Ο Αγιασμός *

του Αρχιμ. Αναστασίου Καντάνη,
Αρχιερατικού Επιτρόπου Μεσολογγίου

Με τον καθιερωμένο αγιασμό ξεκίνησε και το φετινό σχολικό έτος. Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας τέλεσε την ακολουθία του αγιασμού και απευθύνθηκε με θερμά πατρικά λόγια στους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς, στα Ενιαία Λύκεια, 4ο Αγρινίου και 1ο και 2ο Μεσολογγίου. Το ίδιο έκαναν και οι ιερείς σε όλα τα υπόλοιπα Λύκεια, Γυμνάσια, Δημοτικά, Νηπιαγωγεία και Παιδικούς Σταθμούς της Μητροπόλεώς μας.

Οι μαθητές όλων των βαθμίδων, μαζί με τους δασκάλους, τους καθηγητές και τους γονείς τους, ήταν παρόντες για μια ακόμη χρονιά. Ωστόσο όμως, τίθεται το ερώτημα: μετείχαν στον Αγιασμό συνειδητά ή παρακολούθησαν για άλλη μια φορά μια καθιερωμένη πράξη με την οποία ξεκινά η νέα σχολική χρονιά; Σίγουρα είναι μια καθιερωμένη τελετή, αλλά όχι τυχαία. Είναι μια αγιαστική πράξη και όχι ένα κατάλοιπο του παρελθόντος. Έχει ουσιαστικό περιεχόμενο που αν είχε προσεχθεί δεν θα υπήρχαν προβλήματα κρίσεως στην Εκπαίδευση.

Είναι αλήθεια ότι ζούμε σε μια εποχή κρίσεως, χωρίς όμως να έχουμε κατανοήσει το τι είδους κρίση επικρατεί. Η κρίση δεν έγκειται ούτε στα κτίρια, ούτε στα βιβλία, ούτε και στην Παιδεία γενικότερα. Η κρίση αφορά στην αδυναμία να κατανοήσουμε την ουσία της εκπαιδεύσεως. Αλλά τι είδους εκπαίδευση πρέπει να προσφερθεί στην σημερινή μας νεότητα που ζει σ’ ένα περιβάλλον σύγχυσης, χωρίς προορισμό;

Βλέποντας καθημερινά τις σχολικές αντιδράσεις των νέων, τίθεται το ερώτημα: «αγαπά ο μαθητής το σχολείο;» Ενώ θα έπρεπε να ρωτήσουμε: «η σημερινή εκπαίδευση είναι ουσιαστική; Εγγίζει τον μαθητή και τον προορισμό του σχολείου;»

Όμως, ούτε τα ερωτήματα και οι διαπιστώσεις, ούτε τα «πως» και τα «γιατί», θα μπορέσουν να δείξουν την έξοδο από το «τούνελ της κρίσεως». Διέξοδο θα βρούμε μόνο αν κατανοήσουμε ότι η Αγιαστική Θεία Χάρη είναι εκείνη που φωτίζει το δρόμο του ανθρώπου. Ότι ο νέος, ο μαθητής, ο ώριμος, ο δάσκαλος, ο καθηγητής χρειάζεται τον αγιασμό της ζωής του. Ότι, ο Αγιασμός πετυχαίνει την αποκάλυψη της αληθινής εκ-παιδεύσεως, την σύζευξη της γνώσης με την αρετή, μιας εκπαιδεύσεως που αποσκοπεί στον φωτισμό της καρδιάς του ανθρώπου. Γιατί, στην καρδιά των ανθρώπων συντελείται η ουσία της παιδείας. Τούτο ακριβώς αγιάζει η Εκκλησία μας.

Στην καταλυκτήρια ευχή της ακολουθίας του αγιασμού ο Επίσκοπος ή ο Ιερεύς εύχεται: «Συ Κύριε … λάμψον εν ταις καρδίαις των ενταύθα διδασκόντων και διδασκομένων την επίγνωσιν της σης αληθείας, και το φως σου το αΐδιον· δος αυτοίς πνεύμα σοφίας, πνεύμα συνέσεως…»!



* Δημοσιεύθηκε στο αφιέρωμα "ΝΕΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΕΚ-ΠΑΙΔΕΥΣΗ", του 3ου Τεύχους του Περιοδικού "ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ"