Ο χρόνος *

του αειμνήστου Μητροπολίτου Θεοκλήτου

(Το κείμενο του Μητροπολίτου Θεοκλήτου που δημοσιεύουμε κατωτέρω, ήταν το μήνυμα που είχε απευθύνει προς τους πιστούς την Πρωτοχρονιά του έτους 1983, και πραγματεύεται το θέμα του χρόνου.

Αγαπητοί,

Ένας ακόμη χρόνος εκύλισεν εις την αιωνιότητα. Χρόνος με δωρεάς και ευλογίας, αλλά και με θλίψεις και ταλαιπωρίας. Χρόνος κατά τον οποίο εζήσαμεν όλοι την αγάπην του Θεού και εγευθήκαμεν την φιλανθρωπίαν και χρηστότητά Του, αλλά και την μακροθυμίαν Του.

Και τώρα, ας σταθώμεν εις το κατώφλιον του νέου έτους και ας σκεφθώμεν πρώτον, ότι ο χρόνος φεύγει ανεπιστρεπτί. Δεν πρόκειται ποτέ να ξαναζήσωμεν ο,τι εζήσαμεν.

Δεν πρόκειται να συναντήσωμεν και πάλιν τας χρονικάς στιγμάς του παρελθόντος. Ο ποταμός του χρόνου δεν «στρέφεται εις τα οπίσω», όπως ο Ιορδάνης κάποτε. «Δις εις τον αυτόν ποταμόν ουκ αν εμβαίης», είπε κατηγορηματικά ο αρχαίος φιλόσοφος, ο Ηράκλειτος, δια τον ποταμόν του χρόνου. Η κατεύθυνσίς του είναι πάντοτε προς τα εμπρός εις μίαν ευθείαν γραμμήν, η οποία επείγεται να φθάση εις την συντέλειαν του κόσμου.

Ο χρόνος είναι πολύ σύντομος, δεύτερον. «Ποιά γαρ η ζωή υμών; ατμίς γαρ έσται η προς ολίγον φαινομένη, έπειτα δε και αφανιζομένη», όπως γράφει ο Αδελφόθεος Ιάκωβος (δ 14) «Σκιάς όναρ» και «άνθος έαρος». Πόσον συντόμως επέρασεν ο μέχρι σήμερον χρόνος της ζωής μας! Ωσάν να είναι χθεσινά μερικά γεγονότα, τα οποία όμως απέχουν από εμάς ολοκλήρους δεκαετίας. Πόσον γρήγορα παρέρχεται ο,τι δεν είναι αιώνιον και πόσον ευκόλως λησμονείται ο,τι δεν επαναλαμβάνεται!

Και όμως, αυτός ο τόσο σύντομος χρόνος της ζωής μας έχει αξίαν αναντικατάστατον, τρίτον. Διότι από αυτόν θα εξαρτηθή η θέσις μας εις την αιωνιότητα. Με το νόμισμα του χρόνου εξαγοράζομεν το άχρονον και με την ενάρετον βιοτήν μας εδώ, θα εξασφαλίσωμεν την αιωνίαν σωτηρίαν μας εκεί. Εάν ο άνθρωπος εσκέπτετο τας προεκτάσεις της ζωής του εις την αιωνιότητα και τας συνεπείας της εδώ πολιτείας του δια την αθανασίαν, θα ήτο καλύτερος, προσεκτικώτερος, αγιώτερος. Θα εστάθμιζε τας ενεργείας του, θα ήλεγχε τους λόγους του, θα ανέκρινε τους διαλογισμούς του.

Αδελφοί! Ο χρόνος της ζωής μας είναι μία δωρεά του Θεού. Μακροθυμεί Εκείνος και ανέχεται. Περιμένει και δεν οργίζεται. Μάλιστα! Εάν ωργίζετο, θα είχεν εξαλείψει την ανθρωπότητα της σήμερον. Θα έρριπτε τους κεραυνούς της οργής Του, τους μύδρους της αγανακτήσεώς Του και θα εστίλβωνε την δίστομον ρομφαίαν της Δικαιοσύνης Του. Αλλά, «θέλει πάντας ανθρώπους σωθήναι».

Ας μετανοήσωμεν και ας συνέλθωμεν. Ας επιστρέψωμεν «επί τας πηγάς των υδάτων» ως άτομα και ως Έθνος και ως ανθρωπότης. Ας εκμεταλλευθώμεν τον χρόνον της ζωής μας τον ανεπίστρεπτον και σύντομον και πολύτιμον. ζωής μας τον ανεπίστρεπτον και σύντομον και πολύτιμον.

«Έως καιρόν έχομεν». Διότι «έρχεται νυξ, ότε ουδείς δύναται εργάζεσθαι». Η νυξ η αδυσώπητος και βεβαία του θανάτου πλησιάζει. Ας γίνη προσευχή μας καθημερινή και «κάθωρος στεναγμός» η ευσεβής επίκλησις: «Κύριε, παράτεινον το έλεός Σου τοις γινώσκουσί Σε».


* Δημοσιεύθηκε στο αφιέρωμα "Ο ΑΞΙΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ", του 1ου τεύχους του Περιοδικού "ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ"