«Είναι ανάγκη οι Ιεροὶ Ναοὶ να είναι ανοιχτοί»

ΔΗΛΩΣΗ  ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ  κ. ΚΟΣΜΑ

Ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας, Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμάς, με αφορμή την απαγόρευση των πιστών να προσέρχονται στους Ιερούς Ναούς, προέβη στην ακόλουθη δήλωση:  

«Διερωτῶμαι ἐὰν ἐμεῖς οἱ σύγχρονοι ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ ἔχουμε πίστι στὸν Τριαδικὸ Θεό. Ἀναρωτιέμαι ἐὰν πιστεύουμε στὴν παντοδυναμία τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, στὴν ἀγάπη Του, στὴν μέριμνά Του, στὴν σκέπη Του, στὴν προστασία Του.

Μᾶς ἀξίωσε ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καὶ ζήσαμε ἀνάμεσα σὲ παλαιούς, σεβασμίους, πιστούς, ἀφοσιωμένους ἱερεῖς. Ζήσαμε κοντὰ σὲ λειτουργοὺς ἁγιασμένους, οἱ ὁποῖοι λειτουργοῦσαν καὶ ἔκλαιγαν, διακονοῦσαν ἡμέρα καὶ νύκτα τὴν ἐνορία τους καὶ ἔτρεχαν σὲ κακοτράχαλα βουνὰ φέροντας μέσα στὸ σακίδιό τους συνεχῶς τὸ ἐπιτραχήλιό τους, τὸν Τίμιο Σταυρό, τὸ ἱερὸ Εὐχολόγιο καὶ τὸ θυμίαμα. Ἱερεῖς οἱ ὁποῖοι ἦταν ὀλιγογράμματοι μὲν ἀλλὰ μὲ τὴ Χάρι τοῦ Θεοῦ ἔκαναν θαύματα. Δὲν λέμε ὑπερβολές. Παρ’ ὅλη τὴν ἁμαρτωλότητά μας ζήσαμε κοντὰ τους θαύματα. Μέσα στοὺς κατανυκτικοὺς Ἱεροὺς Ναοὺς, οἱ ὁποῖοι πάντοτε μοσχοβολοῦσαν λιβάνι, συνεχῶς δεχόταν τοὺς χριστιανοὺς μὲ διάφορα προβλήματα. Ἰδιαιτέρως μάλιστα, ἀνθρώπους μὲ ἀσθένειες σοβαρὲς καὶ λοιμικές.

Ὁ ἅγιος Ἰάκωβος λέει: «ἀσθενεῖ τὶς ἐν ὑμῖν; προσκαλεσάσθω τοὺς πρεσβυτέρους τῆς Ἐκκλησίας, καὶ προεσευξάσθωσαν ἐπ’ αὐτὸν … καὶ ἡ εὐχὴ τῆς πίστεως σώσει τὸν κάμνοντα» (Ἰακώβ. ε’, 14-15).

Αὐτὴ τὴν ἀλήθεια τὴ ζήσαμε. Ἐμπρὸς στὴν εἰκόνα τῆς Παναγίας κατὰ τὴν διάρκεια τῆς Θείας Λειτουργίας ἀσθενεῖς περιμένοντας τὸν θάνατο, ζῶντες τὸ Μυστήριο τῆς Θείας Λειτουργίας, προσευχόμενοι καὶ κοινωνοῦντες τοῦ Σώματος καὶ τοῦ Αἵματος τοῦ Κυρίου, θεραπεύθηκαν. Ναὶ, θεραπεύθηκαν τελείως! Ἀληθινὰ γεγονότα εἶναι αὐτὰ καὶ ἐπώνυμοι οἱ θεραπευθέντες, ὄχι ἀνώνυμοι.

Ἀλήθεια, ὑπάρχει αὐτὴ ἡ θερμὴ πίστι σήμερα; Ὑπάρχει ἡ πίστι ἐκείνων τῶν λειτουργῶν τοῦ φρικτοῦ Θυσιαστηρίου, ἀλλὰ καὶ ἐκείνων τῶν πιστῶν χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοι δὲν λησμονοῦσαν τὴν παρουσία τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν παντοδύναμη ἰαματική Του Χάρι;

Δόξα τῷ Θεῷ ὑπάρχουν καὶ σήμερα χριστιανοὶ, οἱ ὁποῖοι γονατιστοὶ ἐμπρὸς στὶς εἰκόνες τῆς Παναγίας καὶ τῶν Ἁγίων, ζητοῦν τὴν βοήθεια, τὴν θεραπεία καὶ ἐπιθυμοῦν νὰ ἀκουστεῖ τὸ αἴτημά τους. Γιατί τοὺς στεροῦμε αὐτὴ τὴν δυνατότητα νὰ εἰσέλθουν στὸν Ἱερὸ Ναό;

Σήμερα, γιατί λησμονήσαμε τόσο τὸν Πατέρα καὶ Πλάστη μας; Γιατί τόση ἀπαξία στὴν βοήθεια τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ μας; Δὲν ζοῦμε σὲ ἄθεη χώρα. Οὔτε ποτὲ θέλουν οἱ Ἕλληνες νὰ γίνῃ ἡ Ἑλλάδα ἄθεο κράτος. Εἴμαστε ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ καὶ ἐφόσον δὲν ἐθελοτυφλοῦμε σὲ κάθε τόπο ἑλληνικὸ βρίσκουμε στὸ χῶμα ἱδρῶτα καὶ αἷμα ὁσίων μαρτύρων καὶ νεομαρτύρων.

