Ποιμαντορική Εγκύκλιος Δεκαπενταυγούστου 2011

Ο ΧΑΡΙΤΙ ΘΕΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΑΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ

Κ Ο Σ Μ Α Σ

Προς το Χριστεπώνυμον Πλήρωμα

της καθ’ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως

« Μετέστης προς την ζωήν μήτηρ υπάρχουσα της ζωής … »

Με ιδιαίτερη χαρά εορτάζουμε σήμερα την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, αλλά και την Μετάστασί της «από γης προς ουρανόν».

Δεν έχουμε λύπη σήμερα. Εορτάζουμε και ζούμε με μεγάλη χαρά την σημερινή εορτή. Πανηγυρίζουμε πνευματικά, τιμούμε την Παναγία μας.

Πλησιάζουμε τον κενό τάφο της Γεθσημανή, υμνούμε την Παναγία μας και δοξάζουμε τον Τριαδικό Θεό μας.

Όπως και για κάθε άνθρωπο, έτσι και για την Παναγία μας ήλθε η ώρα του θανάτου. Οι άγιοι Απόστολοι ενώ είχαν διασκορπισθή στα πέρατα της γης, θαυματουργικά συναθροίσθηκαν στη Γεθσημανή και εκήδευσαν το πανάχραντο σώμα της Κυρίας Θεοτόκου.

«Παράδινες Παναγία μου», λέει ο Ιερός Δαμασκηνός, «το ιερό και αμόλυντο σώμα στον άγιό σου τάφο και οι άγγελοι τρέχανε μπροστά, σε κυκλώσανε, σ’ ακολουθούσαν. Οι Απόστολοι και όλο το πλήρωμα της Εκκλησίας μεγαλόφωνα ψέλνανε θείους ύμνους και σκιρτούσανε χορευτικά καθώς τους κάτεχε το Άγιο Πνεύμα.

Εσένα, την αληθινή κιβωτό του Κυρίου και Θεού, σήκωσε στους ώμους η σύναξι των Αποστόλων. Δεν κατέβηκε η ψυχή σου στον Άδη ούτε η σάρκα σου αντίκρυσε τη φθορά…Δεν απέμεινε η ψυχή σου ούτε το ανέγγιχτο κι ολότελα απείραχτο σώμα σου στη γη, μα με τη μετάστασί σου κατοικεί στα ουράνια βασιλικά δώματα, βασίλισσα, Κυρά μας και Δέσποινα, Μητέρα του Θεού, αληθινή Θεοτόκε».

Αφού οι άγιοι Απόστολοι κήδευσαν και ενταφίασαν το ιερό σκήνωμα της Θεοτόκου, μετά από τρεις ημέρες δεν βρέθηκε το πανάγιο σώμα της στον τάφο. Δεν υπήρχε στον τάφο, γιατί μετέστη στον ουρανό. Υπογραμμίζει και πάλι ο Ιερός Δαμασκηνός: «Αν και χωρίστηκε σύμφωνα με τη φυσική τάξι η πανίερη και μακαρία ψυχή της από το τρισευτυχισμένο και άσπιλο σώμα της, μόλο που το σώμα παραδόθηκε στον τάφο, δεν έμεινε στο χώρο του θανάτου, ούτε το αφάνισε η φθορά…».

«Ίδετε», λέει ο πολύς Ηλίας Μηνιάτης, «τον τάφο της Γεθσημανή. Θέλετέ τον εύρει κενόν, διότι τάφος δεν δύναται να χωρίση την μητέρα της ζωής, το δοχείον της σεσαρκωμένης θεότητος, του οποίου θρόνος αντάξιος είναι ο θρόνος της θείας δόξης».

Η μετάστασι της Παναγίας μας είναι μια πρώτη Ανάστασι, την οποία ενήργησε ο Χριστός μας τιμώντας ιδιαιτέρως την μητέρα Του και δική μας μεγάλη μητέρα. Είναι όμως και μια διακήρυξι, βεβαίωσι και εγγύησι για το πόσο ο Κύριός μας θα τιμήση το σώμα του κάθε πιστού και συνειδητού χριστιανού μετά την κοινή Ανάστασι πάντων ανθρώπων.

