Πρώτη δήλωση του νέου Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνού

 

Νέος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας ο αρχιμανδρίτης Δαμασκηνός Κιαμέτης

Με αισθήματα χαράς και ευχαριστίας προς τον εν Τριάδι Θεό, η Ιερά Μητρόπολις Αιτωλίας και Ακαρνανίας ανακοινώνει, ότι, κατά την σημερινή συνεδρίαση της 6ης Οκτωβρίου 2022 της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, υπό την προεδρία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου εξελέγη νέος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας ο Αρχιμανδρίτης κ. Δαμασκηνός Κιαμέτης, Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος και Αλμυρού.

Ο εψηφισμένος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνός έδωσε ενώπιον των Μελών της Ιεραρχίας το Μικρό Μήνυμα, όπου ευχαρίστησε τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο και τους Ιεράρχες για την τιμία ψήφο που τον εξέλεξαν Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας εις διαδοχήν του κοιμηθέντος, αειμνήστου Μητροπολίτου κυρού Κοσμά, ενώ λίγο αργότερα, στο Καθολικό της Ιεράς Μονής Ασωμάτων Πετράκη έδωσε το Μεγάλο Μήνυμα.

Ο εψηφισμένος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνός Κιαμέτης γεννήθηκε το 1975 στον Πειραιά, ανατράφηκε και πραγματοποίησε τις εγκύκλιες σπουδές του στον τόπο καταγωγής του, τη Σάμο. Έλαβε  το   Πτυχίο  του  Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1997.

  Το ίδιο έτος εκάρη μοναχός και χειροτονήθηκε διάκονος υπό του Μακαριστού Μητροπολίτου Πειραιώς κυρού Καλλινίκου. Τον δεύτερο βαθμό της ιερωσύνης έλαβε υπό του Γέροντός του, Σεβ. Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Ιγνατίου, τον οποίο ακολούθησε άμα τη ενθρονίσει του στο Βόλο. Εκεί χρημάτισε Αρχιδιάκονος και  Διευθυντής  του  Ιδιαιτέρου  Γραφείου του Μητροπολίτου (1998 – 2003), Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος (2003-2006) και έπειτα Πρωτοσύγκελλος (2006 μέχρι σήμερα).

Από των διοικητικών αυτών θέσεων, συντόνισε το όλο ιεραποστολικό, κοινωνικό και ποιμαντικό έργο της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος. Διετέλεσε Προεδρεύων του Μητροπολιτικού Συμβουλίου. Ανέλαβε την διοργάνωση των μηνιαίων ιερατικών Συνάξεων, πολλών επιμορφωτικών ιερατικών Σεμιναρίων, καθώς και πολυάριθμων Συνεδρίων και ποικίλων Εκδηλώσεων της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος. Διετέλεσε διευθυντής του περιοδικού «Πληροφόρηση» (2002-2012) και Υπεύθυνος του Βιβλιοπωλείου της Μητροπόλεως και του Βρεφονηπιακού της Σταθμού. Διηύθυνε το νεανικό έργο της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος, διετέλεσε επί πενταετία Αρχηγός των κατασκηνώσεων αρρένων, ίδρυσε την Παιδική και Νεανική Χορωδία της Μητροπόλεως, και είχε την ευθύνη της έκδοσης πρότυπων Κατηχητικών Βοηθημάτων για όλες τις βαθμίδες των Κατηχητικών Σχολείων.

  Παραλλήλως, διακόνησε ως Προϊστάμενος του μεγαλοπρεπούς Ενοριακού Ιερού Ναού Αναλήψεως Χριστού Βόλου, όπου εργάστηκε, πλην της ποιμαντικής και φιλανθρωπικής διακονίας, και για την αποπεράτωση και εξωραϊσμό του Ιερού αυτού Ναού. Μερίμνησε, επίσης, για την ανακαίνιση των Ιερών Παρεκκλησίων Αγίου Νεκταρίου Βόλου και Αγίου Ανδρέα Φυτόκου, καθώς και για την ανοικοδόμηση του Ιερού Ναού Αγίου Λαζάρου Νέου Κοιμητηρίου Βόλου. Χάρη στις ενέργειες και τις προσπάθειές του, ανακαινίστηκε ο Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου Μακρινίτσης, καθώς και τα ιστορικά Παρεκκλήσια της εν λόγω Ενορίας.

Εμπνευστής, Δημιουργός και Διευθυντής του Μουσείου Βυζαντινής Τέχνης και Πολιτισμού, στη Μακρυνίτσα Πηλίου, του πρωτότυπου χώρου δημιουργικής απασχόλησης παιδιών «Ο Μικρός Παράδεισος» και «Η Γωνιά του Θεού» στον Ιερό Ναό Αναλήψεως του Χριστού Βόλου, καθώς και Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Σουρλιγκείου Γηροκομείου Καναλίων και συνέβαλε καθοριστικά στην εκ βάθρων ανακαίνιση και εύρυθμη λειτουργία του.

Εξέδωσε δύο συλλογές ομιλιών και κηρυγμάτων με τον τίτλο «Από καρδίας. Εννέα λόγοι για την Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή» και «Από καρδίας. Κηρύττοντας σε σημαντικούς σταθμούς του Εκκλησιαστικού έτους». Ύστερα από πρόσκληση, μετέβη και ομίλησε σε Ιερές Μητροπόλεις, με την ευκαιρία λατρευτικών εκδηλώσεων η Συνάξεων.

Η χειροτονία του νέου Μητροπολίτου μας θα τελεσθεί την Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2022 στον Ιερό Καθεδρικό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Αθηνών, προεξάρχοντος του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου.

Λεωφορεία για την χειροτονία του νέου Μητροπολίτου μας στην Αθήνα θα αναχωρήσουν από τις Ενορίες Αγίου Σπυρίδωνος Ιεράς Πόλεως Μεσολογγίου και Αγίας Τριάδος Αγρινίου, προς τις οποίες μπορούν να απευθύνονται όσοι επιθυμούν.

  

Μπορείτε να δείτε φωτογραφίες από την εκλογή του νέου Μητροπολίτου μας στον ακόλουθο σύνδεσμο     https://photos.app.goo.gl/6YAy4uT3kbuXny9n8

Γραπτό θεῖο κήρυγμα Κυριακῆς Β’ Λουκα

 (2 Ὀκτωβρίου 2022)

Τό νόημα τῆς δικαιοσύνης

  

«καί ἐάν ἀγαθοποιῆτε τούς ἀγαθοποιοῦντας ὑμᾶς
ποία ὑμῖν χάρις ἐστι;» (Λουκ. στ', 33)

 

Ἀγαπητοί ἀδελφοί,

 Ἄν ὑπάρχη κάτι πού χαρακτηρίζει ὅλους τούς ἀνθρώπους τῆς ἐποχῆς μας εἶναι ἡ ἀναζήτηση τῆς δικαιοσύνης. Ὅλοι διψοῦν καί φωνάζουν γιά τήν ἐπικράτησή της, γιατί νομίζουν ὅτι ἔτσι θά ἐπικρατήση ἡ εἰρήνη καί ἡ ἀγάπη πάνω στήν γῆ. Ἡ δικαιοσύνη, πού συνδέεται μέ τήν ἰσότητα, εἶναι ἡ προσδοκία ὅλων τῶν ἀνθρώπων, καί ὅλων τῶν συστημάτων. Ὅμως, ἡ δικαιοσύνη ἑρμηνεύεται ποικιλο­τρόπως ἀπό κάθε ἄνθρωπο.

 Θά διατυπώσω μέ συντομία μερικές σκέψεις γύρω ἀπό τήν δικαιοσύνη καί πῶς τήν ἐννοεῖ ὁ Χριστιανισμός.

Ὁ Χριστός εἶπε στό σημερινό Εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα: «Καθώς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι καί ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως» (Λουκ. στ', 31). Δηλαδή: «Καθώς θέλετε νά σᾶς φέρνωνται οἱ ἄνθρωποι ἔτσι νά τούς φέρνεστε καί σεῖς». Ἡ ἀπόδοση τῶν ἴσων εἶναι ἡ ἀρχή τῆς δικαιοσύνης. Δηλαδή, ἐάν θέλω νά μέ ἀγαποῦν, πρέπει καί ἐγώ νά ἀγα­πῶ, ἐάν δέν θέλω οἱ ἄλλοι νά μέ ἀδικοῦν οὔτε καί ἐγώ πρέπει νά ἀδικῶ τούς ἄλλους. Αὐτή τήν ἀρχή τήν συναντᾶμε καί στήν πρό τοῦ Χριστοῦ ἐποχή.

 Ὁ Χριστός, ὅμως, δέν περιορίζεται σέ αὐτό, ἀλλά προχωρεῖ καί βαθύτερα, τονί­ζοντας τήν μεγάλη σημασία τῆς ἀγάπης. Δηλαδή, ἡ ἀγάπη ὑπερβαίνει τήν ἀν­θρώπινη δικαιοσύνη, ἀφοῦ μέ τήν ἐνέργειά της φθάνουμε στό νά ἀγαπᾶμε καί τούς ἐχθρούς. Τό νά μισοῦμε αὐτόν πού μᾶς ἀγαπᾶ εἶναι παρά φύση κατάσταση. Τό νά ἀγαπᾶμε αὐτόν πού μᾶς ἀγαπᾶ εἶναι φυσική ζωή. Ἀλλά τό νά ἀγαπᾶμε αὐτόν πού μᾶς ἐχθρεύεται καί καταδιώκει, αὐτό εἶναι ὑπέρ φύση ζωή καί σέ αὐτήν τήν ζωή μᾶς ὁδηγεῖ ὁ Χριστός.

 Συγκεκριμένα ὁ Χριστός λέγει: «Κι ἄν ἀγαπᾶτε ἐκείνους πού σᾶς ἀγαποῦν τί τάχα σπουδαῖο κάνετε; Κι᾿ οἱ κακοί ἀγαποῦν ἐκείνους πού τούς ἀγαποῦν. Κι᾿ ἄν κάνετε τό καλό σέ κείνους πού σᾶς κάνουν καλό, τί τάχα σπουδαῖο κάνετε; Καί οἱ κακοί τό ἴδιο κάνουν». Καί στήν συνέχεια τονίζει ὅτι πρέπει νά ὁμοιάζουμε στόν Πατέρα μας, τόν Θεό, πού εἶναι οἰκτίρμων καί ἀγαπᾶ ὅλους τούς ἀνθρώπους: « Ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς ὑμῶν καί ἀγαθοποιεῖτε...» (Λουκ. στ', 35).

 Ἔτσι, λοιπόν, ἡ ἀγάπη εἶναι ὑπέρβαση τῆς ἀνθρώπινης δικαιο­σύνης. Ἐάν ἐπικρατήση ἡ δικαιοσύνη στόν κόσμο, ὅπως συνήθως ἐμεῖς τήν ἐννοοῦμε, χωρίς ὅμως τήν ἀγάπη καί τήν εἰρήνη, αὐτό εἶναι ἀδικία. Ἡ ἀγάπη ὅμως ἀναλαμβάνει ἐπάνω της τήν τρα­γωδία τῶν ἀνθρώπων. Αὐτό ἔκανε ὁ Χριστός. Ἐάν ἤθελε νά ἀποδώση δικαιοσύνη μέ τήν νομική ἔννοια τοῦ ὅρου, τότε ἔπρεπε ὅλοι νά πεθάνουμε γιά τίς ἁμαρτίες μας. Αὐτός ὅμως ἀπό ἀγάπη ἔλαβε ἐπάνω Του τήν δική μας ἁμαρτία καί πέθανε γιά μᾶς. Ἔτσι ὑπερέβη τήν ἀνθρώπινη δικαιο­σύνη.

