Έριξε το σπόρο - Συγκινεί η πρωτοβουλία του Μητροπολίτη Κοσμά για επιστροφή στις ρίζες… της παραγωγής! Τι είπε σε συνέντευξή του στον Δυτικά 96,1 – FM

Παραθέτουμε στη συνέχεια ένα κείμενο του δημοσιογράφου Φώτη Μπερίκου, που δημοσιεύθηκε στο χθεσινό φύλλο (Τετάρτη 7 Μαρτίου 2012) της τοπικής Εφημερίδας «ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ» και αναφέρεται στην συνέντευξη που παραχώρησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. ΚΟΣΜΑΣ στον Ραδιοφωνικό Σταθμό Δυτικά 96,1 FM, με αφορμή την Ποιμαντορική Εγκύκλιο που εξέδωσε προτρέποντας τους χριστιανούς να ασχοληθούν με την καλλιέργεια της γης.

Έριξε το σπόρο Συγκινεί η πρωτοβουλία του Μητροπολίτη Κοσμά για επιστροφή στις ρίζες… της παραγωγής! Τι είπε σε συνέντευξή του στον Δυτικά 96,1 – FM

Με αφορμή την ποιμαντορική εγκύκλιο που εξέδωσε ο σεβ. Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ.κ. Κοσμάς για την επιστροφή στην παραγωγή και την καλλιέργεια των χέρσων σήμερα χωραφιών μας (δημοσιεύσαμε προ ημερών αυτούσια την εγκύκλιο αυτή), χθες το πρωί μίλησε στον Δυτικά 96,1 – FM και ήταν, νομίζουμε, αυτή του η συνέντευξη τουλάχιστον συγκινητική. Αυτονόητα πράγματα είπε βέβαια, το γεγονός όμως ότι βγαίνει μπροστά ο Μητροπολίτης μας να παρακαλέσει τους ανθρώπους να αξιοποιήσουν την περιουσία τους και τις πραγματικές τους δυνάμεις, να γυρίσουν στο χωράφι και να καλλιεργήσουν τα δικά τους κηπευτικά λ.χ. και να σταθούν ξανά όρθιοι, αντί να συνωστίζονται στα γκισέ του ΟΑΕΔ για ένα επίδομα επιβίωσης ή στα συσσίτια για μια μερίδα φαγητό, καθιστά αυτή την πρωτοβουλία δύο φορές σημαντική.

 «Κι εγώ μεγάλωσα μέσα σ’ ένα χωράφι», είπε ο σεβασμιότατος, εξηγώντας πως απ’ τα παιδικά του χρόνια ο ίδιος και η οικογένειά του, όπως η πλειονότητα των Αιτ/νάνων εκείνα τα χρόνια, είχαν αγροτικές ασχολίες, όποιο κι αν ήταν το κύριο επάγγελμα του καθενός. «Διακονώ τη Μητρόπολη 35 χρόνια τώρα και θυμάμαι στις επισκέψεις μου σε όλα τα χωριά, τα χωράφια να είναι καταπράσινα, τον κόσμο να κουράζεται ίσως αλλά να ζει με αξιοπρέπεια. Θλίβομαι σήμερα μ’ αυτή την κατάσταση», είπε. Και εξήγησε βέβαια πως κάνουμε λάθος αν νομίζουμε ότι οι δανειστές, που ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν πραγματικά για ‘μας, θα μας σώσουν. Μίλησε ακόμη για το πόσο όμορφο είναι να βλέπει κανείς το σπόρο που φύτευσε με τη δική του φροντίδα και αγάπη να μεγαλώνει και να δίνει καρπό, εστιάζοντας φυσικά και στις δυνατότητες που παρέχει η ευλογημένη Αιτωλοακαρνανική γη.

Και είναι σαφές ότι αν δεν είχαμε εγκαταλείψει την παραγωγή, δεν θα βρισκόμασταν ως κοινωνία και ως κράτος σήμερα σ’ αυτή την κατάσταση. Ας επιστρέψουμε λοιπόν στις παραδοσιακές μας αξίες, ας επιστρέψουμε στην παραγωγή. Κι αν το κάνουμε, δεν θα έχουμε καν ανάγκη ούτε κι απ’ αυτό το «κίνημα της πατάτας», διότι πολύ απλά… θα έχουμε τις δικές μας πατάτες! Μπορούμε μόνοι μας να καλλιεργήσουμε όσα βάζουμε στο τραπέζι μας. Και στη «Συνείδηση» πραγματικά χαιρόμαστε που διαπιστώνουμε ότι η τοπική μας Εκκλησία, παράλληλα με το πνευματικό της έργο, παράλληλα με τις τόσο σπουδαίες κοινωνικές – φιλάνθρωπες δράσεις που αναπτύσσει και εξακτινώνει σε όλες τις πόλεις και τα χωριά μας, αναλαμβάνει αυτή ως μητέρα που πραγματικά νοιάζεται για τα παιδιά της να μας δείξει το δρόμο. Σημασία καμία δεν έχει λοιπόν αν κάποιος πιστεύει ή όχι, αν κάποιος εκκλησιάζεται ή όχι. Σημασία έχει να βρεθούν συνάνθρωποί μας που θα ακολουθήσουν αυτή την κατεύθυνση. Κι αν με αφορμή την παραίνεση του σεβασμιότατου υπάρξουν έστω και δύο πατριώτες που το σκεφθούν και πουν «… σαν να ‘χει δίκιο ο Μητροπολίτης», το όφελος θα είναι μεγάλο. Γιατί το παράδειγμα των δύο αυτών θα ακολουθήσουν κι άλλοι δύο… και άλλοι δύο κ.ο.κ.

Τώρα βέβαια θα πει κάποιος: «Εγώ έχω σπουδάσει αρχιτέκτονας, με ζαρζαβατικά θα ασχοληθώ;». Η απάντηση είναι ΝΑΙ. Η άλλη επιλογή είναι το χαρτζιλίκι απ’ τη σύνταξη πείνας του παππού, η καφετέρια… και το κοινωνικό παντοπωλείο. Στη «Συνείδηση» έχουμε χρόνια που τα λέμε αυτά. Έως πρότινος όμως σε ώτα μη ακουόντων απευθυνόμασταν, διότι υπήρχαν οι εύκολες λύσεις που τόσο απλόχερα προσέφεραν οι Τράπεζες με τα δάνειά τους. Σήμερα όμως είναι πραγματικά τραγικό, όσο και οξύμωρο βέβαια, να υπάρχουν οικογένειες που πεινάνε… και την ίδια στιγμή να έχουν το χωράφι τους χέρσο, το παλιό κοτέτσι άδειο, το λιοστάσι ανεκμετάλλευτο. Και μην κοροϊδευόμαστε: Στην Αιτωλοακαρνανία λίγο – πολύ όλοι έχουμε μια άκρη, όλοι έχουμε κάπου ένα χωραφάκι. Κι όσοι δεν έχουν, μπορούν να αναζητήσουν άλλες λύσεις. Ο Δήμος Αγρινίου λ.χ. οργανώνει τον Δημοτικό Λαχανόκηπο στο Δοκίμι και προσφέρει σε όλους όσοι το επιθυμούν την απαραίτητη έκταση για να φτιάξουν τον δικό τους κήπο. Και θα περίμενε κανείς να υπάρχει υπερπληθώρα αιτήσεων, δυστυχώς όμως το ενδιαφέρον δεν ήταν το αναμενόμενο, πράγμα που ελπίζουμε πως θα αλλάξει.

Τέλος, οφείλουμε για μια ακόμη φορά να συγχαρούμε και να ευχαριστήσουμε τον Μητροπολίτη Κοσμά, οι πρωτοβουλίες του οποίου δικαιώνουν – και με το παραπάνω – τις προσδοκίες όλων όσοι επέμειναν ότι αυτός πρέπει να ηγηθεί της τοπικής Εκκλησίας. Η προτροπή του να ασχοληθούμε ξανά με τη γη είναι ο σπόρος. Και είμαστε βέβαιοι ότι ο σπόρος αυτός θα πιάσει, για να απλώσει τις ρίζες του βαθιά στις ψυχές μας και να δούμε το δέντρο να μεγαλώνει, να βλαστάνει κλαδιά, να ανθίζει και να καρποφορεί.