«Ετέχθη υμίν σήμερον Σωτήρ…» (Λουκ. β,11)
Τέκνα του Γεννηθέντος Σωτήρος Χριστού, αγαπητά και περιπόθητα!
Χαρμόσυνο και αφυπνιστικό ακούσθηκε τη νύχτα της Γεννήσεως το λυτρωτικό μήνυμα από τα χείλη των αγγέλων. «Ιδού γαρ ευαγγελίζομαι υμίν χαράν μεγάλην ήτις έσται παντί τω λαώ, ότι ετέχθη υμίν σήμερον Σωτήρ…» (Λουκ. β, 10-11).
Οι άγιοι άγγελοι ανήγγειλαν στους ποιμένες και σε όλο τον κόσμο βέβαια, ότι ήλθε το πλήρωμα του χρόνου για να εκπληρωθούν οι λόγοι των προφητών του Ισραήλ, αλλά και οι χρησμοί όλων των λαών της γης, οι οποίοι περίμεναν με αγωνία τον Λυτρωτή και Σωτήρα όλου του κόσμου. Kυριαρχούσε ο πόθος για μια αλλαγή και λύτρωσι.
Από παντού εκφραζόταν η ελπίδα ότι θα έλθη ο δυνατός, ο σοφός, ο άγιος ο οποίος θα συντρίψη το κακό, θα φωτίση τον κόσμο και θα απαλλάξη την ανθρωπότητα από τα δεινά που την μάστιζαν, θα την ελευθερώση από την άβυσσο στην οποία την κατεκρήμνισε η αποστασία.
Πολλοί θέλησαν είτε με την φιλοσοφία τους, είτε με την επιστήμη τους, είτε με την ψευτοθεότητά τους και τόσα άλλα, να σώσουν την ανθρωπότητα από την κατάπτωσι και τη φθορά αλλά δεν το κατόρθωσαν.
«Ήλθε όμως το πλήρωμα του χρόνου… και ο Θεός Πατήρ εξαπέστειλε τον Υιόν Αυτού, γενόμενον εκ γυναικός..» (Γαλ. δ , 4).
Ο άπειρος Θεός, ο Δημιουργός των πάντων, ο Ένας της Αγίας Τριάδος, μέσα από τα πανάγια σπλάχνα της Παναγίας κόρης της Ναζαρέτ, Μαριάμ, γεννήθηκε ως βρέφος αδύναμο στη μικρή πόλι της Ιουδαίας, τη Βηθλεέμ.
Εκείνη τη νύχτα της Γεννήσεως έληξε το δράμα της ανθρωπότητος, οι χιλιετίες της αναμονής έφθασαν στο τέλος τους.
Αυτή η φανέρωσι του Θεού στον κόσμο μας και στη ζωή μας, η άληθινή και πραγματική εισαγωγή του ως ανθρώπου στην οικουμένη (Εβρ. ι, 6), έφερε τη σωτηρία και τη λύτρωσι του κόσμου.
Και τι δεν μας προσέφερε ο Κύριος με την ενανθρώπησί Του! Μας απεκάλυψε την αληθινή πίστι. Μας απεκάλυψε τον Τριαδικό Θεό μας. «Οι εν σκότει και σκια… εύρομεν την αλήθειαν» (δηλ. την αληθινή πίστι).
Όλη η ανθρωπότητα ήταν βυθισμένη στην ειδωλολατρία. Τα πάντα λατρεύονταν ως θεοί, εκτός από τον αληθινό Θεό. Μας χάρισε το αληθινό φως και μας έκανε Χριστιανούς. Μας ελύτρωσε από τα δεσμά του διαβόλου, από την αμαρτία και τον αιώνιο θάνατο. Μόνον ο Κύριος Ιησούς Χριστός είπε στον άνθρωπο: «Τέκνον, αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου» (Μαρκ. ζ, 47).
Ήλθε ανάμεσά μας και μας έφερε την αληθινή, την μόνιμη ειρήνη. Όχι την επιφανειακή, του κόσμου την ειρήνη. Μας έφερε τη δική Του, την θεία, την εσωτερική ειρήνη, αφού μας ελευθέρωσε από την ρίζα της ταραχής και την πικρία της αμαρτίας, συμφιλίωσε το Θεό με τον άνθρωπο, ένωσε τον ουρανό με τη γη.
Μας δίδαξε την γνησία, την καθαρή, την ανόθευτη αγάπη. Έδωσε στον άνθρωπο την πραγματική του αξία, εξύψωσε τη γυναίκα, ετίμησε το παιδί ως αγγελική ύπαρξι, ελευθέρωσε το δούλο και τον τίμησε ως εικόνα του Θεού, έδωσε στην ένωσι ανδρός και γυναικός μέσα στην οικογένεια, ιερό και μυστηριακό χαρακτήρα.
Κυρίως όμως, ο Θεός κατέβηκε μέχρι τον άνθρωπο ώστε ο άνθρωπος να υψωθή μέχρι τον Θεό, ο Θεός μετέσχε της δικής μας ανθρωπίνης φύσεως για να μετάσχη ο άνθρωπος της θείας.