Αὐτό μᾶς ὁδηγεῖ σέ κάτι ἄλλο πιό βαθύ. Ἡ πραγματική δι­καιο­σύνη ταυτίζεται μέ τήν ἀγάπη καί τήν φιλανθρωπία καί δέν νοεῖται χωρίς καί πέρα ἀπό αὐτήν. Ὁ ἱερός Νικόλαος Καβάσιλας, ἕνας θεολόγος τοῦ 14ου αἰῶνος, στά ἔργα του ταυτίζει τήν δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ μέ τήν φιλανθρωπία Του. Οἱ δύο αὐτοί ὅροι (δικαιοσύνη καί φιλανθρωπία) συνδέονται στενά μεταξύ τους. Γράφει χαρακτηριστικά: «Δικαιοσύνην λέγοντες (ἐννοοῦμεν) τήν ἐνθεωρουμένην τοῖς μυ­στη­ρίοις σοφίαν τοῦ Θεοῦ καί φιλαν­θρωπίαν...». Καί ἀλλοῦ: «ἡ τοῦ Θεοῦ περί τό γένος ἐσχά­τη φιλαν­θρωπία καί ἀγαθότης ἥτις ἐστιν ἡ θεία ἀρετή καί δικαιοσύνη».

 Οἱ ἅγιοι Πατέρες τονίζουν ὅτι ὁ Θεός δέν εἶναι δίκαιος μέ τήν συνηθισμένη ἔννοια τοῦ ὅρου. Συγκεκριμένα ὁ ἅγιος Ἰσαάκ λέγει: «Μήν ἀποκαλέσης τόν Θεό δίκαιο, γιατί ἡ δικαιοσύνη Του δέν γνωρίζεται μέ τά κριτήριά σου. Ποῦ βρίσκεται ἡ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ; Στό ὅτι εἴμαστε ἁμαρτωλοί κι ὁ Χριστός πέθανε γιά μᾶς;». Ὁ Τριαδικός Θεός ἔπλασε τόν κόσμο ἀπό ἀγάπη καί φιλανθρωπία. Ὅταν μετά τήν παράβαση τοῦ ἀνθρώπου εἰσῆλθε στόν ἄνθρωπο καί στήν φύση ἡ φθορά, τότε ὁ Τριαδικός Θεός μέ ἀγάπη ἀνέπλασε ξανά καί ἀναγέννησε τόν ἄνθρωπο καί τόν κόσμο. Ἔτσι, ἡ πραγματική ἔννοια τῆς δικαιοσύνης εἶναι νά εἴμαστε οἰκτίρμονες καί ἐλεήμονες, νά ἀναλαμβάνουμε τήν εὐθύνη γιά κάθε κακό πού ὑπάρχει στόν κόσμο, νά ἀγαπᾶμε τούς ἀνθρώπους καί αὐτούς ἀκόμη πού μᾶς ἔκαναν κακό.

Μιά ἄλλη πλευρά τοῦ θέματος τῆς δικαιοσύνης εἶναι ὁ σύν­δε­σμός της μέ τήν ἐλευθερία. Ὁ συνδυασμός δικαιοσύνης καί ἐλευθε­ρίας εἶναι ἀπαραίτητος γιά τήν διαφύλαξη τοῦ πραγματικοῦ νοήματος καί τῆς δικαιοσύνης καί τῆς ἐλευθερίας. Σέ πολλά σύγχρονα πολιτικά καί κοινωνικά συστήματα βλέπουμε τήν διατάραξη αὐτῆς τῆς ἰσορ­ροπίας καί τοῦ συνδυασμοῦ μεταξύ δικαιοσύνης καί ἐλευθερίας. Ἄλλα συστήματα τονίζουν πολύ τήν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώ­που καί ἐν ὀνόματι αὐτῆς τῆς νοοτροπίας ἀφή­νουν τόν ἄνθρωπο ἐλεύθερο νά καταργῆ τήν δικαιοσύνη τοῦ συνόλου, καί ἄλλα συστή­ματα ἐν ὀνόματι τῆς δικαιοσύνης τοῦ συνόλου, γιά τό ὁποῖο ἐνδιαφέρεται τό Κράτος, καταργοῦν τελείως τήν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώ­που καί τό μεταβάλλουν σέ ἕνα ἔμψυχο ἐργαλεῖο.

 Στήν πνευματική ζωή ζοῦμε τόν συνδυασμό μεταξύ ἀγάπης καί ἐλευ­θερίας. Ὁ ἄνθρωπος μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ ἐλευθε­ρώνεται ἀπό τήν τυραννία τῶν παθῶν (μίσους, φιλοκτημοσύνης, φιλο­δοξίας κλπ.) καί ἀμέσως ἀποδίδει δικαιοσύνη καί ἀγάπη, σέβεται τόν ἄλλο. Ὁ κάθε ἅγιος εἶναι πολύ εὐαίσθητος στά θέματα τῆς δι­καιοσύνης. Δέν παρασύρεται εὔκολα ἀπό τίς γνῶμες τῶν ἄλλων καί δέν διατυ­πώ­νει αὐθαίρετες κρίσεις. Γνωρίζει τό λάθος κάθε ἀνθρώπου καί μέ τήν ἀγά­πη διορθώνει τό λάθος.

