Ποιμαντορική Εγκύκλιος Πεντηκοστής 2012

 

Ο ΧΑΡΙΤΙ ΘΕΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΑΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ

 Κ Ο Σ Μ  Α Σ 

Προς  το  Χριστεπώνυμον  Πλήρωμα

της  καθ’  ημάς  Ιεράς  Μητροπόλεως

 Η σημερινή ευαγγελική περικοπή μας δίνει την αφορμή να υπογραμμίσουμε μεγάλες αλήθειες. 

 Όπως μας ανέφερε ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, ο Κύριος ανέβηκε στο Ναό των Ιουδαίων και μίλησε στα πλήθη του λαού. Εώρταζαν την εορτή της σκηνοπηγίας και γι’ αυτό όλοι συνωστίζονταν στις αυλές του Ναού. 

 Υπήρχε όμως μια εξαίρεσι. Οι Φαρισαίοι, οι σύνεδροι του Ιουδαϊκού συνεδρίου, οι πνευματικοί ηγέτες του λαού, αδιαφορούσαν για την ιερότητα της ημέρας της εορτής και συζητούσαν πως θα οργανώσουν την σύλληψι και το θάνατο του Ιησού. Έστειλαν μάλιστα στρατιώτες για να τον συλλάβουν. 

 Την ώρα εκείνη ο Κύριος μιλούσε στο λαό για το Άγιο Πνεύμα, που θα δεχόταν οι πιστοί. Οι στρατιώτες πλησίασαν τον Κύριο, Τον άκουσαν, Τον εθαύμασαν, επέστρεψαν όμως άπραγοι και είπαν στους Φαρισαίους: «Ουδέποτε ούτως ελάλησε άνθρωπος, ως ούτος ο άνθρωπος» (Ιω. ζ ,46). Ποτέ δεν μίλησε άνθρωπος με τόση σοφία και χάρι, όπως αυτός ο άνθρωπος. Πως να τον συλλάβουμε»; Και οι Φαρισαίοι, πωρωμένοι, σκληροί και ανάλγητοι, έμειναν στο μίσος και τον πόλεμο κατά του Κυρίου. Έμειναν ξένοι και άσχετοι από τη λαμπρότητα και την ωφέλεια της εορτής. 

 Σήμερα ζούμε, αγαπητοί, κι εμείς μια μεγάλη εορτή. Ζούμε την εορτή της Πεντηκοστής. Εορτάζουμε την κάθοδο στη γη του Τρίτου Προσώπου της Αγίας Τριάδος, εορτάζουμε την επιφοίτησι του Αγίου Πνεύματος στους μαθητές του Κυρίου, εορτάζουμε την φανέρωσι της Εκκλησίας μας στον κόσμο. 

 Αυτή την αγία ημέρα και εορτή της Πεντηκοστής φέρουμε στο νου μας το μεγαλείο της Εκκλησίας μας, τους αγώνες και τους θριάμβους της. Η Εκκλησία μας, η μία, αγία, καθολική και Αποστολική Εκκλησία είναι το μυστικό σώμα με κεφαλή τον Κύριο και Θεό μας Ιησού Χριστό και μέλη της, όλους τους ανθρώπους που βαπτίσθηκαν στο όνομα της Αγίας Τριάδος μέσα στην ορθόδοξο κολυμβήθρα.

 Όλοι εμείς οι βαπτισμένοι και μυρωμένοι ορθόδοξοι χριστιανοί, παρά τις τοπικές αποστάσεις που μπορεί να μας χωρίζουν, συναποτελούμε ένα ενιαίο και αδιάσπαστο σύνολο, το πνευματικό σώμα της Εκκλησίας.      

 Προσπαθούμε όλοι να ζούμε τη ζωή της Εκκλησίας μας, αγωνιζόμαστε να ζήσουμε το Ευαγγέλιό της, να αγιαζώμαστε εν Αγίω Πνεύματι με τα χαριτόβρυτα άγια μυστήρια. Όλοι χαιρόμαστε τη λαμπρότητα και τη δόξα της Εκκλησίας μας. Ζούμε στην μητρική της αγκάλη, πορευόμαστε μαζί της την πορεία της πνευματικής μας ζωής, την πιστεύουμε ως Κιβωτό σωτηρίας κι ως πιστά παιδιά της προχωρούμε με τη σκέπη της προς τον λιμένα της σωτηρίας.  

 Δεν μπορούμε, όμως, σήμερα αυτή τη μοναδική ημέρα της Εκκλησίας μας να μη φέρουμε στη σκέψι μας και κάποιους, ίσως και βαπτισθέντες χριστιανούς, οι οποίοι μιμούνται τους Φαρισαίους της πρώτης Πεντηκοστής. 

 Τυφλωμένοι, πωρωμένοι, σκοτισμένοι, υποδουλωμένοι στον εγωισμό τους και τα πάθη τους, δέσμιοι των σκοτεινών κέντρων και των σκοτεινών δυνάμεων, ανέγγιχτοι από το φως του Χριστού και της Ορθοδοξίας μισούν άσπονδα την Εκκλησία του Χριστού μας. 

 Στη δισχιλιετή ιστορία της ορθοδόξου Εκκλησίας μας Απόστολοι, μαρτυρικοί αποστολικοί πατέρες, μάρτυρες, όσιοι, νεομάρτυρες ομολογούν και διακηρύσσουν το μίσος των ποικιλομόρφων Φαρισαίων και τυράννων, οι οποίοι λυσσαλέα πολέμησαν την Εκκλησία μας.