«Ετέχθη υμίν σήμερον Σωτήρ…»!
Έχοντας υπ’ όψιν όλα αυτά, μπορεί κάποιος να ακούση τον ακατάστατο λογισμό του και να ρωτήση: Αφού ο Χριστός έσωσε τον κόσμο και του χάρισε όλα αυτά τα δώρα, γιατί σήμερα η κοινωνία μας δεν ζη τη χαρά, την ειρήνη, την ευτυχία; Γιατί, ιδιαιτέρως στην εποχή μας τόσο έντονα δοκιμάζεται ο κόσμος, η πατρίδα μας;
Αγαπητοί, ο Χριστός μας έγινε άνθρωπος, μας προσέφερε και μας προσφέρει τη σωτηρία. Εμείς όμως δεν Τον πιστέψαμε, δεν Τον αγαπήσαμε, δεν Τον δεχθήκαμε.
Χαρμόσυνο και αφυπνιστικό ακούσθηκε τη νύχτα της Γεννήσεως το λυτρωτικό μήνυμα από τα χείλη των αγγέλων. «Ιδού γαρ ευαγγελίζομαι υμίν χαράν μεγάλην ήτις έσται παντί τω λαώ, ότι ετέχθη υμίν σήμερον Σωτήρ…» (Λουκ. β, 10-11).
Οι άγιοι άγγελοι ανήγγειλαν στους ποιμένες και σε όλο τον κόσμο βέβαια, ότι ήλθε το πλήρωμα του χρόνου για να εκπληρωθούν οι λόγοι των προφητών του Ισραήλ, αλλά και οι χρησμοί όλων των λαών της γης, οι οποίοι περίμεναν με αγωνία τον Λυτρωτή και Σωτήρα όλου του κόσμου. Kυριαρχούσε ο πόθος για μια αλλαγή και λύτρωσι.
Από παντού εκφραζόταν η ελπίδα ότι θα έλθη ο δυνατός, ο σοφός, ο άγιος ο οποίος θα συντρίψη το κακό, θα φωτίση τον κόσμο και θα απαλλάξη την ανθρωπότητα από τα δεινά που την μάστιζαν, θα την ελευθερώση από την άβυσσο στην οποία την κατεκρήμνισε η αποστασία.
Πολλοί θέλησαν είτε με την φιλοσοφία τους, είτε με την επιστήμη τους, είτε με την ψευτοθεότητά τους και τόσα άλλα, να σώσουν την ανθρωπότητα από την κατάπτωσι και τη φθορά αλλά δεν το κατόρθωσαν.
«Ήλθε όμως το πλήρωμα του χρόνου… και ο Θεός Πατήρ εξαπέστειλε τον Υιόν Αυτού, γενόμενον εκ γυναικός..» (Γαλ. δ , 4).
Ο άπειρος Θεός, ο Δημιουργός των πάντων, ο Ένας της Αγίας Τριάδος, μέσα από τα πανάγια σπλάχνα της Παναγίας κόρης της Ναζαρέτ, Μαριάμ, γεννήθηκε ως βρέφος αδύναμο στη μικρή πόλι της Ιουδαίας, τη Βηθλεέμ.
Εκείνη τη νύχτα της Γεννήσεως έληξε το δράμα της ανθρωπότητος, οι χιλιετίες της αναμονής έφθασαν στο τέλος τους.
Αυτή η φανέρωσι του Θεού στον κόσμο μας και στη ζωή μας, η άληθινή και πραγματική εισαγωγή του ως ανθρώπου στην οικουμένη (Εβρ. ι, 6), έφερε τη σωτηρία και τη λύτρωσι του κόσμου.
Και τι δεν μας προσέφερε ο Κύριος με την ενανθρώπησί Του! Μας απεκάλυψε την αληθινή πίστι. Μας απεκάλυψε τον Τριαδικό Θεό μας. «Οι εν σκότει και σκια… εύρομεν την αλήθειαν» (δηλ. την αληθινή πίστι).
Όλη η ανθρωπότητα ήταν βυθισμένη στην ειδωλολατρία. Τα πάντα λατρεύονταν ως θεοί, εκτός από τον αληθινό Θεό. Μας χάρισε το αληθινό φως και μας έκανε Χριστιανούς. Μας ελύτρωσε από τα δεσμά του διαβόλου, από την αμαρτία και τον αιώνιο θάνατο. Μόνον ο Κύριος Ιησούς Χριστός είπε στον άνθρωπο: «Τέκνον, αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου» (Μαρκ. ζ, 47).
Ήλθε ανάμεσά μας και μας έφερε την αληθινή, την μόνιμη ειρήνη. Όχι την επιφανειακή, του κόσμου την ειρήνη. Μας έφερε τη δική Του, την θεία, την εσωτερική ειρήνη, αφού μας ελευθέρωσε από την ρίζα της ταραχής και την πικρία της αμαρτίας, συμφιλίωσε το Θεό με τον άνθρωπο, ένωσε τον ουρανό με τη γη.