Ἡ δικαιοσύνη χωρίς τήν ἀγάπη εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἀδικία, τό μεγαλύτερο ἔγκλημα. Μιά κοινωνία πού ἔχει δικαιοσύνη, ἀλλά δέν ἔχει ἀγάπη, εἶναι κόλαση. Ἐπίσης, ἡ δικαιοσύνη χωρίς τήν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου εἶναι καθαρά τυραννία. Καί ἡ δικαιοσύνη, ὅταν ἀποδε­σμεύε­ται ἀπό τό Πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἀφηρημένη κατάσταση καί εἶναι πλάνη. Ἐάν θέλουμε νά εἴμαστε δίκαιοι, καί ἐάν θέλουμε νά ἐπικρατήση στόν κόσμο ἡ δικαιοσύνη πρέπει νά ἐφαρμόσουμε τήν ἐντολή τοῦ Χριστοῦ «ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς ὑμῶν» (Λουκ. στ', 27).

 

Ὁ Τοποτηρητής Μητροπολίτης

 

+ Ὁ Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱερόθεος

Επίσκεψη του Σεβ. Τοποτηρητού στον Κήπο των Ηρώων

Τον Κήπο των Ηρώων στην Ιερά Πόλη του Μεσολογγίου επισκέφθηκε την Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2022 ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου και Τοποτηρητής της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Ιερόθεος.

Ο Σεβασμιώτατος τέλεσε τρισάγιο στον Τύμβο, όπου φυλάσσονται τα οστά των πεσόντων κατά την Έξοδο και ευχήθηκε υπέρ αναπαύσεως «των αειμνήστων αγωνιστών και προμάχων της Ιεράς Πόλεως του Μεσολογγίου, Ιωσήφ και Πορφυρίου των Αρχιερέων και πάντων των μετ’ αυτών εν τη ηρωική Εξόδω αγωνισαμένων και πεσόντων πατέρων και αδελφών ημών, Ελλήνων  τε  και  Φιλελλήνων».

Επίσης επισκέφθηκε τα μνημεία που υπάρχουν μέσα στον Κήπο των Ηρώων (του Επισκόπου Ρωγών Ιωσήφ, του Λόρδου Βύρωνα, του Μάρκου Μπότσαρη, του Παπαδιαμαντόπουλου, του Ραζηκότσικα, των Ντοβαίων του Ζυγού, των Θρακών, των Κυπρίων, των Φιλελλήνων, των Πολωνών, κ.α.) καθώς και το Ιερό Παρεκκλήσιο της Αγίας Παρασκευής, όπου συντάχθηκε η απόφαση της Εξόδου από τον Επίσκοπο Ρωγών Ιωσήφ και του Προκρίτους του Μεσολογγίου.

Ολοκληρώνοντας την επίσκεψή του ευχήθηκε κάποτε να ανεγερθούν μνημεία για τους ιερείς που αγωνίσθηκαν και πολέμησαν στην Έξοδο, αλλά και για τις γυναίκες και τα μικρά παιδιά που, είτε συμμετείχαν και σκοτώθηκαν κατά την Έξοδο του Μεσολογγίου, είτε συνελήφθησαν και πουλήθηκαν στα σκλαβοπάζαρα της Ανατολής.

 

Μπορείτε να δείτε φωτογραφίες στον ακόλουθο σύνδεσμο       https://photos.app.goo.gl/LFzpnfNZv1oBHFh38

Ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου στο Θέρμο

Το Θέρμο επισκέφθηκε την Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2022 ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου και Τοποτηρητής της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Ιερόθεος.

Ο Σεβασμιώτατος χοροστάτησε στην ακολουθία του Όρθρου και προεξήρχε στην αρχιερατική Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Θέρμου. Με τον Σεβασμιώτατο συλλειτούργησαν ο αρχιμ. Θεόκλητος Ράπτης, Αρχιερατικός Επίτροπος Παμφίας, ο αρχιμ. Αντώνιος Βαζούρας, ο πρωτοπρ. Βασίλειος Λάμπος, ο π. Κωνσταντίνος Κοντογιώργος και ο διάκονος π. Παΐσιος Παρασκευάς.

Ο Σεβασμιώτατος στο κήρυγμα του αναφέρθηκε στο γεγονός, ότι από την σημερινή Κυριακή μέχρι σχεδόν πριν τα Χριστούγεννα και μερικές Κυριακές μετά τα Θεοφάνεια διαβάζονται στην Εκκλησία ευαγγελικά αναγνώσματα από το Ευαγγέλιο του Ευαγγελιστού Λουκά. Συγχρόνως ο Ευαγγελιστής Λουκάς έγραψε και το βιβλίο των «Πράξεων των Αποστόλων» που διαβάζεται στην Εκκλησία από την Κυριακή του Πάσχα και όλη την περίοδο του Πεντηκοσταρίου.

Έπειτα, παρουσίασε μερικά στοιχεία από τη ζωή του Ευαγγελιστού Λουκά. Ήταν Εθνικός και έγινε Χριστιανός και ήταν συνεργός του Αποστόλου Παύλου, ο οποίος στις επιστολές του, τον αναφέρει τρεις φορές. Στην προς Κολασσαείς επιστολή του γράφει: «ἀσπάζεται ἡμᾶς Λουκᾶς, ὁ ἱατρός, ὁ ἀγαπητός». Στην Β’ προς Τιμόθεο επιστολή του γράφει, ότι είναι ο μόνος που ήταν μαζί του: «Λουκᾶς ἐστί μόνος μετ’ ἐμοῦ». Στην προς Φιλήμονα επιστολή του, τον συγκατατάσσει μεταξύ «των συνεργών» του.