Η Εκκλησία μας προγεύεται στην μετάστασι της Παναγίας μας την κοινή Ανάστασι και τη δόξα που θα λάβουν τη Δευτέρα Παρουσία «οι ευλογημένοι του πατρός» χριστιανοί. Και με τη σημερινή μεγάλη εορτή της Κοιμήσεως της Παναγίας μας, γνωρίζει, διδάσκει και υπενθυμίζει σε μας το πόσο ο Θεός μας ετίμησε και τιμά την ανθρώπινη φύσι, το πόσο θα τιμήση - όπως και της Παναγίας - και το δικό μας σώμα.

Το πανάσπιλο σώμα της Παναγίας μας με θεία ενέργεια άλλαξε κατάστασι υπάρξεως και πέρασε από την κατάσταση του θανάτου στην κατάστασι της ζωής. Έτσι θα τιμήση ο Κύριος και το δικό μας σώμα, εφ’ όσον βέβαια εδώ στην πρόσκαιρη αυτή ζωή, αγωνισθούμε να το διαφυλάξουμε και να το διατηρήσουμε καθαρό από κάθε αμαρτία και να το αγιάσουμε. «Το φθαρτόν τούτο (δηλαδή το σώμα μας) ενδύσασθαι αφθαρσίαν και το θνητόν τούτο ενδύσασθαι αθανασίαν» (Α Κορ. ιε’, 53) γράφει προς Κορινθίους ο Απ. Παύλος.

Αγαπητοί, σήμερα τη λαμπρή αυτή ημέρα, θαυμάζοντας τη δόξα της Παναγίας μας, της ψυχής και του σώματός της, ας θελήσουμε να αναλογισθούμε και να συνειδητοποιήσουμε την ιερότητα, το σκοπό του σώματος αλλά και την ευθύνη μας. Όσο κι αν ο κόσμος προσφέρει αναίδεια, ασχημοσύνη και διαστροφή, όσοι βλέπουμε σήμερα τη δόξα της Παναγίας μας, ας στολίσουμε το σώμα μας με την αιδώ, την σωφροσύνη, τη σεμνότητα.

Ας αγωνισθούμε να διδαχθή, να αγαπηθή, να εδραιωθή η σεμνότητα στην κοινωνία μας και μάλιστα στα παιδιά μας, τα οποία δυστυχώς τα αποξενώνουμε από την σεμνότητα και την εντροπή, την μητέρα της αγνότητος. Ας προσέξουμε τις θυρίδες του σώματος, τις αισθήσεις, δια των οποίων εισέρχεται στο σώμα και στον έσω άνθρωπο η ζωή ή ο θάνατος.

Ας μάθουμε το σώμα μας να ασκήται και να εξαγνίζεται με την βοήθεια του πνευματικού μας, με την διακριτική άσκησι και την εγκράτεια, την νηστεία, την προσευχή αλλά και να φωτίζεται με την μελέτη των αγίων Γραφών. Αλλά και η τακτική Θεία Λατρεία και η χαριτόβρυτη μυστηριακή ζωή, ας χαριτώνουν, ας ενώνουν το σώμα μας με το Χριστό, ας το αγιάζουν.

«Απεκδυσάμενοι τον παλαιόν άνθρωπον συν ταις πράξεσιν αυτού και ενδυσάμενοι τον νέον τον ανακαινούμενον» (Κολ. γ’, 10), ας απομακρύνουμε το σώμα μας από την κατά σάρκα ζωή του κόσμου και τη φθορά, για να ζη αγιοπνευματική ζωή και αξιωθή μετά της μονογενούς μας ψυχής, της ουρανίου θείας δόξης.

Αγαπητοί, δια πρεσβειών της Παναγίας μας, πατρικώς εύχομαι να μας χαρίση ο Κύριός μας αυτή την τιμή και δόξα μαζί με την Παναγία μας.

Με την αγάπη του Χριστού μας

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