Ποιμαντορική Εγκύκλιος Χριστουγέννων 2021

 

ΚΟΣΜΑΣ

Ο  ΧΑΡΙΤΙ  ΘΕΟΥ 

ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ  ΚΑΙ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

ΤΗΣ  ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

ΑΙΤΩΛΙΑΣ  ΚΑΙ  ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ

 

Προς  τον ιερόν  κλήρον,  τις  μοναστικές  αδελφότητες  και  τον  ευσεβή  λαό  της  καθ’ ημάς  θεοσώστου  Ιεράς  Μητροπόλεως.

 

 «Διέλθωμεν δή ἕως Βηθλεέμ καί ἴδωμεν τό ῥῆμα τοῦτο τό γεγονός,

ὅ ὁ Κύριος ἐγνώρισεν ἡμῖν» (Λουκ. β΄15).

 

Αγαπητοί  πατέρες  και  αδελφοί,

Τη νύκτα την ολοφώτεινη, την λαμπρή και την σωτήρια, κατά την οποία γεννήθηκε ως άνθρωπος ο Θεός Λόγος στο σπήλαιο της Βηθλεέμ, εκεί στην έρημο κοντά στο σπήλαιο αγραυλούσαν Ποιμένες, φυλάσσοντας τα πρόβατά τους. Εκείνη την άγια νύκτα, στους ταπεινούς και άσημους αυτούς Ποιμένες, εμφανίστηκε άγγελος Κυρίου και τους κάλεσε να πάνε στην φάτνη.

«Ετέχθη υμίν σήμερον Σωτήρ» (Λουκ. β 11), τους είπε. Και για σας, τούτο θα είναι το σημείο με το οποίο θα αναγνωρίσετε τον Σωτήρα. «Ευρήσετε βρέφος εσπαργανωμένον, κείμενον εν φάτνη» (Λουκ. β 12).

Και οι Ποιμένες; Με υπακοή, προθυμία και ευλάβεια είπαν: «Διέλθωμεν δη έως Βηθλεέμ και ίδωμεν το ρήμα τούτο το γεγονός, ο ο Κύριος εγνώρισεν ημίν» (Λουκ. β 15). Ας πάμε, είπαν, μέχρι το σπήλαιο της Βηθλεέμ και ας δούμε αυτό το γεγονός που μας γνωστοποίησε ο Κύριος.

Σήμερα Χριστούγεννα, αγαπητοί πατέρες και αδελφοί! Με το νου και την καρδιά μας, με πίστι, ταπείνωσι και αγάπη ας πάμε και εμείς στο σπήλαιο της Βηθλεέμ. Ας μιμηθούμε τους αγίους Ποιμένες. Όπως εκείνοι, να δούμε κι εμείς το Μυστήριο και το Θαύμα της Ενανθρωπήσεως του Θεού μας, αλλά και να θαυμάσουμε την αγάπη Του και την προσφορά Του σε μας.

«Μυστήριο καινοφανές και παράδοξο», λέγει ο Ιερός Χρυσόστομος. Μυστήριο αδιάσειστο, θεμέλιο, αρχή της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους. Μυστήριο για το οποίο μίλησαν αιώνες πριν οι άγιοι προφήται και μάλιστα με λεπτομέρειες και ακρίβεια.

Εκεί στο σπήλαιο, βλέπουμε Αυτόν που είναι επάνω στον ουρανό να έχει κατεβεί στη γη για να εξασφαλίσει τη σωτηρία στο ανθρώπινο γένος. Ο άνθρωπος ανέβηκε ψηλά στον ουρανό χάρις στην φιλανθρωπία του Θεού.

Σήμερα ο Ων γεννιέται και ο Ων γίνεται αυτό που δεν ήταν, δηλαδή, ενώ ήταν Θεός γίνεται άνθρωπος, χωρίς να πάψει να είναι Θεός. Αυτός που δεν είναι δυνατόν να ψηλαφηθή, περικλείεται στην ανθρωπίνη αγκάλη, περικλείεται σε σπάργανα.

Με την ενανθρώπησι του Κυρίου μας, όπως λέγει και ο Ιερός Χρυσόστομος, «λύθηκαν τα αρχαία δεσμά, καταντροπιάστηκε ο διάβολος, δραπέτευσαν οι δαίμονες, καταργήθηκε ο θάνατος, άνοιξε ο Παράδεισος, εξαλείφθηκε η κατάρα, έφυγε από τη μέση η αμαρτία, εκδιώχθηκε η πλάνη, επανήλθε η αλήθεια».

Παρατηρώντας την φάτνη με ταπείνωσι, βλέπουμε πόσο ταπεινώθηκε ο Θεός μας, πόσο επτώχευσε. Όλα μέσα στην φάτνη παράδοξα, γεμάτα φτώχεια και εσχάτη ταπείνωσι. «Δι’ ημάς επτώχευσε πλούσιος ων, ίνα υμείς τη εκείνου πτωχεία πλουτίσητε» (Β  Κορ, Η ,9). Αυτή είναι η αγάπη του Θεού μας. Για μας όλα αυτά, η κένωσι, η πτωχεία, η περιφρόνησι. Για να φύγουμε εμείς από την δουλεία των παθών και της αμαρτίας, για να ελευθερωθούμε από την φθορά και να φθάσουμε στην αφθαρσία και στη ζωή των αγγέλων.

Σαν τους Ποιμένες, αγαπητοί, να πάμε σήμερα στην φάτνη και μαζί τους να προσκυνήσουμε τον γεννηθέντα. Πριν προσκυνήσουμε όμως, ας σκεφθούμε λίγο με συναίσθησι. Ο Κύριος κάλεσε τους Ποιμένες γιατί είχαν ταπείνωσι και καθαρότητα. Εμείς, οι σύγχρονοι Χριστιανοί, έχουμε την καθαρότητα που θέλει ο Θεός;

Ο Κύριος ήλθε στη γη ως άνθρωπος για να απαλείψει την αμαρτία. Πως θα δεχθή τον άνθρωπο μολυσμένο από αμαρτήματα και αμετανόητο; Αυτή την αλήθεια ας την στερεώσουμε, σήμερα Χριστούγεννα, στην καρδιά μας.

Αλήθεια, πως πλησιάζουμε, πως προσκυνούμε τον Σωτήρα μας; «Κατελίπομεν την οδόν της δικαιοσύνης σου και επορεύθημεν εν τοις θελήμασι των καρδιών ημών» (Ευχή Μ. Βασιλείου Θ ὥρας).

Θολωμένοι από την εγωπάθειά μας, τη φιλαυτία μας και την υλοφροσύνη μας, αιχμάλωτοι του αιώνος τούτου, χάσαμε την θερμή και καθαρή πίστι μας στον Τριαδικό Θεό μας, τον Σαρκωθέντα Κύριο, θεοποιήσαμε τη λογική μας και πορευόμαστε χωρίς χάρι Θεού και Αγιοπνευματική παρουσία. Βρισκόμαστε, όπως νομίζουμε, μέσα στο αμπέλι του Χριστού μας, την Εκκλησία, και καμμιά σχέσι δεν έχουμε με τον Αμπελουργό. Αμαρτάνουμε και ούτε, δυστυχώς, καν συναισθανόμαστε ότι είμαστε άνθρωποι αποστασίας.

Φοβερά αμαρτήματα γίνονται γύρω μας∙ προβάλλονται και διαφημίζονται. Διαστροφές και κτηνωδίες χειροκροτούνται στο δρόμο επίσημα. Ο Σαρκωθείς Θεός μας αμφισβητείται, υβρίζεται, κολαφίζεται και οι ορθόδοξοι Έλληνες μένουν αδιάφοροι και ερωτοτροπούν με τους πολεμίους. Πως, όμως, έτσι οι Πανέλληνες θα προσκυνήσουν, εφέτος, τον γεννηθέντα Κύριο στην φάτνη;

Αγαπητοί, πατέρες και αδελφοί, μην παίζουμε με την σωτηρία μας. Σήμερα Χριστούγεννα ας θελήσουμε να πιστέψουμε πως όλα αυτά τα ενεργήματα της αποστασίας μας και οι συνέπειες εξ αυτών, θεραπεύονται με την ειλικρινή και συνειδητή μετάνοιά μας. Ευρισκόμενοι εμπρός στην φάτνη ας προσφέρουμε το καλύτερο δώρο στον Κύριό μας: τα αμαρτήματά μας, με την μετάνοιά μας!

Και ζώντες την μετάνοια και τον αληθινό πνευματικό μας αγώνα, ας γινόμαστε ζύμη, για να ζυμώνουμε την κοινωνία μας πνευματικά, ώστε να δέχεται ο νηπιάσας Κύριος την χριστουγεννιάτικη και την δια βίου προσκύνησί μας.

Εύχομαι καλά και άγια Χριστούγεννα!

 

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

 

+ Ο  ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