παναγιώτη Γκινόπουλου. Στην τελετή παραβρέθηκαν εκπρόσωποι τοπικών αρχών, φορέων, καθηγητές ιατρικής σχολής και πολλοί ιατροί προς τους οποίους απηύθυνε σύντομο χαιρετισμό.

Αναφέρθηκε στο έργο της ιατρικής επιστήμης και της θεολογίας τονίζοντας ότι η ορθόδοξη Εκκλησία έχει μεγάλη σχέση με την ιατρική επιστήμη, της οποίας αναγνωρίζει την προσφορά της στην υγεία του ανθρώπου. Τα όρια τους βέβαια είναι διακριτά και έχουν κοινή αναφορά τον άνθρωπο, ο οποίος δεν έχει μόνο ψυχή, ούτε μόνο σώμα, αλλά είναι το συναμφότερον.

Έκανε λόγο για την φθαρτότητα, τη θνητότητα και την παθητότητα του ανθρώπου που είναι αποτέλεσμα της προπατορικής αμαρτίας, γιατί από την πρώτη στιγμή της συλλήψεως μας μεταξύ των γονιδίων υπάρχουν και γονίδια της γηράνσεως και των ασθενειών. Ακριβώς για αυτόν τον λόγο πρέπει να συνεργάζεται η εκκλησία με την επιστήμη για τη σωματική και ψυχική υγεία του ανθρώπου. Ως παράδειγμα χρησιμοποίησε τα όσα έχει γράψει για το θέμα αυτό ο διάσημος γενετιστής Francis Collins.

Ολοκληρώνοντας ευχήθηκε το ιατρικό αυτό κέντρο να είναι μεν αχρείαστο αλλά επειδή ασχολείται και με την πρόληψη και τη θεραπεία να διακονήσει τους ανθρώπους προσφέροντας τους τις καλύτερες υπηρεσίες του.