Έπειτα, ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του Ευαγγελίου του Λουκά και του βιβλίου των «Πράξεων των Αποστόλων».

Το Ευαγγέλιο του Λουκά περιγράφει, ότι ο Ιησούς είναι Υιός του Θεού που ενηνθρώπησε για να σώσει τον άνθρωπο. Τον παρουσιάζει ως στοργικό πατέρα, ως αληθινό γιατρό που θεραπεύει τους αμαρτωλούς και αγαπά τα παιδιά και τις περιφρονημένες γυναίκες. Δείχνει αγάπη στους Εθνικούς, αλλά και στους Ιουδαίους.

Οι «Πράξεις των Αποστόλων» δείχνουν την ζωή της πρώτης Εκκλησίας, την δράση των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, την επέκταση της Εκκλησίας από τα Ιεροσόλυμα, διά της Ελλάδος, μέχρι τη Ρώμη, πρωτεύουσα του Ρωμαϊκού Κράτους.

Κατέληξε, ότι τα δύο αυτά θεόπνευστα κείμενα του Ευαγγελιστού Λουκά είναι κείμενα αγάπης που δείχνουν, ότι ο Χριστός δια της Εκκλησίας αγκαλιάζει όλο τον κόσμο. Δείχνουν ότι ο Χριστός ήρθε στον κόσμο ως ιατρός για να θεραπεύσει τον άνθρωπο και η Εκκλησία είναι το πνευματικό θεραπευτήριο. Γι’ αυτό θα πρέπει να διαβάζουμε την Καινή Διαθήκη κάθε μέρα, για να συμμετέχουμε στο μυστήριο της αγάπης του Θεού που εκφράζεται μέσα στην Εκκλησία.

Κατά την Θεία Λειτουργία τελέσθηκαν το μνημόσυνο του μακαριστού π. Λάμπρου Στεργίου και τα μνημόσυνα δύο ευλαβών ενοριτών. Ο Σεβασμιώτατος ευχήθηκε για την ανάπαυσή τους και αναφέρθηκε στους κεκοιμημένους αδελφούς και ιδιαίτερα στον π. Λάμπρο, ο οποίος διακόνησε με πίστη και αυταπάρνηση την Ιερά Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας, αλλά, μετά την συνταξιοδότησή του, εξυπηρετούσε για πολλά χρόνια και τα χωριά της Ιεράς Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου που βρίσκονται στην περιοχή.

Μεταξύ των εκκλησιασθέντων ήταν ο Δήμαρχος Θέρμου κ. Σπυρίδων Κωνσταντάρας και πλήθος πιστών.

 

Μπορείτε να δείτε φωτογραφίες στον ακόλουθο σύνδεσμο       https://photos.app.goo.gl/g53xxuZCAuRzN9AD7

Γραπτό θεῖο κήρυγμα Κυριακῆς Α΄ Λουκᾶ

 

(25 Σεπτεμβρίου 2022)

Ἐπάνοδος στό βάθος

 

«ὡς δέ ἐπαύσατο λαλῶν, εἶπε πρός τόν Σίμωνα·

ἐπανάγαγε εἰς τό βάθος καί χαλάσατε τά δίκτυα ὑμῶν εἰς ἄγραν»

(Λουκ. ε΄, 4)

 

Ἀγαπητοί ἀδελφοί,

Μέ τήν σημερινή Κυριακή, ἀρχίζει μιά μεγάλη περίοδος στήν Ἐκκλησία, κατά τήν ὁποία θά διαβάζονται κάθε Κυριακή περικοπές ἀπό τό Εὐαγγέλιο τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ καί αὐτό θά γίνη μέχρι τήν Κυριακή πρό τῆς τοῦ Χριστοῦ Γεννήσεως.

Τό Εὐαγγέλιο πού ἔγραψε ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς ἔχει μερικές ἰδιαιτερότητες πού τό διακρίνουν ἀπό τά ἄλλα Εὐαγ­γέλια, ὅτι δείχνει περισσότερο τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ στούς πτωχούς, τούς περιφρονημέ­νους, τίς γυναῖκες, τά παιδιά, τούς ἁμαρτωλούς, καί ἔχει μέσα του ἕναν οἰκουμενικό χαρακτήρα, ἀφοῦ δείχνει τό ἐνδιαφέρον τοῦ Χριστοῦ καί στούς Ἰουδαίους καί στούς Ἐθνικούς. Χρησιμο­ποιεῖται δέ καί μιά ἰατρική ὁρολογία, ἀφοῦ προέρχεται ἀπό τόν Εὐαγγελιστή Λουκᾶ πού ἦταν ἰατρός κατά τό ἐπάγγελμα.

Στό σημερινό Εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα ὡς θέμα παρου­σιά­ζε­ται ἡ κλήση τῶν πρώτων μαθητῶν καί αὐτό ἔγινε μέ ἀφορ­μή τήν θαυματουργική ἁλιεία. Οἱ ἁλιεῖς ὅλη τήν νύκτα δέν εἶχαν πιάσει ψάρια καί ἔπλεναν τά δίκτυά τους. Ὁ Χριστός εἰσῆλθε σέ ἕνα ἀπό τά πλοῖα πού ἦταν τοῦ Σίμωνα Πέτρου καί ἄρχισε νά διδάσκη τόν λαό. Μόλις τελείωσε τήν διδασκαλία του εἶπε στόν Σίμωνα Πέτρο νά ἐπανέλθη στό βάθος τῆς λίμνης καί νά ρίξη πάλι τά δίκτυα. Ὁ Σίμων Πέτρος ἐπειδή ἤξερε ὡς ψαράς ὅτι αὐτό δέν μποροῦσε νά ἔχη ἀποτέλεσμα, ἔφερε μιά ἀντίρρηση, ἀλλά τελικά ἔκανε ὑπακοή καί συνέλεξε πολλά ψάρια. Αὐτό τόν ἔκανε νά γεμίση ἀπό δέος καί ὁ Χριστός ἐκάλεσε καί αὐτόν καί τούς υἱούς τοῦ Ζεβεδαίου, τόν Ἰάκωβο καί τόν Ἰωάννη νά Τόν ἀκολουθήσουν, ὅπως καί ἔγινε.

Ἔχει, λοιπόν, μεγάλη σημασία αὐτό τό «ἐπανάγαγε εἰς τό βάθος» πού ἐλέχθη μετά πού τελείωσε τήν ὁμιλία Του. Ἔτσι πρέπει νά γίνη σέ μᾶς μέ ἄλλην, βέβαια, ἔννοια. Παρατηροῦμε στίς ἡμέρες μας ὅτι ὅλη ἡ σύγχρονη ζωή καί ἡ δραστηριότητα τοῦ ἀνθρώπου κινεῖται ἐξωτερικά, ἡ προ­σοχή τοῦ ἀνθρώπου παραμένει στήν ἐπιφάνεια.

Κατ’ ἀρχάς ἐπικρατεῖ μιά ἔντονη αἰσθησιοκρατία, μιά ἱκα­νο­ποίηση τῶν αἰσθή­σεων μέ τήν ἀπόλαυση τῆς ἡδονῆς. Παν­τοῦ κυριαρχεῖ ἡ εἰκόνα, ἡ εἴδηση, ἡ πληρο­φορία, ἡ ἀπό­λαυση. Μιά «εἰκονική πραγματικότητα» κυριαρχεῖ στήν ζωή μας, ἡ ὁποία εἶναι ψευδής καί ἀπατηλή ἀπόλαυση. Μέ τήν αἰσθησιο­κρα­τία συνδέεται καί ἡ εὐδαιμονία. Στήν καλύτερη τῶν περιπτώσεων οἱ ἄνθρωποι ἀσχολοῦν­ται μέ τήν λογική ἐπεξεργασία τῶν ἐννοιῶν, τῶν λέξεων, τῶν εἰκόνων, ὁπότε αὐτό χαρακτηρίζεται ὡς λογικοκρατία πού συν­δέεται μέ τήν φαντασία.

Βέβαια, δέν μποροῦμε νά ἀπορρίψουμε τόν κόσμο τῶν αἰσθήσεων καί τῆς λογικῆς, ἀλλά δέν μποροῦμε νά τά ἀνα­γάγουμε σέ αὐθεντίες, μέ τό νά τά ἀπομονώσουμε ἀπό τήν ὅλη ζωή τοῦ ἀνθρώπου. Ἄλλο εἶναι οἱ αἰσθήσεις καί ἄλλο ἡ αἰσθησιοκρατία∙ ἄλλο εἶναι ἡ λογική καί ἄλλο ἡ λογικοκρατία∙ ἄλλο εἶναι ὁ ὀρθός λόγος καί ἄλλο ὁ ὀρθολογισμός.

Δυστυχῶς, αὐτή ἡ ἐνασχόληση μέ τήν ἐπιφάνεια παρατη­ρεῖται καί στήν ἐκκλησιαστική ζωή. Ἀσχολούμαστε ὑπερβολικά μέ αὐτό πού φαίνεται, μᾶς ἀρέσει ὁ ἐξωτερικός διάκοσμος, οἱ ἐξωτερικές δραστηριότητες, πού λέγεται ἀκτιβισμός, καί δέν ἀσχο­λού­μαστε μέ τό βάθος τῆς ζωῆς μας πού εἶναι ὁ νοῦς, ἡ καρδιά, ὁ Θεός, ἡ σωτηρία μας, τό αἰώνιο μέλλον μας. Ἐπο­μένως, ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ «ἐπανάγαγε εἰς τό βά­θος» ἔχει πολλή σημασία στίς ἡμέρες μας.

Πρῶτα πρέπει νά τονισθῆ ὅτι ὁ Χριστός εἶπε αὐτόν τόν λόγο, ὅταν τελείωσε τήν ὁμιλία του, πού σημαίνει ἀκοῦμε καί διαβάζουμε τούς λόγους τοῦ Χριστοῦ καί τῶν ἁγίων. Καί αὐτό εἶναι ἀπαραίτητο σέ μιά ἐποχή πού μᾶς ἀποσποῦν τόν νοῦ οἱ λόγοι τῶν ἀνθρώπων, ποικίλης κατεύθυνσης, καί μᾶς ἀποπρο­σα­νατολίζουν. Ἔτσι, ἀφοῦ τηρήσουμε τίς ἐντολές τοῦ Χριστοῦ καί ὁ νοῦς μας ἀρχίζει νά συγκεντρώνεται ἀπό τήν παραζάλη τῆς περιπλάνησής του στόν αἰσθητό καί φανταστικό κόσμο, τό­τε θά εἰσέλθουμε στό βάθος τῆς ψυχῆς μας. Στήν συνέχεια θά ἀκούσουμε τόν λόγο τοῦ Χριστοῦ νά Τόν ἀκολουθήσουμε καί νά γίνουμε μαθητές Του, δηλαδή μαθητές τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.

Τό «ἐπανάγαγε εἰς τό βάθος» σημαίνει τό νά ἀρχίζουμε νά σκεπτόμαστε ὀρθά σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Χριστοῦ, ἀφοῦ εἴμαστε Χριστιανοί, τό νά θέτουμε συνεχῶς καλούς λογισμούς, γιατί ἀπό αὐτούς τούς καλούς λογισμούς θά ἔλθη ἡ πνευ­μα­τική ὑγεία, θά ἀποβάλουμε τήν αὐτονομία, τήν ἀπελπισία, τήν ἀπόγνωση, τήν θλίψη.

Ἔπειτα, τό «ἐπανάγαγε εἰς τό βάθος» σημαίνει ὅτι πρέπει νά κάνουμε αὐτοε­ξέταση μέσα μας γιά νά δοῦμε σέ ποιά κατά­σταση βρίσκεται ἡ ψυχή μας. Ὅπως γιά νά βροῦμε τήν αἰτία διαφόρων ἀσθενειῶν τοῦ σώματος κάνουμε ὅλες τίς ἀπαραί­τητες ἐξετάσεις, κατά τόν ἴδιο τρόπο πρέπει νά ἐξετάσουμε τόν ἑαυ­τό μας μέ τήν αὐτογνωσία, τήν αὐτοεξέταση μέσα στό πνεῦμα τῆς μετανοίας.

Ἀκόμη τό «ἐπανάγαγε εἰς τό βάθος» σημαίνει νά βροῦμε τόν χῶρο τῆς πνευματικῆς καρδιᾶς, ὅπου κατοικεῖ ὁ Θεός. Αὐ­τό γίνεται μέ τήν προσευχή στόν Θεό, μέ τήν Εὐχή τοῦ Ἰησοῦ, τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με» καί μέ ὅλη τήν παράδοση πού ἔχει ἡ Ἐκκλησία μας πού χαρακτηρίζεται ἡσυ­χαστική, φιλοκαλική καί νηπτική ζωή.

Ἐπειδή οἱ ἄνθρωποι δέν ἀσκοῦνται σέ αὐτό τό ἐσωτερικό ἄθλημα, γι’ αὐτό πάσχουν ἀπό πόνο, ὀδύνη, θλίψη, κατά­θλι­ψη. Καί ἄλλοι ἀπό αὐτούς καταλήγουν σέ φάρμακα, σέ ἠρεμι­στικά καί ναρκωτικά, καί ἄλλοι φθάνουν σέ μεθόδους ἀνατο­λικῆς φιλοσοφίας καί θρησκείας, πού στήν βάση τους εἶναι, ὅπως ἔχουν χαρακτηρισθῆ, «ψυχοναρκωτικά».

Δυστυχῶς, εὐθυνόμαστε καί ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι Κληρι­κοί, θεολόγοι καί μοναχοί πού, ἐνῶ ἔχουμε στήν Ἐκκλησία μας πλούσια νη­πτική καί ἡσυχαστική παράδοση ἡ ὁποία βοηθᾶ σέ αὐτό τό «ἐπανάγαγε εἰς τό βάθος», οὔτε τό γνωρίζουμε οὔτε τό διδά­σκουμε, ὁπότε πολλοί Χριστιανοί εἴτε παραμένουν στά ἐξω­τερικά, τήν ἡδονοκρατία, τήν αἰσθησιοκρατία μέ ὅ,τι αὐτό συνεπάγεται γιά τήν πνευματική, ψυχική καί σωματική ὑγεία, εἴτε ἀναζητοῦν αὐτήν τήν ἐσωτερική ἠρεμία σέ ἀλλότριες παραδόσεις πού τούς ἐμπλέκουν σέ ἄλλες περιπέτειες.

Πρέπει νά βροῦμε τόν τρόπο νά ἐξασκηθοῦμε στόν λόγο τοῦ Χριστοῦ: «Ἐπανά­γαγε εἰς τό βάθος», γιά νά βροῦμε τόν χα­μέ­νο ἑαυτό μας.

 

Ὁ Τοποτηρητής Μητροπολίτης

+ Ὁ Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱερόθεος

«Θεολογία και Ποιμαντική»

 

Ιερατική Σύναξη στην Ιερά Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας

 

Γενική ιερατική σύναξη των κληρικών της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας, στο Ιερό Ησυχαστήριο Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης στο Παναιτώλιο, με θέμα: «Θεολογία και Ποιμαντική», συγκάλεσε την Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 2022 ο Σεβασμιώτατος Τοποτηρητής της Ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας, Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος.

Ο Σεβασμιώτατος κατ’ αρχάς ευχήθηκε για την ανάπαυση των Μητροπολιτών Ιεροθέου, Θεοκλήτου και Κοσμά, οι οποίοι εργάστηκαν ποιμαντικά στην Ιερά Μητρόπολη με καλούς καρπούς, καθώς επίσης για την ανάπαυση του αρχιμ. π. Θεοκλήτου Ντζάθα που δημιούργησε αυτό το Ησυχαστήριο.

Έπειτα στην εισήγησή του, στην αρχή, τόνισε ότι το θέμα: «Θεολογία και Ποιμαντική» είναι σοβαρότατο, γιατί ανάλογα με την θεολογία που έχει κάποιος ποιμένας θα εξασκήσει και την ποιμαντική του. Επεσήμανε, ότι, δυστυχώς στις ημέρες μας, κυκλοφορούν πολλά και ποικίλα θεολογικά ρεύματα, με αποτέλεσμα να επικρατεί σύγχυση στο τί είναι η ποιμαντική των χριστιανών.

Στη συνέχεια, ο Σεβασμιώτατος διαίρεσε την εισήγησή του σε τρεις ενότητες.

Η πρώτη ενότητα αναφερόταν στο τί είναι η «ορθόδοξη θεολογία». Ανέπτυξε ότι η θεολογία είναι ο λόγος περί του Θεού, αυτό δε, προϋποθέτει τη γνώση του Θεού, που είναι γνώση εξ εμπειρίας.