Γιατί τόση σκληρότητα νὰ κλείσουν οἱ Ἱεροὶ Ναοί; Γιατί κατ’ ἀναλογίαν μὲ τὰ μέσα μαζικῆς μεταφορᾶς, τὰ καταστήματα καὶ τοὺς χώρους ψυχαγωγίας, νὰ μὴν εἰσέρχονται καὶ στοὺς Ἱεροὺς Ναούς οἱ χριστιανοί μὲ διάκριση καὶ μέτρα προστασίας; Γιατί νὰ μὴν προσέρχονται γιὰ νὰ ἀφήσουν τὸν πόνο τους, τὴν θλῖψι τους, τὴν ἀπόγνωσί τους  –γιὰ τὰ πολλὰ νέφη ποὺ ἐκάλυψαν τὴν πατρίδα μας– στὴν πατρικὴ ἀγκάλη τοῦ Ἐσταυρωμένου καὶ στὴν μητρικὴ ἀγκάλη τῆς Παναγίας μας; Γιατί σήμερα νὰ μὴν μποροῦν οἱ χριστιανοὶ νὰ ζήσουν τὸ Μυστήριο τῆς Θείας Λειτουργίας;

Συγκλονιζόμαστε στὴν ἐποχή μας ὅταν βλέπουμε νέους καὶ νέες, παλληκάρια, λεβέντες Ἕλληνες καὶ Ἑλληνίδες νὰ γονατίζουν μέσα στὸν Ἱερὸ Ναὸ καὶ νὰ φεύγουν μὲ δάκρυα ἀπὸ τὸ Ναό.

Ποιός, ἀλήθεια, τοὺς κατανοεῖ καὶ τοὺς παρηγορεῖ; Ποῦ θὰ καταφύγουν αὐτὲς οἱ ψυχές; Ὀφείλουμε νὰ ὁμολογήσουμε ὅτι πάντοτε ἐμεῖς οἱ κληρικοὶ εδιαφερόμαστε γιὰ τὸν συνάνθρωπό μας. Δὲν εἴμαστε ἐχθροί τῆς ὑγείας. Πονᾶμε. Παλεύουμε. Δὲν γνωρίζουμε τί θὰ ἐπιτρέψει ὁ Θεός. Ὅμως, δὲν καταλαβαίνουμε αὐτὴν τὴν πολεμικὴ στὸ ἄνοιγμα τῶν Ναῶν. Κι ἐμεῖς προσέχουμε καὶ δὲν θέλουμε νὰ ζημιωθεῖ ἡ ὑγεία τῶν ἀδελφῶν μας. Ἀγαποῦμε τοὺς συνανθρώπους μας καὶ ὡς διάκονοι τῆς Ἐκκλησίας ὑπηρετοῦμε καὶ τὴν πνευματικὴ προκοπὴ καὶ τὴν σωτηρία τῶν χριστιανῶν, ἀλλὰ καὶ τὸ μεγάλο κοινωνικὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας.

Καὶ κάτι τελευταῖο. Λένε πολλοὶ εὐκαίρως-ἀκαίρως ὅτι δὲν πειράζει, οἱ χριστιανοὶ ἄς κοινωνήσουν τὸ Χριστὸ ἀργότερα. Ὅτι ἔχουν χρόνο ἐμπρός τους γιὰ νὰ κοινωνήσουν. Θὰ ἤθελα νὰ τοὺς ρωτήσω ὅλους αὐτούς: στὸ παιδὶ τους τὸ λένε αὐτὸ γιὰ τὸ καθημερινό του φαγητό; Τοῦ λένε: καλὰ παιδί μου τρῷς ἀργότερα, μετὰ ἀπὸ μερικοὺς μῆνες; Σίγουρα τὸ σῶμα δὲν ζῇ χωρὶς τακτικὴ τροφή. Ὅμως ἡ ψυχὴ μπορεῖ νὰ ζήση χωρὶς τὴν μοναδικὴ τροφή της, χωρὶς τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ μας; Ὁ Κύριος τὸ ὑπογραμμίζει καθαρά: «Ἡ γὰρ σάρξ μου ἀληθῶς ἐστὶ βρῶσις καὶ τὸ αἷμα μου ἀληθῶς ἐστὶ πόσις… Ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἔχει ζωὴν αἰώνιον» (Ἰωάνν. στ’, 54-55).

Γιὰ ὅλα αὐτὰ ποὺ ἀνέφερα εἶναι ἀνάγκη οἱ Ἱεροὶ Ναοὶ νὰ εἶναι ἀνοιχτοί. Νὰ παρηγοροῦν, νὰ στηρίζουν, νὰ ἐνισχύουν τοὺς χριστιανούς μας κληρικοὺς καὶ λαϊκούς. Νὰ κατανύσσουν, νὰ ὁδηγοῦν σὲ μετάνοια ἄρχοντες καὶ λαό, κληρικοὺς καὶ λαϊκούς. Νὰ χαρίζουν μὲ τὴν Χάρι τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ θεραπεία ψυχῆς καὶ σώματος σὲ ὅλους μας, νὰ μᾶς χαρίζουν τὴν δυνατότητα νὰ ἑνωνόμαστε μὲ τὸ τεθεωμένο Σῶμα καὶ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ μας.

Παρακαλοῦμε νὰ προσέξουν ὅλα αὐτὰ οἱ πολιτικοί μας ἄρχοντες. Τοὺς ἀναδεικνύουμε ἄρχοντες γιὰ νὰ μᾶς ἐξασφαλίσουν τὴν ἐλευθερία. Ἐλευθερία χωρὶς Χριστὸ δὲν ὑπάρχει. Δὲν ἐπιτρέπεται νὰ στερήσουμε ἀπὸ κανέναν τὴν ἔκφραση τῆς πίστεώς του. Ἐπιμένουμε καὶ περιμένουμε νὰ ζήσουμε τὰ πανάγια Χριστούγεννα ἐλεύθεροι».