Μας δίδαξε την γνησία, την καθαρή, την ανόθευτη αγάπη. Έδωσε στον άνθρωπο την πραγματική του αξία, εξύψωσε τη γυναίκα, ετίμησε το παιδί ως αγγελική ύπαρξι, ελευθέρωσε το δούλο και τον τίμησε ως εικόνα του Θεού, έδωσε στην ένωσι ανδρός και γυναικός μέσα στην οικογένεια, ιερό και μυστηριακό χαρακτήρα.
Κυρίως όμως, ο Θεός κατέβηκε μέχρι τον άνθρωπο ώστε ο άνθρωπος να υψωθή μέχρι τον Θεό, ο Θεός μετέσχε της δικής μας ανθρωπίνης φύσεως για να μετάσχη ο άνθρωπος της θείας.
«Ετέχθη υμίν σήμερον Σωτήρ…»!
Έχοντας υπ’ όψιν όλα αυτά, μπορεί κάποιος να ακούση τον ακατάστατο λογισμό του και να ρωτήση: Αφού ο Χριστός έσωσε τον κόσμο και του χάρισε όλα αυτά τα δώρα, γιατί σήμερα η κοινωνία μας δεν ζη τη χαρά, την ειρήνη, την ευτυχία; Γιατί, ιδιαιτέρως στην εποχή μας τόσο έντονα δοκιμάζεται ο κόσμος, η πατρίδα μας;
Αγαπητοί, ο Χριστός μας έγινε άνθρωπος, μας προσέφερε και μας προσφέρει τη σωτηρία. Εμείς όμως δεν Τον πιστέψαμε, δεν Τον αγαπήσαμε, δεν Τον δεχθήκαμε.
Αναζητήσαμε φιλοσοφικά συστήματα, θεωρίες, ιδεολογίες, επιστημονικές ανακαλύψεις για να επιτύχουμε και να εδραιώσουμε την ειρήνη, τη χαρά, την ευημερία, την ευτυχία. Μόνον μ’ αυτά όμως - και ας το δεχθούμε - αποτύχαμε χωρίς Χριστό.
Επιλήσμονες και αγνώμονες, περιφρονούμε και σήμερα τον Νηπιάσαντα Κύριο, πορευόμαστε με οδηγό μόνο το θέλημά μας, αν και λεγόμαστε Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Νοθεύσαμε το δόγμα, εκκοσμικεύσαμε το χριστοκεντρικό μας ήθος, προδίδουμε την αγία εκκλησιαστική μας παράδοσι, αλλοιώνουμε την διδαχή των Πατέρων μας, δεν επιτρέπουμε στον Σωτήρα Χριστό να οδηγήση τη ζωή μας.
Ο νεοπλουτισμός, ο εγωκεντρισμός, η έξαρσι του συμφέροντος, η υποδούλωσι στις ηδονές της σαρκός μέχρι της κτηνώδους διαστροφής, μας αποξένωσαν από τη χάρι και την ευλογία του Θεού μας.
Τι κρίμα αλήθεια! Αυτός ο κόσμος μας, ο πολιτισμένος και τάχα έξυπνος, αρνείται και υποφέρει, σφαδάζει, συντρίβεται, χάνεται. Και ζητάει λυτρωτή, σωτήρα, όπως η προ Χριστού ανθρωπότητα.
Υπάρχει αλήθεια ελπίδα σωτηρίας; Δόξα τω Θεώ, υπάρχει!
Σήμερα Χριστούγεννα, ας θελήσουμε να δεχθούμε την αλήθεια. «Ετέχθη υμίν σήμερον, Σωτήρ».
Εφ’ όσον θα επιμένουμε να απομακρύνουμε τον Γεννηθέντα Σωτήρα από την καρδιά μας, από την οικογένειά μας, από την παιδεία μας, από την πατρίδα μας, ρακένδυτοι, εξαθλιωμένοι, δούλοι των σκοτεινών δυνάμεων, θα είμαστε και υποτελείς στα φοβερά πάθη μας, θα φιλοξενούμε πάντοτε μέσα μας την αγωνία, τη δυστυχία και το σπουδαιότερο, θα πορευόμαστε με την αμαρτωλότητά μας στην αιώνια απώλεια.
Γι’ αυτό όσο κι αν η ζόφωσι των ημερών μας και των σκοτισμένων υπευθύνων και ανευθύνων θέλει να αποκρύψη το θείο Βρέφος από τους ανθρώπους, θέλει να σκοτώση την πίστι μας, την αγάπη μας για τον Σωτήρα μας Χριστό, εμείς ας ανοίξωμε την καρδιά μας σήμερα, για να γεννηθή και να μείνη μόνιμα μέσα μας.
Ένα είναι το σωτήριο φάρμακο: Η προσωπική μας μετάνοια, η συνειδητή μετάνοια όλων των Ελλήνων, η επιστροφή μας στη Βηθλεέμ.
Όπως έφερε με την ενανθρώπησί Του ο Κύριος τη σωτηρία, έτσι και σήμερα θα φέρη και στην πατρίδα μας, στην οικογένειά μας, στον καθένα μας τη λύτρωσι.
Εύχομαι πατρικά, αυτά τα Χριστούγεννα να είναι αληθινά και σωτήρια για όλους μας.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΚΟΣΜΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου