Εγκύκλιος Σεβασμιωτάτου Τοποτηρητού κ. Ιεροθέου για την Ενθρόνιση του νέου Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνού

 

Πρός τούς Κλη­ρι­κούς, μοναχούς καί λα­ϊ­κούς τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Μητροπόλεως Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας

 

Ἀγαπητοί Πατέρες καί ἀδελφοί,

Γνωρίζετε ὅτι ἐξελέγη καί χειροτονήθηκε νέος Μητρο­πο­λίτης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας ὁ ἕως πρίν ἀπό λίγο Πρωτοσύγκελλος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δημη­τριάδος καί Ἁλμυροῦ, κ. Δαμασκηνός, σέ διαδοχή τοῦ μακα­ρι­στοῦ Μητροπολίτου Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας κυροῦ Κοσμᾶ.

Ἐμεῖς ἐρχόμαστε καί παρερχόμαστε, ἀλλά ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ πορεύεται συνεχῶς μέσα στόν χρόνο καί τήν ἱστορία καί  μένει στόν αἰώνα, εἶναι τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, κατά τόν Ἀπόστολο Παῦλο, καί κοινωνία θεώσεως, κατά τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ, Ἀρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης τόν 14ο αἰώνα. Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ δέν εἶναι ἕνα ἀνθρώπινο σωμα­τεῖο, ἀλλά τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, δέν εἶναι μιά κοινωνική ὀργά­νωση, ἀλλά ὁ Θεανθρώπινος Ὀργανισμός.

Ὁ μεγάλος θεολόγος τοῦ 20οῦ αἰῶνος π. Γεώργιος Φλωρό­φσκυ ἔλεγε ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἀπό τήν ἀρχή τῆς ὑπάρξεώς της ἦταν τό «προκεχωρημένο φυλάκιο τοῦ οὐρανοῦ στήν γῆ» ἤ «ἡ ἀποι­κία τοῦ οὐρανοῦ στήν γῆ». Ἡ Ἐκκλησία δέν εἶναι ἁπλῶς ἕνας ἱστο­ρικός θεσμός, ἀλλά εἶναι «ἡ πραγματοποιούμενη ἐσχα­το­λογία», πού σημαίνει ὅτι ἡ Ἐκκλησία ὡς Σῶμα Χριστοῦ ἐργάζεται στήν ἱστορία, ἔχει ἱστο­ρία εἴκοσι αἰώνων καί ἀπό τώρα ζῆ τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ὅπως τό παρου­σιάζει ἔκδηλα ἡ Ἱερά Ἀπο­κάλυψη τοῦ ἁγίου Ἰωάν­νου τοῦ Θεο­λόγου.

Ὁ Χριστός διευθύνει τήν Ἐκκλησία, ὡς Κεφαλή της, καί γι’ αὐτό δέν ἔχει ἀνάγκη ἀπό ἀντιπρο­σώπους. Οἱ Ἐπίσκοποι εἶναι εἰς «τύπον καί τόπον» τῆς αἰσθητῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ στήν γῆ. Ἐπίσης, οἱ Ἐπίσκοποι εἶναι οἱ διάδοχοι τῶν Ἀποστόλων καί ἡ Πεντηκοστή μέσα στήν ἱστορία, γι’ αὐτό κατά τήν χειρο­τονία τοῦ Ἐπισκόπου ψάλλεται ἡ ἀκολουθία τῆς Πεντη­κο­στῆς.

Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς γράφει ὅτι τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς κατῆλθε τό Ἅγιον Πνεῦμα καί τό φῶς περιέλαμψε τούς ἁγίους μαθητές καί τούς ἄναψε θείως ὡς λαμπάδες, τούς ἀνέδειξε φωστῆρες ὑπερκόσμιους καί παγκόσμιους, πού ἐπέ­χουν θέση αἰωνίου ζωῆς, καί ἐφώτισε δι’ αὐτῶν ὅλην τήν οἰκου­μένη. Καί ὅπως κανείς ἄν ἀνάψη ἀπό τήν φωτοφόρο λαμπάδα καί ἀπό ἐκείνην ἄλλη καί ἐφεξῆς, κρατώντας τό φῶς μέ διαδοχή ἔχει μόνιμα αὐτό τό φῶς, τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ τήν χειροτονία τῶν Ἀποστόλων καί μέ τούς διαδόχους τους. Δι’ αὐτῶν μεταδίδεται ἡ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύ­ματος καί προχωρεῖ σέ ὅλες τίς γενιές καί φωτίζει ὅλους αὐτούς πού ὑπακούουν στούς πνευματικούς ποιμένες καί διδασκάλους.

Καί συνεχίζει λέγοντας ὅτι αὐτήν τήν Χάρη καί τήν δωρεά τοῦ Θεοῦ καί τόν φωτισμό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διά τοῦ Εὐαγ­γελίου, ἔρχεται νά φέρη στήν πόλη καθένας ἀπό τούς κατά και­ρούς Ἀρχιερεῖς. Καί ὅποιοι ἀπωθοῦν κάποιον ἀπό τούς Ἀρχιε­ρεῖς διακόπτουν τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ καί διασποῦν τήν θεία διαδοχή, ἀποχωρίζονται ἀπό τόν Θεό καί παραδίδονται στίς ποικίλες συμ­φορές. Αὐτά γράφει ἀπό τήν πείρα του ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλα­μᾶς, γιατί ὅταν μετά τήν χειροτονία του πῆγε στήν Θεσσαλονίκη στήν ἀρχή οἱ «ζηλωτές» τῆς ἐποχῆς ἐκείνης δέν τόν ἀποδέχθηκαν ὡς Μητροπολίτη.

Στήν λειτουργική πράξη βλέπουμε ὅτι ὑπάρχει σχέση μεταξύ τοῦ Χρι­στοῦ, τοῦ Ἀρχιερέως, καί τοῦ λαοῦ. Αὐτό φαί­νεται ἀπό τόν τρόπο πού πλησιάζει ὁ Ἀρχιερεύς τόν Χριστό καί ὁ λαός τόν Ἀρχιερέα. Δηλαδή, ὁ Ἀρχιερεύς ὅταν εἰσἐρχεται στόν Ναό, μετά τήν εὐλογία πού δίνει, ἀνεβαίνει στόν δεσποτικό θρόνο καί πρῶτος αὐτός ἀσπάζεται τήν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ καί στήν συνέχεια οἱ Κληρικοί καί οἱ λαϊκοί δέχονται τήν εὐλογία του. Πρέπει νά ὑπάρχη σχέση καί ἑνότητα τοῦ Ἀρχιερέως μέ τόν Χριστό καί τοῦ λαοῦ μέ τόν Ἀρχιερέα.

Αὐτήν τήν χαρά τῆς ἐλεύσεως τοῦ νέου Μητροπολίτου στήν Ἱερά αὐτήν Μητρόπολη θά δοκιμάσουμε αὐτές τίς ἡμέρες μέ τήν ἐνθρόνισή του, ἡ ὁποία θά πραγματοποιηθῆ στήν ἕδρα τῆς Μη­τρο­πόλεως, τήν Ἱερά Πόλη τοῦ Μεσολογγίου. Θά τόν ὑποδεχ­θοῦ­με τήν Παρασκευή 11 Νοεμβρίου στήν πλατεία τῆς Ἱερᾶς Πόλεως Μεσολογγίου στίς 4 ἡ ὥρα ἀπογευματινή, καί ἀπό ἐκεῖ θά τόν συνοδεύουμε στόν Μητροπολιτικό Ναό τοῦ ἁγίου Σπυρίδωνος Μεσολογγίου ὅπου θά γίνη ἡ ἐνθρόνισή του, καί τήν ἄλλη ἡμέρα τό Σάββατο 12 Νοεμβρίου θά γίνη ἡ πρώτη Ἀρχιερατική του ἐνθρονιστήρια Λειτουργία στόν ἴδιο Ἱερό Ναό. 