 Δυστυχώς και σήμερα υπάρχουν οι μιμηταί των Φαρισαίων. Δεν συγκινούνται, δεν διδάσκονται, δεν προβληματίζονται από την μακραίωνα αγία ζωή, την προσφορά, την βοήθεια, τα θαύματα, την παρουσία του Θεού μας και όλων των αγίων μέσα στην Εκκλησία.  

 Σκοτεινοί, σκληροί κι ανάγλητοι βουλεύονται και ομολογούν την εμπάθεια και το άσπονδο μίσος τους κατά της Εκκλησίας.Η βία, η απάτη, η συκοφαντία, η πολιτική, οι φοβερές αιρέσεις, η φιλοσοφία του κόσμου, ο ορθολογισμός, η χλεύη, ο διασυρμός, ο διωγμός, η αρπαγή, η υποτίμησι, η περιφρόνησι των κληρικών, όπως πάντοτε έτσι και σήμερα χρησιμοποιούνται για να χτυπήσουν τον Χριστό και την Εκκλησία Του. Και αν οι πολέμιοι αυτοί σήμερα συναντούσαν τον Χριστό εμπρός τους, χωρίς αμφιβολία, σαν τους Φαρισαίους, θα Τον έπιαναν, θα Τον έδεναν, θα Τον Φυλάκιζαν και θα Τον σταύρωναν εκ νέου. 

 Ιδιαιτέρως σήμερα με την παναίρεση του Οικουμενισμού και τον συγκρητισμό που απλώνεται παντού και στα εγχειρίδια ακόμη του σχολικού μαθήματος των Θρησκευτικών, πολεμούν την Θεότητα του Χριστού μας, αγωνίζονται να ξερριζώσουν Χριστό και Εκκλησία από τις καρδιές των παιδιών μας.

 Αγαπητοί, 

 Σήμερα Πεντηκοστή, ας αναλογισθούμε την προδοσία των Φαρισαίων, όλων εκείνων που τους μιμήθηκαν και τους μιμούνται αλλά και το καθήκον μας.

 Μην πτοηθούμε από τον πόλεμο των εχθρών της Εκκλησίας. Αλήθεια, που είναι εκείνοι που την πολέμησαν για να την αφανίσουν; Αφανίσθηκαν, χάθηκαν οι ίδιοι… Ας πολεμούν και σήμερα με όλο το μίσος τους και την αγριότητά τους. Η Εκκλησία δεν φοβάται τους ισχυρούς του κόσμου, όποιοι κι αν είναι. Δεν είναι ανθρώπινος οργανισμός, αλλά θεανθρώπινος, θεοσύστατος, θεοσυντήρητος.

 Αποτελεί απιστία και απαράδεκτη αμφισβήτησι του κύρους και της αληθείας των λόγων του Κυρίου μας το να φοβώμαστε μήπως νικηθή και παύση να υπάρχη η Εκκλησία του Χριστού. 

 Εμείς, ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί, κινδυνεύουμε να χάσουμε την αλήθεια και τη σωτηρία, αν αφήσουμε τους εχθρούς του Χριστού και της Εκκλησίας Του να δρουν ανενόχλητοι. Η Εκκλησία μας ως θεανθρώπινος θεσμός δεν χάνεται.

 Γι’ αυτό όλοι μας ας αφυπνισθούμε. Ας βοηθήσουμε τον εαυτό μας να γίνη γνήσιο, συνειδητό μέλος της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, ας θελήσουμε να έλθουμε στην αγκάλη της Εκκλησίας μας και με ταπείνωσι και υπακοή να ζούμε τη χαριτόβρυτη ζωή της. Ας γίνουμε τολμηροί και ομολογηταί. Έχουν οι ορθόδοξοι χριστιανοί λόγο πνευματικής εμπειρίας. Ας τον εκφράσουμε με θάρρος και τόλμη. Ας υψώσουμε το λάβαρο του Αναστάντος Κυρίου κι ας διακηρύξουμε παντού το μοναδικό μήνυμα: «Ουκ έστι εν άλλω ουδενί η σωτηρία» (Πραξ. δ , 12). Δεν υπάρχει με κανέναν άλλο η σωτηρία. Να ομολογούμε παντού αυτό το μήνυμα. Για να απλώνεται το φως το αληθινό, να κηρύσσεται ο Αναστάς Κύριος και Θεός μας, για να σιωπούν οι μιμηταί των Φαρισαίων και σύγχρονοι πολέμιοι του Χριστού μας.

 Μη πτοηθούμε από απειλές και εκφοβισμούς, από την πίεσι της ελλείψεως των υλικών αγαθών. «Μεθ’ ημών ο Θεός».

 Έτσι θα αποδυναμωθούν οι εχθροί του Χριστού μας, θα υψωθή και θα λάμψη ο Σταυρός, θα δοξασθή η Ορθόδοξος Εκκλησία μας και εμείς ενωμένοι με το Χριστό μας θα ζούμε τη ζωή του αγιασμού και της αιωνιότητος. Αμήν.   

Μετά πατρικών ευχών

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ  ΚΑΙ  ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ  ΚΟΣΜΑΣ