Ανέφερε πολλά χωριά από τον Ευαγγελιστή Ιωάννη, τον Απόστολο Πέτρο και τον Απόστολο Παύλο. Η βάση όλων αυτών είναι, ότι ο Θεός αποκαλύφθηκε στον άνθρωπο, ο Άσαρκος Λόγος στους προφήτες και ο Σεσαρκωμένος Λόγος στους Απόστολους, και φανέρωσε τη δόξα Του.

Κεντρικό σημείο της Αποκαλύψεως του Θεού είναι η Μεταμόρφωση του Χριστού στο όρος Θαβώρ και έχει σημασία πώς την ερμήνευσαν οι παρόντες στο γεγονός αυτό ο Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος και ο Απόστολος Πέτρος.

Η δεύτερη ενότητα της εισηγήσεώς του ήταν για την ορθόδοξη ποιμαντική. Ανέπτυξε ότι η ορθόδοξη ποιμαντική είναι συνέπεια της ορθόδοξης θεολογίας που αποβλέπει στο να οδηγήσει τον άνθρωπο από το κατ’ εικόνα στο καθ’ ομοίωση και από την δουλεία στην αμαρτία, τον θάνατο και τον διάβολο στην ελευθερία των τέκνων του Θεού.

Το πώς γίνεται αυτή η ορθόδοξη ποιμαντική προσδιορίζεται από το κήρυγμα του Χριστού «μετανοείτε, ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ», δηλαδή το τί είναι μετάνοια και τί είναι μέθεξη της Βασιλείας του Θεού και, κυρίως, στην βίωση των «μακαρισμών» του Χριστού.

Η τρίτη ενότητα είχε άξονα «τις θεολογίες και ποιμαντικές» που επικρατούν στις ημέρες μας. Πρόκειται για θεολογίες που στηρίζονται στην φιλοσοφία, τον στοχασμό, τον ανθρωποκεντρικό τρόπο σκέψεως και ζωής, όπως καλλιεργήθηκαν από τη σχολαστική θεολογία και τα μετέπειτα φιλοσοφικά και θεολογικά ρεύματα, δηλαδή, ο νομιναλισμός, η Αναγέννηση, η Μεταρρύθμιση, ο Διαφωτισμός, ο υπαρξισμός, ο ρομαντισμός και η ρωσική θεολογία.

Όλες αυτές οι σύγχρονες θεολογίες, τα σύγχρονα θεολογικά ρεύματα, διακρίνονται για μία άλλη ποιμαντική, όχι ποιμαντική θεραπευτική, αλλά μία ποιμαντική δήθεν εξιλεώσεως του Θεού, μιας εξωτερικής ηθικής αντιμετώπισης του ανθρώπου και των προβλημάτων του και μιας φιλοσοφικής κατανόησης του Θεού.

Κατέληξε, ότι πρέπει ως ποιμένες να γνωρίσουμε την ορθόδοξη θεολογία των Προφητών, των Αποστολών και των Πατέρων και να βοηθήσουμε τους ανθρώπους να την γνωρίσουν, δηλαδή να αισθανθούν την Εκκλησία ως θεραπευτήριο, τον Χριστό ως ιατρό και να ασκούμε ποιμαντική στο σύγχρονο άνθρωπο για να μετατρέψουν την ιδιοτελή αγάπη σε ανιδιοτελή αγάπη και να απελευθερωθούν από την φιλαυτία και την ευδαιμονία που είναι τα βασικά πάθη του σύγχρονου ανθρώπου.

Ακολούθησε διάλογος με τους ιερείς, οι οποίοι έθεσαν τις ακόλουθες ερωτήσεις: «Κάνατε διάκριση μεταξύ του νου και της λογικής. Οι λογισμοί προέρχονται από το νου ή τη λογική;», «Γιατί, όταν οι προτεστάντες αποχωρίστηκαν από τους παπικούς δεν γνώρισαν και δεν εντάχθηκαν στην ορθοδοξία;», «Ο παπισμός και ο προτεσταντισμός θεωρείται ότι επέτειναν την αθεΐα στην Ευρώπη;», «Ποιά μπορεί να είναι η στάση της Εκκλησίας στην βία των ανηλίκων;», «Αναφερθήκατε στην ρωσική εκκλησία και τη ρωσική θεολογία. Θεωρείται ότι η ρωσική θεολογία έχει πάρει λάθος δρόμο και οδηγείται σε αιρέσεις;». Ο Σεβασμιώτατος απάντησε σε όλες τις ερωτήσεις θίγοντας παράλληλα πολλά θέματα. Η όλη σύναξη με την εισήγηση και την συζήτηση διήρκεσε περίπου δυόμιση ώρες.

Πριν την λήξη της σύναξης ευχαρίστησε τον Πρωτοσύγκελλο της Ιεράς Μητροπόλεως, αρχιμ. Επιφάνιο Καραγεώργο, τους Αρχιερατικούς Επιτρόπους και όλους τους ιερείς για την καλή συνεργασία που υπήρξε όλους αυτούς τους μήνες που διήρκεσε η τοποτηρητεία της Ιεράς Μητροπόλεως και ευχήθηκε για την ανάπαυση του Μητροπολίτου Κοσμά, για το έργο που επιτέλεσε και την εκλογή ενός αξίου Μητροπολίτου που θα σεβαστεί το έργο των προκατόχων του, θα το συνεχίσει και θα το επαυξήσει.

 

Μπορείτε να δείτε φωτογραφίες στον ακόλουθο σύνδεσμο      https://photos.app.goo.gl/ybxKRF432Q1TPsrs5