Ὑποδοχή θά γίνη καί στό Ἀγρίνιο τό Σάββατο 12 Νοεμ­βρίου στίς 5 ἡ ὥρα ἀπογευματινή στήν πλατεία Δημο­κρατίας, καί στήν συνέχεια στόν Ἱερό Ναό τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς, στόν ὁποῖο τήν ἑπομένη ἡμέρα Κυριακή 13 Νοεμβρίου θά γίνη ἡ πρώτη του Ἀρχιερατική θεία Λειτουργία στό Ἀγρίνιο.

Σᾶς παρακαλῶ ὅλοι νά συμμετάσχετε στίς ἐκδηλώσεις αὐτές γιά νά δεί­ξετε τόν σεβασμό σας στήν μητέρα μας Ἐκκλησία καί στόν Χριστό πού εἶναι ἡ Κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά καί τόν σεβασμό σας στόν νέο Ποι­μενάρχη σας.

Πρόκειται γιά ἕναν Ἱεράρχη μέ ἀγάπη στόν Θεό καί τήν Ἐκκλησία, δοκι­μασμένο στήν ποιμαντική διακονία ἀπό διάφορες ἐκκλησιαστικές θέσεις, πού τοῦ ἀνέθεσε ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος ἔχει πείρα στήν ποιμαντική καί τήν διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας, νεανικό ζῆλο, θεολογική κατάρτιση καί ἐκκλη­σιαστικό φρόνημα, εὐθύτητα λόγου καί ἱλαρότητα προσώπου. Θεωρῶ ὅτι ἡ ὑψηλή θέση στήν ὁποία τόν ἀνέδειξε ὁ Θεός διά τῆς Ἐκκλησίας, θά φανερώση ἀκόμη πε­ρισ­σότερο τά ἐσωτερικά χαρίσματά του.

Μέ τήν εὐκαιρία αὐτήν, ἐπειδή εἶναι ἡ τελευταία φορά πού ἐπικοινωνῶ μαζί σας ὡς Τοποτηρητής, θά ἤθελα νά σᾶς εὐχαριστήσω μέσα ἀπό τό βάθος τῆς καρ­διᾶς μου, ἐσᾶς τούς Κληρικούς, μοναχούς καί λαϊκούς, γιά τήν ἀγάπη πού μοῦ δείξατε κατά τήν ἑνδεκάμηνη σχεδόν τοποτηρητεία μου στήν εὐλογημένη αὐτήν Ἱερά Μητρόπολη. Παντοῦ ὅπου ἦλθα μέ δεχθήκατε μέ σεβασμό καί ἀγά­πη καί ἔτσι ἐκφράσατε τό ἐκκλησιαστικό σας φρόνημα. Εἶδα γιά μιά ἀκόμη φορά τήν εὐλάβεια, τήν καλωσύνη, τήν γνησιότητα τοῦ Ρουμε­λώτικου λαοῦ, πού ὅταν ἐμπνέεται ἀπό τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ ἐπι­τελεῖ θαυμάσια ἔργα. Γι’ αὐτό καί σᾶς εὐχαριστῶ θερμά.

Μαζί μέ τίς ἐγκάρδιες εὐχαριστίες μου εὔχομαι ὁ Θεός τῆς ἀγάπης καί τῆς εἰρήνης νά φρουρήση «τάς καρδίας ὑμῶν καί τά νοήματα ὑμῶν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ» (Φιλ. δ΄, 7).

«Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ μετά τοῦ πνεύ­ματος ὑμῶν, ἀδελφοί· ἀμήν» (Γαλ. στ΄, 18).

 

Μέ πολλή ἀγάπη

 

Ὁ Τοποτηρητής Μητροπολίτης

 

+ ὁ Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου ΙΕΡΟΘΕΟΣ